Πόσο καλά ξέρουμε τη πόλη μας;;

Μία περιέργεια σήμερα την είχα, για την πόλη στην οποία ζω, μαζί με κάποια εκατομμύρια άλλους κατοίκους! Πολλά δεν ξέρω για την Αθήνα και ίσως και άλλοι όπως και εγώ, δεν είχα αναρωτηθεί νωρίτερα.
Ίσως γιατί κάποια πράγματα, τα δεχόμαστε όπως τα βρίσκουμε, χωρίς να προβληματιστούμε για τη προέλευση τους.
Αναφέρομαι αυτή τη φορά στις ονομασίες! Μπορεί πάλι να είμαι μέσα στους λίγους που δεν ξέρουν πως προήλθαν κάποιες ονομασίες. Κάποιες μου ήταν γνωστές και κάποιες άλλες όχι. Άλλες πάλι τις είχα ξεχάσει!
Ας τις θυμηθούμε ή ας τις μάθουμε ξανά, μαζί!

Με την ονομασία Αμπατζήδικα, φέρονταν στην παλιά Αθήνα τα καταστήματα, τα οποία ασχολούνταν με την επεξεργασία και το εμπόριο χονδροειδών υφασμάτων, που καλούνταν αμπάδες. Εκ του λόγου δε ότι τα καταστήματα αυτά ήταν συγκεντρωμένα βόρεια της Βιβλιοθήκης του Αδριανού και των Αέρηδων, επί της οδού Πανδρόσου, που οδηγούσε μέχρι το Μοναστηράκι, η ονομασία αυτή αποτέλεσε και το τοπωνύμιο της περιοχής αυτής.
 Στα Αμπατζήδικα ήταν, επίσης, εγκατεστημένα και τα λαϊκά ραφεία, με την επισημότατη επωνυμία "Ελληνοράπται", οι οποίοι έραβαν και κεντούσαν τις φουστανέλες και τα λοιπά εξαρτήματα των τότε ελληνικών ενδυμασιών. Στην ίδια αυτή περιοχή, εγκαταστάθηκαν αργότερα καταστήματα εγχωρίων υφασμάτων, κυρίως κουρτινών και λευκών ειδών, υποδηματοποιεία, καθώς και καταστήματα πώλησης τουριστικών ειδών, που υφίστανται μέχρι και σήμερα.

Η πλατεία Μοναστηρακίου, πήρε το όνομα της, από το μεγάλο μοναστήρι ''της Παντανάσσης'', που ιδρύθηκε τον 10ο αι. Ήταν ακριβώς εκεί που ύφαιναν τους αμπάδες. Με το καιρό τα κτίρια εγκαταλείφθηκαν, και ερειπώθηκαν και έμεινε μόνο η μικρή τρίκλιτος βασιλική εκκλησία της Παντανάσσης, που σκεπάστηκε από χώματα και μόνο ένα μέρος της ήταν πάνω από το έδαφος. Γύρω στα 1760 χτίστηκε το τζαμί που υπάρχει μέχρι και σήμερα.
Η πλατεία Μοναστηρακίου, λεγόταν παλιά και πλατεία της παλιάς Στρατώνας, από τους πολλούς στρατώνες που υπήρχαν εκεί.

Για την προέλευση του ονόματος της συνοικίας, αλλά και της πλατείας της Πλάκας, υπάρχουν πολλές εκδοχές.
Κατά τον Δημ. Καμπούρογλου, οφείλεται σε μία μεγάλη πέτρινη πλάκα που βρέθηκε κοντά στο εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο του θεάτρου Διονύσου. Άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι προέρχεται από την αλβανική λέξη ''πλιάκα'', που σημαίνει παλαιός. Επικράτησε κατά την εγκατάσταση Αρβανιτών ''γκαγκαρέων'', κατά τον 17ο αι. στη περιοχή γύρω από την Ακρόπολη, που ήταν έρημη και εγκαταλελειμμένη, έπειτα από τους ρωμαϊκούς και βυζαντινούς χρόνους. Οι Αρβανίτες αυτοί έλεγαν ότι κατοικούσαν στην ''Πλιάκα'', δηλ στην παλαιά Αθήνα.

Η αρχική ονομασία της πλατείας Ομονοίας, ήταν Όθωνος προς τιμήν του πρώτου βασιλέως. Τη σημερινή της ονομασία πήρε το 1863, γιατί εκεί συμφιλιώθηκαν οι δύο αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις, των Ορεινών και των Πεδινών, που είχαν δημιουργηθεί μετά την έξωση του Όθωνα. Οι Ορεινοί πήραν την ονομασία αυτή, γιατί μαζί τους είχε συνταχθεί το ορεινό πυροβολικό, ενώ οι Πεδινοί πήραν το όνομά τους, σε αντίθεση με τους Ορεινούς. Οι Ορεινοί ήταν με το μέρος του Κ. Κανάρη ενώ οι Πεδινοί με το μέρος του Δ. Βούλγαρη.
Μεγάλη αιματηρή σύγκρουση μεταξύ των δύο παρατάξεων στις 18-21 Ιουνίου, σημαδεύτηκε από 120 νεκρούς και 300 τραυματίες. Οι αντιμαχόμενοι συμφιλιώθηκαν τελικά στη πλατεία με τη μεσολάβηση των πρεσβευτών των μεγάλων δυνάμεων.

Η πλατεία των παλαιών Ανακτόρων, βρίσκεται στο χώρο του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη. Το κτίριο των Ανακτόρων που σήμερα βρίσκεται η Βουλή των Ελλήνων, χτίστηκε για να στεγάσει το βασιλιά Όθωνα. Αρχικά ο Όθωνας ήθελε να κτίσει το ανάκτορο του, στην Ακρόπολη. Επενέβη όμως ο πατέρας του, ο φιλέλληνας βασιλιάς Λουδοβίκος Α΄της Βαυαρίας, κι έτσι αποσοβήθηκε το ανοσιούργημα. Ο θεμέλιος λίθος, μπήκε το 1836 και το έργο τελείωσε το 1840. Το μεγαλύτερο μέρος των δαπανών ανέγερσης του κτιρίου, ανέλαβε ο πατέρας του Όθωνα. Η Βουλή στεγάστηκε το 1922.

 Φιλόπαππος Γάιος- Ιούλιος- Αντίοχος (1ος αι μ.χ.) Ύπατος και άρχων των Αθηνών από τη Συρία [εγγονός του βασιλιά της Συρίας Αντιόχου Δ΄]. Ευεργέτησε την Αθήνα και ανακηρύχθηκε Αθηναίος πολίτης.
Στον ομώνυμο λόφο απέναντι από την Ακρόπολη, έκτισε το ομώνυμο μνημείο εις μνήμην του παππού του, και άλλων επιφανών. Κατά την αρχαιότητα, ο λόφος του Φιλοπάππου ονομαζόταν ''Μουσείον'' [από τον εκεί τάφο του ποιητή Μουσαίου] ή λόφος Μουσών επειδή παλιά ήταν αφιερωμένος στις μούσες.
Από το λόφο, ο Ενετός Φραγκίσκος Μοροζίνι βομβάρδισε την Ακρόπολη και κατέστρεψε το ναό της Απτέρου Νίκης (1687).

Κυνόσαργες: ένα από τα τρία μεγάλα γυμναστήρια των αρχαίων Αθηνών. Ανήκε στο δήμο Διομείας και βρισκόταν έξω από τα τείχη της πόλης, στα νότια του ναού του Ολυμπίου Διός, στην αριστερή όχθη του Ιλισού. Σήμερα βρίσκεται η συνοικία του Κυνοσάργους -[παλιά Κατσιπόδι]. Το γυμναστήριο του Κυνοσάργους ιδρύθηκε τον 6ο π.χ. αι. και εκεί γυμνάζονταν οι νέοι, που ο ένας από τους γονείς τους δεν ήταν Αθηναίος [νόθοι]. Η ονομασία προέρχεται από έναν σκύλο λευκό ή ταχύ [κύνα αργόν], που άρπαξε κομμάτια από το ζώο τη στιγμή της θυσίας στον Ηρακλή, στον οποίο ήταν αφιερωμένο, το άλσος που περιέβαλε το γυμναστήριο, που ιδρύθηκε για να εξευμενιστεί ο Ηρακλής. Η διάκριση μεταξύ γνήσιων και νόθων Αθηναίων, καταργήθηκε όταν ο Θεμιστοκλής, που η μητέρα του δεν ήταν Αθηναία, έπεισε γνήσιους Αθηναίους να γυμναστούν εκεί.

Ρήγιλλα Αππία-Αννια 2ος αι μ.χ, σύζυγος του Αθηναίου σοφιστή και πολιτικού Ηρώδου του Αττικού. Πέθανε λίγο μετά το γάμο τους, που έγινε γύρω στο 143 μ.χ. Ο Ηρώδης κατηγορήθηκε ως υπαίτιος, αθωώθηκε όμως μετά από δίκη στη Ρώμη, και ίδρυσε στη μνήμη της, το Ηρώδειο, στους Ν.Α. πρόποδες της Ακρόπολης, που ονομάστηκε ''επί Ρηγίλλη''. Κατ' άλλους η Ρήγιλλα πέθανε στο 160 μ.χ.Ο Ηρώδης τιμήθηκε με μεγάλα αξιώματα [Ύπατος και Άρχων των Αθηνών], διέθεσε πολλά χρήματα από τη μεγάλη του περιουσία, για κοινωφελή έργα στη Κόρινθο, τις Θερμοπύλες, τους Δελφούς και την Αθήνα.Μεταξύ των δωρεών του ήταν και το Παναθηναϊκό Στάδιο που αργότερα αναμορφώθηκε από τον Γ. Αβέρωφ για να γίνουν οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1896.

 Και τελευταία αναφορά, αλλά σπουδαίας σημασίας, η πλατεία Συντάγματος, που πήρε το όνομα της για να τιμηθεί το Σύνταγμα, ο πρώτος Καταστατικός Χάρτης της Χώρας, που ρυθμίζει τον τρόπο οργάνωσης της πολιτικής εξουσίας και τις σχέσεις της με τους πολίτες. Το πρώτο Σύνταγμα αποφασίστηκε να δοθεί από τον Όθωνα, ύστερα από την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, με αρχηγούς τους Δημ. Καλλέργη, Ι. Μακρυγιάννη κ.α. Ο σχετικός νόμος, ψηφίστηκε από την Εθνοσυνέλευση του 1844.Τότε απέκτησαν για πρώτη φορά οι Έλληνες το δικαίωμα ψήφου.
Από Βικιπαίδεια