Bloggers Talking Challenge #2/ με τον Γιάννη Πιταροκοίλη του blog ''Ηδύποτον''
Έχουμε την Κατερίνα λοιπόν του Pause blog που έχει την έμπνευση! Τι μαρτύρια της ενέπνευσε η κλεισούρα του ιού ρε παιδί μου κι εμείς κλασσικοί μαζόχες ενδώσαμε!
Συνεντεύξεις λέει να γνωριστούμε παιδιά καλύτερα. Ε λοιπόν γιατί όχι;
Και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;
Έτσι καλεί την Μαρίνα ''Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή'' και την ξεσκονίζει στις ερωτήσεις. Πορτατίφ αναμμένο και τα σχετικά. Εκείνη αισθάνεται πως πρέπει να πάρει το αίμα της πίσω με κάποιο τρόπο και σκέφτεται γιατί εμένα κι όχι και άλλοι. Και καλεί την Άννα του ''Ατενίζοντας''. Και η Άννα κάλεσε εμένα. Ε φυσικά και όχι το τέρμα σε μένα. Κάνω πάσα λοιπόν και καλώ τον Γιαννάκη μας ''Ηδύποτον'' να μας τα ξεράσει όλα. Μαθημένος αυτός στις ανακρίσεις μας είπε τα εξής
Οι ερωτήσεις της Κατερίνας είναι:
Η μπάλα στον Γιάννη.... κι επειδή είναι πολυλογάς διαβάστε και τον δικό του πρόλογο...
Η δικτυακή μας γειτονιά είναι πάντα ανεξάντλητη σε έμπνευση και δημιουργικότητα. Το
στοιχείο αυτό είναι που της δίνει ζωντάνια και ομορφιά. Είναι που μας δένει μεταξύ μας
σε σχέσεις όμορφες και διαλεκτικές. Τα αγαπημένα μας δρώμενα είναι τα εργαλεία εκείνα
που αναδεικνύουν αυτή τη σχέση και έχουν το καθένα κάτι ιδιαίτερο να προσφέρουν.
Έτσι η Κατερίνα μας μετά το συλλογικό μας έργο βασισμένο σε στίχους έρχεται μια
ακόμα φορά να μας καλέσει σε μια αυτοπαρουσίαση μέσα από το “Bloggers talking
challenge”, που τώρα βρίσκεται στον δεύτερο κύκλο του.
Μια πολύ καλή ευκαιρία να ανοίξουμε περαιτέρω τις καρδιές και να εκθέσουμε μια σειρά
απόψεων πάνω στα ερωτήματα που περιλαμβάνει το κάλεσμα. Έτσι μια ακόμα όμορφη
“σκυταλοδρομία” συνεντεύξεων έχει ήδη πάρει το δρόμο της: Η Μαρίνα, η Άννα, η Mary
Pertax και τώρα η ...αφεντιά μου.
1. Η ιστορία του blog μου
Χμ εδώ να βάλω μια υποσημείωση. Ποιανού blog μου ακριβώς; Καθότι ησυχία δεν έχω,
ηρεμία δεν βρίσκω και ....τσουπ συνέχεια όλο και κάποιο τέτοιο θα σκαρώσω. Αισίως
αυτή τη στιγμή είναι τέσσερα (4). Ας μιλήσουμε όμως τώρα εδώ για το προσωπικό μου
blog, το “ΗΔΥΠΟΤΟΝ” (https://idipoton.blogspot.com/ )
Ξεκίνησε και αυτό στην παλιά δικτυακή γειτονιά του pathfinder αλλά αμέσως μετά το
κλείσιμό της μεταφέρθηκε στην πλατφόρμα της blogspot. Στην νέα του μορφή λειτουργεί
από τον Μάρτη του 2017, έχοντας κλείσει τρία χρόνια ...σύγχρονης ιστορίας.
Συνήθως φιλοξενεί προσωπικά μου λογοτεχνικά έργα που πολλά από αυτά
δημιουργήθηκαν από συμμετοχές σε δικτυακά δρώμενα της γειτονιάς μας.
Τα υπόλοιπα δικτυακά “παιδιά μου” είναι το λατρεμένο “CINEFIL” (https://cinefil-
net.blogspot.com/ ), το καλλιτεχνικό “ ̈ΤΕΧΝΟΣΠΙΤΟ”
(https://popsicleshandcrafts.blogspot.com/ ) και τέλος το πολιτικό-κοινωνικό “ΚΟΚΚΙΝΟ
ΔΙΚΤΥΟ” (https://kokkino-diktio.blogspot.com/ )
2. Πέντε τυχαία πράγματα που θα ήθελες να μάθουμε για σένα
Είμαι από τους ανθρώπους που, καλώς ή κακώς, ανοίγομαι πάρα πολύ στους φίλους που
αγαπώ και εκτιμώ. Μερικές φορές αυτό το έχω πληρώσει με πολύ μεγάλο και επώδυνο
κόστος αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω. Συνεπώς θα πρέπει τώρα να ψάξω να βρω
...τουλάχιστον πέντε πράγματα που δεν ξέρετε από μένα ε; Χμ λίγο δύσκολο αλλά για να
δούμε, για να δούμε:
Α! Είναι σίγουρο ότι δεν ξέρετε ότι στα δεκαοκτώ μου ξεκίνησα να μαθαίνω και να παίζω
αρμόνιο και πιάνο. Μια υπέροχη ενασχόληση που με πήγε σε όμορφα ταξίδια.
Τραγουδούσα σε παρέες με άλλα όργανα και κάποια στιγμή σε κάποια μπαράκια όταν
ήμουν νεαρός αλλά και στο στρατό. Δυστυχώς αυτή η ενασχόληση χάθηκε. Και σαν
προέκταση αυτού να σας πω ότι στα εφηβικά μου χρόνια ...έψελνα! Ναι, λάτρευα την
Βυζαντινή μουσική και κάθε βράδυ Μ. Πέμπτης η παρέα βρισκόταν στα στασίδια της
Αγίας Μαρίνας για να ψάλλει τα εγκώμια. Νόμος αυτό σε όμορφα χρόνια.
Πάμε παρακάτω: Σίγουρα δεν γνωρίζετε την “υστερία” μου με την στατιστική. Ω ναι!
Παντού στη ζωή μου αριθμοί και πίνακες για όλα. Τι έκανα, που πήγα, πόσα μπάνια
έκανα, πόσα χιλιόμετρα με το ποδήλατο, πόσα με το αυτοκίνητο. Από το 2003 στο σπίτι
λειτουργώ κανονικότατο λογιστικό σχέδιο οικονομίας. Σε λίγα δευτερόλεπτα μπορώ να
σας πω πόσα δαπανήσαμε για ...σουβλάκια το ...2005 για παράδειγμα. Γελάτε ε; Μας έχει
σώσει αυτό το λογιστικό σχέδιο όμως.
Για συνέχεια σας έχω τη λατρεία μου για παλιά ξεχασμένα πράγματα. Αντίκες, παλιά
αντικείμενα, βιβλία, κεραμικά. Ειδικά με τα βιβλία έχω μια λατρεία στη ζωή μου.
Χμ, το ποδήλατο είναι αγαπημένη μου ενασχόληση. Είναι τα ταξίδια που μου λείπουν στη
ζωή μου. Από το 1996 που ξεκίνησαν οργανωμένα έχω κάνει στο ποδήλατο κοντά 20.000
χιλιόμετρα. Είναι τέτοιο το πάθος μου, που πάνω στον χάρτη της Αθήνας στο Google
earth έχω βάλει “σημαιάκια” στα τέσσερα ακρότατα σημεία του ορίζοντα που έχω φτάσει.
Κάτι σαν ....θαλασσοπόρος ένα πράμα.
Άφησα στο τέλος τη λατρεία μου για τη μυθολογία της πατρίδας μας! Ναι, τη λατρεύω.
Μπορώ να ταξιδεύω μέσα από αυτήν σε ονειρικούς κόσμους. Μάλιστα τελευταία, αυτό το
ταξίδι το ξεκίνησα και συγγραφικά και θα είναι κάτι που θα συζητήσουμε στο μέλλον.
Δεν έχετε παράπονο! Σας είπα πράγματα που σίγουρα δεν ξέρατε για μένα.
3. Ένα τραγούδι που μου δίνει δύναμη
Λατρεύω τη μουσική! Ελληνική και ξένη. Συνήθως τα τραγούδια που άκουγα ήταν
καταθλιπτικά, ρομαντικά. Όμως υπήρχαν πάρα πολλά που με ανέβαζαν στα σύννεφα. “Τα
βεγγαλικά σου μάτια”, “Μια πίστα από φώσφορο”, “Της αγάπης αίματα”, “Total eclipse
of the heart” της Bonnie Tyler (τραγούδι που σημάδεψε τον έρωτά μου με τη γυναίκα
μου), “Δυνατά-δυνατά” της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, “Κόψε και μοίρασε” της Ελεονώρας
Ζουγανέλη, “Μην ορκίζεσαι” της Ελευθερίας Αρβανιτάκη και τόσα μα τόσα άλλα. Η
μουσική για μένα είναι μια ιεροτελεστία που με σημαδεύει. Ιδιαίτερη δε λατρεία τρέφω
για την μουσική για τον κινηματογράφο.
4. Τι με ενοχλεί στο διαδίκτυο
Ναι εδώ έχω να πω κάποια πράγματα. Με ενοχλεί το φαινόμενο που στα social media-
facebook έχουμε ξεχάσει εντελώς να διαβάζουμε. Έτσι σε κάθε κοινοποίηση, πατάμε ένα
like επιφανειακό και σχεδόν ποτέ δεν θα αναζητήσουμε να διαβάσουμε την παραπομπή
της κοινοποίησης. Είναι η ανάδειξη μιας ψεύτικης στάσης μας όλο αυτό.
Επίσης με συγκλονίζει που ο άνθρωπος, για πρώτη φορά στην ιστορία του, στα social
media, έχει παραδώσει στην κυριολεξία όλα του τα προσωπικά δεδομένα στα χέρια
άνομων φορέων και εταιρειών που ξέρουν τα πάντα για μας. Με λίγα λόγια δεν υπάρχει
προσωπική ζωή για κανέναν μας με δική μας τραγική επιλογή. Αυτό θα το πληρώσουμε
όσο δεν το περιμένουμε.
5. Γεγονότα που με διαμόρφωσαν στον άνθρωπο που είμαι σήμερα
Κορυφαίο γεγονός η λειτουργία του πατέρα μου ως πνευματικού μου μέντορα με αξίες και
αρχές για τις οποίες είμαι περήφανος.
Το γεγονός που με σημάδεψε φυσικά ήταν όταν έμαθα την αλήθεια για την πραγματική
μου μητέρα. Για το θάνατό της στη γέννα μου. Και την υιοθεσία μου. Ένα γεγονός
συγκλονιστικό, καταλύτης στη ζωή μου.
Η τραγικά ασφυκτική και νοσηρά πνιγερή διαπαιδαγώγηση της θετής μου μητέρας. Μια
αγάπη στα όρια της αρρώστιας. Τα απωθημένα, τα παράταιρα και τα σκοτάδια από τότε
με συνοδεύουν.
Η στρατιωτική μου θητεία στη Λέρο. Για μια σειρά λόγους ήταν μια εμπειρία ζωής για
μένα που ακόμα και σήμερα με γεμίζει με νοσταλγία και πολύ δυνατά συναισθήματα.
Η γνωριμία μου με τη γυναίκα μου, η ζωή μας, τα παιδιά μας. Καταλυτική η παρουσία
τους και λατρεμένα για μένα πρόσωπα.
Η ενασχόλησή μου ενεργά και για χρόνια με την πολιτική κινηματική δράση. Εκεί
γνώρισα τη γυναίκα μου, εκεί αγαπηθήκαμε, εκεί ξεκινήσαμε. Αυτή η ένταξη
διαμόρφωσε έντονα την προσωπικότητά μου.
Τέλος η είσοδος στη ζωή μας του σκύλου μας, που μας άλλαξε σαν ανθρώπους σημαντικά
βάζοντας συναισθήματα που ποτέ δεν υπολογίζαμε να ζήσουμε.
6. Αγαπημένες μου συνήθειες
Α εύκολη ερώτηση και απάντηση χωρίς κανένα δισταγμό. Είμαι αεικίνητος άνθρωπος και
δεν μπορώ να κάτσω κάτω στιγμή. Έτσι, σαν βγήκα στη σύνταξη αύξησα και προσέθεσα
μια σειρά από συνήθειες που έγιναν αγαπημένες.
Το blogging! Είναι να το συζητάμε; Το ποδήλατό μου και οι υπέροχες βόλτες μου μαζί
του! Ο περίπατος με το σκύλο μας τον Άρη, το ψυχοπαίδι μας. Η γυμναστική μου σε όλα
τα επίπεδα. Η συγγραφή μου, το διάβασμα, οι καλλιτεχνίες, ο κινηματογράφος. Ο κήπος,
οι κατασκευές.
7. Καλοκαιρινός προορισμός
Πλέον, δυστυχώς, ως ανάμνηση μόνο! Η θάλασσα ως προορισμός πάντα με μαγεύει και
με γαληνεύει.
Τρεις τόποι έχουν σημαδέψει τη ζωή μου. Η Λέρος στα 1985 όπου υπηρέτησα την
στρατιωτική μου θητεία. Ένα πανέμορφο νησί, βουτηγμένο στο πράσινο. Η Σύρος που
αποτελεί και δεύτερο σπίτι μας, (μάλλον παρατατικός πλέον). Ένα νησί με μεγάλη
κουλτούρα, τέχνη και ιστορία, απέραντες ομορφιές και τέλος η Ικαρία για την αγριάδα και
την αγνότητα της φύσης αλλά και την εμβληματική ταξική ιστορία της.
8. Λόγοι για να μη χάσεις το χαμόγελό σου στα δύσκολα
“Πίσω από τα πιο μαύρα σύννεφα βγαίνει ο πιο λαμπρός ήλιος” έλεγε μια παλιά καλή μου
φίλη. Και νομίζω ότι είχε απόλυτο δίκιο. Παρά το ότι είμαι άνθρωπος που βουλιάζω
εύκολα σε καταθλιπτικές καταστάσεις, πιστεύω ότι η ζωή έχει τις μεταβολές της. Τίποτα
δεν είναι γραμμικό. Είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε και τις δύσκολες στιγμές
στη ζωή μας. Να τις διαχειριστούμε κατάλληλα. Να βρούμε λύσεις και να σκεφτούμε
θετικά. Δεν είναι εύκολο καθόλου. Είναι όμως ο μοναδικός δρόμος που μπορούμε να
επιλέξουμε.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω θερμά την αγαπημένη μου φίλη Mary Pertax να με καλέσει
σε αυτή τη μικρή και ζεστή παρουσίαση.
Και εγώ, με τη σειρά μου συνεχίζοντας αυτή την όμορφη αλυσίδα, θα καλέσω την
αγαπημένη μας “μαγισσούλα”, την “Άιναφετς”, την Στεφανία, με το δικτυακό της σπιτικό
“Άιναφετς” https://ainafetst.wordpress.com/ για να την παρουσιάσω στο δικό μου μπλογκ.
Τον Γιάννη επίσης μπορείτε να τον βρείτε:
Και αν ξέχασα και τίποτα συγγνώμη αλλά με αυτόν τον άνθρωπο πρέπει να ακολουθείς ίχνη παντού.
Γιάννη μου σ' ευχαριστώ πολύ που με τίμησες με την ανταπόκριση σου!
Άντε να ξεψαχνίσουμε την Στεφανία μετά...