Στο ημίφως...
[...]
Αγαπητέ Γιάννη,
Πήρα ένα e-mail σου σήμερα. Δεν το διάβασα ακόμη και δεν πρόκειται να το διαβάσω άμεσα. Θέλω να έχω κάτι να προσμένω από εσένα με λαχτάρα.
Πολλές φορές είναι εκείνες που δεν καταλαβαίνω γιατί βασανίζω έτσι τον εαυτό μου. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με κρατάει μακριά σου. Ούτε ξέρω και για ποιον λόγο υπακούω σε ό,τι μου υπαγορεύει μία άγνωστη φωνή που, παραδόξως, μένει σιωπηλή.
Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνεις.
Μαρία.
Υ.Γ. Χάρηκα πολύ που βρεθήκαμε χθες. Το σκέφτηκα αυτό που μου είπες και αποφάσισα πως είναι καλύτερα να αφήσουμε και πάλι στην τύχη την επόμενη συνάντησή μας. Τα οργανωμένα ραντεβού δεν μου ταιριάζουν. Με αποσυντονίζουν και με αγχώνουν.
[...]
Αγαπητέ, Γιάννη
Τυχαία μπήκα σήμερα στην ηλεκτρονική μου αλληλογραφία και ομολογώ πως η φωτογραφία που μου έστειλες ήταν μια έκπληξη για ΄μένα. Την κοιτάζω και νοερά ταξιδεύω πίσω στα χρόνια εκείνα της αθωότητας για να σε συναντήσω. Παίρνω τη θέση μου κι εγώ στο αμφιθέατρο της σχολής σου και σε παρακολουθώ να ερμηνεύεις σαν επαγγελματίας ηθοποιός το ρόλο που σου έδωσαν. Απίστευτο! Ο ρόλος αυτός σου ταιριάζει τόσο πολύ!
Σε κοιτάζω στο ημίφως του κεριού πάνω στη σκηνή και είναι σα να σε ακούω να διαβάζεις το ποίημα που έγραψες για την καλή σου. Ομολογώ πως μια γλυκιά μελαγχολία με τυλίγει κάνοντας διάφορες σκέψεις. Άραγε, πως θα κυλούσε η ζωή μας αν από τότε γνωριζόμασταν? Φαντάσου. Να ήμουν εγώ η συμπρωταγωνίστριά σου στο έργο και ό,τι διάβαζες να απευθυνότανε σε ΄μένα…!
Αναρωτιέμαι, θα αισθανόμασταν και τότε αυτό το αμοιβαίο, απροσδιόριστο και δυνατό συναίσθημα που νιώθουμε τώρα ο ένας για τον άλλον, ή θα κυνηγούσαμε τις χίμαιρες που η νεαρή ηλικία σε ωθεί να κυνηγήσεις? Το πιο πιθανό είναι να εστιάζαμε στο άγνωστο μέλλον μας και στις ανούσιες και ασήμαντες σχέσεις που καθοδηγούνται από την ανασφάλεια.
Προφανώς ποτέ μας δεν θα μάθουμε.
Κανείς ωστόσο δεν μας απαγορεύει να γράψουμε έστω και τώρα ένα σενάριο στα μέτρα μας. Αρκεί να το θέλουμε.
Αλλά αυτό που θέλουμε και οι δυο στ’ αλήθεια, είναι να το ζήσουμε αυτό που μας συμβαίνει ή να το προστατέψουμε καταπνίγοντάς το? Στην ώριμη ηλικία οι άνθρωποι σκέφτονται πιο βαθιά και στις επιλογές τους κυριαρχεί το μυαλό και όχι η καρδιά. Δεν λειτουργούν παρορμητικά όπως οι νέοι.
Σ’ ευχαριστώ για την υπέροχη αυτή φωτογραφία. Δεν καταλαβαίνω ωστόσο γιατί μου την έστειλες.
Σε πεθύμησα, Μαρία.
Υ.Γ. Χαίρομαι κάθε φορά που σε ακούω στο τηλέφωνο. Ξέρω πως είσαι καλά. Μου αρκεί.
[...]
Γλυκιά Μαρία, καλημέρα!
Η αλήθεια είναι πως κι εγώ δεν ξέρω γιατί σου έστειλα τη φωτογραφία
Ίσως, για να σου υπενθυμίσω πως «υπάρχω»!
Κι εγώ σε πεθύμησα κι όλο βρίσκω δικαιολογίες «σπουδαίες και σημαντικές» (!) για να μη σε δω!!!!
Μια αγκαλιά ζεστή, Γιάννης
[...]
Αγαπημένε φίλε Γιάννη,
Προτεραιότητα στη ζωή μας έχουν τα «σημαντικά και τα σπουδαία» όπως τα αποκαλείς. Κι εσένα η ζωή σου είναι γεμάτη απ' αυτά κι ας έβαλες τις λέξεις σε εισαγωγικά.
Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς.
Αντίστοιχες δικαιολογίες βρίσκω κι εγώ, μη νομίζεις. Εστιάζω κι εγώ στα δικά μου «σημαντικά και σπουδαία» κάθε φορά που περνάς από την σκέψη μου. Πόσο διαφορετικά είναι τα «σημαντικά και τα σπουδαία» μας. Δύσκολο να συμβαδίσουν.
Ανατρέχω πίσω στο χρόνο και σκέφτομαι την γνωριμία μας. Αν την σκηνή την βλέπαμε σε κινηματογραφική ταινία θα λέγαμε πως στην πραγματική ζωή δεν συμβαίνουνε αυτά. Το σκέφτεσαι ποτέ?
Είμαστε δυο κόσμοι διαφορετικοί. Αντίθετοι κι ανόμοιοι. Δεν έχουμε τίποτα κοινό που να μπορεί να υποστηρίξει αυτήν την αναπάντεχη συνάντησή μας. Κι όμως οι δρόμοι της ζωής μας διασταυρώθηκαν και έκτοτε δεν χαθήκαμε. Δεν θα διακινδύνευα οτιδήποτε αν ήταν να χαθούμε. Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για την φιλία σου!
Δεν χρειάζομαι λοιπόν φωτογραφίες σου για να μου υπενθυμίζουνε την ύπαρξή σου.
Μαθαίνω τα νέα σου απ’ τους κοινούς μας φίλους. Μου λένε πως κι εσύ ρωτάς πολύ συχνά για ΄μένα.
Καλή συνέχεια στα σημαντικά και τα σπουδαία σου. Πέρασε η ώρα. Κατηφορίζω κι εγώ σε λίγο προς τα δικά μου τα «σημαντικά και τα σπουδαία».
Μια αγκαλιά ζεστή κι από μένα,
Μαρία.
[...]
Καλημέρα
Έχεις δίκαιο αγαπημένη μου Μαρία. Και στις δικές μας πόλεις γίνονται όμορφα δρώμενα αυτές τις ημέρες.
Μεγάλος χαμός αλλά και κάποια ποιότητα.
Ακόμη και εδώ όπου ζω, μια καλή-φωνή παρέα βγαίνει τα βράδια και άδει χριστουγεννιάτικες μελωδίες. Στη σιγαλιά της νύχτας του χωριού όπου επέλεξα να ζήσω τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου, ακούγεται θεϊκό.
Ίσως αυτό είναι το θαύμα των Χριστουγέννων τελικά
Βγάζει κάτι καλό από τους ανθρώπους. Βγάζει κάτι ανθρώπινο που τον υπόλοιπο χρόνο εξαφανίζεται μέσα στον αγώνα και την αγωνία της επιβίωσης.
Από τα λίγα που μου γράφεις στο e-mail σου, είχες κι εσύ συμμετοχή στην προετοιμασία αυτής της εκδήλωσης. Κρίμα που ο έντονος βήχας που έχεις δεν σου επιτρέπει να ξεμυτίσεις από το σπίτι σου.
Εσείς οι υγιείς άνθρωποι, έχετε το πολυτιμότερο αγαθό.
Προστάτευσέ το όσο μπορείς λοιπόν. Σε παρακαλώ.
Εγώ θα είμαι εδώ για ΄σένα όποτε κι αν με χρειαστείς.
Θα έρθει ο φίλος μου ο Γιώργος για μερικές ημέρες.
Σαν δύο γέροι βαρετοί, γκρινιάρηδες. Όπως αυτοί του muppet show, που λες όταν θέλεις να με πειράξεις.
Όμως δύο σοφοί. Με πολύ γνώση και εμπειρίες στα πενήντα οκτώ καλοκαίρια που μετράμε. Πολύ αξιοπρεπείς κατά τα άλλα. Το ξέρεις.
Θα μιλήσουμε για θέματα που μας ενδιαφέρουν. Για το Δαρβίνο, το Λούθηρο, τον Καλβίνο.
Θα μιλήσουμε και για τα τρέχοντα θέματα. Το πολιτισμό. Που πάνε οι εικαστικές τέχνες στην εποχή μας
Ποιες οι νέες τάσεις και οι νέες εκθέσεις.
Θα μιλήσουμε και για το θέμα των ημερών.
«Καί ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο …»
Βλέπεις, στον 21ο αιώνα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν και σ’ αυτά τα περιττά
Το τραπέζι μας απέριττα λιτό.
Φωτάκια, στολίδια, μπιχλιμπίδια δεν υπάρχουν.
Βόλτα στη θάλασσα.
Κανένα καφέ στο καφενείο.
Λίγο τάβλι.
…………..
Να περάσεις καλά, όμορφή μου Μαρία.
Να είναι οι ημέρες των Χριστουγέννων ήρεμες και εμπεριστατωμένες.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΑ
Αυτό και μόνο αρκεί και τα λέει όλα
Σε φιλώ γλυκά
Γιάννης.»
[...]
Αγαπημένε μου φίλε, Γιάννη
Ναι. Είχα κι εγώ ενεργό συμμετοχή στην Χριστουγεννιάτικη αυτή εκδήλωση της πόλης μου.
Αλλά... Αυτός ο ακατάπαυστος βήχας με έχει εξαντλήσει.
Εγώ εδώ, όπως κάθε χρόνο. Με την καλύτερη παρέα. Το βιβλίο μου. Μακριά ακόμη και από τα παιδιά.
Λένε πως είναι άσχημο να περνάς τέτοιες ημέρες μόνος, μα εγώ δεν συμφωνώ. Φέτος, λόγω υγείας, δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να αρνηθώ τα καλέσματα σε σπίτια φίλων μου για ρεβεγιόν. Μέχρι και στα παιδιά επικαλέστηκα το θέμα της υγείας και δεν επέμειναν. Με άφησαν στην ησυχία μου.
Θα περάσουν μου είπαν και κάποιοι φίλοι να με δούνε γιατί δεν θέλουν να με σκέφτονται μόνη μου. Όσο οι άνθρωποι θεωρούν πως η λέξη «μοναξιά» είναι συνώνυμη της λέξης «μοναχικότητα», τόσο θα με λυπούνται. Κι εγώ κρυφά θα τους συμπονώ δίχως ποτέ να τους αποκαλύπτω την ευδαιμονία που αισθάνομαι τις ώρες της μοναχικότητάς μου. Άλλωστε, τι θα μπορούσα να τους πω και να το καταλάβουν?
Εσείς οι δυο βαρετοί σοφοί γκρινιάρηδες «γέροι», με το λιτό κι απέριττο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι σας, συζητήστε για τον Λούθηρο που γλίτωσε εμάς τους φτωχούς στο πνεύμα από τα συχωροχάρτια και λύστε του πολιτισμού και των τεχνών της εποχής μας όλα τα άλυτα προβλήματα.
Όσο γι' αυτό που λες, πως στον 21ο αιώνα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σ’ αυτά τα περιττά, είναι αυτό που μου δίνει κουράγιο. Είναι η φλογίτσα της αισιοδοξίας που δεν σταματάει να φωτίζει το σκοτάδι της μοναχικότητας που επιλέγω.
Σε αντίθεση με το δικό σου σπίτι, το δικό μου είναι γεμάτο από στολίδια, λαμπιόνια, κεριά. Βλέπεις εγώ επιλέγω το χρώμα και φως στη ζωή μου. Ίσως σε αντιστάθμισμα της εσωτερικής μουντάδας που δημιουργείται από τους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε. Χρωματίζω και φωτίζω τις προσωπικές μου γωνιές μιας και είμαι πολύ μικρή και αδύναμη να αλλάξω τα σκοτάδια των καιρών και τα ανάποδα του κόσμου.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, αγαπημένε φίλε!!!
Αυτό και μόνο αρκεί και τα λέει όλα...
Μαρία.
[...]
Αγαπημένε φίλε, Γιάννη
Αυτό που μου είπες χθες την ώρα που γευματίζαμε, απασχόλησε την σκέψη μου για το υπόλοιπο της μέρας. Χρησιμοποίησες τις ίδιες ακριβώς λέξεις που έχω κι εγώ ορίσει ως βάση για μια ουσιαστική σχέση δύο ανθρώπων. Αλληλοσεβασμός, αλληλοθαυμασμός και αλληλοεκτίμηση. Αυτά είναι τα κυρίαρχα στοιχεία για την συνύπαρξη δυο ανθρώπων που θα καταφέρουν να χτίσουν μια κοινή και ουσιαστική ζωή κάτω από οποιεσδήποτε αντίξοες συνθήκες. Όλα τα υπόλοιπα βρίσκονται στην πορεία και διαμορφώνονται ανάλογα με τα δικά τους μέτρα.
Συμφωνώ πως ανάμεσά μας υπήρξε από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας αλληλοθαυμασμός. Καθρεπτιζότανε στα μάτια του ενός για τον άλλον. Όσο δε περισσότερο γνωριζόμαστε, τόσο μεγαλώνει και η αλληλοεκτίμηση και ο αλληλοσεβασμός ανάμεσά μας. Δεν έχω απάντηση στα «γιατί» σου. Ούτε και εσύ υποθέτω… Τίποτα δεν θα έβαζα πάνω από την φιλία μας. Σου το ΄χω ξαναπεί. Δεν θέλω να σε χάσω από τη ζωή μου. Και το επόμενο βήμα θα είναι μεγάλο ρίσκο για ΄μένα. Για μας.
Για πρώτη φορά στη ζωή μου φοβάμαι να ρισκάρω. Ας μην το θίξουμε ξανά το θέμα.
Μαρία
[...]
Καλημέρα, αγαπημένη μου γλυκιά Μαρία
Πέρασα και πάλι πολύ ζεστά μαζί σου χθες. Ομορφαίνουν οι στιγμές μου όταν βρίσκεσαι δίπλα μου.
Όλο το βράδυ σκεφτόμουν το «κουτί των αναμνήσεών σου» για το οποίο μου μίλησες και αναρωτήθηκα, αν είχα φτιάξει κι εγώ ένα τέτοιο κουτί τι θα μπορούσα να τοποθετήσω μέσα από ΄σένα.
Χμ! γλυκιά μου Μαρία…
Για να δούμε λοιπόν τι θα έβαζα στο δικό μου «κουτί των αναμνήσεων».
Πρώτα από όλα θα έβαζα μια πανέμορφη γυναίκα
Μετά θα πρόσθετα ένα θαυμάσιο άνθρωπο που νοιάζεται αληθινά για ‘μένα αλλά νοιάζεται και για όλους τους ανθρώπους
Στο κουτί θα έβαζα σίγουρα και μια μεγάλη και γενναιόδωρη καρδιά που καρδιοχτυπά μερικές φορές αλλά κλείνεται τις περισσότερες (δεν πειράζει)
Ένα γλυκό κορμί που μυρίζει βανίλια και κανέλα μαζί
Τα δυο γλυκά χείλη, τα όμορφα στήθη σου.
Έχω να προσθέσω όμορφες στιγμές και δυνατές θύμισες
Κάτι τέτοιο θα έβαζα ως αρχή στο κουτί των αναμνήσεων
Και ξέρεις;
Θα το έχω συνέχεια ανοιχτό το κουτί αυτό. Δεν θα το κλείσω.
Γιατί αναδύει μια όμορφη οσμή, θύμησες, ζεστασιάς, και ανθρώπινης ύπαρξης.
Σ' αγαπώ (τολμώ επιτέλους και το λέω), Γιάννης
ΥΓ. δεν πρέπει να ξεχάσω και μια "μαμαδίστικη" πεντανόστιμη μερίδα ‘γεμιστά κολοκυθάκια’
[...]
Αγαπημένε μου Γιάννη
Σαν σήμερα, δύο χρόνια πριν, μου έστειλες το τελευταίο σου e-mail.
Και ύστερα σώπασες για πάντα.
Εγώ όμως, συνεχίζω να επικοινωνώ μαζί σου σαν να μην συνέβη τίποτε δυσάρεστο στην κοινή μας πορεία.
Κάνω μεγάλο αγώνα για να μην λυγίσω. Οι ώρες, οι μέρες, τα χρόνια, περνάνε βασανιστικά αργά και δύσκολα χωρίς εσένα. Χωρίς την αριστοκρατία της φωνής σου, τον σπάνιο ρομαντισμό σου, τον πλούτο των γνώσεών σου, την υπομονή, την πραότητα και την αρχοντική σου ευγένεια. Προχωρώ όμως δίχως να αφήνω να φανεί ο πόνος μου στα οικεία μου πρόσωπα. Και προχωρώ στο δρόμο που μου χάραξες εσύ δίχως να ξέρεις.
Ας γινότανε, αγαπημένε μου, να μάθαινες πόσα έχω καταφέρει από τότε που με άφησες σ’ αυτήν την σιωπή! Ας γινότανε για μια ακόμη φορά να πάρω δύναμη από το καθρέφτισμά μου στο βλέμμα σου για να μπορώ να συνεχίσω δίχως πόνο…
Έχω πολύ θυμό μέσα μου.
Σε σκέφτομαι πολύ και μου λείπεις
Μαρία.
[...]
Αγαπημένε μου,
Το κάθε τι ακόμη σε θυμίζει. Οι στιγμές που ζήσαμε κρατούν ακόμα έντονο το άρωμά τους κι ας πέρασαν ήδη τρία χρόνια από τον χαμό σου.
Η ζωή παίζει τα δικά της τα παιχνίδια και είμαστε εμείς τα πιόνια της. Ποιος χάνει, ποιος κερδίζει δεν την ενδιαφέρει τη ζωή. Ξέρει μονάχα ένα δρόμο. Αυτόν που προχωρά μπροστά. Αριστερά ή δεξιά δεν καταδέχεται να περπατήσει. Πάντα στο κέντρο του δρόμου της και ποτέ, μα ποτέ της δεν κάνει πισωπατήματα. Έτσι ήταν κι έτσι θα συνεχίσει μέσα στο πέρασμα του χρόνου το βάδισμά της η ζωή. Και ούτε που νοιάζεται για τις ψυχές που παρασέρνει στο διάβα της. Όλα τα θυσιάζει και προχωρά. Όνειρα, ελπίδες, έστω και φρούδες, στόχους, επιτεύγματα. Όλα. Όλα τα σαρώνει δίχως να είναι αναγκασμένη να λογοδοτήσει σε κανέναν.
Σ’ αγαπώ.
Ευτυχώς δεν την τσιγκουνεύτηκα ποτέ μου αυτή τη λέξη όσο ζούσες. Την έλεγα με χίλιους τρόπους και όλους τους εύρισκες ευρηματικούς και υπέροχους.
Συνεχίζω να έχω πολύ θυμό ακόμη μέσα μου.
Σε σκέφτομαι πολύ και μου λείπεις
Μαρία
[...]
Αγαπημένε μου.
Ακόμη παλεύω να μετατρέψω την μοναξιά μου και πάλι σε μοναχικότητα. Τις περισσότερες φορές τα καταφέρνω γιατί σκέφτομαι πως όταν θα ξανασυναντηθούμε, θα θέλεις να αντικρίσεις την δυναμική γυναίκα που γνώρισες πριν από χρόνια. Εκείνη την γυναίκα που το μόνο πράγμα που φοβήθηκε ήταν να ρισκάρει να ενώσει τη ζωή της μαζί σου. Τι ανοησία, αλήθεια!
Έχει καταλαγιάσει μέσα μου ο θυμός και αποδέχθηκα την πραγματικότητα. Τολμώ καμιά φορά να φανταστώ και έναν καινούριο σύντροφο στη ζωή μου. Μα ύστερα συνέρχομαι και σκέφτομαι πως, τα παραμύθια μονάχα μια φορά τα ζει κανείς αν είναι τυχερός.
Βλέπεις κι εσύ, το υπονόμευσες το μέλλον μου. Ανέβασες τον πήχη των προσδοκιών μου, ψηλά. Πολύ ψηλά.
Σ΄ αγαπώ.
Καληνύχτα.
Μαρία.
[...]
https://support.google.com/accounts/answer/61177
Μαμά, δεν μπορώ να το κάνω αυτό, συγνώμη. Ήδη η απώλειά της μου κόστισε πολύ και κάθε φορά που την διαβάζω, ο πόνος μου απαλύνει.
Αν επιμένεις όμως να διαγράψεις το e-mail της γιαγιάς, κάνε το μόνη σου. Σου στέλνω ένα σύνδεσμο για να σε βοηθήσω. Ακολούθησε τις οδηγίες μα, ξανασκέψου το.
Καλημέρα!
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στη Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη, που φιλοξενείται με χαρά πάντα στη Γήινη ματιά!
Η πάσα στην Κατερίνα μας με την λέξη που διάλεξα για εκείνην, ''ΡΥΤΙΔΩΜΕΝΗ''
και εικόνα μια φωτό δική μου
