ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΜΙΑ ΕΜΠΝΕΥΣΗ- ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

 

κατηγορία: Μυστήριο



Κεντρική ιδέα πλοκής:

"Μια γυναίκα, επισκέπτεται έναν επώνυμο συγγραφέα. Τού κάνει μια ελκυστική πρόταση να της γράψει τη βιογραφία της. Ο συγγραφέας θα την αναζητήσει τις αμέσως επόμενες μέρες για να προχωρήσουν. Η γυναίκα όμως έχει εξαφανιστεί

ΕΡΙΝΥΕΣ

Ο  Αλέξανδρος Χάλαρης,  έγραψε το πρώτο του βιβλίο, που έτυχε φοβερής κριτικής, και μεγάλης αποδοχής από το αναγνωστικό κοινό, με αποτέλεσμα οι πωλήσεις να το εκτοξεύσουν στη θέση του μπεστ-σέλερ. Ξεκίνησε σαν δημοσιογράφος, μα κάποια γεγονότα έπειτα από δεκαπέντε χρόνια δημοσιογραφίας, τον οδήγησαν στην  άλλη του αγάπη, την συγγραφή.

Πίνοντας αργά το ποτό του, και χαζεύοντας τις φλόγες στο τζάκι, το μυαλό του γύρισε πίσω στην αρχή όλων.

Στην ηλικία των 37, παρατηρούσε τα πάντα, και όλα τον άγγιζαν βαθιά. Απέφευγε τα βιαστικά συμπεράσματα, του άρεσε να ψάχνει σε βάθος, και είχε λίγους φίλους και καλούς.

Έναν από αυτούς τον κήδευαν εκείνη τη μέρα, στα 32 του, από ανακοπή. Κάτι που όταν συμβαίνει σε νέο άτομο, το αιφνίδια κομμένο νήμα της ζωής, προκαλεί όχι μόνο πόνο, αλλά και βαθιά θλίψη. Εκεί στο νεκροταφείο, ακολουθώντας το φίλο του στην τελευταία του κατοικία, οι σκέψεις του ήταν ανάκατες, και το βλέμμα του περιδιάβαινε στους τάφους που προσπερνούσαν. Τότε την είδε! Μια μαυροφορεμένη φιγούρα κομψή,  με ένα ματσάκι λευκά κρίνα στα γαντοφορεμένα της χέρια, σαν λευκός λεκές σε μαύρο καμβά,  να σκύβει και να τα ακουμπά πάνω σε μια ταφόπλακα. Κοντοστάθηκε και μπόρεσε να δει πως ο τάφος ανήκε σε ένα παιδί. Ναι! Σε ένα παιδί τριών ετών! Χριστέ μου! Πάντα υπήρχαν χειρότερα! Η γυναίκα γύρισε ξαφνικά, και τα βλέμματα τους διασταυρώθηκαν. Του φάνηκε πως διέκρινε κάτι στα μάτια της. Σαν αναλαμπή, σαν ματιά που ρίχνεις σε κάποιον γνώριμο. Εκείνη γύρισε ξανά το βλέμμα στον τάφο, κι αυτός συνέχισε την πορεία του. Μα όπως προχωρούσε, είχε μια καυτή αίσθηση στην πλάτη του, πως ένα ζευγάρι γαλανά μάτια τον παρακολουθούσαν καθώς ξεμάκραινε. Η κηδεία έγινε, μετά  καφές και παξιμάδι, και τέλος παρηγορητικά  λόγια στη θλιμμένη μάνα και την αδελφή του φίλου του. Βγήκε έξω να τον φυσήξει ο αέρας, και να περπατήσει μέχρι το αμάξι του κοντά στην εκκλησία. Γαλήνια ήρεμη ατμόσφαιρα, με υπόκρουση το απαλό θρόισμα των φύλλων, που μιάστηκε από  ρυθμικά βήματα στο πλακόστρωτο πίσω του που πλησίαζαν βιαστικά.

Γύρισε για να αντικρίσει την γυναίκα του τάφου.

‘’Ο κύριος Χάλαρης; Ο δημοσιογράφος;’’

‘’Μάλιστα!’’

‘’Ερωφίλη Σαμπατακάκη!   Το ότι συναντήθηκαν οι δρόμοι μας, δεν μπορεί παρά να είναι οιωνός!’’

Το όνομα της του ήταν γνωστό, ωστόσο μετά τις χειραψίες, εκείνη άρχισε να του λέει:

‘’Κύριε Χάλαρη, θα ήθελα   να μιλήσουμε. Κάπου ήσυχα και ιδιαιτέρως. Χωρίς να μας ενοχλήσει κάποιος’’.

‘’Υπάρχει καλύτερος χώρος από αυτόν κυρία μου; Περί τίνος πρόκειται;’’  

 ‘’Το όνομα μου σίγουρα δεν σας είναι άγνωστο, όχι μόνο γιατί θα ξέρετε με ποιον είμαι παντρεμένη, αλλά και γιατί συνδέεται με την απαγωγή και τον θάνατο του παιδιού μου, πριν λίγα χρόνια.’’

‘’Μα βέβαια, είπε ο Χάλαρης, δεν σας είχα δει ποτέ, μια και ποτέ δεν έφτασε η υπόθεση στα δικαστήρια. Δεν πιάστηκε ο ένοχος   απ’ ότι θυμάμαι. Λυπάμαι πολύ για την απώλεια σας κυρία μου. Ωστόσο ότι μάθαινα τότε ήταν μόνο από τρίτους, και από την αστυνομία. Είχε τηρηθεί μυστικότητα αυστηρή για την υπόθεση.’’  

‘’Έχετε δίκιο. Όμως τώρα, θα ήθελα να γράψετε ένα βιβλίο με αυτό το κομμάτι της ζωής μου κύριε Χάλαρη. Κάτι σαν βιογραφία ας πούμε.’’

‘’Πρώτον δεν είμαι συγγραφέας, και δεύτερον τι θα μπορούσα να γράψω γι’ αυτήν την περίοδο;’’

‘’Μετά από τόσα χρόνια, έχω επιτέλους στοιχεία για το ποιος απήγαγε το παιδί μου και ποιος ευθύνεται για τον θάνατο του.’’

Και γιατί δεν τα πηγαίνετε στην αστυνομία;

Γιατί είναι μόνο ενδείξεις, και εσείς για την έρευνα του βιβλίου, και με την πείρα του δημοσιογράφου,  θα τα μετατρέψετε σε αποδείξεις. Εξάλλου τα άτομα ανοίγονται πιο εύκολα σε εσάς,   σε εμένα θα κλείσουν σαν στρείδι, και στο τέλος θα πουν πως είμαι μια μάνα που την τρέλανε ο πόνος. Δεν θα ήθελα να φανώ, ούτε να μπλέξω τον άντρα μου σε αυτό. Σας χρειάζομαι απελπισμένα αν με καταλαβαίνετε. Αν συμφωνήσετε, θα είναι το αποκορύφωμα της καριέρας σας, και για μένα δικαίωση. Θα συναντηθούμε αύριο εδώ, και του βάζει ένα σημείωμα στα χέρια. Να έρθετε σας παρακαλώ.’’

Έκανε μεταβολή και έφυγε έτσι ξαφνικά όπως ήρθε.

Την άλλη μέρα νωρίς το πρωί όπως του είπε, ξεκίνησε για το ραντεβού.

Σαν έφτασε, στάθηκε κάτω από το άγαλμα της πλατείας, αλλά εκείνη δεν φαινόταν πουθενά. Σε λίγο, ένας πιτσιρίκος τον τράβηξε από το σακάκι.

Ψιτ κύριος; Σε λένε Χάλαρη;

Ναι! Αυτό είναι για σένα. Του έχωσε ένα φάκελο στο χέρι και το έβαλε στα πόδια.

Κοίταξε γύρω του αλλά δεν είδε κανέναν. Άλλο κι αυτό σκέφτηκε!

Πήγε στο αμάξι του, άνοιξε τον φάκελο και είδε ένα σωρό χαρτιά, και ένα χοντρό μάτσο με χαρτονομίσματα. Ένα σημείωμα έγραφε:

Δυστυχώς δεν μπόρεσα να φύγω. Ωστόσο μέσα θα βρείτε τα μισά από τα χρήματα που θα σας δώσω, και τα στοιχεία που σας είπα. Ευχαριστώ!

Οδήγησε μέχρι τη θάλασσα, κι εκεί παρκαρισμένος στην  άκρη της παραλίας, καθισμένος μέσα στο αμάξι του άρχισε να μελετά τα χαρτιά του φακέλου.

Το πρώτο που τράβηξε την προσοχή του ήταν ένα γράμμα.

Είμαι η Ερωφίλη Σαμπατακάκη, και ο άντρας μου είναι ο γνωστός αντικέρ και γκαλερίστας, Βύρων Σαμπατακάκης,  που με περνάει είκοσι χρόνια. Σίγουρα αντιλαμβάνεστε γιατί μια νέα κοπέλα επιλέγει να δέσει τη ζωή της με κάποιον που έχει χρήματα, παρότι την περνάει τόσα χρόνια. Θέλει μια σιγουριά, μια άνετη ζωή, μια εξασφάλιση. Όμως το κορμί θέλει να νιώσει όλες τις χαρές που μπορεί να προσφέρει η νιότη. Και μία από αυτές τις χαρές, είναι το πάθος, και ο έρωτας.

Λόγω του επαγγέλματος του συζύγου μου, συναναστρεφόμασταν συχνά καλλιτέχνες με μποέμικο χαρακτήρα, άλλους αφιερωμένους στην τέχνη τους, αρμέγοντας από τη ζωή ό,τι μπορούσε να τους προσφέρει, και άλλους αποφασισμένους να δείξουν πως το  μέτριο ή ανύπαρκτο ταλέντο τους, ήταν μεγαλειώδες και μοναδικό.

Ένα από αυτά τα άτομα ήταν ο Κίμων Γαλάτης, γλύπτης κυρίως και ζωγράφος, ερωτύλος της συμφοράς, και ενίοτε χρήστης ουσιών που τον οδηγούσαν σε άλλους κόσμους, με την συνοδεία αλκοόλ. Γοητευτικός τυχοδιώκτης με τύλιξε γρήγορα μέσα στη δίνη του πάθους του. Η σχέση μας κράτησε έξι μήνες, και το αποτέλεσμα της ήταν η γέννηση ενός παιδιού. Ο άντρας μου χάρηκε για τον διάδοχο μας, κι εγώ μέσα μου ένιωθα τις ενοχές να με τυλίγουν στον βασανιστικό τους μανδύα, από κάτω μέχρι επάνω, κι από έξω μέχρι τα μύχια της ψυχής μου.

Πιστεύω πως τα πρώτα χρόνια της γέννησης του γιου μου, ήταν ήρεμα. Και ο Γαλάτης είχε παραμεριστεί, από τη μονοπώληση του  ενδιαφέροντος μου από τον γιο μου. Όταν ο γιος μου έφτασε στην ηλικία των δύο ετών, οι δρόμοι μας ξαναέσμιξαν, και το πάθος μπήκε ξανά στη ζωή μου. Του ομολόγησα την αλήθεια πως είχαμε μαζί ένα παιδί.  Φάνηκε να κλονίστηκε, και να του άρεσε η γέννηση ενός πλάσματος, που ήταν ο διάδοχος του. Ωστόσο λίγο καιρό αργότερα, οι εξελίξεις ήρθαν για να αποδείξουν πως όλα έχουν το τίμημα τους.  Κάποιος άρπαξε τον γιο μου και ζήτησε λύτρα. Τότε ο φόβος μου έραψε το στόμα. Το κορμί μου πάγωσε και δεν είχα δύναμη να ομολογήσω πως ένα πλασματάκι, το παιδί μου, βασανιζόταν από δικό μου λάθος. Ό άντρας μου πλήρωσε τα λύτρα αμέσως, μα πριν προλάβω να πω την αλήθεια και να στρέψω την προσοχή της αστυνομίας, σε αυτόν που πίστευα πως ήταν ένοχος, παρότι όταν ελέγχθηκε όπως όλοι,  βρέθηκε με άλλοθι, ανακαλύφθηκε το νεκρό κορμάκι του παιδιού μου.

Κύριε Χάλαρη, μεγάλο το λάθος μου, και το κρίμα μου μεγαλύτερο. Δεν έχω άλλες δυνάμεις, να παλέψω. Αλλά δεν μπορώ να μην κάνω κάτι, όχι να επανορθώσω, γιατί αυτό δεν θα φέρει πίσω το παιδί μου, αλλά να οδηγήσω τον ένοχο ή τους ενόχους εκεί που τους πρέπει. Βοηθήστε με σας παρακαλώ. Μπορείτε μετά να έχετε την ιστορία σας, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία όπως θέλετε.

Ο Γαλάτης ξέρω πως είχε προσωπική κόντρα με τον Σαμπατακάκη. Έκαναν πολλές δουλειές μαζί, και δεν αφορούσαν τόσο την τέχνη. Οι δεσμοί του Γαλάτη με τον άντρα μου δεν ήταν μόνο οι εκθέσεις γλυπτών που οργανώνονταν σε διάφορες χώρες του κόσμου. Ξέρω πως πίσω από τα γλυπτά, κρυβόταν εμπόριο ναρκωτικών.

 Όπως ξέρω πως ο Γαλάτης δεν είναι ο μόνος ένοχος για τον θάνατο του παιδιού μου. Και ξέρω πως τα κρίματα μου είναι παραπάνω από ένα. Η απαγωγή δεν ήταν σκέτη απαγωγή. Ο ένοχος δεν ήταν ένας. Σ’ εσάς αποθέτω όλες μου τις ελπίδες για εξιλέωση και δικαιοσύνη.   

Εσείς πρέπει να βρείτε τις αποδείξεις για τις σχέσεις ανάμεσα τους, και πως σίγουρα υπήρχε συνεργάτης στην απαγωγή.

Εκεί τελείωναν οι σημειώσεις. Ο Χάλαρης έμεινε συγκλονισμένος, μέχρι να χωνέψει όσα διάβασε. Είχε πολλές απορίες μα ένα κουβάρι πρέπει να το ξετυλίγεις από την αρχή.  

Έπρεπε να τη συναντήσει να μάθει κι άλλα. Είχε την αίσθηση πως δεν του είπε όλα όσα ήξερε. Και μέχρι πού ήταν χωμένη εκείνη σε όλο αυτό; Δεν μπορεί να μιλάει για μεγάλα κρίματα, επειδή ξελογιάστηκε και απάτησε τον άντρα της. Ή πώς στήριζε ότι η σχέση του Γαλάτη με τον άντρα της ήταν πιο βαθιά και πολύπλοκη; Και γιατί αφού δεν θέλει να μπλέξει τον άντρα της,  με κάποιο τρόπο τον ανακατεύει σε αυτές τις αράδες;

  Το σπίτι του γκαλερίστα δεν ήξερε πού είναι, αλλά και δεν υπήρχε τρόπος να πάει έτσι ξαφνικά επίσκεψη και να αρχίσει τις ερωτήσεις. Καλύτερα να άρχιζε από την γκαλερί.

Μπροστά στο γραφείο της υποδοχής, κοιτούσε τους ενημερωτικούς καταλόγους για τους επισκέπτες, πριν περιδιαβεί τους πίνακες και τα γλυπτά, όταν η κοπέλα της υποδοχής μίλησε σε κάποιον πίσω του.

‘’Καλημέρα κα Σαμπατακάκη’’

Ο Χάλαρης τινάχτηκε. Τι τύχη σκέφτηκε και στράφηκε πίσω.

Την ώρα που η γυναίκα πίσω του έλεγε καλημέρα στην κοπέλα, εκείνος είχε μείνει άφωνος. Η γυναίκα που αντίκριζε δεν είχε καμία σχέση με την γυναίκα του νεκροταφείου.

Η Σαμπατακάκη χάθηκε πίσω από μια πλαινή πόρτα, κι εκείνος ρώτησε την κοπέλα.

‘’Σαμπατακάκη, είπατε;’’

‘’Μάλιστα είναι η σύζυγος του ιδιοκτήτη’’

Έκανε μηχανικά τη βόλτα του στις τρεις αίθουσες και το μυαλό του έτρεχε σε όσα είχαν συμβεί. Ποια ήταν αυτή η γυναίκα που του παρουσιάστηκε; Πού ήξερε τόσες λεπτομέρειες; Και ήταν αλήθεια ή κάποια τον χρησιμοποιούσε με ψευδή στοιχεία για ίδιον όφελος;

Τις σκέψεις του διέκοψε ένα γλυπτό του Γαλάτη φτιαγμένο από μέταλλο. Δεν θα τον έλεγε ατάλαντο, αλλά δεν θα έλεγε πως μίλησε μέσα του το έργο. Κοίταξε τον κατάλογο. Η τιμή του ήταν διακόσιες χιλιάδες. Αναρωτήθηκε αν πουλιόνταν τα έργα του.

Υπήρχαν τέσσερα πρόσωπα που εμπλέκονταν. Το ζεύγος Σαμπατακάκη, ο Γαλάτης και η εξαφανισμένη άγνωστη γυναίκα.

Ήταν αδύνατο να το χειριστώ μόνος μου. Όλα έπρεπε να γίνουν στα κρυφά, χωρίς φανφάρες, μια και ο Σαμπατακάκης είχε πολιτικές πλάτες να τον στηρίζουν. Η λύση ήταν να μιλήσω σε ένα φίλο μου αστυνομικό. Κι αυτό έκανα άμεσα. Του έδειξα τα στοιχεία και του εξιστόρησα τα πάντα. Ο Αλέκος Παζαράς, ήταν πολύ καλός αστυνομικός χωρίς να είναι τόσο των τύπων. Πίστευε στην δικαιοσύνη, και ήξερε να ρισκάρει, και να είναι εχέμυθος όταν χρειαζόταν.

Μαζί κάναμε κάποιες παρακολουθήσεις στην γκαλερί, όταν φόρτωναν έργα που θα πήγαιναν στο εξωτερικό. Πολλή κινητικότητα και πάντα βράδυ. Η αλήθεια είναι πως οι φάτσες των υπαλλήλων της αποθήκης δεν έδειχναν απλοί μεροκαματιάρηδες εργάτες.

Πέσαμε πάνω σε νυχτερινές συναντήσεις Γαλάτη και Σαμπατακάκη. Και εν τω μεταξύ η άγνωστη γυναίκα άφαντη.

Ο Αλέκος κίνησε κάποια νήματα πάντα με φίλους, χωρίς να φανεί κάτι στημένο. Σε κάποια επιστροφή γλυπτών από το εξωτερικό, είχε φροντίσει να υπάρχουν τυχαία και εκπαιδευμένα σκυλιά. Έτσι ανακάλυψαν τα ναρκωτικά, σε κούφια αγάλματα του Γαλάτη. Από εκεί το ένα έφερε το άλλο. Το κουβάρι ξετυλίχθηκε αρκετά, και κάθε ξετύλιγμα έβγαζε και βρωμιές στην επιφάνεια.

Ο Γαλάτης συνελήφθη, και με κάποια πίεση άρχισε να ‘’ξερνάει’’ τα πάντα.

Μίλησε για τον εκβιασμό που του έκανε ο γκαλερίστας, απαγάγοντας το παιδί του, για να τον αναγκάσει να συνεργαστεί μαζί του στις παρανομίες του. Αλλά αρνιόταν κατηγορηματικά πως έφταιγε για τον θάνατο του γιου του.

Με τόσο σάλο φυσικό ήταν οι πολιτικές πλάτες να κάνουν τις ‘’πάπιες’’.

Και τότε ήρθε και η χαριστική βολή.

Πάνω από τον τάφο του παιδιού, βρέθηκε μια γυναίκα κρεμασμένη από το δέντρο. Την αναγνώρισα αμέσως ήταν αυτή που γνώρισα σαν Σαμπατακάκη, και που μου είχε δώσει όλα τα στοιχεία.

Την άλλη μέρα ένας φάκελλος ήρθε στο σπίτι μου. Ήταν από την νεκρή γυναίκα.

Κύριε Χάλαρη, τώρα πια θα ξέρετε πως δεν είμαι αυτή που σας παρουσιάστηκα. Ήμουν η νταντά του μωρού που χάθηκε, και που βοήθησα τον Σαμπατακάκη να το απαγάγει για να πετύχει τους σκοπούς του. Ήμουν ερωτευμένη μαζί του κύριε Χάλαρη, κι εκείνος μπορούσε να με κάνει να κάνω τα πάντα γι’ αυτόν. Ο Σαμπατακάκης ήταν στείρος, και πάντα παρακολουθούσε την νεαρή του γυναίκα, ειδικά μετά την αναγγελία της εγκυμοσύνης της. Έτσι έμαθε τον πατέρα του παιδιού, και την απιστία της γυναίκας του.  Το βράδυ της απαγωγής, το μωρό το είχα μεταφέρει σε μια αποθήκη της γκαλερί. Κάποιος μπήκε στην αποθήκη ξαφνικά και το μωρό ήταν ανήσυχο. Το πήρα στην αγκαλιά μου για να το ησυχάσω και να μη μας πάρουν είδηση, μέχρι ο Σαμπατακάκης να μας μεταφέρει κάπου με ασφάλεια. Εκείνο όμως δεν έλεγε να ησυχάσει και του πίεσα το κεφαλάκι πάνω στο στήθος μου για να μην ακούγεται. Όταν ο εργάτης έφυγε, ανακάλυψα με τρόμο πως το παιδί δεν ανέπνεε. Προσπάθησα να το συνεφέρω αλλά μάταια. Είχε πεθάνει από ασφυξία. Ο πανικός με έζωσε. Ο Σαμπατακάκης με εξασφάλισε, αλλά αυτό το κρίμα δεν μπορώ να το αντέξω. Όχι! Όλοι πρέπει να πληρώσουμε. Δεν αντέχω το κρίμα που κουβαλάω τόσα χρόνια. Πολύ βαρύ…. Ας με συγχωρέσει ο Θεός για το έγκλημα μου!

Ο Σαμπατακάκης μπήκε φυλακή για την απαγωγή, συνέργεια στον θάνατο του παιδιού, για τα ναρκωτικά. Το ίδιο και ο Γαλάτης. Με το γράμμα ο θάνατος της νταντάς μην υπάρχοντας και στοιχεία που να δείχνουν κάτι αντίθετο, αποδόθηκε σε αυτοκτονία από τύψεις.

Όσο για μένα έγραψα το πρώτο μου βιβλίο που έγινε μπεστ-σέλερ.

Το αεροπλάνο απογειώθηκε, για μακρινό προορισμό, μεταφέροντας έναν μοναδικό επιβάτη. Η Ερωφίλη Σαμπατακάκη, σιγόπινε το ποτό της, σκεπτόμενη τη μέρα που η Νάνσυ, η νταντά του παιδιού της, της αποκάλυψε από τύψεις τα πάντα. Δεν ήταν δύσκολο να την οδηγήσει στα βήματα της εξιλέωσης. Έπρεπε να πληρώσουν όλοι τους. Εκείνη έχασε το παιδί της. Ούτε ήταν δύσκολο να την βοηθήσει στην τελική πινελιά. Την αυτοκτονία της. Τώρα ήταν ήρεμη, και πλούσια να ξεκινήσει από την αρχή τη ζωή της, σβήνοντας μνήμες!

ΤΕΛΟΣ

Η ιστορία είναι φανταστική καθώς και τα ονόματα. Είναι η συμμετοχή μου στο διαδικτυακό δρώμενο του GIANNIS PIT του blog ''ΗΔΥΠΟΤΟΝ''  ''Μια ιδέα -Μια Έμπνευση''. Στην αρχή παραθέτω την κατηγορία και την κεντρική ιδέα του δρώμενου.