Οι γυναίκες της δόξας και της τιμής!

Είναι μικροκαμωμένη, με εύθραυστα δάχτυλα και γκρίζα κατσαρά μαλλιά. Ανοίγει το άλµπουµ με τις ασπρόµαυρες φωτογραφίες και τα κιτρινισµένα αποκόµµατα εφηµερίδων. Σε όλες βλέπεις το ίδιο κορίτσι, με τις κοτσίδες και τον αριθµό «606» στο στήθος. Πέρασαν 36 χρόνια από τότε που η Ζωζώ Χριστοδούλου έσπασε ένα ταµπού.
Κάθεται με τα γόνατά της ενωµένα. Φοράει ένα πορτοκαλί μπλουζάκι από τους Ολυµπιακούς Αγώνες του 2004 και περιεργάζεται κειµήλια μιας άλλης εποχής: μετάλλια, κύπελλα και τρία φύλλα ελιάς πίσω από μια διάφανη ζελατίνα. «Είναι από το κλαδί ελιάς που μου έδωσαν στην εκκίνηση. Οταν τερµάτισα, απέµειναν αυτά...», λέει.
Το 1974 η Ζωζώ Χριστοδούλου έγινε η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που έτρεξε στον Μαραθώνιο. Μέχρι τότε οι διοργανωτές των αγώνων δεν θεωρούσαν ότι οι γυναίκες έχουν το σθένος για να καλύψουν μεγάλες αποστάσεις.
Στους Ολυµπιακούς του ‘72 τις άφηναν να τρέχουν μέχρι 1.500 μέτρα.
Στον στίβο επικρατούσε το άβατο για τις γυναίκες έως το 1928.

Στους πρώτους νεώτερους Ολυµπιακούς Αγώνες το 1896, στη σκιά του Σπύρου Λούη ξεδιπλώθηκε η ιστορία της Σταµατίας Ρεβύθη. Η 30χρονη προσπάθησε να τρέξει στον Μαραθώνιο μαζί με τους άνδρες. Οι διοργανωτές τής το απαγόρευσαν. Τελικά διήνυσε τη διαδροµή μόνη της, την εποµένη του αγώνα, σε 5 ώρες και 30 λεπτά, αλλά δεν της επέτρεψαν να τερµατίσει μέσα στο Καλλιµάρµαρο.
Η Ζωζώ Χριστοδούλου αγάπησε το τρέξιµο από μικρή. Αλλά οι απαγορεύσεις και οι περιορισµοί δεν την προίκισαν με φιλοδοξίες για πολλά χιλιόµετρα. Το 1968 παρουσιάστηκε στον προπονητή Ηλία Αντζουλάτο ως αθλήτρια των 100 και 200 μέτρων. «Είδα όµως ότι ήταν μικρόσωμη και αργή και την έβαλα στις μεγάλες αποστάσεις», θυµάται ο κ. Αντζουλάτος.
Η αθλήτρια και ο προπονητής της έµαθαν από τις εφηµερίδες το 1974 ότι για πρώτη φορά θα έτρεχαν στον Μαραθώνιο της Αθήνας γυναίκες. Συνολικά 44, όλες από το εξωτερικό. «Τρίτη το έµαθα, Σάββατο έτρεξα», λέει η κ. Χριστοδούλου. Είχε ζητήσει από τους διοργανωτές να της επιτρέψουν να συµµετάσχει, αλλά χρειαζόταν να προσκοµίσει χαρτί γιατρού. Οταν οι γιατροί τη ρωτούσαν αν είχε κάνει προετοιµασία, απαντούσε αρνητικά. «Μου έλεγε ότι δεν μπορούσε να πει ψέµατα. Είχε μια μοναδική ευκαιρία και η ειλικρίνεια θα την κατέστρεφε», λέει ο κ. Αντζουλάτος. Τελικά ο καρδιολόγος Εµµανουήλ Χριστοδουλάκης έδωσε τη συγκατάθεσή του και η 23χρονη τότε αθλήτρια βρέθηκε στην αφετηρία.
«Πήγαινα με σκοπό να τερµατίσω. Πολλοί νόµιζαν πως ήθελα να αποδείξω ότι οι γυναίκες μπορούν. Αλλά εµένα δε με ενδιέφερε αυτό. Ηθελα να τρέξω», λέει η κ. Χριστοδούλου.
Ολοκλήρωσε τότε την προσπάθειά της σε 5 ώρες και ένα λεπτό. Τερµάτισε έκτη ανάµεσα στις γυναίκες και πέρασε κοντά στους 200 άνδρες. «Να σου πω πού κουράστηκα; Εδώ, στο στόµα», λέει. «Γιατί σε όλη τη διαδροµή ο κόσµος έλεγε:

“Η Ελληνίδα είσαι; Πρώτη θα βγεις!” και κουράστηκα στο στόµα από το να χαµογελάω...».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4600343