Το μυστικό της μακροζωίας......

Ένα άρθρο της εφημερίδας '' ΤΑ ΝΕΑ'', είναι αυτό που προκάλεσε το ενδιαφέρον μου. Το χωριό είναι το Καμποντιμέλε, στη περιοχή Λάτσιο της Κεντρικής Ιταλίας.

Ο μοναδικός τους κίνδυνος από ότι φαίνεται, είναι ο σεισμός. Μια και η περιοχή πριν από κάποιο καιρό απασχόλησε το τύπο, λόγω σεισμικής δόνησης.
Οι κάτοικοι αποτελούν αντικείμενο έρευνας, λόγω της μακροζωίας τους. 


''Η ιδανική ώρα για να φτάσει κανείς στο Καμποντιμέλε είναι νωρίς το πρωί, όταν έχει ακόμη δροσιά και ο ήλιος αρχίζει να ανατέλλει στις κορυφές Αουρούντσι. Παρκάρετε κοντά στο άγαλμα του Πάντρε Πίο όπου αρχίζει το βουνό και ακολουθήστε το... Τότε είναι που αρχίζει η σιωπή να απλώνεται προς το μέρος των ταξιδιωτών και η απόλυτη ηρεμία γαληνεύει ακόμη και τους πιο απροετοίμαστους ξένους. Είναι τέτοια η σαγήνη της ατμόσφαιρας που νιώθει κανείς ότι σε έναν τέτοιον τόπο θα μπορούσε να ζει για πάντα.

Αν και νωρίς, ο 78χρονος Τζεράρντο ετοιμάζεται να κάνει μια βόλτα στο χωράφι του με το σιτάρι. Έτσι αρχίζει τη μέρα του τους καλοκαιρινούς μήνες. Καβαλά τη βέσπα του και πάει για δουλειά. Την ίδια ώρα, η Μαρία, 83 ετών, κυνηγά τις κότες της και μαζεύει τα αυγά. Είναι όλοι πρόσχαροι. Έτοιμοι να σε καλέσουν για πρόγευμα με σπιτική μαρμελάδα από κεράσι. Κάπως έτσι κυλούν τα πρωινά στην ορεινή μικρή κοινότητα της περιοχής Λάτσιο, στην Κεντρική Ιταλία, η οποία έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον γιατρών από όλο τον κόσμο λόγω της μακροζωίας των κατοίκων της.

Το μέσο προσδόκιμο ζωής το 2009 ήταν τα 95 χρόνια και για τα δύο φύλα, σύμφωνα με το τοπικό συμβούλιο, ενώ την ίδια περίοδο το μέσο προσδόκιμο ζωής στη χώρα ήταν τα 77,5 χρόνια για τους άνδρες και τα 83,5 για τις γυναίκες. Στην Ε.Ε. τα αντίστοιχα ποσοστά διαμορφώνονταν στα 75,6 και 82 χρόνια.

Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ. Η διαφορά της ιταλικής κοινότητας των 780 κατοίκων, εκτός από τα ποσοστά, φαίνεται στο πιάτο τους αλλά και στον τρόπο της ζωής τους. Η διατροφή τους στηρίζεται στην ιδέα της… φτωχής κουζίνας του αγρότη. Δηλαδή το κρέας δεν βρίσκεται συχνά στο τραπέζι και το κόκκινο κρέας σχεδόν ποτέ, όπως και το βούτυρο. Επίσης, λείπουν τα κορεσμένα λίπη. Πρωτεΐνες προσλαμβάνονται από τα όσπρια και το cicerchie, που θυμίζει ρεβίθι και αναπτύσσεται κυρίως σε αυτήν την περιοχή. Γνωστό στην Ιταλία ως το κρέας του φτωχού, δεν έχει χοληστερόλη και είναι πλούσιο σε διαλυτές ίνες. «Είναι μια διατροφή υπερ-μεσογειακή», από τις πλέον υγιεινές στον κόσμο, όπως επισημαίνει ο Πιέτρο Κουτζίνι, καθηγητής Παθολογίας στο Πανεπιστημίου Sapienza της Ρώμης. Περιλαμβάνει ακόμη κόκκινο κρασί, που είναι πλούσιο σε πολυφαινόλες, ελαιόλαδο, ιχθυέλαιο, καθώς και λαχανικά και φρούτα, τα οποία είναι καλές πηγές αντιοξειδωτικών, βιταμινών και μεταλλικών στοιχείων, ενισχύοντας την άμυνα του οργανισμού απέναντι στον καρκίνο.

Και βέβαια πολλά από αυτά τα είδη καλλιεργούνται από τους ίδιους του κατοίκους του χωριού, γεγονός που απαιτεί έντονη σωματική δραστηριότητα. Σύμφωνα με τον καθηγητή Κουτζίνι, η τακτική σωματική άσκηση της αγροτικής ζωής παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της καλής υγείας και της ευκινησίας των κατοίκων, ακόμη και όταν τα χρόνια μας βαραίνουν αρκετά''.

Η διατροφή λοιπόν, παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς και η άσκηση. Όλοι οι γιατροί μας το λένε. Τρώτε υγιεινά, γυμναστείτε αλλά με μέτρο.

Μη πίνετε, μη καπνίζετε, μη κάνετε καταχρήσεις. Οι τρεις χρυσοί κανόνες για να παρατείνομε τη ζωή μας.

Αλλά όπως βλέπουμε, η πόλη είναι ''σκοτώστρα''. Γιατί είναι σημαντικό, ότι τη τροφή τους τη καλλιεργούν μόνοι τους και είναι αγνή. Γεννήθηκαν, ζουν και πεθαίνουν,  στο καθαρό αέρα. 

Το ξενύχτι τους είναι ένας ρεμβασμός του ουρανού, και της φύσης, και άντε λίγη τηλεόραση ίσως, και κουβεντούλα με δικούς και φίλους.

Ξυπνούν το πρωί και είναι χαρούμενοι μέσα στη ρουτίνα τους, ενώ εδώ στη πόλη, μας βαραίνει η κατάρα του άγχους, της αδιάκοπης τρεχάλας και ο πόνος που προκαλεί η καταναλωτική μας πείνα. Και ο φόβος, η αγωνία για την επιβίωση είναι εντονότερη.

Χωμένοι οι περισσότεροι στις πολυκατοικίες κλουβιά, χωρίς πράσινο, θαμμένοι κάτω από τόνους τσιμέντο, χωρίς νερά να κυλάνε,  ούτε  καν σε συντριβάνια, ανάμεσα σε κορναρίσματα και βρισιές, μόλυνση, νέφος και καυσαέριο, και τρώγοντας ότι μας πασάρει η κάθε αγορά και το κάθε μαγαζί, ποτισμένο με ορμόνες ή μεταλλαγμένα υλικά,... αναρωτιόμαστε ακόμα, γιατί πεθαίνουμε νέοι;;

Αχ!!! άτιμη πόλη, μικραίνεις και φτηναίνεις τη ζωή μας!!!....