Εγώ ο υπηρέτης, που υποκλίνομαι!....

Υποκλίνομαι! 
Υποκλίνομαι σε ένα σύστημα, που με ταΐζει λόγια και ιδέες, χρόνια και χρόνια, ενώ οι πράξεις είναι αντίθετες, φτωχές και βρώμικες....κι εγώ;.. πρόβατο στη σφαγή....
Υποκλίνομαι στις ιδέες που φοράνε ρούχα σε όλα τα χρώματα, και που είναι σταθερές εδώ και δεκαετίες....κι εγώ;... πρόβατο στη σφαγή...
Υποκλίνομαι σε βαρύγδουπες δηλώσεις, που μου υπόσχονται το ''ξεμασκάρεμα'', λες και δεν είχαν στο παρελθόν όλοι τους την ευκαιρία, όταν οι μασκαράδες βολεύουν το ίδιο το πλουμιστό σύστημα από τότε που θυμάμαι τον κόσμο....κι εγώ;... πρόβατο στη σφαγή...
Υποκλίνομαι στο κάθε κοστούμι, στην κάθε γραβάτα, στο κάθε ταγέρ, που με χαμόγελο σμιλεμένο στα χείλια, μου τάζει από τον καιρό των προπάππων μας, ένα καλύτερο αύριο, αρκεί να υπομένω το βαρύ και απαίσιο σήμερα, αγνοώντας και ρίχνοντας στη λήθη, το παραδειγματικό χθες. Υποκλίνομαι σε άτομα που έχουν αναλώσει, ώρες και ώρες  μπροστά στον καθρέφτη τους, κάνοντας πρόβα σε διάφορες εκφράσεις του προσώπου, ώστε να συνοδεύουν τις δηλώσεις αυτές και με το ανάλογο συναισθηματικό background....κι εγώ;.. πρόβατο στη σφαγή....
Η κουκούλα,...πόσο εξυπηρετική είναι αλήθεια!... Σπέρνει τρόμο, και   πνίγει την κάθε διαμαρτυρία, ώστε να μπορούν να γίνονται πράξη τα μεγαλεπήβολα σχέδια ενός εξευτελισμού χωρίς όρια.
Καταστρέφει την περιουσία και τη δουλειά χιλιάδων ατόμων, ώστε να μπορέσει να δείξει ότι υπάρχουν υποψήφιοι ηγέτες που νοιάζονται και που υπόσχονται ότι αυτοί, δεν θα μας δώσουν αφορμή για   παράπονα και αντίδραση. 
Δημιουργεί χάος, γιατί βολεύει αυτούς που θέλουν να αυξήσουν τη δύναμη τους, και σε καθεστώς ηρεμίας αυτό δεν είναι εφικτό.
Βολεύει όλα τα χρώματα και όλες τις ηγεσίες με τις στρατιές τους. 

Κι εγώ, .... ο ''υπηρέτης'', ο δουλοπρεπής, εγώ που θρέφω την ελπίδα μου αιώνες τώρα με μπαμπακένια όνειρα, πηγαίνω...μια από δω και μια από εκεί. 
Κοιτάζω τη βιτρίνα με τις παραταγμένες κοκότες, και προσποιούμαι ότι σκέφτομαι, ότι προβληματίζομαι, ότι έχω παραδειγματιστεί και δεν θα επαναλάβω τα λάθη του παρελθόντος. Και κοιτάζω ποια κοκότα θα μου τάξει μεγαλύτερη απόλαυση, ποια έχει το καλύτερο αμπαλάζ, ποια θα μου χαρίσει την ψευδαίσθηση την φτηνής ευτυχίας....και την ώρα της κρίσης,   παρότι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, ότι δεν θα ανεχθώ να με αντιμετωπίζουν πλέον σαν νοητικά καθυστερημένο, επιλέγω πέφτοντας με τα μούτρα, σαν τον πεινασμένο για αγοραίο έρωτα, νοιώθοντας αφέντης για ένα μισάωρο. Και μετά μένω στα κρύα του λουτρού, αφού η κοκότα μου, πάει στον επόμενο πελάτη, χρεώνοντας μου κιόλας,   τον λογαριασμό του.
Και καίγονται, τα κτίρια μας και η ιστορία μας, καίγονται τα μαγαζιά μας και το ψωμί μας, καίγονται τα όνειρα και οι ελπίδες μας.

  Κι εγώ ο απελπισμένος, ο απογοητευμένος, ο οργισμένος πολίτης, πάντα ονειροπαρμένος, δηλώνοντας ότι πήρα το μάθημα μου, ότι ξέρω πως τίποτα και κανείς τους δεν μου κάνει, γιατί δεν φροντίζει για μένα, φροντίζει για την καρέκλα του και την καρέκλα τους, για την δόξα του και την δόξα τους, για την κονόμα του και την κονόμα τους, για την απληστία του και την απληστία τους, δηλώνω ότι τώρα ξέρω, δεν θα είμαι πια υπηρέτης, θα φροντίσω για την πάρτη του Ελληνικού λαού, για την πάρτη της Ελληνικής θέσης, για την ιστορία μου, τις ρίζες μου, τις παραδόσεις μου και τη χώρα μου.

Για τα δικαιώματα μου που καταπατήθηκαν, για την αξιοπρέπεια μου που εξευτελίστηκε, για το δικαίωμα μου να είμαι ένας υπερήφανος Έλληνας, όπως αρμόζει να είμαι.

Γι' αυτό δεν θα υποκλίνομαι στη σταθερότητα της βρόμικης, άπονης και υποκριτικής θέσης τους, θα επιλέξω να τιμωρήσω τις επιλογές τους και την προσπάθεια τους να μου στερήσουν το δικαίωμα της επιλογής, θα τους τιμωρήσω για την καταπάτηση κάθε συνταγματικού νόμου, και θα δείξω επιτέλους την ανθρωπιά μου και την ποιότητα του χαρακτήρα μου, την ανωτερότητα της σκέψης μου. Όχι άλλα ψέματα, όχι άλλα φαγοπότια σε ξένα τραπέζια, τέρμα στην χρόνια εξαπάτηση και διαφθορά που έχει καταντήσει γάγγραινα, θα φερθώ με τέτοιο τρόπο, .....ώστε  μετά θα έχω κάθε λόγο, να  σταθώ μπροστά στον καθρέφτη,.....και να υποκλιθώ στον εαυτό μου!....όπως μου αρμόζει να κάνω.