Ισορροπία!

 

πηγή

Εδώ και καιρό είχα κολλήσει στο γράμμα Ι.  Εκεί είχα σταματήσει στον συναγωνισμό αλφαβήτου με την Λυσίππη, και μου είχε κοπεί η όρεξη να γράψω κάτι!
Το μυαλό μου είχε σκεφτεί πολλές λέξεις που άρχιζαν με αυτό το γράμμα. Ενδεικτικά αναφέρω κάποιες από τις πολλές. Ισότητα, ιδανικό, ιδιοτροπία. Καμία δεν μου έκανε κλικ. Όχι γιατί δεν εκπροσωπούν κάτι που δεν αξίζει. Αλλά το κλικ είναι ... κλικ!
Μέχρι που διάλεξε η Ρένα την λέξη ισορροπία για την Μαρία. Και το κλικ έγινε!
Όταν ήμουν μικρή προσπαθούσα να ισορροπήσω σε διάφορα. Στην άκρη ενός πεζουλιού, πάνω σε μία γραμμή προσπαθώντας να μην πέσω ή να μην πατήσω έξω από αυτήν.
Έπειτα προσπάθησα να ισορροπήσω στο ποδήλατο. Μπορώ να πω πως κάτι έχω καταφέρει σχετικά με αυτά.
Μεγαλώνοντας όμως η λέξη πήρε άλλο νόημα!
Ανακάλυψα τη χρήση της στην πρώτη μου διαφωνία όταν,  θέλοντας να αποφύγω άσχημα αποτελέσματα εξέθεσα επιχειρήματα, έκανα συμβιβασμούς για να κρατήσω την ισορροπία στην σχέση μου με το αντίπαλο στρατόπεδο.
Αργότερα ανακάλυψα πως πρέπει να κρατάω τις ισορροπίες στην δουλειά μου για να μη χάσω την θέση μου, και να μπορέσω να εξοικονομώ τα προς το ζην.
Ισορροπίες πρέπει να κρατάς και σε έναν γάμο, όπως επίσης και στις σχέσεις σου με τα παιδιά σου, καθώς και στη συμπεριφορά σου προς το καθένα από αυτά για να μη δημιουργούνται ρήξεις.
Το ίδιο πρέπει να κάνεις και στη διαχείριση των οικονομικών σου, αν θες να μη βρεθείς προ εκπλήξεων όταν κλείσει κάποια πόρτα.
Τις ισορροπίες πρέπει να κρατάς στις σχέσεις σου με τους συγγενείς, τους φίλους, τους γείτονες, τους συναδέλφους και γενικά όλο τον περίγυρο.
Κι αυτό φίλοι μου συχνά δεν είναι εύκολο.
Έρχεται μια στιγμή που νιώθεις κούραση. Που λες ...''άι στην ευχή ας πέσω... και λοιπόν; Βαρέθηκα''. Και αφήνεσαι!  Και νιώθεις ωραία αρχικά. Και μετά έρχονται οι συνέπειες. Πέφτεις.
Και το ''άουτς'' από το πέσιμο είναι έντονο.
Τι κάνεις τότε;
Εδώ παίζει σημαντικό ρόλο, το πόσο ισορροπημένο άτομο είσαι μέσα σου. Αν στην αυτοκριτική σου πάντα κρατούσες ισορροπίες. Αν όχι, τότε το πρώτο που θα κάνεις είναι να ρίξεις ευθύνες στους άλλους. Συνήθως στους πιο αδύναμους και μαλακούς.
Να κάνεις έναν καβγά, να ρίξεις κυρώσεις και μετά να φύγεις με αυτοκρατορικό ύφος να κλειστείς
για λίγο στο καβούκι σου για να γλείψεις τις πληγές σου.
 Αν όμως οι εσωτερικές σου ισορροπίες είναι σε σωστό επίπεδο, θα αποδεχθείς τις ευθύνες σου.
Θα καθίσεις σαν τον στρατηγό, θα μελετήσεις τα δεδομένα και θα ελέγξεις τα χαρτιά   που έχεις στα χέρια σου σαν βετεράνος της τσόχας. Κι έπειτα θα κάνεις τις πρώτες διορθωτικές κινήσεις μέχρι να έρθεις στα ίσα σου και να εξομαλυνθεί το πρόβλημα!
Τι συμπέρασμα βγάζουμε από όλο αυτό;
Αν σου έρθει να πεις 'άι στην ευχή'', μη το πεις. Κοιμήσου πρώτα. Κι όταν ξυπνήσεις και πιεις και έναν καφέ ξαναεξέτασε την διάθεση σου. Πιθανόν να μην είναι η ίδια!
Σας μιλάει μια παθούσα! ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ λοιπόν παντού! Αλλιώς.... άγνωστα έως γνωστά τα αποτελέσματα!
Η ζωή είναι μια ισορροπία, μια γυμναστική, μια εξάσκηση.
Και για να ισορροπήσω και στο κείμενο μου, θα πρέπει να αναφέρω και την πιθανότητα να επιθυμείς τα αποτελέσματα της ρήξης. Αυτή να είναι η στρατηγική σου κίνηση.
Σε αυτήν την περίπτωση.... ''Άι στην ευχή....''!