Άλλος ένας χρόνος πάει!!!

Με το πόδι πάνω στο άλλο, χαζεύω με προσποίηση, το έντονο το βουητό, από γέλια και φωνές.

Φωνές χαρούμενες, παρουσίες ποτισμένες από ευχάριστη αναμονή...

Στρέφω το βλέμμα στο ρολόι, κουνώντας το πόδι στο ρυθμό του λεπτοδείκτη, εκφράζοντας έτσι 

τη προσμονή μου!

Κυλάνε τα λεπτά ! Η ώρα πλησιάζει! Κι όταν πια έγινε οριακή, σαν ένας διακόπτης που

κλείνει για μια ανάσα χρόνου, πέφτει σιωπή.

Μα πριν την αισθανθώ, πάλι φωνές, πάλι γέλια, φιλιά κι αγκαλιές.

Τόσο οικεία αυτή η σκηνή! Είναι όμως αναγκαίο να σταθώ...

Μια εσωτερική παρόρμηση να σφίξω τη στάλα της σιωπής! Να σταματήσω σ'αυτό το ανύπαρκτο 

κενό του χρόνου! Θέλω να προλάβω ν'ασχοληθώ μαζί του, με τα μάτια του νου και της ψυχής μου!

Με κόπο χαρίζω ένα χαμόγελο οικειότητας, σ'αυτό το σκυφτό γέρο, που σερνάμενος αποχωρεί, 

παίρνοντας τις στιγμές μου, τόσο κακές μα και καλές, για να ριχθούν στης μνήμης τη θυρίδα, ή στη λήθη.

Είν'η στερνή δουλειά του, πριν να σβήσει παντοτινά η πνοή του!

Βιάζομαι να φωνάξω: ''Τι πήρες γέρο; Τι μου αφήνεις; Τι κουβαλάς μαζί σου; Τι σου έδωσα; 

Κι από όσα παίρνεις, ποια απ'αυτά προσπέρασα, ενώ μπορούσα να τα νιώσω;

Θα ξανάρθουν; Σαν δεύτερη ευκαιρία; Θα νιώσω την υφή τους; Ή χάθηκαν παντοτινά;

Απόκριση δεν παίρνω...

Στρέφω τότε τη ματιά, σ' αυτόν που μόλις μπήκε! Όλο καμάρι και στητός, μα ωστόσο, πιο μεγάλος!

Ίδιο μυστήριο βλέμμα, ίδια απροσπέλαστη έκφραση!

Τολμάω να ρωτήσω σιγανά: ''Τι φέρνεις; Τι θα μου δώσεις; Είναι καλά; Είναι άσχημα; Τα πρώτα θα τα ζήσω;

Τα άλλα θα ξεπεραστούν; Ή μήπως κουβαλάς, πράγματα χιλιοειπωμένα;

Απόκριση δεν παίρνω...

Μονάχα γέλια και φωνές..

Μα σαν από κοντά, θαρρώ πως ξεχωρίζει ένα άκουσμα:''Είναι πολύ νωρίς''! Κι ένα άλλο μακρινό:''Είναι πια αργά''!

Γυρνώ το βλέμμα σαν χαμένη, γεμάτη ανασφάλεια ανάμικτη με πίκρα, στη μόνη παρουσία που αισθάνομαι σιμά μου!

Μία γυναίκα άγνωστη, που ωστόσο  όταν τη κοιτώ, έχω την αίσθηση του σταθερού, του γνώριμου!

''Ποια είσαι; Πως σε λένε; Έχουμε κάπου γνωριστεί'';

Χαμογελά και μου μιλά: '' Η απόκριση είναι μία.. Το όνομά μου μόνο, αρκεί! Κι αυτό είναι ΕΛΠΙΔΑ!!

Μόλις ξεψύχησα!! Μόλις γεννήθηκα''!!!!!!!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!!!!

ΤΙΣ ΘΕΡΜΟΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ

ΑΓΑΠΗ,  ΕΥΤΥΧΙΑ,  ΥΓΕΙΑ,   ΕΙΡΗΝΗ,  ΚΑΛΩΣΥΝΗ



ΟΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙ!

ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ
Η ΚΑΚΙΑ ΣΚΕΠΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΓΥΜΝΙΑ ΨΥΧΗΣ



ΧΡΟΝΙΑ   ΠΟΛΛΑ  !!!!!!!

ΚΑΛΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!!

Ποιος τράβηξε την πρώτη φωτογραφία στην ιστορία;

Μπορεί ο Νταγκέρ να θεωρείται ο πατέρας της φωτογραφίας, ωστόσο την πρώτη πραγματική φωτογραφία την έβγαλε ο Νικηφόρος Νιεπς το 1826
Στις 7 Ιανουαρίου του 1839, ο Φρανσουά Αραγκό, ο διάσημος επιστήμονας και πολιτικός, ανακοίνωσε επίσημα σε ομιλία του στην Ακαδημία των Επιστημών, την «ανακάλυψη» της φωτογραφίας. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους, το Κοινοβούλιο ψήφισε έναν νόμο, σύμφωνα με τον οποίο το γαλλικό κράτος αγόραζε τα δικαιώματα της νέας μεθόδου, με αντάλλαγμα μια ετήσια σύνταξη ύψους 6.000 φράγκων στον Λουί Ζακ Μαντέ Νταγκέρ. Έτσι, λοιπόν, γεννήθηκε η φωτογραφία. Η δαγκεροτυπία έμελλε να γίνει το πρότυπο που χρησιμοποιούσε όλη η Ευρώπη, η οποία παρέμεινε ενθουσιασμένη με τη μέθοδο αυτή για πάνω από μια δεκαετία. Συνήθως στην ιστορία μένει το όνομα αυτών που ξέρουν να πουλάνε τον εαυτό τους. Αναμφίβολα, ο Χριστόφορος Κολόμβος δεν ήταν ο πρώτος που έφτασε στην Αμερική, ωστόσο το όνομά του έχει συνδεθεί για πάντα με αυτήν την «ανακάλυψη». Η φωτογραφία δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση από αυτόν τον κανόνα. Διότι η πρώτη φωτογραφία που δημιουργήθηκε ποτέ αποτελεί έργο του Νικηφόρου Νιεπς, ο οποίος την έβγαλε περίπου έντεκα χρόνια    πριν ο Νταγκέρ κάνει επίδειξη της μεθόδου του στον Αραγκό. 

Το 1826 ο Νιεπς άνοιξε το παράθυρο του εργαστηρίου του, στον τελευταίο όροφο του σπιτιού του κοντά στο Σαλόν σιρ Σαόν, και έστρεψε τον φακό της μηχανής του προς το τοπίο που απλωνόταν μπροστά του. Το αποτέλεσμα: «Αποψη από το παράθυρο στο Γκρα του Σαν Λουπ ντε Βαρέν». Για πρώτη φορά στην ιστορία τυπώθηκε μια εικόνα μόνιμα πάνω σε κάποιο μέσο. 

Ο Νιεπς, που ήταν εξήντα ενός ετών (γεννήθηκε το 1765), έβαλε στο εσωτερικό τής camera obscura (του σκοτεινού του θαλάμου) μια πλάκα από κασσίτερο βουτηγμένη σε ιουδαϊκή άσφαλτο, ένα είδος φυσικής πίσσας. Έπειτα από έκθεση τουλάχιστον οκτώ ωρών, ο εφευρέτης έβγαλε την πλάκα, την έπλυνε με διάλυμα αιθέριου ελαίου λεβάντας που διαχύθηκε στα σημεία που δεν είχαν πάρει φως. Το αποτέλεσμα ήταν η μόνιμη αποτύπωση της εικόνας σε θετικό. Δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς το θέμα της φωτογραφίας, γιατί είναι πολύ σκοτεινή, ωστόσο μπορούμε να διακρίνουμε μερικά κτίρια, μια αυλή και στο βάθος δέντρα. Με τη φωτογραφία αυτή, που ζύγιζε 445 γραμμάρια και είχε διαστάσεις 167,7 με 203,59 εκατοστά, γεννήθηκε ένας νέος κόσμος. «Ο,τι κάνουμε σήμερα- οι ταινίες, η τηλεόραση, το 3D, ακόμη και τα βιντεοπαιχνίδια- όλα ξεκινούν από αυτή την ταπεινή εφεύρεση του Νιεπς, από εκείνη τη στιγμή του 1826 που πήρε τη μηχανή του και την τοποθέτησε μπροστά στο παράθυρο», εξηγεί ο Ντούσαν Στούλικ, ερευνητής του Getty Conservation Ιnstitute (Ινστιτούτο Συντήρησης Getty) στο Λος Άντζελες, που το 2002 ανέλυσε αυτή την εικόνα επί πολλές εβδομάδες στο εργαστήριό του. 

Αυτή η πρώτη φωτογραφία έφτασε στα χέρια μας με σχεδόν μαγικό τρόπο. Η «Αποψη της Γκρα» αποτελεί πλέον ιδιοκτησία της συλλογής Ransom στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Όστιν. Εκτίθεται μέσα στο κάδρο στο οποίο την είχε βάλει ο Νιεπς, στην είσοδο αυτής της πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης όπου φυλάσσονται ορισμένα από τα σημαντικότερα χειρόγραφα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. 

Η ιστορία της μοιάζει με μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν. Το 1827, με την ελπίδα να παρουσιάσει την εφεύρεσή του στη Βασιλική Εταιρεία, την πιο έγκριτη σύνοδο επιστημόνων της εποχής, ο Νικηφόρος Νιεπς ταξίδεψε στο Λονδίνο, όπου είδε τον αδερφό του Κλοντ. Τι απογοήτευση! Δεν τον κάλεσαν να μιλήσει γι΄ αυτό που αποκαλούσε «ηλιογραφία» και επέστρεψε στη Γαλλία. Άφησε όμως τη φωτογραφία του στον οικοδεσπότη του, τον βοτανολόγο Φράνσις Μπάουερ, ο οποίος, ως καλός επιστήμονας, κατέγραψε στο πίσω μέρος του κάδρου την προέλευσή του. «Ηλιογραφία. Τα πρώτα αποτελέσματα της έκθεσης στο φως. Του κυρίου Νιεπς από το Σαλόν σιρ Σαόν, 1827». Και στη συνέχεια: «Η πρώτη επιτυχής προσπάθεια του κυρίου Νιεπς να αποτυπώσει μόνιμα εικόνα της φύσης». 

Όταν γύρισε στη Γαλλία, ο Νιεπς συνεργάστηκε με τον Νταγκέρ. Η συνεργασία των δύο αντρών - ο ένας γεννημένος ερευνητής και ο άλλος γεννημένος «διαφημιστής»- δεν είχε μεγάλη επιτυχία και ο πατέρας της φωτογραφίας πέθανε το 1833. Η «Αποψη της Γκρα» πέρασε στη συνέχεια στην κατοχή των κληρονόμων του Φράνσις Μπάουερ. Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1898, στην έκθεση φωτογραφίας του Crystal Ρalace στο Λονδίνο, και στη συνέχεια εξαφανίστηκε. Μέχρι που κίνησε το ενδιαφέρον ενός από τους μεγαλύτερους συλλέκτες και από τους πρώτους ιστορικούς της φωτογραφίας, του Χέλμουτ Γκερνσχάιμ. «Ο Γκερνσχάιμ προφανώς δεν είχε δει ποτέ αυτή την εικόνα. Νόμιζε ότι επρόκειτο για τη φωτογραφία μιας εκκλησίας», εξηγεί ο Ντέιβιντ Κόλεμαν, συντηρητής της φωτογραφίας στο Ηarry Ranson Center. «Με την ελπίδα να βρω πληροφορίες από τους κληρονόμους ή από το άτομο που είχε στην κατοχή του αυτόν τον θησαυρό», διηγήθηκε στον Γκερνσχάιμ, «έστειλα μια επιστολή στους “Τimes” τον Απρίλιο του 1948. Δυστυχώς, η έκκληση μου δεν είχε ανταπόκριση, όπως ανταπόκριση δεν είχε ούτε η έκκληση που έκανα τον Ιανουάριο του 1950». Ωστόσο, τον Απρίλιο του 1950, μια ακόμη έκκληση στον «Οbserver» αυτή τη φορά έφερε κάποια στοιχεία στον ιστορικό. Ο γιος του Χ. Μπάντεν Πρίτσαρντ, που είχε αγοράσει την «Αποψη της Γκρα» το 1884, ήρθε σε επαφή με τον Χέλμουτ Γκερνσχάιμ. Οι ελπίδες του όμως εξανεμίστηκαν γρήγορα. Ο Πρίτσαρντ θυμόταν καλά την εικόνα, αλλά δήλωσε ότι είχε εξαφανιστεί, είχε κλαπεί ή χαθεί. 

Πέρασε ενάμισης χρόνος, «όταν η γυναίκα μου ενθουσιασμένη ήρθε τρέχοντας, κρατώντας πάνω από το κεφάλι της ένα χαρτί, φωνάζοντας: “Βρέθηκαν οι φωτογραφίες του Νιεπς”». Μετά τον θάνατο του συζύγου της, η κ. Πρίτσαρντ είχε ανοίξει ένα μπαούλο που βρισκόταν στο Λονδίνο από το 1917. Ανάμεσα στα διάφορα αντικείμενα που περιείχε βρήκε τη φωτογραφία του Νιεπς. «Ωστόσο, η κ. Πρίτσαρντ μου έλεγε ότι λυπόταν που η φωτογραφία ήταν εντελώς κατεστραμμένη και δεν φαινόταν τίποτα». Έπειτα από διάφορες περιπέτειες, στις 14 Ιανουαρίου 1952, ο Χέλμουτ Γκερνσχάιμ, ο άνθρωπος που είχε ανακαλύψει τα φωτογραφικά άλμπουμ του Λούις Κάρολ, κράτησε επιτέλους στα χέρια του την πρώτη φωτογραφία στην ιστορία. «Η κ. Πριτσαρντ κρατούσε έναν όμορφο καθρέφτη μέσα σε μια μεγάλη χρυσή κορνίζα (...). Πλησίασα στο παράθυρο και κράτησα το κάδρο σε συγκεκριμένη γωνία, όπως κάνουμε με τις δαγκεροτυπίες. Δεν έβλεπα τίποτα. Έγειρα περισσότερο την εικόνα και ξαφνικά αποκαλύφθηκε μπροστά στα μάτια μου ολόκληρη η σκηνή με την αυλή. Κρατούσα στα χέρια μου τον ακρογωνιαίο λίθο της φωτογραφίας. Αυτή η εικόνα το αποδείκνυε σε ολόκληρο τον κόσμο». Το 1964 η «Αποψη της Γκρα» βρέθηκε στο Ranson Center, όταν το Πανεπιστήμιο του Τέξας απέκτησε τη συλλογή Γκερνσχάιμ. Αυτή η εικόνα, της οποίας το θέμα είναι μερικές φορές δύσκολο να διακρίνουμε, εξακολουθεί να συναρπάζει τους ιστορικούς και τους ερευνητές. 

Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ στις 17/12/2010, κι επειδή το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, το παραθέτω ολόκληρο.

Νυχτερινές σκέψεις με βασανίζουν!!!

Είναι τρεις παρά τέταρτο και δεν έχω ύπνο. Λογικό είναι, ή τουλάχιστον εγώ το βρίσκω λογικό,

να κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μου, και να γράφω.

Μόλις πριν από λίγες ώρες, χάζευα βλέποντας στη τηλεόραση, ταινίες χριστουγεννιάτικες.

Αυτής της περιόδου δηλαδή. Η αλήθεια είναι ότι τις ταινίες αυτές, τις έχω ξαναδεί. Αλλά ένα χαμόγελο, είναι πάντα ευπρόσδεκτο. Δεν είχα καμία διάθεση να δω ταινία καινούργια, που δεν ξέρω τι θα γίνει παρακάτω, και θα με πνίγει η αγωνία για το τι θα επακολουθήσει.

Αισθανόμουν ότι οποιασδήποτε μορφής αγωνία, δεν ήταν καλοδεχούμενη από τον οργανισμό μου απόψε.

Άρχισα να αναρωτιέμαι, το γιατί. Οι απορίες της νύχτας, είναι οι πιο περίπλοκες!

Κατέληξα σε κάποια συμπεράσματα, όχι και τόσο ευχάριστα!

Όλη μέρα, βλέπουμε στη τηλεόραση ειδήσεις για γεγονότα που συμβαίνουν μέσα και έξω απ'την ''αυλή'' μας. Ευχαρίστηση μηδέν, όπως καταλαβαίνετε!

Οικονομική κρίση, ληστείες, φόνοι, φόροι, ατυχήματα, συζητήσεις ατόμων που θεωρούνται ειδικοί για την παρούσα κατάσταση, και που όποτε τους ακούω με πιάνει τάση αυτοκτονίας,

και οι Τροικανοί επιτηρητές, που φροντίζουν να τηρούμε τους όρους της αναστολής μας, να μας κουνούν το δάχτυλο, κάθε τόσο!

Όλα γενικά γύρω μας, τον τελευταίο χρόνο μου φέρνουν κατάθλιψη.

Με αδικείτε που ήθελα να δω ταινίες χαρούμενες και χιλιοειδωμένες;;

Έπιασε επιτέλους το πολυπόθητο κρύο. Έτσι έχουμε μια ωραία δικαιολογία, για να είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι. Γιατί το να παραδεχθούμε ότι έχουμε μειώσει κατά πολύ τις εξόδους λόγω έλλειψης χρημάτων, πονάει λίγο.

Άλλωστε προτιμώ να βλέπω στις ταινίες τις όμορφες πόλεις, που είναι χριστουγεννιάτικα στολισμένες, και να φαντάζομαι ότι και η δική μου πόλη, είναι ακριβώς έτσι.

Να ξεχάσω δηλαδή τα σκουπίδια σωρό που κλείνουν τους δρόμους και τις πόρτες μας, και μας χαρίζουν τις ''εξαίσιες και θρεπτικές'' μυρωδιές τους.

Λένε, ότι αν ζεις μέσα στα σκουπίδια, δημιουργείς αντισώματα.

Για μας το κάνουν λοιπόν...., οι άνθρωποι. Δεν μας εκδικείται ο ανίκανος Δήμαρχος γιατί δεν τον ψηφίσαμε, ούτε σημαίνει ότι ενδιαφερόταν μόνο για την εξουσία που χαρίζει η θέση του Δημάρχου. Όχι! Αυτός νοιάζεται για την πόλη και για τους κατοίκους της.

Καλύτερα όταν περπατάμε να κοιτάμε προς τα πάνω, τις στολισμένες κολώνες, αρκεί να προσέχουμε μη βρεθούμε στα τέσσερα, στα πόδια αλλοδαπών, με λεμονόκουπες και κονσερβοκούτια στα μαλλιά.

Προχθές που περπατούσα εφάρμοσα άλλη μέθοδο. Κοιτούσα βιτρίνες. Πρώτο μαγαζί, καταθλιπτικά άδειο, δεύτερο, καταθλιπτικά κλειστό λόγω λουκέτου, τρίτο μαγαζί, καταθλιπτικά άδειο και κάπως έτσι συνεχίστηκε η βόλτα μου.

Ενδιαφέρουσα πόλη θα έλεγε κανείς. Τι έγινε και όλοι κυκλοφορούν σαν ζόμπι;;

Όλοι είναι κακότροποι κι έτοιμοι για καβγά. Τι έγινε το χριστουγεννιάτικο μήνυμα για χαρά, οικογενειακή θαλπωρή, σμίξιμο με φίλους, αγάπη και όλα αυτά που συντρόφευαν τα παιδικά μου χρόνια;;

Γιατί τώρα, όταν προσπαθώ να αφηγηθώ στα παιδιά χαρούμενες ιστορίες με τον Άγιο Βασίλη, το εργαστήριο του, καλούς ανθρώπους που κάνουν καλές πράξεις, περιπτώσεις που η αγάπη τα νικάει όλα, αισθάνομαι και χαζή και ψεύτρα;;;

Τι έπαθε αυτός ο κόσμος;;; Πότε ακριβώς το χάσαμε το ''τρένο'';;

Σε ποιο σταυροδρόμι, πήραμε λάθος κατεύθυνση;;;

Γιατί θεωρώ ηλίθια τη φράση, την υγεία μας να έχουμε τουλάχιστον;;;

Πώς θα έχω την υγεία μου, όταν μου έκλεψαν το γέλιο μου και τη χαρά μου, μου κουτσούρεψαν τη ζωή μου, μου κατέστρεψαν τη πόλη μου, τη χώρα μου, το τοπίο μου;;

Με απειλούν, ότι θα μου πάρουν τη δουλειά μου, την αξιοπρέπειά μου, τη περηφάνια μου, και μου σκοτώνουν καθημερινά την ελπίδα μου για ένα σίγουρο καλύτερο αύριο;;;

Και το χειρότερο, με ποιο δικαίωμα έδωσαν συγκεκριμένη κατεύθυνση στις σκέψεις μου;;;

Τέτοιες είναι οι νυχτερινές απορίες! Απαντήσεις δεν έχω!!

Ας πάω να κοιμηθώ, να σηκωθώ, να στολίσω το δέντρο μου, και να προσπαθήσω κοιτώντας το και βλέποντας παλιές ταινίες, να φανταστώ ότι είμαι κάπου αλλού, που τίποτα άσχημο δεν συμβαίνει!

Κάπου, που όλοι είναι τίμιοι, έχουν τη δουλειά τους, την οικογένειά τους και τα όμορφα ζεστά σπίτια τους, σε πόλη καθαρή και καταπράσινη, χαμογελαστοί, φιλικοί, και ξέγνοιαστοι.

Αυτό δεν είναι το νόημα των Χριστουγέννων άλλωστε;;;

Ο κόσμος του μύθου και των ειδώλων

Τα κύρια χαρακτηριστικά της εποχής μας είναι η ''μυθολογία'' και η καπηλεία.Γιατί ποτέ άλλοτε δεν κυριάρχησε στη ζωή του πλανήτη, η ''μυθοπλασία'' τόσο φυσικά και η καπηλεία της ανάγκης του απλού ανθρώπου για ''είδωλα'', στα οποία να προβάλλει το εξιδανικευμένο ''εγώ'' του.

Πράγματι θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος σ'όλα τα πλάτη και τα μήκη του πλανήτη - ιδίως στις ''ανεπτυγμένες'' χώρες - πάσχει από έλλειψη ειδώλων, οραμάτων και νιώθει πολύ περισσότερο την ανάγκη για μύθους. Μύθους που θα αντικατοπτρίζουν τα νεανικά του όνειρα, τις ''ιδέες'' του για την κοινωνία, αλλά και είδωλα στα οποία θα μπορεί να προσβλέπει για να λυτρώνεται, όσο είναι δυνατόν, από την ανασφάλειά του. Αλλά και για να ''ξεφεύγει'' από τη μιζέρια της καθημερινής μονότονης ζωής του, από τους ''καταναγκασμούς'' που του επιβάλλουν η κοινωνία, το κράτος, η εργασία του.

Θέλει να ''επαναστατήσει'', αλλά οι συνθήκες γύρω του δεν του το επιτρέπουν. Ψάχνει για ''εικόνες'' ανθρώπων που θα ήθελε να ερωτευθεί, γιατί γύρω του οι εικόνες που προβάλλονται από τη ''virtual reality'' των ''μίντια'' δεν τον ικανοποιούν.

Στα αρχαία χρόνια υπήρχαν τα αγάλματα των θεών, οι ήρωες με τις μεγάλες δυνάμεις και το άσβεστο θάρρος. Στη συνέχεια το κάθε εικονοστάσι σε κάθε σπίτι με τις εικόνες των αγίων, ήταν μια άλλη μορφή ειδώλων και προτύπων ζωής. 

Σήμερα την εποχή της πλήρους συγχύσεως, το μόνο πράγμα που απομένει στο σύγχρονο άνθρωπο, είναι οι νέες ''εικόνες'' των σύγχρονων ''αγίων''. Και γι'αυτό οι σύγχρονοι ''εικονοπλάστες'', φροντίζουν να δίνουν κάθε τόσο και νέους ''αγίους''. Ή για να ακριβολογήσουμε, να ''κατασκευάσουν '' αγίους.

Είτε αυτοί είναι καλλιτέχνες, μοντέλα, ποδοσφαιριστές, αθλητές, πολιτικοί κ.λ.π.

Βεβαίως, οι σκοποί των διαφόρων ''εικονοπλαστών'', είναι διαφορετικοί. Άλλοι βγάζουν χρήματα, άλλοι κάνουν ''promotion'' του έργου τους ή του ''εαυτούλη'' τους. Άλλοι υπηρετούν το ''κόμμα'' τους, την ''ιδεολογία''τους. 'Αλλοι πάλι -θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε ιδεαλιστές- προσφέρουν στον απλό μίζερο άνθρωπο ένα είδωλο. Έτσι για να βοηθήσουν να συνεχίσει τη ζωή του. Προσφέρουν μια υπηρεσία στην κοινωνία, με το να δίνουν στο άτομο, αυτό που του λείπει. Το όραμα, την ''ιδέα'', τα χαμένα του όνειρα, τις μεγάλες προσδοκίες που έσβησαν στο καθημερινό μαγγανοπήγαδο.

Οι κατασκευασμένοι αυτοί ''μύθοι'', όμως, απλώς μας επισημαίνουν την τραγική σύγχυση που υπάρχει στις σημερινές κοινωνίες. Μας θυμίζουν ότι το άτομο στη σύγχρονη κοινωνία πάσχει από παντελή έλλειψη ηθικής και ψυχικής ισορροπίας και καταπιέζεται φοβερά από τα υπάρχοντα συστήματα. Και όπως είπαμε, θέλει να επαναστατήσει, αλλά δεν μπορεί. Θέλει ένα στήριγμα ηθικής, μια αχτίδα φωτός στην γκρίζα του ζωή. Και την αναζητεί στα ''είδωλα προκάτ''. Τα οποία, σε τελευταία ανάλυση, είναι σαν τα ναρκωτικά. Με τη διαφορά ότι οι έμποροι των ειδώλων και των μύθων είναι ''ευηπόληπτοι πολίτες'' και αυτό που κάνουν δεν καταδικάζεται από κανένα νόμο του κράτους. Βγάζουν χρήματα από την δίψα του ανθρώπου να ξεχωρίσει και να ''σπάσει'' τη ρουτίνα του.Από τη δίψα του ανθρώπου να βρει τρόπο έκφρασης μέσω των ειδώλων του.

Το θέμα είναι η δική μας επιλογή. Θέλουμε πραγματικά να είμαστε τα ''πρόβατα'' που ακολουθούμε ότι μας πλασάρουν με επιδέξιους τρόπους, ή θέλουμε να ''σπάσουμε'' το σύστημα και τη γραμμή που μας υποβάλει; Να κρίνουμε και να επιλέξουμε τις αξίες και τα ιδανικά μας; 

Πληροφορίες από ''Λόγου Δοκιμές'', Αλ. Τότσικας, Δ.Χουλιτούδης, Π. Καχριμάνη

Τα Χριστούγεννα έρχονται κι εφέτος...

Λίγες ημέρες έμειναν μέχρι τα Χριστούγεννα, που είναι γιορτή χαράς, γέλιου κι αγάπης.

Μία γιορτή, που εθιμοτυπικά τουλάχιστον, σου δημιουργεί τη διάθεση  για ψώνια στα μαγαζιά, με τις στολισμένες βιτρίνες στη κατάφωτη πόλη, για τραγούδια, για οργανωμένες βραδιές με φίλους, για εκδρομές και όλα αυτά, με την απαραίτητη συνοδεία των γιορτινών γλυκών και φαγητών.

Τι κι αν ο καιρός, μας κάνει πάλι τα κόλπα του;Τι κι αν οι γιορτές αυτές, οδηγούν τη σκέψη σε κρύο και χιόνι; Η αναμονή, πάντα ήταν και είναι, το ίδιο ευχάριστη!

Τα συναισθήματα όμως, εφέτος, είναι ανάκατα!

Μια μικρή ελπίδα χαράς αχνοφέγγει μέσα σου κάποιες στιγμές, αλλά έρχεται η σκιά της πραγματικότητας, και τα αλλάζει όλα.

Τι αλλάζει; Καταρχήν, για πρώτη φορά κουβεντιάσαμε με την οικογένεια, με φίλους και γνωστούς, που έχουμε κάποια οικειότητα, το να μην ανταλλάξουμε δώρα.

Θα μου πείτε αμέσως, ότι έχουμε οικονομική κρίση, και γι' αυτό αυτή η απόφαση.

Όχι!Το, ''οικονομική κρίση έχουμε'', είναι μία φράση απλή, που την ακούμε εδώ και καιρό, συχνά.

Τη λέμε όλοι, αλλά κάποια άτομα, συνειδητοποιούμε σιγά-σιγά, τη σημασία της.

Τη στιγμή που θα χτυπήσει έντονα, τη δική σου τη πόρτα!

Η φετινή χρονιά, σημαδεύτηκε από τις περικοπές των μισθών, των Δημοσίων υπαλλήλων, των συνταξιούχων.Από τα κομμένα επιδόματα, από τις διαμαρτυρίες χιλιάδων ατόμων, για τη μείωση του εισοδήματός τους. Και όλοι μιλάνε και συζητούν, για το πόσο έχει πληγεί ο Δημόσιος τομέας.

Όμως, δεν είναι οι μόνοι που χτυπήθηκαν.Ο ιδιωτικός τομέας έχει επίσης, πληγεί, και θα πληγεί κι άλλο.Τουλάχιστον από ότι ακούγεται.Και δεν υπάρχει ''καπνός, χωρίς φωτιά''!

Χιλιάδες άτομα, έχουν μείνει χωρίς δουλειά, είτε, γιατί οι κάποιες επιχειρήσεις ή μαγαζιά έβαλαν λουκέτο κι έκλεισαν, είτε, γιατί οι επιχειρηματίες ή οι επαγγελματίες, έκαναν μείωση προσωπικού.

Άλλοι, ήταν σε προγράμματα του Ο.Α.Ε.Δ.και ήταν συμβασιούχοι περιορισμένου χρόνου.

Και για πρώτη φορά, γνωρίζω τέτοια περιστατικά που έχουν συμβεί σε γνωστούς μου, ταυτόχρονα.

Σε πολλούς γνωστούς μου! Φανταστείτε το μέγεθος του συνόλου των γνωστών μου, των γνωστών σου, των γνωστών τους!Δηλαδή για πόσους  δεν γνωρίζουμε!

Είχα πολύ καιρό να δω, άτομα να βάζουν τα κλάματα γιατί απολύθηκαν!

Και σπάραξε η καρδιά μου! Κάποιοι το έχουμε δοκιμάσει αυτό το ''φρούτο'', και έχει πολύ πικρή γεύση!

Και φωνάζουν οι συμβασιούχοι του Δημοσίου, ανεβαίνοντας πάνω στα αρχαία, ότι θέλουν τη δουλειά που πήρανε με κάποιο μέσον, πίσω!Γιατί;;

Τι περισσότερο έχουν, από τα άτομα που χάνουν τις δουλειές τους στον ιδιωτικό τομέα;;

Γιατί εκεί δούλευαν, πάντα με παραπάνω ωράριο,με περισσότερη ένταση, και το καθημερινό συναίσθημα , ότι αύριο μπορεί να μην έχουν  δουλειά! Κι όταν τις χάνουν, δεν μπορούν να φωνάξουν για να διαμαρτυρηθούν, πουθενά και σε κανένα!

Πώς θα χαρούν τις γιορτές όλα αυτά τα άτομα, που δεν έχουν μισθό πια, και ούτε ξέρουν πότε θα εργαστούν ξανά;Πώς θα χαρούν οι χαμηλοσυνταξιούχοι, που δούλευαν όλη τη ζωή τους, για να πάρουν ψίχουλα, που κι αυτά τους τα μειώνουν; Πώς θα χαρούμε όσοι έχουμε ακόμα το μισθό μας, αλλά στη πραγματικότητα δεν επαρκεί πια, γιατί έχουν ακριβύνει τα πάντα, ενώ αυτός έχει μείνει για χρόνια στάσιμος;

Δύσκολα τα πράγματα φίλοι μου! Και θυμώνω με όλους αυτούς που κρατάνε το χρήμα στα χέρια τους!Γιατί χρήμα υπάρχει όντως! Αλλά δεν το έχω ούτε εγώ, ούτε εσύ!

Το έχουν αυτοί, που το είχαν πάντα και παίζουν τις τύχες μας ''κομπολόι'' στα χέρια τους. Και το έχουν και κάτι ''απατεώνες'', που το τσέπωναν παράνομα και κρυφά, αδιαφορώντας αν είναι ο ιδρώτας μου, ο κόπος σου, το μέσο επιβίωσής μας.Και άντε να περάσουμε γιορτές και να αναστενάζουμε,  κάτω από το δέντρο που στολίσαμε και πέρυσι, προσπαθώντας να μη σκεφτόμαστε ότι το 2011 έρχεται κι αυτό, πιο απειλητικό από το  σήμερα!

Καλά Χριστούγεννα φίλοι, καλά Χριστούγεννα κι εγώ!

Κακά Χριστούγεννα, απατεώνες, κλέφτες, φοροφυγάδες και όλοι εσείς που γλεντάτε και πλουτίζετε στις πλάτες μας!

Αναβαθμίζονται οι υπηρεσίες στους αρχαιολογικούς χώρους!

Νοέμβριος του 2010. Και σήμερα μιλάμε για αναβάθμιση των υπηρεσιών των αρχαιολογικών χώρων.
Τώρα για πρώτη φορά γίνεται η πρώτη πανελλήνια καταγραφή, των υπηρεσιών στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία της Ελλάδας.
Χρόνια ολόκληρα λειτουργούν με ελλείψεις, αφού κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να ασχοληθεί με το θέμα αυτό.


Δεχόμαστε πάνω από οκτώ εκατομμύρια επισκέπτες, όπως λένε τα στοιχεία από 176 μουσεία και αρχαιολογικά σημεία.
Ένα από αυτά και η Ακρόπολη, η οποία δεν έχει δίγλωσσες ενημερωτικές πινακίδες στα μνημεία της.
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο – το µεγαλύτερο µουσείο της Ελλάδας και ένα από τα σηµαντικότερα στον κόσµο – δεν έχει πωλητήριο. Στους ∆ελφούς και την Επίδαυρο – χώροι µε µεγάλη επισκεψιµότητα – οι επισκέπτες δεν θα βρουν οδηγούς του Ταµείου Αρχαιολογικών Πόρων (ΤΑΠ), δηλαδή τους επίσηµους που κυκλοφορούν µε έγκριση για την ποιότητα των πληροφοριών που παρέχουν από το υπουργείο Πολιτισµού και των οποίων τα έσοδα πηγαίνουν στο ταµείο του ΤΑΠ υπέρ των µνηµείων. 
«Αν θέλουµε η Ελλάδα να ξαναµπεί σε τροχιά ανάπτυξης, οφείλουµε να αναδείξουµε µε τον καλύτερο τρόπο τα συγκριτικά µας πλεονεκτήµατα. Ο Πολιτισµός είναι το µεγαλύτερο απ’ αυτά και μαζί  µε τον Τουρισµό µπορούν να συµβάλουν καθοριστικά στην έξοδο της Ελλάδας από την κρίση», τόνισε ο υπουργός Πολιτισµού και Τουρισµού, Παύλος Γερουλάνος. «Με το ολοκληρωµένο πρόγραµµα που καταθέτουµε σήµερα για την αναβάθµιση των παρεχόµενων υπηρεσιών στους αρχαιολογικούς χώρους και τα µουσεία γίνεται το πρώτο µεγάλο βήµα ώστε, µέσα από ένα ευρύ πλέγµα δράσεων και συνεργιών, να ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη». 


Κι όλα αυτά σήμερα, τόσα χρόνια που μιλάνε για τουρισμό και αρχαιολογικούς χώρους, δεν σκέφτηκαν τι μπορούν να προσφέρουν στον επισκέπτη;;
Καλά λένε ότι το δικό μας ''το τρένο δεν θα πάψει ποτέ να καίει κάρβουνο''.


Και συνεχίζει η είδηση:
Οι υπηρεσίες διαιρέθηκαν σε τρεις βασικές κατηγορίες: τις βασικές (ενηµερωτικό φυλλάδιο, κυλικείο ή – όπου δεν είναι εφικτό – αυτόµατο πωλητή νερού και αναψυκτικών, τουαλέτες, χώρο στάθµευσης), τις επιθυµητές (πρόσβαση και τουαλέτες για ΑµεΑ, δίγλωσσες πινακίδες, επίσηµος οδηγός και πωλητήριο) και τις εξειδικευµένες (συστήµατα αυτόµατης ξενάγησης, εκπαιδευτικά προγράµµατα, µηχανογραφηµένα συστήµατα έκδοσης εισιτηρίων, χώροι αφής). Αντιστοίχως οι χώροι ταξινοµήθηκαν σε τέσσερις κατηγορίες: σε αυτούς που παρέχουν όλες τις υπηρεσίες και εν συνεχεία σε αυτούς που απαιτείται η αναβάθµιση των εξειδικευµένων, των επιθυµητών και των βασικών υπηρεσιών. 
«Στην πρώτη οµάδα (σ.σ. παρέχονται όλες οι υπηρεσίες) δεν υπάρχει δυστυχώς αυτήν την στιγµή κανένας χώρος. Και µόνο η καταγραφή αυτού του γεγονότος είναι µια µικρή επανάσταση. Το κενό είναι τόσο ηχηρό που από µόνοτου λέει ότι κάτι πρέπει να κάνουµε», επεσήµανε ο Παύλος Γερουλάνος. 
Στη δεύτερη οµάδα κατατάσσονται 19, ανάµεσά τους τα µουσεία Εθνικό Αρχαιολογικό, Νοµισµατικό, Αρχαιολογικό και Βυζαντινό Θεσσαλονίκης,Ολυµπίας, ∆ελφών και Βεργίνας. 
Στην τρίτη οµάδα υπάγονται 44µουσεία και αρχαιολογικοί χώροι– ανάµεσά τους η Ακρόπολη, το ∆ιονυσιακό Θέατρο, η Επίδαυρος, η Κνωσός και η Σπιναλόγκα – και στην τελευταία 100 χώροι και µουσεία (ανάµεσά τους το Ολυµπιείο επειδή δεν έχει αυτόµατο πωλητή νερού), γεγονός που καθιστά σαφές πως οι επισκέψιµοι αρχαιολογικοί χώροι είτε έχουν ελλείψεις είτε χρήζουν αναβάθµισης σε µία ή περισσότερες από τις βασικές υπηρεσίες. 
Τρεις είναι οι στόχοι που θέτει για την επόµενη τριετία το ΥΠΠΟΤ. Πρώτος είναι κάθε επισκέψιµος χώρος να παρέχει,όπου βεβαίως αυτό είναι εφικτό και αναγκαίο, όλες τις βασικές υπηρεσίες, ώστε να καταργηθεί «για πάντα» η κατηγορία όπου οι χώροι είτε έχουν ελλείψεις είτε χρήζουν αναβάθµισης σε µία ή περισσότερες από τις βασικές υπηρεσίες. 
Ως δεύτερη προτεραιότητά τίθεται το να παρέχουν οι χώροι µε τη µεγαλύτερη επισκεψιµότητα (π.χ. Ακρόπολη, Κνωσός, Ολυµπία, ∆ελφοί, Επίδαυρος, Μυκήνες, Βεργίνα, Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου στη Ρόδο) καθώς και τα µεγάλα µουσεία της χώρας (π.χ. το Εθνικό και το Βυζαντινό Μουσείο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη) όχι µόνοτις βασικές και τις επιθυµητές υπηρεσίες αλλά και όλες τις εξειδικευµένες. Τρίτον, σταδιακά οι υπηρεσίες σε όλους τους χώρους και τα µουσεία της χώρας θααναβαθµίζονται ώστε να µπορέσουν να «ανέβουν κατηγορία».
 Για την επίτευξή τους θα εξασφαλιστούν από το ΤΑΠ επενδύσεις ύψους 1,5 εκατ. ευρώ ετησίως για την επόµενη τριετία και 3,5 εκατ. ευρώ από τον ΟΠΑΠ, ενώ θα συµβάλουν οργανισµοί τοπικής αυτοδιοίκησης, ιδρύµατα όπως το Ωνάσειο, Νιάρχου και Λεβέντη, µη κυβερνητικές οργανώσεις (π.χ. ∆ιάζωµα, Σώµα Ελληνικού Οδηγισµού), χορηγοί και ο Φάρος Τυφλών. 
πηγή


Πολλές φορές σκέφτομαι τι ακριβώς φρόντιζαν σε αυτό το κράτος επί χρόνια, εκάστοτε κυβερνήσεις, αφού τίποτα δεν λειτουργεί σωστά.
Κι ύστερα μας ξαφνιάζει πως ''μπατάρισε η βάρκα''!

Η απάντηση στη βία!!!

Διάβασα ένα άρθρο στην εφημερίδα, για τη δίκη 11 ανηλίκων στη Λάρισα.
Το άρθρο από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία 22/11/2010, είναι το παρακάτω:

Σειρά εκδηλώσεων - δράσεων, με στόχο την αθώωση των νέων που δικάζονται με τον «τρομονόμο», πραγματοποιούνται τις μέρες αυτές στη Λάρισα.

Στις 9 Δεκεμβρίου, ακριβώς δύο χρόνια μετά, θα βρεθούν στο εδώλιο του Τριμελούς Δικαστηρίου Ανηλίκων 11 ανήλικοι, οι οποίοι συνελήφθησαν ύστερα από πορεία και καταστροφές που έγιναν στη Λάρισα, για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και οι οποίοι παραπέμφθηκαν με κατηγορίες βασισμένες στις διατάξεις του «τρομονόμου».

Η «Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της Λάρισας» πραγματοποίησε ανοιχτή σύσκεψη, στο πλαίσιο της οποίας αποφασίστηκαν δράσεις και παρεμβάσεις, η πρώτη των οποίων έλαβε χώρα το βράδυ της Παρασκευής.

Όπως τόνισε ο ομότιμος καθηγητής Γενικής και Πολιτικής Κοινωνιολογίας Νομικής του ΑΠΘ, Ζήσης Παπαδημητρίου, «η έννοια της δικαιοσύνης εξαντλείται στη χώρα μας στην αυστηρότητα απέναντι σε τέτοιου είδους περιπτώσεις, διαμαρτυρόμενων νεολαίων, ενώ εκείνοι οι οποίοι οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού παραμένουν ελεύθεροι και μάλιστα όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά θεωρούν τον εαυτό τους υπερπατριώτη. Περίπου 300 - 600 δισεκατομμύρια έχουν φύγει στο εξωτερικό την ίδια στιγμή που επιβάλλονται φοβερά μέτρα στους υπόλοιπους, στη χώρα.

Υπάρχουν 200.000 Έλληνες που έγιναν ζάπλουτοι τον τελευταίο καιρό, ενώ παλαιότερα βρομούσαν τα χνώτα τους από την πείνα. Μας έχουν ζαλίσει τα μυαλά με την υπόθεση Βατοπεδίου εδώ και 2½ χρόνια και το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Υπάρχουν διάφορα σκάνδαλα, ομολόγων, Ζίμενς κλπ., κανείς δεν τιμωρείται. Αν αυτό εννοεί η ελληνική δικαιοσύνη ότι είναι απονομή της δικαιοσύνης να τιμωρήσει ανήλικους, επειδή διαμαρτυρήθηκαν, είναι προς λάθος κατεύθυνση».

Και προσθέτει: «Όμως, δεν συμφωνώ με τη βία των νέων ενάντια στα πράγματα και με τις καταστροφές. Η βία αυτού του είδους δεν μπορεί να αποτελέσει, σε καμιά περίπτωση, μέσο για την επίτευξη πολιτικών στόχων. Αντίθετα νομιμοποιεί στη συνείδηση του κράτους, αλλά και των πολιτών την αναγκαιότητα των κατασταλτικών μηχανισμών. Η βία πρέπει να είναι η βία των πολλών.

Τι εννοώ: Αν κατέβαιναν στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, στην Αθήνα κι αλλού, εκατοντάδες, εκατομμύρια Έλληνες στις κεντρικές πλατείες και λέγανε: Εμείς, αν είμαστε ανυπάκουοι στις υποχρεώσεις μας απέναντι στις τράπεζες, δεν πληρώνουμε τους λογαριασμούς ΔΕΗ, δεν πληρώνουμε στις εφορίες, τότε θα είχαμε τελείως διαφορετικό αποτέλεσμα Οι μόνοι που έχουν το δικαίωμα να νομιμοποιούν αυτές τις μορφές απονομής μαζικής, αποδοτικής και αποτελεσματικής βίας, είμαστε μόνο εμείς οι Έλληνες. Αλλά, δυστυχώς, έχουμε γίνει λωτοφάγοι και περί άλλα τυρβάζουμε και έρχονται διάφοροι και μας επιβάλλουν τη δικιά τους λογική. Ως διανοούμενος κι ως ακαδημαϊκός δάσκαλος, θεωρώ τον εαυτό μου υποχρεωμένο, παρά τα γεράματά μου, να βρίσκομαι εδώ πέρα και να στηρίξω αυτούς τους νέους, απέναντι σε μια δικαιοσύνη, η οποία από το ένα μάτι είναι τυφλή».

 Το ερχόμενο Σάββατο στη Λάρισα θα γίνουν πανελλαδική συγκέντρωση και πορεία συμπαράστασης στους ανήλικους κατηγορούμενους.

Δηλαδή, μας λέει το άρθρο, ότι δικαίως διαμαρτυρήθηκαν τα παιδιά, αλλά δεν έπρεπε να προβούν σε πράξεις βίας.

Κι επειδή στη χώρα μας υπάρχουν πολλοί που έφαγαν χρήματα και που πρέπει να τιμωρηθούν αλλά δεν τιμωρήθηκαν, ήταν δίκαιη η αγανάκτηση των ανηλίκων  που έσπασαν τα πάντα;;

Κατ' αρχήν τι ακριβώς σημαίνει ανήλικος;;Δεν είναι αυτός που δεν βρίσκεται σε ώριμη ηλικία και πρέπει να προστατεύεται από την οικογένεια, και από το κράτος;;Δεν είναι αυτός που δεν τον κρίνουν ακόμα ικανό να αποφασίσει μόνος του για σοβαρά θέματα της ζωής του και που δεν έχει δικαίωμα ψήφου, ή δεν μπορεί να βγάλει ούτε άδεια οδήγησης;;

Γιατί του δικαιολογούμε το θυμό, και τη καταστροφική τάση που τον χαρακτηρίζει;;Γιατί δεν λέμε ότι έχει γίνει ανύπαρκτος ο θεσμός της οικογένειας, κι ότι όλα αυτά τα παιδιά είναι ανεξέλεγκτα και μεθυσμένα από τη δύναμη που αισθάνονται όταν βρίσκονται σε ομάδα, και μπορούν να κάνουν ότι θέλουν;;

Δεν θα έπρεπε να δείξουμε σ' αυτά τα παιδιά πως να γίνουν χρήσιμοι πολίτες για μια σωστή κοινωνία, που θα τη φτιάξουν τα ίδια, καλύτερη από αυτή που ζουν;;

Δεν θα έπρεπε να αναρωτηθούμε και να ψάξουμε, ποιος τα οργανώνει αυτά τα παιδιά, και βάζουν μια κουκούλα, παίρνουν οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν όπλο, από πέτρα μέχρι σιδηρογροθιές, λοστούς και ότι άλλο βάζει ο νους σου, και μόλις γίνει κάποια ποδοσφαιρική αναμέτρηση ή κάποια επετειακή κίνηση, παίρνουν τους δρόμους και με μανία σπάνε, βάζουν φωτιές και ανατινάζουν ότι βρουν;; Ποιος τα τροφοδοτεί;;Η οργή γιατί κάποιοι μένουν ατιμώρητοι, τα κάνει να φέρονται έτσι ασύστολα;;Δεν το νομίζω!

Αυτό αγαπητοί μου δεν είναι οργή, όσο κι αν βολεύει κάποιους να δίνουν τέτοια ελαφρυντικά!Αυτό είναι η γοητεία της οργανωμένης ασυδοσίας.Είναι η έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη ύπαρξη, στην ανθρώπινη ανάγκη για επιβίωση.

Ξέρουν ότι θα βγουν κάποιοι, και θα τα δικαιολογήσουν!Ξέρουν ότι η εύκολη λύση είναι να κατηγορείς συνεχώς το κράτος και το νόμο, και ποτέ εμάς σαν πολίτες!Γιατί εμείς οι πολίτες στηρίζουμε την νοοτροπία του κάθε συστήματος!

Κι όσο για το αν θα έπρεπε όλοι να σταματήσουμε να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας, δεν νομίζω ότι αυτή είναι η λύση.

Αυτή είναι η οδός για τη παντελή πτώχευση της χώρας.Εκτός αν μερικοί θέλουν να πτωχεύσει για ίδιον όφελος!

Και γιατί πρέπει στη μανία μου να κατηγορήσω τους παράνομους, να παρανομήσω κι εγώ;; Δεν δείχνω έτσι ότι αυτό που με πειράζει πραγματικά είναι το γιατί δεν είχα την ευκαιρία κι εγώ να φάω;;Όχι! όσο κι αν κάποιοι τη γλυτώνουν από το νόμο, αρνούμαι να γίνω ίδια, γιατί πιστεύω σε αυτή τη χώρα!Γιατί πιστεύω στην ιστορία μας, στις ρίζες μας, είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα, και πιστεύω ακόμα στην οικογένεια και στις ανθρώπινες αξίες.Πιστεύω στην αξιοπρέπεια και δεν δέχομαι να κατεβάσω το επίπεδό μου, ούτε με κουτές δικαιολογίες, ούτε με χουλιγκανισμούς!

Κάποια στιγμή πρέπει να μάθουμε να αντιστεκόμαστε σωστά σαν άνθρωποι!Κι όχι σαν πρόβατα!Και πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας να γίνουν σωστοί και υγιείς άνθρωποι.Όχι βίαια, κακομαθημένα ανδρείκελα κάποιων, που θα κερδίσουν στις πλάτες τους!

Όχι στο απυρόβλητο τα πανεπιστήμια!

Η εφημερίδα τα Νέα γράφει:

Την κατάργηση του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών προτείνει ο υφυπουργός Παιδείας, διαπιστώνοντας «σωρεία παρανομιών» - μεταξύ άλλων ακραία φαινόμενα «οικογενειοκρατίας», που «δεν έχουν προηγούμενο στην ιστορία».
Με έγγραφό του προς τον πρύτανη, ο Γιάννης Πανάρετος, ζητεί τη γνώμη του για το θέμα και προτείνει την ένταξή του στο Τμήμα Θεολογίας.
Ήδη, ο σχετικός φάκελος με τα στοιχεία απεστάλη στον εισαγγελέα, προκειμένου να ασκηθούν ποινικές διώξεις κατά των υπευθύνων.

Σύμφωνα με τον κ. Πανάρετο, στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας, τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκαν ακραία φαινόμενα οικογενειοκρατίας, που είχαν ως αποτέλεσμα το διδακτικό προσωπικό να απαρτίζεται σχεδόν αποκλειστικά από συγγενείς πάσης φύσεως, όπως σύζυγοι, τέκνα, γαμπροί, κουμπάροι κ.λπ., φαινόμενο που, όπως σημειώνει, δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία των Πανεπιστημίων στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.
Ακόμη, σημειώνει ότι χορηγήθηκαν διδακτορικά διπλώματα σε παιδιά καθηγητών του τμήματος με επιβλέποντες γονείς, κατά παράβαση της βασικής αρχής της αμεροληψίας, αλλά και της ακαδημαϊκής δεοντολογίας, ενώ υπήρξαν διπλά πρακτικά εκλογών.
Επίσης, διαπιστώθηκε από το πόρισμα της ένορκης διοικητικής εξέτασης επιτροπής τριών μελών ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Αθηνών ότι οι διαδικασίες επιλογής των μελών ΔΕΠ για μεγάλο χρονικό διάστημα ευνοούσαν τους υποψήφιους που ήταν τέκνα μελών καθηγητών του Τμήματος (με πρωτεργάτες ειδικά κατονομαζόμενο ζεύγος μελών ΔΕΠ, στους οποίους καταλογίζονται και συγκεκριμένες παραβάσεις του νόμου και της πανεπιστημιακής δεοντολογίας).
Σύμφωνα με τον υφυπουργό, ακυρώθηκαν οι διορισμοί οκτώ μελών ΔΕΠ του τμήματος αυτού, γεγονός επίσης πρωτοφανές στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.

Ο κ. Πανάρετος τονίζει ότι οι καταστάσεις αυτές, απαξιώνουν το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και προκαλούν την έντονη αντίδραση της κοινής γνώμης που προσβλέπει στα Πανεπιστήμια ως φάρους αξιοκρατίας και διαφάνειας.
Εκτιμώντας ότι η λειτουργία του συγκεκριμένου τμήματος, ως ανεξάρτητου, με τα γνωστικά αντικείμενα που θεραπεύει, δεν δικαιολογείται επιστημονικά, αφού καλύπτεται επαρκώς από το Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου, ζητεί να μην περιληφθεί το εν λόγω τμήμα στο μηχανογραφικό των Πανελληνίων εξετάσεων του επομένου έτους και να ενταχθούν οι φοιτητές του στο τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου.
Τέλος ο υφυπουργός ζήτησε την γνώμη του πρύτανη εντός 30 ημερών. Μέχρι να την αποστείλει και να ληφθεί η τελική απόφαση του υπουργείου, αναστέλλεται οποιαδήποτε διοικητική διαδικασία που θα μεταβάλει τα υφιστάμενα δεδομένα.

Τι γνώμη θα δώσει ο κ. πρύτανης;; Τι γινόταν δηλαδή που δεν το ήξερε;; Το έχουμε δει και στην πολιτική, ότι η οικογενειοκρατία, καλά κρατεί στη χώρα μας.

Το βλέπουμε στο Δημόσιο, που παντού διορίζονται οι κουμπάροι, οι γιοι, οι κόρες και οι ημέτεροι!

Γιατί μας ξαφνιάζει στα πανεπιστήμια;;Εδώ και χρόνια, δεν υπήρχε κανένας έλεγχος σ'αυτό το τομέα.

Κανείς δεν τολμούσε να αγγίξει τα πανεπιστήμια, να ελέγξει τη χρήση των κονδυλίων, να ελέγξει τους διορισμούς των καθηγητών.Υπάρχουν περιπτώσεις,   λίγο-πολύ όλοι ξέρουμε τέτοιες, που καθηγητές ''κόβουν''συστηματικά φοιτητές. Και ξέρω ότι είναι από αυτούς τους φοιτητές που διαβάζουν.Και ξέρω ότι έχουν βγάλει ''όνομα'', μέσα στο φοιτητόκοσμο, σαν οι καθηγητές που δεν ξέρεις τι ζητάνε, αλλά ''κόβουν''εκ συστήματος.

Ποιος τα ελέγχει όλα αυτά;;Ποιος ελέγχει το καθηγητή πανεπιστημίου;;Κανείς!

Ποιος νόμος το λέει, ότι τα πανεπιστήμια και οι καθηγητές τους, επιτρέπεται να είναι στο ''απυρόβλητο'';;

Σώστε τα αρχαία!

Τον γύρο του κόσµου έκανε η είδηση της κατάρρευσης ενός κτιρίου ηλικίας 2.000 ετών – του χώρου εξάσκησης των µονοµάχων –στην Ποµπηία, λόγω των ισχυρών βροχοπτώσεων. Δεν είναι όµως το µοναδικό περιστατικό. Σεισµοί, ανεµοθύελλες,διάβρωση του εδάφους, καταρρακτώδεις βροχές, ξηρασία, αλλά και αδιαφορία είναι οι αιτίες που δεκάδες µνηµεία ανά τον κόσµο – από τον αρχαιολογικό χώρο του Σουνίου έως τη µεγαλύτερη προκολοµβιανή πόλη της Αµερικής, την πρωτεύουσα των Τσιµού, Τσαν Τσαν, στο Περού ή τις πυραµίδες στην πόλη Μερόε του Σουδάν, ακόµη κι αν υποδέχονται χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο – βρίσκονται ένα βήµα πριν (κάποιες φορές και... µετά) από τη διάλυση. Εικόνα εγκατάλειψης παρουσιάζει ο τρίτος σε επισκεψιµότητα αρχαιολογικός χώρος της Αττικής (144.100 επισκέπτες το 2009) – το Σούνιο. Και µπορεί η έλλειψη περίφραξηςνα καθιστά επικίνδυνο τον χώρο για τους επισκέπτες, που µε ένα παραπάτηµα µπορεί να βρεθούν στον γκρεµό από 80 µ. ύψος, όµως ένα από τα µεγάλα και χρόνια προβλήματα  του είναι τα οχυρωµατικά του τείχη – που είχαν καταστήσει το Σούνιο ένα από τα πέντε σηµαντικότερα φρούρια της Αττικής – τα οποία καταρρέουν και συγκρατούνται από µεταλλικά υποστυλώµατα. 

«Το τείχος καταρρέει και στο µεγαλύτερο τµήµα του συγκρατείται µε µεταλλικές δοκούς», παραδέχτηκε πρόσφατα στο τραπέζι του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συµβουλίου η προϊσταµένη της Β’ ΕφορείαςΠροϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Ιωάννα Δρακωτού, για τον χώρο που έχει να δεχτεί αναστηλωτική φροντίδα τα τελευταία 50 χρόνια. Και αν και η σχετική μελέτη είναι έτοιµη από το 2007 και παρά το γεγονός ότι «το υλικό – εύθρυπτο και άρα δύσκολο να βρεθεί στην αγορά – που απαιτείται για την αναστήλωση έχει βρεθεί στην Αίγυπτο», σύµφωνα µε τον προϊστάµενο της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Αρχαίων Μνηµείων, Δηµοσθένη Ζιρώ, δεν έχει υλοποιηθεί. Το υπουργείο Πολιτισµού ωστόσο υποστηρίζει πως το έργο πρόκειται να ενταχθεί αµέσως στα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράµµατα Αττικής µε προϋπολογισµό 1,6 εκατ. ευρώ.

Αναρίθμητες είναι και οι ρωγµές που µετρά το επιβλητικό φρούριο της Φυλής το οποίο χτίστηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. για να ελέγχεται ο δρόµος που ένωνε την Αθήνα µε τη Θήβα. Ενας µάλιστα από τους τρεις σωζόμενους πύργους του (είχε πέντε στην αρχαιότητα) ράγισε µέχρι κατάρρευσης καθώς δεν µπόρεσε να αντισταθεί στις δύο µεγαλύτερες κάθετες και ιδιαιτέρως επικίνδυνες ρωγμές µε τις οποίες πλήγωσε ο Εγκέλαδος το µνηµείο το 1999, ενώ αποκολλήθηκαν και βρέθηκαν στο έδαφος ολόκληρα τµήµατα του τείχους σε µήκος 5 µ. από το μεταπύργιο διάστημα. Ύστερα από τα άµεσα σωστικά µέτρα όµως το θέµα της αναστήλωσης «πάγωσε» και µόλις τώρα, η µελέτη φαίνεται να µπαίνει σε φάση ωρίμανσης, ενώ οι αρµόδιες υπηρεσίες φροντίζουν να κόβονται τα φυτά που θα προκαλούσαν επιπλέον καταρρεύσεις. 

Το παραπάνω, είναι ένα άρθρο σημερινό, της εφημερίδας ''Τα Νέα''.
Αυτά που γράφει είναι η αλήθεια μιας εγκατάλειψης χρόνων, των αρχαιολογικών μας χώρων.Είναι το αποτέλεσμα της έλλειψης κρατικής φροντίδας.
Όσο κι αν έχουμε σύγχρονα προβλήματα να λύσουμε, αρκετά σοβαρά, δεν είναι δυνατό να παραβλέπουμε, τις ''ρίζες'' μας και τη χώρα που γεννήθηκε ο πολιτισμός!
Δεν είναι δυνατό να ξεχνάμε τη βάση της ύπαρξής μας!Την ιστορία μας!
Μέσα σε όλα τα προβλήματα, θα έπρεπε να είχαμε ασχοληθεί, και με τη σωτηρία αυτών, που δείχνουν τη παγκόσμια σφραγίδα του λαού μας!
Γιατί τα αρχαία της χώρας μας, είναι η κοιτίδα της ύπαρξής μας, είναι η αρχή μας κι εμείς η συνέχεια της!
Μη περιμένουμε λοιπόν να φτάσουν στο έσχατο σημείο, για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα.Γιατί από αυτό φαίνεται και το κατά πόσο είμαστε αντάξιοι μιας τέτοιας κληρονομιάς, και άξιοι συνεχιστές του πολιτισμού, που φώτισε ολόκληρο το κόσμο!

Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτησε μικρό καλάθι!

Κουβεντιάζοντας με έναν άντρα από την Αλβανία,  που δουλεύει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, άκουσα για πρώτη φορά το τρόπο με τον οποίο έφτασε στη χώρα μας. Μας είπε λοιπόν, ότι, τον καιρό που ο Κων.Μητσοτάκης επισκέφθηκε την Αλβανία, μαζί με τον Αντώνη Σαμαρά, Υπουργό Εξωτερικών τότε, τους έστειλε μήνυμα, ότι οι Αλβανοί είναι ευπρόσδεκτοι στην Ελλάδα να δουλέψουν και να ορθοποδήσουν.

Πολλοί σαν κι εκείνον το είδαν σαν ευκαιρία να φύγουν από τη χώρα τους αφού δεν είχαν δουλειές και ζούσαν φτωχικά, και να έρθουν εδώ να δουλέψουν αφού όλα τους είπαν ήταν έτοιμα και τους περίμεναν. Η Ελλάδα πάντα ήταν φιλική χώρα προς τη γείτονα Αλβανία.

Μας είπε ότι μπήκαν σε πούλμαν μαζί με πολλούς άλλους, με προορισμό τη χώρα μας. Δεν ήξεραν τίποτα.Τους είχαν πει στην Αλβανία ότι θα τους φρόντιζαν μόλις έρχονταν εδώ.

Τα πούλμαν πήγαν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.Ο δικός μας πήγε Πελοπόννησο.

''Βρεθήκαμε σε μία επαρχιακή πόλη, κι εκεί μας κατέβασαν και το πούλμαν έφυγε. Περιμένετε μας είπαν θα σας φροντίσουν''.

Είχε αρχίσει να βραδιάζει και ούτε το φίλο μας, ούτε τους υπόλοιπους, ήρθε κανείς να τους πει τι θα κάνουν.Κουρασμένοι και πεινασμένοι, κοιμήθηκαν όπου βρήκαν.Σε ερώτηση που κοιμηθήκατε, μας είπε:''μέχρι και στην εκκλησία''.

Τις πρώτες μέρες δεν ασχολήθηκε κανείς, ούτε κι από τους κατοίκους, μαζί τους.''Πεινασμένοι πήραμε το ψωμί που μας έδωσαν κάποιοι, πήγαμε στο νεκροταφείο και πήραμε λάδι από τα καντήλια για να βουτήξουμε το ψωμί μας και να το φάμε'', μας είπε χαρακτηριστικά.

Τελικά αυτές οι πρώτες φουρνιές ατόμων, δούλεψαν, φτιάχτηκαν, κι εξακολουθούν να ζουν εδώ, προσαρμοσμένοι περισσότερο στο τρόπο ζωής μας, αφού ξεπέρασαν την έλλειψη φροντίδας που τους είχαν τάξει.

Στη συνέχεια είχαμε κυβέρνηση Σημίτη, που έδωσε αγώνα για τη θέση μας στην Ενωμένη Ευρώπη, και την ένταξή μας στο ενιαίο νόμισμα, παραμελώντας όμως τα εσωτερικά θέματα.

Και ήρθε η ώρα που ο Κώστας Καραμανλής, άρχισε να βγάζει πύρινους λόγους κατά της διαπλοκής και υπέρ της διαφάνειας.Ο κόσμος μαγεύτηκε.Εδώ είμαστε είπαμε, βρήκαμε τον άνθρωπο που θα καθαρίσει το τόπο από τα λαμόγια, και τους ψεύτες και απατεώνες. Εδώ είναι ο άνθρωπος που έχει τη λύση των προβλημάτων, όπως μας λέει.

Και σχημάτισε κυβέρνηση ο Κ. Καραμανλής, και πήραν την εξουσία, και ακόμα περιμένουμε τη δόλια τη διαφάνεια, να ξεμυτίσει ως διά μαγείας, από κάποια γωνιά.

Το αποτέλεσμα αυτής της διακυβέρνησης το ''ήπιαμε'', σαν ένα ποτήρι κώνειο που μας προσφέρθηκε χωρίς να το ζητήσουμε.Και, κανένας τομέας δεν έγινε διαφανής, και, μια θολούρα, σκέπασε ακόμα περισσότερο το τοπίο.Κι έρχεται ο Γιώργος Παπανδρέου, με την όμορφη φράση, ''λεφτά υπάρχουν''!Και τραβάμε τη καρέκλα της ΝΔ, και τη δίνουμε στη νέα ωραία φράση που μας άρεσε.

Και άρχισαν τότε να βγαίνουν στη φόρα, τα χρέη, τα ελλείμματα και τα άδεια ταμεία. Μας παίρνει χαμπάρι και η Ευρώπη, και τρέχει αμέσως να μας ''τραβήξει τα αυτιά''.

Όλοι όσοι ''μας λατρεύουν'', σαν τους Γερμανούς, έτρεξαν να μας εγκωμιάσουν σε τηλεοράσεις και περιοδικά, για τη  ''τιμιότητά και την ακεραιότητά μας''.Διάσημη η Ελλάδα!Η μεγαλύτερη ''ρόμπα'', παγκοσμίως.Και αντιμετωπίζοντάς μας σαν παιδί που έκανε μια πολύ κακή πράξη, και που πρέπει να τιμωρηθεί για παραδειγματισμό, και ενόψει της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, μας έσυραν στη κυριολεξία, μπροστά σε ένα πίνακα με κανόνες και εντολές.

Αναγκαίο κακό , χαρακτήρισε ο πρώην πρωθυπουργός, το μνημόνιο, που σημαίνει, ότι ήξερε πολύ καλά, ότι η κατηφορική πορεία που είχαμε πάρει, εκεί οδηγούσε.Το ήξερε και δεν έκανε τίποτα! Ούτε αυτός, ούτε το επιτελείο του!Παρόλα αυτά, εξακολουθούσαν να λένε ότι ξέρουν τη λύση, κι ας έδιναν την αίσθηση του ναυαγού στον ωκεανό, που δεν βλέπει μήτε στεριά κάπου στον ορίζοντα, μήτε πλοίο να περνά για να φέρει τη σωτηρία.Κι εμείς, το καρυδότσουφλο, που στηρίζονταν πάνω του, ενώ το χτυπούν μανιασμένα κύματα.Και να τα μέτρα, οι περικοπές, οι απολύσεις, τα χρέη, η ανασφάλεια και ο φόβος της επιβίωσης και των υποχρεώσεων!

Κι αρχίζουν όλοι το ψάξιμο, και βγαίνει τόση βρωμιά στην επιφάνεια, που νομίζεις ότι δεν θα καθαρίσεις ποτέ!Βρωμιά πολιτικών που αύξησαν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους και που χάριζαν την Ελληνική γη λες και ήταν του παππού τους, βρωμιά και φοροδιαφυγή μεγάλης μερίδας πολιτών σε όλα τα επαγγέλματα, ασυδοσία δημοσίων υπαλλήλων, βασιλιάδων της μίζας, κάτω από την ομπρέλα του συνδικαλισμού.Φωνάζουν τα αριστερά κόμματα, αντισταθείτε! Σε τι ακριβώς να αντισταθούμε, μας το λένε!Στο μνημόνιο!Στα μέτρα!Αυτό που δε μας λένε, είναι αν έχουν αυτοί, τη λύση!Όχι τη φράση, έξω από όλα, που μας είναι τόσο γνωστή, σαν παραμύθι από το μακρινό αποτυχημένο παρελθόν.Γιατί το έξω από όλα δεν έχει πετύχει σε καμιά χώρα!Εσύ βρίσκεσαι έξω και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι έχουν μπει άλλοι μέσα, που δεν είναι ευπρόσδεκτοι.Θέλουμε λύση της προόδου και της πραγματικής αλλαγής.Και η τωρινή κυβέρνηση φωνάζει κι αυτή, βοήθεια για να ορθοποδήσουμε! 

Να βοηθήσουμε κύριε Παπανδρέου, όμως όχι μόνο εγώ, που έχω ένα μισθό κι αυτός όχι ψηλός, που έχω μια χαμηλή σύνταξη!Να βοηθήσετε κι εσείς οι τριακόσιοι, με τους παχυλούς μισθούς και τα επιδόματα.Να βοηθήσουν και οι δικαστικοί που τα ''ματσώνουν'', και μας μιλάνε για δικαιοσύνη. Οι γιατροί, οι καλλιτέχνες και οι επιχειρηματίες, και οι υπάλληλοι της Βουλής,που είναι όλοι μια οικογένεια, από τα ρουσφέτια στους κουμπάρους.Γιατί και εσείς όλοι,  είσαστε επίσης Έλληνες με υποχρεώσεις σ'αυτή τη χώρα!Μέχρι τώρα μόνο τα δικαιώματα απολαμβάνετε!Τιμωρείστε και κανέναν από αυτούς που πρέπει! Να αγωνιστούμε όλοι μαζί ενωμένοι για να σωθεί ο τόπος, κι εμείς μαζί!

Τώρα, ο Αντώνης Σαμαράς φωνάζει, ότι έχει τη λύση!Και μας τάζει κι αυτός!Κι ακόμα δεν έχω καταλάβει!Τι είναι αυτή η λύση, που μεταπηδά από τον ένα στον άλλο, κι εκεί που λέει ο καθένας ότι την έχει, εκεί την έχει χάσει;;;Κι αν την έχει ο κ. Σαμαράς, γιατί δεν τη μοιράζεται με τους υπόλοιπους να εργαστούν όλοι μαζί για το καλό του τόπου,αφού αγαπά κι αυτός, τον τόπο και πονάει το λαό, τώρα που υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη;;;Πρέπει να γίνει κι αυτός πρωθυπουργός, για να την εφαρμόσει;;;

Αχ!!όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος....όπως λέει ο ποιητής!!!!!!!!!....................

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ !!!!!!

Τον τελευταίο καιρό, και με όλα αυτά που συμβαίνουν, το αγαπημένο θέμα όλων, είναι η οικονομική κρίση, η άθλια κατάσταση της χώρας, η ανεργία που χτυπάει όλο και περισσότερα σπίτια, τα χρέη, και οι πολιτικοί που μας οδήγησαν σε αυτή τη κατάσταση.
Ένα ακόμα φαινόμενο όμως, του τελευταίου χρόνου, είναι και ότι όλοι άρχισαν να μιλάνε!
Να μιλάνε για περιπτώσεις γνωστών τους, για περιπτώσεις που τις έχουν ζήσει οι ίδιοι.Και το θέμα για το οποίο άρχισαν να συζητούν, είναι οι απάτες γνωστών, φίλων, γειτόνων, συναδέλφων.
Πιστεύω ότι η αρχή έχει γίνει, από το ψάξιμο που ακούμε και διαβάζουμε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, για φοροφυγάδες, απατεώνες και για όλων των ειδών τα ''φρούτα''.
Κάπως έτσι έμαθα από φίλη, για κουμπάρο της που επί χρόνια έπαιρνε επιδοτήσεις για καλλιέργεια καλαμποκιού, χωρίς να έχει καλαμπόκια!
Και ότι όταν πήγαν να ελέγξουν την έκταση που υποτίθεται ότι καλλιεργούσε, φρόντισε με τη κλίκα του να μην είναι προσβάσιμη η περιοχή.΄Ωστε να τα ελέγξουν οι υπεύθυνοι υπάλληλοι από μακρυά!
Κάπως έτσι έπαιρνε, φαντάζομαι και ο τύπος που πολλοί διαβάσαμε,  επιδότηση για υποτιθέμενη καλλιέργεια πατάτας.......σε έκταση βραχώδη.
Και να σκεφτεί κανείς, ότι άκουσα στο ραδιόφωνο ότι το ''πράσινο σκουλήκι'', ενοχλεί τους αγρότες, και θα ετοιμαστούν για κινητοποιήσεις.Φυσικά να μαζέψουν πρώτα τις σοδειές τους, να τελειώσουν τις δουλειές τους οι άνθρωποι, και όταν θα είναι νεκρή εποχή, τότε θα βγουν στους δρόμους.
Οι παραγωγοί, οι οποίοι δεν θέλουν να υπαχθούν στους νόμους, όπως και οι άλλοι και δεν θέλουν να δίνουν αποδείξεις για τις πωλήσεις των εμπορευμάτων τους.
Θέλουν ιδιαίτερη μεταχείριση γιατί είναι αγρότες και κακοπερνάνε!
Που κάποτε πήραν τη χρηματική βοήθεια και την έκαναν 4χ4 και βιλάρες.
Άκουσα από άλλη φίλη, δημόσιο υπάλληλο, ότι υπήρχαν συνάδελφοί της, που έπαιρναν επίδομα γιατί πήγαιναν έγκαιρα στη δουλειά τους το πρωί!
Μα το φαντάζεστε;; Τους πλήρωναν, γιατί πήγαιναν νωρίς στο γραφείο τους!
Και αναρωτιέμαι: γι'αυτό κυνηγούν όλοι μια θέση στο Δημόσιο;;
Επιδόματα για δουλειές που δεν κάνουν, για συμμετοχές σε ελέγχους που δεν γίνονται, για επιτροπές που δε χρησιμεύουν πουθενά, τελειώνουν νωρίς, δουλεύουν με αργούς ρυθμούς, χτυπούν τις κάρτες τους άλλοι και οι ίδιοι λείπουν, παίρνουν μίζες, και είναι μόνιμοι! Δηλαδή ο μισθός καταβάλλεται ότι κι αν γίνει!
Και κάτσε εσύ στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς ωράριο, με υπερωρίες, να πηγαίνεις πρωί στη δουλειά σου, να είσαι μέσα στην ένταση και το άγχος, και να έχεις και το φόβο της απόλυσης πάνω από το κεφάλι σου. Σε καθημερινή βάση!
Σήμερα με ρώτησε ένας πελάτης, ποιος τους τα εξασφαλίζει όλα αυτά;;
Και του είπα! Οι συνδικαλιστές τους! Που μόλις δεν τους αρέσει κάτι, κάνουν απεργία!Κατεβάζουν διακόπτες ρεύματος, κλείνουν δρόμους, κάνουν τα πάντα και όλοι λέμε: το δίκιο τους θέλουν οι άνθρωποι.
Και για πέστε μου τι συνδικαλισμό έχουμε στον ιδιωτικό τομέα;
Μπορείς να διαμαρτυρηθείς, να διεκδικήσεις; Μπορείς θα μου πεις!
Υπάρχει η επιθεώρηση εργασίας, που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Υπάρχει η απεργία! Και όταν μπεις στη ''μαύρη λίστα'', που ακριβώς θα βρεις δουλειά;
Κι όσο για την επιθεώρηση, ξέρω περιπτώσεις από πρώτο χέρι!Να παρακαλάει η επιθεώρηση τον εργοδότη, για να πάει να συζητήσει για τα χρήματα των υπαλλήλων του, που τους τα είχε ''φάει''.
Κι αφού την πρώτη φορά με κάποια δικαιολογία κέρδισε χρόνο, πρόλαβε και έκανε πτώχευση, και ούτε ξαναμίλησε στην επιθεώρηση.Τους έκλεισε και το τηλέφωνο.Και πάνε τα χρήματα των υπαλλήλων.
Προχθές πήγα στο τσαγκάρη της γειτονιάς μου να φτιάξω κάποια παπούτσια.Τον ρώτησα πόσο θα κοστίσουν και μου είπε τριάντα πέντε ευρώ.
Όταν πήγα να τα πάρω, και τον πλήρωσα μου έδωσε και την απόδειξή μου.
Με καλή πίστη δεν την κοίταξα εκείνη την ώρα.Τον ξέρω χρόνια.Όταν τη διάβασα αργότερα, ξέρετε ο πρόθυμος να κόψει απόδειξη, τσαγκάρης , τι ποσό είχε κόψει;; Τέσσερα ευρώ!!
Τριάντα ένα ευρώ έκλεψε!Φανταστείτε! Και δεν τα κλέβει το κάθε ''λαμόγιο'' από το κράτος μόνο!
Τα κλέβει από μένα, από εσένα, από όλους μας!
Γιατί το κράτος που δεν εισπράττει φόρους, από τους φοροφυγάδες , έρχεται και τα εισπράττει από εμάς, που έχουμε ένα μισθουλάκο, ένα μεροκάματο , μια συνταξούλα!
Και ο κάθε απατεώνας που έχει επιχείρηση, και μπορεί να πληρώνει λαδώματα σε εφοριακούς, αυτοκίνητα και σπίτια, και διακοπές και μπουζούκια, δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν έχει χρήματα για να πληρώσει τους φόρους του. Άρα είναι απατεώνας εκ πεποιθήσεως!
Πήγα να πάρω ρόμπες στη μητέρα μου.Μου λέει εξήντα οκτώ ευρώ, δώστε μου εξήντα.
Καμία κίνηση για απόδειξη!Απόδειξη δε θα μου δώσετε;; Λέω..
Α μα σας έκανα έκπτωση δεν μπορώ να κόψω και απόδειξη! Μου απαντά..
Και τι σχέση έχει αυτό;;Ξαναρωτώ...
Γι' αυτό σας έκανα έκπτωση, μου λέει!
Και της λέω όχι αγαπητή μου, δεν θέλω έκπτωση, θέλω απόδειξη!
Έτσι έχουν μάθει όλοι!
Και σκέφτομαι τελικά ότι μας αξίζει ότι παθαίνουμε! Γιατί έχουμε μάθει να ζητάμε λεκτικά, το δίκιο και να είμαστε άδικοι! Ζητάμε τη τιμιότητα από τους άλλους, και οι πιο πολλοί είμαστε άτιμοι! Δεν υπολογίζουμε τους διπλανούς μας, αλλά θέλουμε να υπολογίζουν οι άλλοι εμάς! Δεν μας νοιάζει αν καταποντιστεί η ίδια μας η χώρα, αρκεί να μη χάσουμε τη βολή μας, και τις μίζες μας! Και το κυριότερο, δεν σκεφτόμαστε ότι γκρεμίζοντας τη χώρα μας, θα γκρεμιστούμε και εμείς μαζί της! Και το ακόμα σπουδαιότερο, έχουμε ατομιστές πολιτικούς, και απατεώνες, αλλά κι ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών, είναι ακριβώς το ίδιο! Μέχρι που μπορεί να φτάσει η αθλιότητά μας;;;;