''Φωτο - Συγγραφική Σκυτάλη'' # 1 / Ήχος στο πλακόστρωτο...

η εικόνα είναι από εδώ

Το ελαφρύ αεράκι περνούσε ανάμεσα από τα άνθη της γλυσίνιας σκορπώντας τη μυρωδάτη αύρα στο γραφικό σοκάκι.

 Όλοι   κάθονταν   σαν μάρμαρο που περιμένει να σκαλιστεί για να πάρει ζωή. Γιατί ήξεραν, πως κάθε μέρα  τέτοια ώρα,  μπροστά από τα γραφικά κτίσματα με τις χρωματιστές πόρτες, τα αραδιασμένα τραπεζάκια με τους ντόπιους  που έπιναν ουζάκι και έπαιζαν το τάβλι τους,  θα   περνούσε ο Θεός  με τη μορφή αιθέριας ύπαρξης που ταλάνιζε τα όνειρα τους , μήνες τώρα. Τα ποτήρια έμεναν μετέωρα και τα ζάρια δεν έριχναν ποτέ τις πολυπόθητες εξάρες. Όλα σταματούσαν να αναπνέουν στη θωριά της.

Τα κεφάλια γύρισαν στο άκουσμα του ήχου των τακουνιών στο πλακόστρωτο, ,σαν προπομπός υπόσχεσης  στο θεατή.

Μάτια χαμηλά και μακριά τσίνορα που τα σκίαζαν. Χείλη σαρκώδη   και παρακάτω το τέλειο περίγραμμα του καλυμμένου μπούστου,   έπλαθε εικόνες ηδονής. Κι η λυγερή μέση, παρέπεμπε με τη σειρά της   σε τορνευτούς γοφούς.   Γάμπες   που τονίζονταν υπέροχα από τις χαμηλές γόβες και από τον  ρυθμικό χορό της μακριάς πιέτας.

Αυτή ήταν η Λυδία, μια Θεά για τους άντρες   και πηγή ζήλιας για τις   γυναίκες , που αποτελούσαν  καλό αγωγό του κουτσομπολιού που εξαπλώνει τη κάλπικη φήμη με τη χροιά της αλήθειας και τη σκιά της αμφιβολίας.

Για εκείνην όμως δεν ήταν έτσι. Την ομορφιά της την ένοιωθε βάρος . Μόνο δυστυχία της έφερε. Αυτή γέννησε τον πόθο στον ίδιο της τον γαμπρό, και την έκανε να πάρει το καβαλέτο της και τα πινέλα της και να αλλάξει τόπο.

 Μα πουθενά δεν στέριωνε. Όπου πήγε οι γυναίκες την ζήλεψαν και οι άντρες σκοτώνονταν να της γίνουν αρεστοί και να την ευχαριστήσουν.  Κανείς δεν έδειξε ενδιαφέρον για εκείνην σαν άνθρωπο. Για το τι έκρυβε η καρδιά της και τι πόνοι την βασάνιζαν. Όλοι στέκονταν μόνο σε αυτήν την ομορφιά, και οι πιο πολλοί θεωρούσαν πλαστή την αξιοπρεπή συμπεριφορά της  Στο πέρασμα της ως συνήθως ξεσηκωνόταν ένας ψίθυρος που πονούσε τα αυτιά της.

Καθημερινά πήγαινε να ζωγραφίσει, μα σήμερα γύριζε από την  εκκλησία. Την είχε καλέσει ο παππάς για τα συμβάντα της χθεσινής μέρας.

 Ο  σπιτονοικοκύρης της,  ένα κλασσικό δείγμα ανδρός, από αυτούς που το παίζουν κυρίαρχοι και αφέντες στο σπίτι τους, πιάστηκε στα πράσα από τον γιο του, την ώρα που η Λυδία του πλήρωνε το νοίκι, να της κάνει ξεδιάντροπα κομπλιμέντα, θεωρώντας κι αυτός όπως τόσοι, πως ήταν περιζήτητος καημός κάθε γυναίκας που έβαζε στο μάτι, σαν ένας τέλειος εραστής. Ο καβγάς που ξέσπασε ανάμεσα στον γιο και τον πατέρα, όχι γιατί ο γιος ήταν πιο ηθικός, αλλά γιατί είχε τις ίδιες βλέψεις, ήταν φοβερός. Η σπιτονοικοκυρά μπήκε γρήγορα στο νόημα και αφού την είπε πρόστυχη  ζήτησε από τον παππά να την διώξει από το αμόλυντο νησί τους.

Ο παππάς ήταν ο μόνος που άκουσε τον καημό μιας γυναίκας, που δεν αποζήτησε να την βλέπουν σαν σκεύος ηδονής όπου πήγαινε. Μιας γυναίκας που απογοητευμένη για μια ακόμα φορά θα άλλαζε τόπο, μέχρι να μάθουν οι άνθρωποι πως η επιφάνεια δεν είναι το σημαντικό αλλά αυτό που κρύβουμε στην ψυχή μας.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου και η ιστορία που μου ενέπνευσε η εικόνα της Κλαυδίας.

                              #####################################

πηγή εικόνας εδώ

Αυτή είναι η εικόνα που επέλεξα εγώ για να εμπνευστεί ο Γιάννης  που είναι ο επόμενος παίχτης.

Τη διάλεξα γιατί πιστεύω πως τα νουαρίστικα του αρέσουν. Έχει διορία μια εβδομάδα, μετρώντας από σήμερα. Σας ευχαριστώ!