Εχθρός μας.... ο εαυτός μας!!!...

Είναι παραμονές εορτών, και προσπαθώ να γεμίσω το μυαλό μου, με σκέψεις γιορτινές, γεμάτες δώρα, καμπανάκια, χερουβείμ, φάτνες, χιονονιφάδες αγιοβασίληδες και γενικά χαρμόσυνα πράγματα αυτής της περιόδου.

Αλλά σε αυτή τη ζήση, κανείς δεν σε αφήνει ήσυχο. Κανείς δεν σε αφήνει να χαθείς σε έναν ωκεανό, από γέλια, δέντρα, μουσική και φώτα.

Ίσως να σκεφτόμουν καλύτερα είπα, αν έκλεινα τα αυτιά μου. Και το έκανα! Έκλεισα τον ήχο μου, και συνέχισα τις χαρούμενες γιορτινές μου προσπάθειες.

Αλλά δυστυχώς για μένα, ήταν ανοιχτά τα μάτια μου. Και έβλεπα διάφορα.

Κι ένα από αυτά που είδα τυχαία, σαν επίλογο, σε μια παλιά ελληνική ταινία, ήταν η εξής φράση: ''Μοναδικοί και παντοτινοί εχθροί του ανθρώπου είναι η αρρώστια, και ο πόλεμος... η φτώχεια και ο φόβος''.

Ε!!! φταίω εγώ μετά; Πάνε τα καμπανάκια και τα φώτα, και άρχισα να σκέφτομαι τη φράση.

Την αρρώστια, την καταλαβαίνω σαν ένα αποτέλεσμα της ανθρώπινης φθοράς. Σαν έναν συνδυασμό λανθασμένων στοιχείων με άσχημο αποτέλεσμα. Σαν μια συνέχεια στην αλυσίδα της ζωής, ένας κακός και ανεπιθύμητος κρίκος. Ένας κρίκος που ο άνθρωπος ανά τους αιώνες έδωσε μάχες για να τον αφανίσει, σε όλες τις μορφές του. Άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε με μέτρια αποτελέσματα κι άλλοτε χάνοντας τη μάχη.

Τον πόλεμο τον βλέπω σαν ένα προιόν, απληστίας, μια μανιώδους επιθυμίας για εξουσία και δύναμη, σαν την επιθυμία του να αποκτήσεις αυτό που έχει ο γείτονας σου, πράγμα που αν θυμάμαι καλά είναι ...αμαρτία!!

Η δε φτώχεια, είναι μια εσκεμμένη ανισότητα, στον καταμερισμό των αγαθών αυτού του σύμπαντος, γιατί η γενική φιλοσοφία είναι, κάποιοι να έχουν την δύναμη, και κάποιοι να είναι οι υπηρέτες τους.

Και ο φόβος; Ω!!!... ο φόβος, είναι ένας μεγάλος εχθρός για όλους!

Οι πλούσιοι φοβούνται μη χάσουν τα κεκτημένα, οι δυνατοί μη γίνουν αδύναμοι, οι φτωχοί φοβούνται τους πλούσιους, οι αδύναμοι τους δυνατούς, οι κακοί τους καλούς και το ανάποδο.

Και όλοι μαζί φοβούνται την αρρώστια και τον θάνατο.

Αυτά είναι σε γενικές γραμμές είπα!...

Αλλά για δες την εξέλιξη μας! Πράγματι είναι θαυμάσιο ον ο άνθρωπος!

Βρήκε τρόπο, να κερδίσει από όλα! Αφού έκανε αγώνες και αγώνες για χρόνια ολόκληρα για να νικήσει την αρρώστια και να δώσει το δώρο της ίασης, σαν ένας άλλος Προμηθέας που έδωσε το δώρο της φωτιάς, στους ανθρώπους, σκέφτηκε να κερδίσει, από αυτό.

Και άρχισε να εμπορεύεται αυτήν την ίαση, να εμπορεύεται χωρίς όριο και χωρίς έλεος.

Βάζοντας στο ράφι της πώλησης, τον ίδιο τον άνθρωπο, και παράγοντας κι άλλους ιούς κι άλλους τρόπους ίασης, όλα στο βωμό του κέρδους!

Τι ''εμπορικό δαιμόνιο''..... που είναι αυτό το ον, με την υψηλότερη νόηση, και το χάρισμα της κρίσης!...

Και τον πόλεμο, τον μετέτρεψε σε εμπορική μάχη στην μεγαλύτερη αγορά του κόσμου.

Και πάλι δίχως έλεος, και πάλι δίχως όριο.

Και για μεγαλύτερο κέρδος, και περισσότερη δύναμη,....χρειάζεται πιο φτωχούς ακόμα!

Πιο ικέτες!... Γόητρο είναι αυτό!!.. Μέθη!!...Παραλήρημα!!...

Και κάτσε εσύ φτωχέ, άμοιρε, φοβισμένε, και αναρωτήσου....

Ποιο είναι το μεγαλύτερο κακό στην πλάση όλη;

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου, και με τι ή με ποιον πρέπει να πολεμήσεις;...

Λοιπόν ..... Εγώ θα σου πω......ότι,..... ο μεγαλύτερος και παντοτινός εχθρός του ανθρώπου...

είναι ...ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.!!!....

Αυτό το ον, που θα μπορούσε να είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης,....που θα μπορούσε να είναι ευλογία.... είναι εχθρός....γιατί έτσι ΕΠΕΛΕΞΕ!!....

VERBA VOLANT...SCRIPTA MANENT!!

Διαχρονική αυτή η φράση, που σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση, τα λόγια πετούν , τα γραπτά μένουν. Έτσι έχουν μείνει ισχυρά, και ακλόνητα τα μνημόνια και οι υπογραφές μας, ενώ τα λόγια και οι υποσχέσεις για ανάπτυξη, και ανακούφιση του κόσμου, έρχονται και παρέρχονται, και εφαρμογή δεν έχουν.
Όλο και περισσότερες επιχειρήσεις κλείνουν καταχρεωμένες, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι παίρνουν τη θέση τους στην ατελείωτη ουρά των ανέργων, όλο και περισσότερα νοικοκυριά βασανίζονται από το άγχος και τον τρόμο, για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν, στο συνεχές ''ζητάω, απαιτώ και αρπάζω'', του κράτους.
Και όσοι εργαζόμαστε ακόμα, βρισκόμαστε με το νούμερο προτεραιότητας στο χέρι, στον προθάλαμο πριν την λαιμητόμο, που θα μας στερήσει κάθε όνειρο και κάθε ελπίδα.

Πολλά ταξίματα, ''έλα παιδιά και κοντεύουμε'', κι ακόμα να δούμε έστω και το αχνό λαμποφέγγισμα του τέρματος της ταλαιπωρίας μας.
Κι επειδή λένε, ''ουδέν μονιμότερον του προσωρινού'', οι περισσότεροι φοβόμαστε ότι το τέρμα δεν πρόκειται να το δούμε, και ότι αυτή η κατάσταση θα γίνει μια μόνιμα χαραγμένη πορεία της ζωής μας.
Το καλοκαίρι οι πιο πολλοί, το περάσαμε λιτό, τρακαδόρικο και μαύρο. Το μόνο που ζήσαμε έντονα είναι η ζέστη, που αρκετοί παρακαλάμε να συνεχιστεί κι άλλο, ώστε να καθυστερήσει ο εφιάλτης του πετρελαίου.
Και πώς αλλιώς να το περάσουμε δηλαδή, όταν όλοι είχαμε στη σκέψη μας, τις δόσεις της εφορίας, που οι περισσότεροι, κατέφυγαν στην βοήθεια της τράπεζας, για να μπορέσουν να καλύψουν την οφειλή.
Και φυσικά όλοι οι '' καρεκλάτοι'', μας λένε ότι θα φτιάξουν τα πράγματα για τη χώρα, γιατί το κράτος έχει έσοδα. Φυσικά έχει, αφού δεν πληρώνει κανέναν και τίποτα!
Κι εγώ εξακολουθώ να αναρωτιέμαι, τι στην ευχή μαθαίνουν στα πανεπιστήμια όσοι σπουδάζουν οικονομικά;;;.....
Γιατί πρώτη φορά βλέπω, ένα μεγάλο τσούρμο οικονομολόγων, να βλέπουν σαν σωτήριες λύσεις, οτιδήποτε είναι μη αναπτυξιακό, και άκρως καταστροφικό!
Θα πρέπει να ομολογήσω, ότι είμαι απογοητευμένη, από την ανικανότητα και συνάμα την  χοντροπετσιά των τριακοσίων. Κάποτε όταν λέγαμε για τους τριακόσιους, το μυαλό μας πήγαινε στους τριακόσιους γενναίους των Θερμοπυλών, που έγραψαν λαμπρή ιστορία και αποτέλεσαν ένδοξο παράδειγμα. Τώρα η λέξη τριακόσιοι, μου φέρνει στο μυαλό αβάσταχτους συνειρμούς, και φαντάζεστε εύκολα, το γιατί!
Και ερωτώ, τελευταία τον εαυτό μου: ''Αξίζει τον κόπο,.. χρησιμεύει κάπου,.. να πηγαίνω για ψήφο σε κάθε εκλογές, τη στιγμή που όλοι είναι μέρος της περιφέρειας του ίδιου κύκλου, κι εμείς είμαστε στο κέντρο και χτυπιόμαστε από όλες τις πλευρές; Όταν δεν βρίσκω ούτε έναν, άξιο της υποστήριξης μου, τι κάνω πάνω από την κάλπη;''

Μου λένε πολλοί: '' Αυτό ακριβώς θέλουν, ... να αδιαφορήσεις! Να τους ψηφίζουν μόνο οι δικοί τους! Και να αλωνίζουν!..''
Δηλαδή τώρα που πηγαίνω και ψηφίζω,  ποιος αλωνίζει;...Εγώ;..Αυτοί πάλι!...
Γιατί, τελευταία,  μου έρχονται συνεχώς στο μυαλό παροιμίες; ...όπως :
''Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα'', ''Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα;'', ή το ''Από τη μια η σκύλα κι από την άλλη η Χάρυβδη'' και άλλες πολλές;....
Και τελικά μου φαίνεται ισχύει αυτή που λέει: ''Μας αλεύρωσαν κρεμμύδι, μας το έδωσαν για λουκούμι, κι εμείς το τρώμε..!''
Είναι κανείς που έχει βρει απάντηση σε όλα αυτά; Αλλά με επιχειρήματα παρακαλώ! Γιατί πλέον το κρεμμύδι δεν μπορώ να το δεχτώ για λουκούμι, και μου φέρνει και μύρια δάκρυα!....

ΑΡΧΗ.. ΠΑΥΣΗΣ!!!......

Κάθε χρόνος που περνάει, έχει και ένα διάστημα σαν την παύση στη μουσική, που τη χρησιμοποιώ για απολογισμό,  κάθε είδους.
Είναι σαν να γράφω το κεφάλαιο ενός βιβλίου, και   όταν θεωρώ ότι έφτασα στο τέλος του κεφαλαίου, σταματάω ικανοποιημένη. Στη συνέχεια το ξαναδιαβάζω για να βιώσω τα ίδια συναισθήματα, και να αποκτήσω ξανά συνεχή ροή στη σκέψη μου.
Το ίδιο παθαίνω και όταν αλλάζει μία περίοδος στη ζωή μου. Όπως οι εποχές. Η αλλαγή των εποχών αποτελούν ένα ορόσημο μέσα μου, χωρίς να το θέλω.
Πιθανόν αυτό να συμβαίνει και σε άλλους και να μην είναι περίεργο.
Ωστόσο βρίσκομαι πάλι σε μία τέτοια παύση! Ήρθε το καλοκαίρι. Θα μου πεις....έχει έρθει αρκετό καιρό ......εσύ τώρα το συνειδητοποιείς;
Απλά τώρα βρήκα το χρόνο να το σκεφτώ!
Είναι Ιούνιος, η ζέστη μας τρελαίνει και προβλέπεται να μας τρελάνει περισσότερο, κι αν προσθέσουμε σε αυτήν και την ανασφάλεια της επόμενης μέρας, καταλαβαίνεις τη χαοτική κατάσταση που βρίσκεται η σκέψη μας και ο συναισθηματικός μας κόσμος.
Μέσα σε διάστημα ενός μηνός και κάτι, ψηφίσαμε μία και αύριο θα είναι η δεύτερη φορά,  ζώντας μια ζωή που την αισθανόμαστε δανεική, και μην έχοντας διάθεση για πολλά πράγματα!
Μέχρι 30 Ιουνίου είναι η διορία για τις φορολογικές δηλώσεις. Στη συνέχεια για τα ποταπά εισοδήματα μας, θα έρθει η ''λυπητερή'', που θα είναι υπερβολικά αυξημένη, και που θα έχουν την απαίτηση να τη δώσουμε σε τρεις δόσεις.
Χωρίς να ενδιαφερθούν για το πιο απλό....Για να δώσουμε την κάθε δόση, θα πρέπει να αφήσουμε απλήρωτα αρκετά άλλα πράγματα, όπως το ρεύμα ας πούμε, που κι εκεί πληρώνουμε χαράτσι, ή να κόψουμε κι αυτό το πιάτο το φαγητό, που σε πολλούς έχει ήδη γίνει άφαντο. Τη στιγμή μάλιστα που κάθε οικογένεια έχει ένα με δύο μέλη της άνεργα, και που το 90% των πολιτών είναι χρεωμένοι.
Κι όσα ακούω ή διαβάζω, μου προκαλούν τέτοια συναισθήματα, σιχασιάς, απορίας, απελπισίας, αγωνίας, και αυτή την γνωστή αίσθηση αδυναμίας, που νοιώθει κάποιος που θέλει, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να βοηθήσει τα δικά του άτομα που υποφέρουν και τον εαυτό του μαζί.

Το διάστημα αυτό μου φέρνει στο μυαλό την εξής εικόνα: ''ένα τραπέζι στρωμένο, που το μόνο που έχει επάνω είναι ένα πιάτο  φακή, κολλημένο στο τραπέζι,  μία φέτα ψωμί, ένα κρεμμύδι, ένα ποτήρι νερό και το κουτάλι σου.
Πριν ξεκινήσεις να τρως, αντιλαμβάνεσαι ότι τριγύρω σου στέκονται ένα σωρό άτομα, που σε κοιτάνε στο στόμα. Έρχεται ο πρώτος και σου λέει ξαφνικά, το ψωμί σε παχαίνει δεν σου κάνει καλό, γι' αυτό και πρέπει να μη το φας και να μου το δώσεις. Παίρνει το ψωμί και φεύγει. Σκέφτεσαι έχω τη φακή και το κρεμμύδι.  Στη συνέχεια έρχεται κάποιος άλλος και σου λέει, ότι το κρεμμύδι δεν σου χρειάζεται, θα σε βλάψει και θα είναι βαρύ στο στομάχι σου. Το παίρνει και σκέφτεσαι,....τέλος πάντων έχω τη φακή. Μα ξαφνικά έρχεται ξανά κάποιος και σου λέει, πρέπει να κάνεις τη θυσία και να φας χωρίς κουτάλι. Στο παίρνει. Κάποιος σου λέει ότι η μερίδα η φακή είναι μεγάλη και σου αδειάζει τη μισή. Και εν τω μεταξύ αντιλαμβάνεσαι ότι έχει γίνει άφαντο και το νερό. Πόση φακή μπορείς να πιάσεις με τα δάχτυλα και να χορτάσεις; Και θυμωμένος γυρίζεις να ζητήσεις το λόγο....και η μόνη απάντηση που παίρνεις, είναι ο τσακωμός των γύρω σου, που ρίχνουν για την πείνα σου, και για την αποστράγγιση σου, το φταίξιμο ο ένας στον άλλο.
Και όπως οι εφιάλτες που έχουμε δει όλοι κατά καιρούς,- προϊόν του άγχους κατά τον πάτερ Φρόιντ-,
προσπαθείς ο δόλιος να φωνάξεις και φωνή δεν βγαίνει, ή τουλάχιστον δεν φτάνει στα αυτιά κανενός τους. Και θέλεις να πεις πολλά!.... ενόσω, το αλαζονικό τους ύφος   σε περιπαίζει, όταν σου λένε ''μα εδώ είναι η φακή γιατί δεν τρως;''
Ή την φοβερή ατάκα....''εμείς αγωνιζόμαστε μετά βασάνων, για το εθνικό καλό''.... ή οφείλετε κι εσείς να υποστείτε θυσίες, όλες, εμείς θα τις κάνουμε;...που αγωνιζόμαστε και έχουμε χάσει την ηρεμία μας και την προσωπική μας ζωή;'' Αυτό το άκουσα τελευταία!....
Και θες να τους πεις ''όλοι εσείς κάνετε τα πάντα για να ανεβείτε σε αυτές τις καρέκλες. Όλοι θέλετε να γίνετε αρχηγοί, κι εμείς σας στηρίζουμε, πότε τον έναν, πότε τον άλλον, πότε κάποιον τρίτο, για αυτό το έρμο εθνικό καλό και για τον επιούσιο μας, για το δίκαιο, την ασφάλεια,  την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Ένας, μόνο ένας..., να βρισκόταν σωστός...,που να έκανε τη δουλειά του, ... όλα αυτά τα χρόνια, θα είχαν μπει τα πράγματα στη θέση τους. Και όλοι θα προσφέραμε το λιθαράκι μας με χαρά. Αλλά δεν είναι δυνατό, να κρατάτε το μεγαλύτερο μέρος του σχοινιού, να μας έχετε αφήσει στη διάθεση μας μόνο μια ακρούλα και να θέλετε να τραβήξουμε όλοι εμείς με τη σειρά μας, όταν δεν μπορούμε να πιάσουμε το σχοινί καλά-καλά. Τρώτε εσείς το φαγητό σας, στο πλούσιο τραπέζι σας, και ανάμεσα στις μεγάλες μπουκιές σας, υποτίθεται ότι συζητάτε για το δικό μας μενού, και στο μεταξύ εμείς στριμωχνόμαστε όλοι, έξω από τη τζαμαρία και μας τρέχουν απελπισμένα τα σάλια, ενώ  καταπίνουμε σκέτο αέρα που κι αυτός έχει γίνει πολύ ακριβός!Κι επιπροσθέτως να περιμένουμε να μας κόψουν και αυτήν ακόμα τη θέα.  Όμως η τζαμαρία έχει κι αυτή όρια αντοχής! Κι αν σπάσει κύριοι, από την τόση πίεση, τα γυαλιά που θα εκσφενδονιστούν, θα πάρουν ''μπάλα'' πολλούς. Και το γυαλί ''άμα σπάσει .....δεν κολλάει ξανά ποτέ!...Και μέσα από τα θραύσματα, και εγκληματίες θα γεννηθούν και ανθρωποφάγοι και θα έχουν μετατραπεί απλοί άνθρωποι σε τέρατα. ''
Τέλος παύσης....για την ώρα!!!!............

Παίζουμε σύστημα;;;........

Το σύστημα είναι αυτό που ελέγχει, και καθορίζει τα πράγματα σε μια κοινωνία.
Δεν έχει σύνορα και πατρίδες, δεν έχει γλώσσα συγκεκριμένη, δεν έχει συγκεκριμένη στέγη. Έχει μία μόνο θρησκεία, το χρήμα και την εξουσία, έχει συγκεκριμένο σκοπό, να κυριαρχεί, και να περιφρουρεί, ώστε να μην εισχωρήσει ότιδήποτε ξένο, με άλλα ''πιστεύω'' και σκοπούς.

Πολλές φορές έχουμε ακούσει να λένε, ο τάδε έκανε αυτό, αλλά δεν μπόρεσε να το αναπτύξει, ή να το προωθήσει, γιατί δεν έχει διασυνδέσεις, είναι εκτός συστήματος.
Το σύστημα καθορίζει, ποια άτομα θα ηγούνται, σε ποια θα επιτρέψει να εισχωρήσουν στα ανώτερα κλιμάκια  οποιουδήποτε τομέα, ποιοι θα μας κυβερνούν, και είναι καθορισμένη η πάστα των ατόμων που είναι υποψήφιοι ηγέτες.

Λένε ότι πρέπει να είσαι ευνοημένος από την τύχη, για να ξεχωρίσεις σε αυτή τη κλίκα.
Γιατί περί κλίκας πρόκειται. Νομίζετε ότι διαφέρουν τα άτομα μεταξύ τους, επειδή όταν μιλούν υποστηρίζουν διαφορετικές απόψεις; Ή νομίζετε ότι έχουν ιδιαίτερες ικανότητες, και προσόντα γι' αυτό και ξεχωρίζουν; Όχι βέβαια! Οι περισσότεροι έχουν αποκτήσει με κάποιες σπουδές ειδικότητα, όπως λέμε! Ξέρουν ξένες γλώσσες από μία ή δύο και μερικές φορές καθόλου, έχουν τεχνογνωσία κατά κανόνα του αντικειμένου τους, αλλά,.. πολύς κόσμος έχει, ακριβώς, τα ίδια προσόντα. Έχουν όμως οι ''ξεχωριστοί'', κάποια κοινά ειδικά, χαρακτηριστικά. Χαλαρή συνείδηση, χαλαρές ηθικές αρχές και αξίες, και άκρατη φιλοδοξία που γι' αυτήν μπορούν να κάνουν κάθε θυσία και κάθε πράξη.
Και οπωσδήποτε πρέπει να είναι άτομα, που να υποστηρίζουν το ένα πράγμα, και δεδομένης ευκαιρίας, να πράττουν το αντίθετο, δικαιολογώντας το με επιχειρήματα, που δεν είναι πολλές φορές πειστικά, αλλά αυτούς δεν τους ενδιαφέρει φυσικά αυτό. Τους ενδιαφέρει να επιτευχθεί ο σκοπός, για τον οποίο  ''αγιάζονται τα μέσα.''

Δηλαδή θέλεις να ξεχωρίσεις, και δεν σε νοιάζει ο τρόπος; Αρκεί να είσαι ένας καλός υπηρέτης του συστήματος, δηλαδή ένα καλό εκτελεστικό όργανο, αυτών που κινούν τα νήματα. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι, όπως είπαμε, από τους έχοντες το συσσωρευμένο χρήμα, ήτοι,  τους μεγιστάνες του πλούτου.

Νομίζετε ότι είναι τυχαίο, που καμία μα καμία κυβέρνηση, δεν ''χτύπησε'' τα μονοπώλια, και τα υπέρογκα έσοδα των εχόντων;  Κι αν δεν είναι αυτό απόδειξη ότι όλοι υπηρετούν το ίδιο σύστημα, και δουλεύουν για τον ίδιο σκοπό, πώς εξηγείται που πάντα καταλήγουν να πλήττουν με μέτρα τους μισθωτούς και συνταξιούχους;
Και επίσης, έχουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα, θρασύτατης αυθάδειας, χαλαρής συνείδησης, και έλλειψη ηθικών αξιών, στην περίπτωση Τσοχατζόπουλου. Τοοο βόλεμα!..., κι όμως αντιμετωπίζει τα πάντα, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Είναι προσποίηση; Ή ξέρει περισσότερα από εμάς;

Και για του λόγου το αληθές, θα πω και το παρακάτω. Πλησιάζουν πάλι εκλογές. Τα γκάλοπ ποιον εξυπηρετούν; Τη χειραγώγηση της συνείδησης του κόσμου, και το παιχνίδι των χρηματιστηρίων, ή τα κάνουν γιατί δεν πρόκειται τάχα, να δούμε τα αποτελέσματα στις 17, αλλά μας έπιασε ''πρεμούρα'' να κάνουμε υποθέσεις από πριν;

Κι ακούει τα γκάλοπ ο καθένας από εμάς, και γεννιέται η ανησυχία μέσα του, και η επιθυμία να συμβάλει, για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα.
 Κι ακούει τον έναν και λέει: αυτόν τον ξέρω, τον έχω ζήσει, δεν τα έχει κάνει καλά, μου έβαλε τα δυσβάστακτα μέτρα, που κοντεύουν να με ρίξουν στη πείνα. Βέβαια άλλαξε ο αρχηγός τους...αλλά και πάλι...; Αυτή τη φορά μου φαίνεται ότι τα λέει καλά...  Και είναι αλήθεια! Και, τα δυσβάστακτα μέτρα έβαλε, και την υπογραφή του στο άτιμο το μνημόνιο, και φαίνεται μετανιωμένος για τα λάθη του.....
Ακούει τον άλλο, και λέει, αυτός επίσης είναι γνωστός, βέβαια με άλλο αρχηγό βίωσα την παράταξη του, τον έζησα για λίγο, ούτε αυτός τα έκανε καλά,...αλλά παρότι κι αυτός συμφώνησε με το μνημόνιο, λέει ότι αναγκάστηκε και θα τα φτιάξει τα πράγματα... Κι εδώ πρέπει να κάνω το συνήγορο του διαβόλου, και να ρωτήσω, δηλαδή ο πρώτος πήγε μεσ' τη τρελή χαρά και υπέγραψε; Δεν αναγκάστηκε αυτός;...
Υπάρχει και ο τρίτος, που λέει ότι τα μέτρα που μας έχουν καταστρέψει τη ζωή, έχουν ρίξει στην ανεργία τόσο κόσμο, είναι παράνομα. Παράνομες και οι περικοπές, οπότε αν τον ψηφίσω, λέει... θα φτιάξει τα πράγματα. Και είναι τυχαίο, που δεν μιλάει για τα χτυπήματα ''κάτω από τη ζώνη'' στους συνταξιούχους, και για τη μείωση του αφορολόγητου, για τους βουλευτικούς μισθούς κ.λ.π.;....Και είναι τυχαίο που δε λέει, ότι κάνοντας πράξη τα λόγια του, θα κλείσει η ''κάνουλα'' των δανειακών παροχών, και δεν θα έχει φράγκο να κινηθεί;
Κι ενώ μιλάει για δυσβάσταχτα μέτρα, ενεργεί και φέρεται σαν σίγουρος μελλοντικός ηγέτης, που ωστόσο τα μέλη του, λένε σε συνεντεύξεις τους στο ραδιόφωνο, ότι γνωρίζουν πως   θα γίνουν φέτος με τη αύξηση των φόρων, μεγάλες φοροεισπρακτικές εισροές;..
Δυσβάσταχτες, λέει...., αλλά και γι' αυτόν, όπως φαίνεται,... αναμενόμενες με λαχτάρα!....

Και να μη μιλήσω για τον τέταρτο, που είναι μάνα στο συνδικαλισμό και στην υποστήριξη του συνδικαλισμένου εργάτη, γιατί τους μη συνδικαλισμένους,  τους '' τρώει η μαρμάγκα'', και που η αίσθηση ευθύνης του φτάνει μέχρι την οργάνωση απεργιών, αλλά όχι μέχρι την ευθύνη της πράξης που φέρνει μια συγκυβέρνηση.

Και όλοι τα λένε καλά, και δακρύβρεχτα λόγια μας λένε, αλλά οι πράξεις;.....
Ποιον εξυπηρετούν τα έργα όλων τους; Εμάς;.... Αν εξυπηρετούσαν εμάς, πρώτοι θα επέλεγαν να θιχτούν από τις περικοπές, για την πατρίδα ρε γαμώτο, χρόνια και χρόνια τώρα, θα ζητούσαν αλλαγή στους άδικους νόμους και κατάργηση όλων των ''παραθύρων'' με ψιλά γράμματα, θα ενώνονταν για να γίνει αυτή η ρημάδα ή κάθαρση, που όλοι την τάζουν αλλά κανείς δεν την κάνει πράξη.

Γιατί όλα αυτά; Μα γιατί όλοι εξυπηρετούν αυτό ακριβώς που λέμε. Το σύστημα!!!! Που έχει πρόσωπο, αλλά κρυμμένο πίσω από τις κουρτίνες, που έχει φωνή, αλλά από τη θέση του υποβολέα, που έχει σκοπό τη κυριαρχία αυτών που είναι στα παρασκήνια.

Και μη μου πείτε, ότι δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην έβλεπε,... ότι τόσα χρόνια, τα οικονομούσαν χοντρά οι μεγιστάνες, με τις ευλογίες του κάθε κυβερνώντος που τσέπωνε το μπράβο γι' αυτό του το έργο, εξαργυρώνοντας το σε μίζες, σε σπιταρώνες  και στη πολυπόθητη διατήρηση της θέσης του; Γιατί δε μιλούσε;... Γιατί το παιχνίδι του συστήματος, δεν θέλει τέτοιου είδους φλυαρίες...

Και ακόμα,.. κανείς δε βλέπει τώρα, ότι νεκρώνοντας την αγορά, σταματώντας την οικοδομή στη χώρα, θάβοντας την αγροτική παραγωγή, και δημιουργώντας προβλήματα που πλήττουν τον τουρισμό, τρεις πηγές που έθρεφαν πολύ κόσμο και πολλές επιχειρήσεις στη χώρα, για χρόνια, και μειώνοντας τους μισθούς, πλήττουν την ανάπτυξη; Αυξάνεται η ανεργία, κλείνουν επιχειρήσεις και μαγαζιά, και η ψηλή φορολογία εμποδίζει τις επενδύσεις;
Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά δεν θα χειριζόμουν ποτέ με τέτοιο τρόπο τα λεφτά μου.

Τι είναι όλες αυτές οι κινήσεις, αν όχι εξυπηρέτηση ενός συστήματος, που θέλει την αποδυνάμωση μιας χώρας, την ένδεια των πολιτών της, ώστε να οδηγήσει ένα λαό στον αφανισμό, και ένα πολιτισμό στο χείλος του ρεζιλέματος και της αθλιότητας;

Και η σιωπή, μπροστά σε όλες αυτές τις ενέργειες, κάθε μορφής εξουσίας,.. δικαστικής, νομοθετικής ή εκτελεστικής, τι σημαίνει πέρα απ' το ότι, το ΣΥΣΤΗΜΑ είναι ένα, και οι εκπρόσωποι αυτών των εξουσιών, είναι  τα πιόνια του;
Το σύστημα λοιπόν θέλει, τα πιόνια εκτελούν με μέθοδο!
Τελευταίο παράδειγμα μεθοδικής κίνησης του συστήματος -δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε αυτό- για να χτυπήσει τον πολιτισμό, που ότι και να κάνουν όλοι για να το απαλείψουν από τις μνήμες και την ιστορία,γεννήθηκε από τους Έλληνες,.. είναι η απόφαση των Βρετανών, να μη χρησιμοποιήσουν την Ελληνική τριήρη στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δικό μας επίσης δημιούργημα!!!
Και τέλος θα με ρωτήσετε....
Και οι μη ''ξεχωριστοί'';;;....αυτοί που έχουν ηθικές αρχές και συνείδηση;;;,... συνεπώς,.. είναι εκτός συστήματος;;;;;.....Φυσικά!!!!
Και μ' αυτό θα καταλήξω!..........
''Ουαί τοις ηττημένοις''.....!!!.....

Είναι τραγικό!!

Είναι Σάββατο πρωί, και όπως οι περισσότεροι, είναι αφιερωμένο στις δουλειές και τα ψώνια, που δεν έχουμε μπορέσει να κάνουμε τις άλλες ημέρες, που εργαζόμαστε.

Δεν είχα πολλά πράγματα να κάνω αυτό το Σάββατο. Ήθελα απλά να πάω ρούχα στο καθαριστήριο, να αγοράσω ψωμί για το Σ/Κ, τα απαραίτητα για το φαγητό του διημέρου, και να πάρω κάποια περιοδικά από τα ψιλικά.
Και για να κάνω όλα αυτά, πήρα το αυτοκίνητο μου, για να πάω σε άλλες γειτονιές, πιο μακριά από το σπίτι μου. Θα με ρωτήσετε γιατί;
Γιατί δεν ψωνίζεις από τα καταστήματα της περιοχής σου;
Μα είναι πολύ απλό. Δεν υπάρχουν!...
Έχουν κλείσει οι φούρνοι, τα ψιλικά, και τελευταία έκλεισε το μοναδικό καθαριστήριο που είχε μείνει στη γειτονιά!
Ένα με δύο άτομα συνταξιοδοτήθηκαν. Αλλά οι υπόλοιποι, έκλεισαν γιατί δεν πήγαιναν καλά. Κοινώς, ''έμπαιναν μέσα''. Φαλίρισαν δηλαδή!
Και σκέφτομαι, ότι αυτό είναι το δείγμα μιας περιοχής της χώρας μας. Το ίδιο συμβαίνει όμως παντού.
Σε όλη την Ελλάδα!
Μα πέστε μου αλήθεια, τι σόι οικονομολόγοι είναι αυτοί, που βλέπουν μια χώρα να έχει οικονομικά προβλήματα, ξέρουν τις αιτίες, και εφαρμόζουν αυτά που εφάρμοσαν!
Τα αίτια; Σπατάλες, κακή διαχείριση του δημόσιου χρήματος, ασυδοσία και απάτες, φοροδιαφυγή .
Αυτά είναι κάποια από τα σημαντικά προβλήματα της χώρας μας! Και δεν είμαστε η μοναδική χώρα με αυτά τα προβλήματα, για να λέμε τα πράγματα όπως πρέπει.

Τι θα περίμενε λοιπόν κανείς;
Θα περίμενε, να αρχίσει έλεγχος και κυνήγι των φοροφυγάδων, σύλληψη και τιμωρία κάθε απατεώνα, περιορισμός των δημοσίων δαπανών, εφαρμογή των νόμων, κυνήγι της διαφθοράς, και ψήφιση καινούργιων νόμων που θα βοηθήσουν στην εξόφληση των χρεών και στην ανάπτυξη της χώρας.
Αντί αυτού, χτυπήθηκαν οι μισθωτοί, χτυπήθηκαν οι συνταξιούχοι, νεκρώθηκε η οικοδομή που πάντα έθρεφε τη χώρα και δούλευαν χιλιάδες άνθρωποι, μειώθηκε αισθητά η αγροτική παραγωγή που πάντα ήταν ένα καλό έσοδο για το κράτος, πέθανε η αγορά,  αφού οι περισσότεροι, από τους τόσους φόρους και την παντελή  μείωση του τζίρου αναγκάστηκαν να κλείσουν τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις τους, αυξήθηκε η ανεργία, με αποτέλεσμα να μην είναι παραγωγικό ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών, και κατά συνέπεια μειώθηκε ο τουρισμός, που επίσης ήταν πηγή εισροής χρήματος στη χώρα.
Και ερωτώ, με τέτοια θεώρηση των πραγμάτων, πώς θα έχουμε ανάπτυξη; Και χωρίς δουλειά, πώς θα πληρώσουμε τους φόρους που μας βάζουν;
Οδηγηθήκαμε σε εκλογές. Ο λαός έδωσε ένα μήνυμα. Ζήτησε κυβέρνηση συνεργασίας. Ζήτησε να ελέγχει ο ένας τον άλλο για το καλό της χώρας. Δεν θέλαμε πλέον να έχει αυτοδυναμία κανένα κόμμα.
Το πήραν το μήνυμα; Όχι βέβαια!
Η μεν Ν.Δ. που σκοτώθηκε να πάμε σε εκλογές, και που είμαι σίγουρη ότι ούτε αυτή έχει τις λύσεις, έκανε προσπάθειες, να σχηματίσει κυβέρνηση. Απέτυχε! Το ίδιο και το ΠΑΣΟΚ, που πήρε λέει το μήνυμα του λαού, πρότεινε να σχηματιστεί κυβέρνηση κι ας μην ήταν δικά τους στελέχη μέσα. Έκανε τις προτάσεις του και απέτυχε και αυτό! Εδώ ήταν αναμενόμενο!
Το δε ΣΥΡΙΖΑ  που μας έλεγε τόσο καιρό να το προτιμήσουμε και να το στηρίξουμε, για να επαναδιαπραγματευτεί, του δώσαμε την ευκαιρία, και έκανε πίσω. Θέλει αυτοδυναμία κι αυτό!
Δεν μιλάμε για το ΚΚΕ που δήλωσε ότι δεν θέλει να κυβερνήσει! Ο τομέας του είναι η άρνηση και ο συνδικαλισμός. Και ξαναπάμε σε εκλογές! Τι θα βγει; Στο χέρι μας και στη κρίση μας είναι.
Χρειαζόμαστε ομαδική δουλειά, χρειαζόμαστε το κοινό συμφέρον πάνω από το ατομικό, χρειαζόμαστε δουλειά και ανάπτυξη, να κινηθεί η αγορά και να λειτουργήσει σωστά το κράτος!
Κι όπως είπε ο Αβραάμ Λίνκολν:

''Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου.''  

Πρωτομαγιά!!!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!!!

Σήμερα είναι απεργία, κι όχι αργία ως γνωστόν. Είναι για να φρεσκάρουμε στη μνήμη μας, όλους αυτούς τους αγωνιστές, που έχυσαν το αίμα τους, για να υπάρχουν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για όλους μας!

Είναι αυτοί που αγωνίστηκαν για να δείξουν σε βδελυρούς εκμεταλλευτές, ότι οι εργαζόμενοι είναι άνθρωποι, με δικαιώματα. Ότι δεν ανήκει σε αυτούς η ζωή κανενός, και ότι ο εργάτης δεν είναι αναλώσιμο υλικό.

Τον Ιούλιο του 1989 καθιερώθηκε, ακριβώς για να μη ξεχνάμε, αυτή η μέρα, σαν εργατική γιορτή, σαν παγκόσμια απεργία.

Σαν ημέρα που ο μισθωτός και ο εργάτης γιορτάζουν τα όσα πέτυχαν με τους αγώνες τους.

Να μη ξεχάσουμε ποτέ, τον ξεσηκωμό του Σικάγου, 3 χρόνια πριν, το 1886, για το οκτάωρο και για   ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, για τέλος της δουλείας, και που ''πνίγηκε'' στο αίμα.

Μέχρι τότε το ωράριο ανύπαρκτο, και οι εργαζόμενοι στο έλεος του εργοδότη-αφέντη, που για ένα ξεροκόμματο, και στο βωμό του κέρδους τους, αποφάσιζαν ότι οι εργάτες τους έπρεπε να δουλεύουν με άθλιες συνθήκες ακόμα και τις Κυριακές και για όσες ώρες αυτοί όριζαν.

Η ιστορία δείχνει, τα γεγονότα. Η κρίση τους όμως είναι δική μας!

''Στην απεργία πήραν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ. Την Πρωτομαγιά του 1886 έγινε στο Σικάγο η πιο μαχητική πορεία, με τη συμμετοχή 90.000 ανθρώπων. Στην κεφαλή της πορείας ήταν ο αναρχοσυνδικαλιστής Άλμπερτ Πάρσονς, η γυναίκα του Λούσι και τα επτά παιδιά τους.

Το πρώτο αίμα χύθηκε δύο ημέρες αργότερα έξω από το εργοστάσιο ΜακΚόρμικ στο Σικάγο. Απεργοσπάστες προσπάθησαν να διασπάσουν τον απεργιακό κλοιό και ακολούθησε συμπλοκή. Η Αστυνομία και οι μπράβοι της επιχείρησης επενέβησαν δυναμικά. Σκότωσαν τέσσερις απεργούς και τραυμάτισε πολλούς, προκαλώντας οργή στην εργατική τάξη της πόλης.Την επομένη αποφασίστηκε συλλαλητήριο καταδίκης της αστυνομικής βίας στην Πλατεία Χεϊμάρκετ, με πρωτοστατούντες τους αναρχικούς. Η συγκέντρωση ήταν πολυπληθής και ειρηνική. Το κακό, όμως, δεν άργησε να γίνει. Οι αστυνομικές δυνάμεις πήραν εντολή να διαλύσουν δια της βίας τη συγκέντρωση και τότε από το πλήθος των απωθούμενων διαδηλωτών ρίφθηκε μια χειροβομβίδα προς το μέρος τους, η οποία εξερράγη, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό και τραυματίζοντας δεκάδες. Η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά βούληση κατά των συγκεντρωμένων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον τέσσερις διαδηλωτές και να τραυματιστεί απροσδιόριστος αριθμός, ενώ έξι αστυνομικοί έχασαν τη ζωή τους από πυρά (φίλια ή των διαδηλωτών παραμένει ανεξακρίβωτο), ανεβάζοντας τον αριθμό τους σε επτά.

Για τη βομβιστική επίθεση, που προκάλεσε τον θάνατο του αστυνομικού, κατηγορήθηκαν οι αναρχοσυνδικαλιστές Άουγκουστ Σπις, Γκέοργκ Έγκελ, Άντολφ Φίσερ, Λούις Λινγκ, Μίκαελ Σβαμπ, Σάμουελ Φίλντεν, Όσκαρ Νίμπι και Άλμπερτ Πάρσονς, που ήταν από τους οργανωτές της διαδήλωσης. Όλοι, εκτός του Πάρσονς και του Φίλντεν, ήταν γερμανοί μετανάστες. Η δίκη των οκτώ ξεκίνησε στις 21 Ιουνίου 1886. Ο εισαγγελέας Τζούλιους Γκρίνελ ζήτησε τη θανατική ποινή και για τους οκτώ κατηγορουμένους, χωρίς να προσκομίσει κανένα στοιχείο που να τους συνδέει με τη βομβιστική επίθεση. Απλώς, είπε ότι οι κατηγορούμενοι ενθάρρυναν με τους λόγους τους τον άγνωστο βομβιστή να πραγματοποιήσει την αποτρόπαια πράξη του, γι' αυτό κρίνονται ένοχοι συνωμοσίας.

Από την πλευρά της, η υπεράσπιση έκανε λόγο για προβοκάτσια και συνέδεσε τη βομβιστική επίθεση με το διαβόητο πρακτορείο ντετέκτιβ «Πίνκερτον», που συχνά χρησιμοποιούσαν οι εργοδότες ως απεργοσπαστικό μηχανισμό. Οι ένορκοι εξέδωσαν την ετυμηγορία τους στις 20 Αυγούστου 1886 κι έκριναν ενόχους και τους οκτώ κατηγορούμενους. Οι Σπις, Έγκελ, Φίσερ, Λινγκ, Σβαμπ, Φίλντεν και Πάρσονς καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ ο Νίμπι σε κάθειρξη 15 ετών. Μετά την εξάντληση και του τελευταίου ενδίκου μέσου, ο κυβερνήτης της Πολιτείας του Ιλινόις, Ρίτσαρντ Όγκλεσμπι, μετέτρεψε σε ισόβια τις θανατικές ποινές των Σβαμπ και Φίλντεν, ενώ ο Λιγκ αυτοκτόνησε στο κελί του. Έτσι, στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Σπις, Πάρσονς, Φίσερ και Έγκελ οδηγήθηκαν στην αγχόνη, τραγουδώντας τη ''Μασσαλιώτιδα''.  Η δίκη των οκτώ θεωρείται από διαπρεπείς αμερικανούς νομικούς ως μία από τις σοβαρότερες υποθέσεις κακοδικίας στην ιστορία των ΗΠΑ.

Στις 26 Ιουνίου 1893 ο κυβερνήτης του Ιλινόις, Τζον Πίτερ Άλτγκελντ παραδέχθηκε ότι και οι οκτώ καταδικασθέντες ήταν αθώοι και κατηγόρησε τις αρχές του Σικάγου ότι άφησαν ανεξέλεγκτους τους ανθρώπους του «Πίνκερτον». Ως μια ύστατη πράξη δικαίωσης έδωσε χάρη στους φυλακισμένους Φίλντεν, Νίμπε και Σβαμπ. Αυτό ήταν και το πολιτικό του τέλος. Αργότερα, ο επικεφαλής της αστυνομίας του Σικάγου, που έδωσε την εντολή για τη διάλυση της συγκέντρωσης, καταδικάσθηκε για διαφθορά. Μέχρι σήμερα παραμένει ανεξακρίβωτο ποιος ήταν ο δράστης της βομβιστικής επίθεσης.πηγή

Τι βγάζουμε από όλα αυτά; Ότι ο άνθρωπος μπορεί και πρέπει να αγωνίζεται για τα δικαιώματα του!

Ότι η αξιοπρέπεια, η ανθρωπιά, θέλουν θυσίες!

Ότι στο βωμό του κέρδους γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά του κάθε απλού πολίτη!

Ότι η δικαιοσύνη, συχνά-πυκνά,  είναι τυφλή κατ' επιλογήν! 

Ότι η χειρότερη φάρα, που μπορεί να γεννηθεί στη φύση, η πιο καταδικαστέα, είναι τα ''τσιράκια''.

Γιατί αυτοί είναι πιο βρώμικοι! Αυτοί είναι η δύναμη των εκμεταλλευτών. Χωρίς αυτούς η κοινωνίες θα ήταν καλύτερες και σωστότερες!

Από όλους τους πλουτοκράτες εκμεταλλευτές του κόσμου, οι χειρότεροι είναι οι μπράβοι τους και οι κλίκες που ''λαδώνονται''.

Γι' αυτό πρέπει να επιλέγουμε τι θα είμαστε!...

Όπως είπε κάποιος: ''  Ο όχλος είναι πρόβατα......Τα πρόβατα τρομάζουν με το χτύπημα ενός τενεκέ..... Ο ΕΝΑΣ ποτέ.....Γίνε ο ΕΝΑΣ παιδί μου....''

Καλό μήνα , καλή Πρωτομαγιά, καλή Άνοιξη!!!!!

 

Διδακτική ιστορία!!!

Μια μέρα o γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι.

Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες κι ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει.

Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο, και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήσαν πολλά.

Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό.

Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν. Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε.
Λίγα φορτία χώμα αργότερα, ο γεωργός κοίταξε κάτω το πηγάδι κι έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε.
Ήταν κάτι καταπληκτικό!!!!
Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάιδαρος τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.
Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο, κι αυτό κάθε φορά τιναζόταν κι έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι να έχει φτάσει στην επιφάνεια του πηγαδιού.

Ηθικό δίδαγμα: Η ζωή μπορεί να φέρει σε σας πολλές φτυαριές από σκουπίδια μέσα στο πηγάδι της ζωής σας. Να θυμάστε όμως πως κάθε ένα από τα προβλήματά σας αυτά είναι ένα εφαλτήριο. Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια απλά με ένα τίναγμα. Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω.

**********************************
Ηθικό δίδαγμα 2: Προσοχή!  Όταν πρόκειται για γαϊδούρια (πολιτικούς) ρίχνουμε τσιμέντο ταχείας πήξεως· δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει.

Η αξία της Πρωταπριλιάς!!

Υπάρχουν πολλές απόψεις για το πώς έχει προέλθει το έθιμο του πρωταπριλιάτικου ψέματος.
Σύμφωνα με μία εκδοχή, το έθιμο προήλθε από τους Κέλτες.

Λαός της Βορειοδυτικής Ευρώπης οι Κέλτες ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο "κώδικας δεοντολογίας" των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια, έγινε με το πέρασμα του χρόνου έθιμο.
Η δεύτερη εκδοχή, που θεωρείται και πιο βάσιμη ιστορικά, θέλει γενέτειρα του εθίμου την Γαλλία  του 16ου αιώνα.
Υπήρξαν παγκοσμίως πολλές φάρσες που έγιναν γνωστές διεθνώς.
Τον προηγούμενο αιώνα, η τεχνολογία βοήθησε κάποιους να ξεγελάσουν χιλιάδες άτομα την ημέρα αυτή. Για παράδειγμα μια Αμερικάνικη εφημερίδα δημοσίευσε ένα άρθρο (στις αρχές του 20ού αιώνα), στο οποίο αναφερόταν ότι ο Τόμας Έντισον είχε εφεύρει μια μηχανή, η οποία μετέτρεπε το νερό σε κρασί. Οι μετοχές των εταιριών παρασκευής και διακίνησης οίνου, σημείωσαν κατακόρυφη πτώση στο χρηματιστήριο.
Ένα άλλο παράδειγμα μεγάλης πρωταπριλιάτικης φάρσας, είναι αυτή του δικτύου BBC το 1957. Τότε προβλήθηκε από το δίκτυο αυτό ένα ρεπορτάζ, στο οποίο Ιταλοί γεωργοί μάζευαν μακαρόνια από τα δέντρα που υποτίθεται ότι τα παράγουν. Παρόμοια ρεπορτάζ συνεχίζονται όμως μέχρι και σήμερα σχεδόν από το σύνολο των ΜΜΕ, που τις περισσότερες φορές αγγίζουν σημαντικά θέματα οικονομίας, διασκέδασης, κ.λπ.
Το 1974 οι κάτοικοι της Αλάσκας είδαν με έκπληξη το ηφαίστειο του όρους Edgecumbe να ξυπνά και να βγάζει καπνό. Όταν αρκετοί είχαν πια εγκαταλείψει τα σπίτια τους τρέχοντας, διαπιστώθηκε ότι ένας τοπικός φαρσέρ είχε ρίξει εκατοντάδες λάστιχα στον κρατήρα του ηφαιστείου και είχε ανάψει φωτιά.
Το 1986 η Parisien ανακοίνωσε ότι υπογράφηκε συμφωνία για κατεδάφιση του Πύργου του Άιφελ. Το σύμβολο της Γαλλικής κουλτούρας θα μετατρεπόταν σε ένα νέο πάρκο Ντίσνεϋ. Οργισμένοι πολίτες κατέκλυσαν το δημαρχείο του Παρισιού διαμαρτυρόμενοι.
Το 1989 χιλιάδες μοτοσικλετιστές στο Λονδίνο, είδαν έναν ιπτάμενο δίσκο να πετά πάνω από την πόλη τους και να προσγειώνεται στα περίχωρα. Όταν η αστυνομία κατόρθωσε τελικά να πλησιάσει το αντικείμενο, διαπιστώθηκε ότι αυτό ήταν απλώς ένα μπαλόνι που είχε κατασκευαστεί ως ιπτάμενος δίσκος από ένα φαρσέρ.

Το 1993, αρθρο στη βρετανική εφημερίδα Independent ανέφερε την ανακάλυψη του χωριού του Aστερίξ από επιστήμονες των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και της Βρέστης. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι ανασκαφές έφεραν στο φως νομίσματα, στα οποία απεικονίζονταν αγριογούρουνα, ενώ δεν υπήρχε ίχνος ρωμαϊκής εισβολής! Το 1995, το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε ότι κατά τις ανασκαφές του μετρό βρέθηκε ο τάφος του Σωκράτη. Το υπουργείο έδωσε, μάλιστα, λεπτομέρειες, ενώ σημείωνε ότι βρέθηκαν επίσης ο χιτώνας του ιδίου, αλλά και ίχνη του κονίου που είχε πιει. Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου μέσω των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων. Πρώτο στην παγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού έπεσε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, που λίγες ώρες μετά έσπευσε να ανακαλέσει. Το 2008, το BBC παρουσίασε βίντεο με μία μοναδική ανακάλυψη. Πιγκουίνοι της Ανταρκτικής μετατρέπονται σε αποδημητικά πουλιά, πετώντας μίλια μακριά. Σύμφωνα με τον παρουσιαστή, Τέρι Τζόουνς, προορισμός τους είναι τα τροπικά δάση της Αμερικής.
Και άλλες πολλές που θέλουμε μέρες να τις αναφέρουμε.
Έτσι το έθιμο αυτό ήρθε και στην Ελλάδα παίρνοντας το δικό της χρώμα.
Πολλοί μάλιστα πίστευαν ότι αυτός που θα κάνει την πετυχημένη φάρσα, θα έχει τύχη όλο το χρόνο, εν αντιθέσει από το θύμα, που θα το ''δέρνει'' η ατυχία.
Κάποτε θυμάμαι, ότι η σημερινή μέρα, ήταν μέρα κεφιού.
Προετοιμαζόμασταν όλοι για να φτιάξουμε την τέλεια φάρσα, να πούμε το καλύτερο ψέμα,  που να μην το καταλάβουν οι άλλοι. Κι έπεφτε πολύ γέλιο.
Τώρα που δεν είμαι πια παιδί, αντιλαμβάνομαι ότι η πρωταπριλιά έχει χάσει την παλιά της αίγλη.
Γιατί κάτι που το γιορτάζεις σε ημερήσια βάση, δεν έχει πια καμία ουσία.
Σήμερα,  αυτή η μέρα, μου φέρνει στο μυαλό διάφορες σκέψεις και μου προκαλεί πίκρα.
Το γιατί είναι εύκολο. Τα ψέματα που ποτιζόμαστε καθημερινά εδώ και χρόνια, μόνο γέλιο δεν σου προκαλούν.
Και τι δεν έχουμε ακούσει. Θα καθαρίσουμε τον τόπο από την διαφθορά και την διαπλοκή.
Τους πιστέψαμε και να τα σκάνδαλα, να το Βατοπέδι, να τα ομόλογα.
Πιο πριν είχαμε πιστέψει στο μύθο του χρηματιστηρίου. Μετά πιστέψαμε το ''λεφτά υπάρχουν'', και το ''νοιαζόμαστε για τον Έλληνα πολίτη''. Ή το ''δεν θα βάλουμε ενέχυρο παρά μόνο το Καστρί''. Ή την ηρωική φράση, ''να γίνει επιτέλους κάθαρση κι ας ματώσουμε''. Και άλλα πολλά που τα ξέρετε και τα ξέρω, που έχουν σχέση με την ανάπτυξη, την τιμωρία των απατεώνων, και γενικά όλων αυτών που κάθονταν στην πλατούλα μας, που έχουν σχέση  με την ελάφρυνση των αδυνάτων και την επιβάρυνση των ''εχόντων πολλούς χιτώνας'', με τη δημιουργία θέσεων εργασίας κ.λ.π. Και τώρα πάλι πολλά μας τάζουν. Και μας χαρίζουν ''άρτον και θεάματα''.
Άλλοι δίνουν μακαρόνια και τρόφιμα στους πεινασμένους, κι άλλοι μας λένε ακόμα το παραμύθι, ''θα προστατέψουμε τον εργαζόμενο πολίτη'', και θα αποκτήσει ο ΄Ελληνας την χαμένη του αξιοπρέπεια.
Από όλα αυτά ένα συμπέρασμα βγάζω. Ότι το μόνο αληθινό είναι, ότι αυτός που λέει το πετυχημένο ψέμα, έχει την τύχη με το μέρος του, ενώ το ''θύμα'', αυτόν που πίστεψε το ψέμα, το βαρύνει η ατυχία ολόκληρο το χρόνο!

πηγή

πηγή

πηγή

Αναπολήσεις!!....

Κοιτάζω γύρω μου, καθώς περπατώ στους δρόμους της Αθήνας. Και οι εικόνες που βλέπω σίγουρα δεν υπήρξαν ποτέ στο μυαλό μου, ούτε καν στη σφαίρα της φαντασίας μου.

Γεννήθηκα σε αυτή τη πόλη, που σήμερα αργοπεθαίνει.
Που αποτελούσε σφραγίδα στην ιστορία του κόσμου. Και τώρα σκουπίδια, βρωμιά και φθορά, βάζουν καθημερινά τη δική τους σφραγίδα, ρίχνοντας στη λήθη παλιές ομορφιές, παλιά απλότητα, παλιά πιο ήρεμη ζωή.

Είναι κρίμα να βλέπω με τα μάτια του μυαλού μου, σκηνές από την παιδική μου ηλικία, και οι τωρινές εικόνες, να κάνουν το βλέμα μου να πονά και να οδύρεται.
Κάποτε, με πήγαινε η μητέρα μου στο σχολείο, και κρατούσα τη σάκα μου, περπατώντας σε δρόμους πιο καθαρούς, και έλεγα καλημέρα, γελώντας σε κάθε μαγαζί που περνούσα.
Με ήξεραν όλοι, και κάθε ένας μου έκανε και ένα αστείο, ή μου έδινε ένα γλυφιτζούρι, ή με ρωτούσε πώς πηγαίνω στο σχολείο και αν είμαι καλή μαθήτρια.

Καλημέριζα τον μανάβη μου, τον μπακάλη, το καθαριστήριο, το ζαχαροπλαστείο, το μαγαζί με τα ρούχα, το βιβλιοπωλείο στο οποίο πάντα σταματούσα για να χαζέψω κανένα καινούργιο μολύβι με ωραία χρώματα. Όλα τα μαγαζιά της γειτονιάς του κέντρου, που χάθηκαν!...Όλα τα μαγαζιά που πλέον κανείς Έλληνας δεν τα θέλει, μια και το κέντρο υποβαθμίστηκε!...
Και τώρα περπατάς και είσαι μόνος! Ακούς βήματα πίσω σου, και κοιτάζεις με τρόπο να δεις αν κάποιος κίνδυνος   έρχεται κατά πάνω σου!
Πάει πια ο κυρ-Γιώργος με τα φρούτα του, ο κύριος Μανώλης με τα γλυκά του, η κυρία Αγγέλα με τις εφημερίδες που τις διάβαζαν τσαμπατζίδικα όλοι στη γειτονιά, πάει η Ιουλία με τα ρούχα της, ο κύριος Γιάννης με το κρέας του, η κυρία Σούλα που τροφοδοτούσε με φάρμακα τη γειτονιά, ο κύριος Νίκος που μας έφτιαχνε τα παπούτσια, ο κύριος Μιχάλης που μας καθάριζε τα ρούχα.  Πάνε όλοι,  ο ένας μετά τον άλλο. Βγήκαν στη σύνταξη και τα μαγαζιά τους τα πήραν άλλοι. Τα πήρε ο Ομάρ, ο Αλή, και ένα κάρο άλλα ξένα ονόματα και ρούχα και ομιλίες και φωνές άγνωστες. Και όλα τα μαγαζιά της γειτονιάς, έγιναν μαγαζιά ξένων για ξένους!  Και όλοι πουλάνε τα ίδια! Κινητά, ρολόγια, και διάφορα άλλα που βρίσκεις σε κάθε φανάρι, σε κάθε πωλητή πεζοδρομίου. Μαγαζάκια που μετά από λίγο κλείνουν, είτε γιατί δεν είναι νόμιμα, είτε γιατί δεν πληρώνουν το ενοίκιο. Και παντού υπάρχουν τσεμπέρια.

Θα μου πεις γιατί τα λες όλα αυτά; Είσαι ρατσίστρια;
Όχι!....Ναι!...Δεν ξέρω!...Δεν ήμουν, μα κάπου στην πορεία με ενόχλησαν όλοι αυτοί που ήρθαν στη χώρα μου, και δεν προσαρμόζονται, αλλά απαιτούν. Σκέφτομαι ότι και εμείς πήγαμε μετανάστες. Η Αμερική και η Αυστραλία, καθώς και ο Καναδάς, έχουν δεχτεί την μερίδα του λέοντος. Ξέρω Έλληνες του εξωτερικού, που ξενιτεύτηκαν, πάλεψαν με τη φτώχεια, και έγιναν προσαρμοσμένοι κάτοικοι της χώρας που πήγαν. Με οικογένειες, με αξιοπρέπεια και με ιδανικά. Εδώ το δυστύχημα είναι ότι μας έχει έρθει ο κατιμάς της κάθε χώρας. Δεν είναι όλοι εργατικοί και δημιουργικοί, αλλά προσπαθούν να μου επιβάλουν τη νοοτροπία τους και τις συνήθειες τους.  Μια βόλτα,  ένα απόγευμα με καλό καιρό, στις πλατείες του κέντρου της Αθήνας θα σε κάνει να καταλάβεις τη διαφορά! Πλατεία Αμερικής, Πλατεία Βικτωρίας, Αγ. Παντελεήμονας, Πλατεία Βάθη, Αγ. Παύλος. Μια διαφορά τόσο διαφορετική, μια εικόνα τόσο μη οικεία, που σε αποκαρδιώνει!
Ξέρω μόνο πως είμαι μια Ελληνίδα, ανάμεσα στις πολλές,  που επίσης,  νοιώθει ξένη στη πόλη της.
Που νοιώθει μόνη στο σπίτι της! Που νοιώθει έρμαιο στις χιλιάδες άλλες γλώσσες που ακούγονται γύρω της!  Που νοιώθει έρμαιο στις διαθέσεις του κάθε μεθυσμένου, του κάθε κλεφτρονιού, και του κάθε τσαμπουκά. Μόνο η δική της γλώσσα δεν ακούγεται! Η δική της φωνή δεν υψώνεται!
Απλά κλειδώνεται δύο και τρεις και τέσσερις φορές μόλις σκοτεινιάσει.
Και αποφεύγει να κυκλοφορεί βράδυ ακόμα και στην ίδια την πολυκατοικία της.
Γιατί ότι κι αν συμβεί, ακόμα και να φωνάξει ποιος θα την ακούσει; Ποιος θα την καταλάβει;

Ποιος θα ενδιαφερθεί;
Μήπως ο νόμος; Αυτόν κάνουμε μαύρα μάτια να τον δούμε!
Πάντα περνάει τρέχοντας!  Πάντα μας προσπερνάει!
Και μου είπε μια φίλη, τον πανικό που ένοιωσε, όταν άκουσε να της χτυπούν το παράθυρο του μπαλκονιού της. Και είδε έναν μελαμψό, να της ζητά να μπει. Πού να ανοίξει; Άρχισε να φωνάζει, και τελικά έμαθε, ότι ήταν ένας από κάποιους που έμεναν στη διπλανή πολυκατοικία. Τσακώθηκαν, και ήρθε η αστυνομία. Και βρέθηκε έξω από το παράθυρο της. Και ήταν βραδάκι, και είχε το μωρό της και ο άντρας της έλειπε.
Ψυχοφθόρα η ζωή στην χώρα μας, εδώ και καιρό!
Και ρημάζουν τα κτίρια τριγύρω μας, και είναι βασανιστήριο να σκέφτεσαι να κατέβεις στο κέντρο, και είναι μαρτύριο να παίρνεις την συγκοινωνία!
Πάντα κάποιος θα σου την ''πέσει'', πάντα κάποιος θα σε ενοχλήσει!

Και πάντα έχουμε αυτό το συναίσθημα....του πνιγμού....της ασφυξίας....της απελπισίας....του εγκλωβισμού....!
Κάθε σπίτι είχε πάντα το δικό του καημό, τα δικά του καλά και τα δικά του άσχημα!
Μα ήταν Ελληνικό σπίτι! Που μιλούσε την ίδια γλώσσα με σένα! Είχε τους ίδιους προβληματισμούς, έκανε τις ίδιες προσπάθειες, είχε την ίδια πίστη, την ίδια νοοτροπία, τις ίδιες συνήθειες, τις ίδιες ρίζες, τα ίδια έθιμα και παραδόσεις!

Τώρα είναι σπίτια που είναι σταθμοί περάσματος όσων μπαίνουν λαθραία και έρχονται να περάσουν τη νύχτα τους, είναι σπίτια κοινόβια που μένουν είκοσι μέσα και δεν ξέρεις ποιοι.
Και οι ιδιοκτήτες τους είναι αδιάφοροι, αρκεί να παίρνουν το μηνιάτικο. Και που παρουσιάζονται, μόνο αν δεν πληρωθεί το νοίκι.
Και η πόλη άλλαξε μορφή! Άλλαξε ύφος! Η φθορά και η βρώμα την κάλυψαν, την παραμόρφωσαν, την αλλοίωσαν!
Και θέλω να βγω στη μέση του δρόμου, και να βγάλω ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ....ΜΑ ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ....
Ε!...Μ' ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;...... ΕΔΩ ΕΛΛΗΝΙΔΑ!.... ΕΚΠΕΜΠΕΙ ΣΟΣ!!.....
Μ' ΑΚΟΥΤΕ;;..... ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;........................ΕΛΕΟΣ!!! ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ!!....ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΑΙ!!......

Η τελετή πίσω από τον καθρέφτη!!

Νομίζετε ότι είναι εύκολο να είσαι διάσημος star; Ή να είσαι ανερχόμενο αστέρι που επιθυμεί να ασχολείται ο φακός στο μέλλον περισσότερο μαζί του; Όχι βέβαια!

Και όλα αυτά τα λαμπερά ονόματα, που στον κόσμο δείχνουν ότι ζουν ζωή χαρισάμενη, πληρώνουν καθημερινά ακριβά, την προσπάθεια να δείχνουν τέλειοι εξωτερικά.
Να δείχνουν ότι διαφέρουν από τους απλούς ανθρώπους, που σε ανάλογη περίσταση, όπως είναι η πολύωρη παρουσία σε μια απονομή βραβείων Όσκαρ, θα ίδρωναν, θα κούτσαιναν από την κούραση, και μέσα σε μία με δύο ώρες κάτω από το φακό, θα παρέδιδαν το πνεύμα και το σώμα, ή θα ήταν στο ''τσακ'',  να το παραδώσουν.
Ο αγώνας είναι πολύπλευρος και διαφόρων κατηγοριών.
Όπως μας λέει ένα άρθρο της εφημερίδας, οι πρώτες προσπάθειες γίνονται καιρό πριν, για να εξασφαλιστεί κάποια πρόσκληση.

''Αγώνας για την απόκτηση των πολυπόθητων προσκλήσεων, μυστικά ομορφιάς, κανόνες ταξιθεσίας, ακριβά φορέματα, πολύτιμα κοσμήματα και πάρτι για VIP καλεσμένους συνθέτουν τα συχνά δαιδαλώδη παρασκήνια της πιο λαμπερής κινηματογραφικής γιορτής στον πλανήτη.

 Ένα μόλις εικοσιτετράωρο πριν από την 84η απονομή των κινηματογραφικών βραβείων, αρκετοί είναι αυτοί που δηλώνουν πρόθυμοι να δώσουν μια μικρή περιουσία για να πάρουν στα χέρια τους την πρόσκληση που θα ανοίξει τις πόρτες του Kodak Theater, του θεάτρου δηλαδή που τα τελευταία έντεκα χρόνια φιλοξενεί τα Academy Awards και που σύντομα αναμένεται να αλλάξει ονομασία εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η εταιρεία σπόνσορας του. Τυχεροί όμως θεατές θα είναι όπως πάντα λίγοι και καλοί. Ή αλλιώς λίγοι και τυχεροί, αφού πέρα από τα μέλη της Ακαδημίας - περίπου 1.500 στον αριθμό - που έχουν έτσι και αλλιώς το δικαίωμα να παραβρεθούν στο τριών χιλιάδων θέσεων Kodak Theater, οι υπόλοιποι θα πρέπει να προσπαθήσουν αρκετά σκληρά και επίμονα για να επιτύχουν τον στόχο τους.

Οι υποψήφιοι για βραβεία Όσκαρ με τους συνοδούς τους και περιορισμένος αριθμός εργαζομένων στις εταιρείες παραγωγής και στα κινηματογραφικά στούντιο έχουν εξασφαλισμένη την είσοδό τους από την ώρα που η Ακαδημία έχει φροντίσει να τους στείλει μερικές εβδομάδες πριν από την τελετή απονομής τις απαραίτητες προσκλήσεις.
Για όσους βέβαια δεν ανήκουν σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες, και πάλι, υπάρχουν λύσεις και μάλιστα ανέξοδες.''
Μάλιστα! Υπάρχουν άτομα που ''κόβουν φλέβες'', για να παραστούν έστω και σαν κομπάρσοι, στο συγκεκριμένο χώρο, την συγκεκριμένη μέρα.
'' Μια από αυτές είναι η λύση του αντικαταστάτη, του ανθρώπου δηλαδή που θα τρέξει στη θέση τού βραβευμένου ηθοποιού την ώρα της απονομής του βραβείου για να μη δείχνουν κενά τα τηλεοπτικά πλάνα. Το μόνο που χρειάζεται είναι η έγκαιρη δήλωση συμμετοχής από τον ενδιαφερόμενο στην επίσημη ιστοσελίδα της διοργάνωσης και η αποστολή του βιογραφικού του συνοδευόμενο από συστατική επιστολή και πρόσφατη φωτογραφία του. Σε περίπτωση που τελικά γίνει δεκτός, θα πρέπει να λάβει υπόψη του βασικούς κανόνες καλής συμπεριφοράς: δεν μιλάμε στους ηθοποιούς που κάθονται δίπλα μας, δεν χαιρετάμε την κάμερα, σηκωνόμαστε διακριτικά όταν επιστρέψει στη θέση του ο νικητής που αντικαταστήσαμε. Εναλλακτική λύση για όσους θέλουν να ζήσουν τον παλμό του κόκκινου χαλιού είναι ο ρόλος του «μπλίτσερ», του ατόμου δηλαδή που στέκεται μαζί με τους υπόλοιπους θεατές πίσω από τα προστατευτικά κιγκλιδώματα και παρακολουθεί τους σελέμπριτις να κατεβαίνουν από τις λιμουζίνες κατευθυνόμενοι προς τον χώρο όπου πραγματοποιείται η εκδήλωση.''
Και δεν είναι μικρό το ποσοστό των ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, θρησκείας, ηλικίας, που κάνουν τα πάντα για να νοιώσουν διάσημοι, έστω, για δύο λεπτά της ζωής τους.

Για να μπορούν να λένε στους φίλους και γνωστούς ότι τους έδειξε ο φακός, ότι ήταν σπουδαίοι αυτά τα δύο λεπτά, και με την ελπίδα ότι θα τους ανοίξει κάποια πορτούλα, για το δρόμο της φήμης και του χρήματος....
Οι διάσημοι κάνουν πολλά για το ίματζ τους! Και οι σπόνσορες παντός είδους,.. για τη διαφήμιση τους.
''Στο κατάμεστο Kodak Theater, τα βλέμματα δεν τραβούν τόσο οι ταινίες όσο τα φορέματα και τα κοσμήματα που φορούν οι πρωταγωνιστές της βραδιάς. Δεδομένου ότι τα κομμάτια υψηλής ραπτικής με τα οποία οι ηθοποιοί επιλέγουν να εμφανιστούν είναι κατά κύριο λόγο δανεισμένα για λόγους οικονομίας και φυσικά διαφήμισης, οι στυλίστες αναλαμβάνουν τον δύσκολο ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα στους σταρ και τους γνωστούς οίκους μόδας. Στην περίπτωση βέβαια των πρωτοκλασάτων αστέρων -Αντζελίνα Τζολί, Μπραντ Πιτ, Νικόλ Κίντμαν - τα πράγματα είναι διαφορετικά αφού οι ίδιοι οι ηθοποιοί συχνά απαιτούν από τους σχεδιαστές μόδας να τους ντύσουν κατ' αποκλειστικότητα, αφήνοντας τους άλλους - λιγότερο διάσημους - ενδιαφερομένους στην ουρά για την επόμενη απονομή βραβείων.
Ειδικοί ποδίατροι για τις γόβες, ενέσεις μπότοξ για τον ιδρώτα.

Τα κοσμήματα που συνοδεύουν τα φορέματα υψηλής ραπτικής παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στη συνολική παρουσία των αστέρων του Χόλιγουντ. Επειδή όμως συχνά κοστίζουν πολλές χιλιάδες δολάρια - αν όχι εκατομμύρια - δεν είναι λίγοι οι κοσμηματοπώλες που πριν τα βγάλουν από τις θήκες τους για χάρη της μεγάλης βραδιάς τα έχουν ήδη ασφαλίσει. Το πιο ακριβό κόσμημα που έχει φορεθεί μέχρι στιγμής στην τελετή απονομής των Οσκαρ - αξίας είκοσι εκατομμυρίων δολαρίων - ήταν ένα κολιέ διακοσμημένο με μπλε διαμάντι δεκαπέντε καρατίων, το οποίο φόρεσε το 1998 η Γκλόρια Στιούαρτ, υποψήφια για το βραβείο καλύτερου υποστηρικτικού ηθοποιού στην ταινία «Τιτανικός». Τα χνάρια της φαίνεται πως ακολούθησαν λίγα χρόνια μετά η ηθοποιός Έϊμι Άνταμς, η οποία εμφανίστηκε με διαμαντένιο περιδέραιο του οίκου Καρτιέ αξίας ενάμιση εκατομμυρίου δολαρίων, και η Αν Χάθαγουεϊ η οποία «δανείστηκε» ένα διαμαντένιο κολιέ Tiffany ενενήντα τεσσάρων καρατίων, αξίας περίπου δέκα εκατομμυρίων δολαρίων.
Βασικό συστατικό επιτυχίας της βραδιάς είναι η εκθαμβωτική εμφάνιση των καλεσμένων. Και όχι άδικα, αν σκεφτεί κανείς ότι μπορεί να ανοίξει πόρτες για συνεργασία με καταξιωμένους σκηνοθέτες, εταιρείες παραγωγής και γνωστούς οίκους μόδας. Τα «όπλα» των ειδικών είναι πολλά και σε αρκετές περιπτώσεις πέρα από κάθε φαντασία. Η Σούζαν Λέβιν, για παράδειγμα, εξειδικευμένη ποδίατρος στο Χόλιγουντ, είναι ο άνθρωπος που εμπιστεύονται πολλές ηθοποιοί για τη δημιουργία ενός έξτρα μαξιλαριού από τζελ κάτω από τα πέλματά τους, το οποίο θα τις βοηθήσει να αντέξουν την πολύωρη ορθοστασία στο κόκκινο χαλί και τον πόνο από τις ψηλοτάκουνες γόβες.

Για όσους αποφεύγουν τις επώδυνες δοκιμασίες, εναλλακτικές λύσεις δίνει η Σόνια Ντακάρ. Η ειδική δερματολόγος και ιδιοκτήτρια της ασφυκτικά γεμάτης κλινικής στο Μπέβερλι Χιλς, την οποία επισκέπτεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή η Μαντόνα για να κάνει απολέπιση προσώπου με τη χρήση διαμαντιών. Ο ιδρώτας, από την άλλη, ο μεγαλύτερος εχθρός κάθε σταρ σε τόσο αγχωτικές εκδηλώσεις, βρήκε τον μάστορα του από τις ενέσεις μπότοξ, η χρήση των οποίων δεν περιορίζεται μόνο στο μέτωπο των ηθοποιών για να δείχνουν πιο νέοι. Οι μασχάλες και οι παλάμες είναι οι νέες περιοχές στις οποίες εφαρμόζονται οι ενέσεις με σκοπό τη μείωση - αν όχι την πλήρη εξάλειψη της εφίδρωσης - για τις ώρες που διαρκεί η τελετή.

Τα πάρτι που ακολουθούν την απονομή των κινηματογραφικών βραβείων θεωρούνται από πολλούς πιο λαμπερά ακόμα και από την ίδια την τελετή. Λίγο οι κερδισμένοι υποψήφιοι που πάνε ανακουφισμένοι πλέον να γιορτάσουν την επιτυχία τους, λίγο η δυσκολία τού να αποκτήσει κανείς την πολυπόθητη πρόσκληση που θα τον βάλει έστω και για λίγο στους κύκλους του Χόλιγουντ καθιστούν το καθιερωμένο πάρτι του αμερικανικού περιοδικού «Vanity Fair» το πιο γνωστό και ταυτόχρονα το πιο επιθυμητό απ' όσα διεξάγονται μετά την απονομή. Τομ Χανκς, Μάρτιν Σκορτσέζε, Ρούπερτ Μέρντοκ, Τζένιφερ Λόπεζ και Γκουίνεθ Πάλτροου είναι λίγοι μόνο από τους αστέρες για λογαριασμό των οποίων είκοσι άτομα δουλεύουν πυρετωδώς πριν από το μεγάλο γεγονός για να ετοιμάσουν στην εντέλεια το αξίας ενός εκατομμυρίου δολαρίων πάρτι.
Βασικό κίνητρο για να παραβρεθούν οι ηθοποιοί πρώτης γραμμής στις εκδηλώσεις που ακολουθούν αποτελούν, σύμφωνα με τους κακοθελητές, τα λεγόμενα Goody Bags ή αλλιώς οι τσάντες με τα καλούδια. Και όταν μιλάμε για καλούδια εννοούμε οργανωμένο σαφάρι στην Αφρική για 16 άτομα αξίας τριάντα χιλιάδων δολαρίων, ταξίδια στο Μόντε Κάρλο, τη Ζανζιβάρη και την Καραϊβική, διαμάντια και κοσμήματα με αξία που συχνά ξεπερνά τις πενήντα χιλιάδες δολάρια ή ακόμα και ελληνικά προϊόντα, όπως μπουκάλια εξαιρετικού παρθένου ελαιόλαδου από την Καλαμάτα και τη Σητεία, τα οποία παρήγγειλαν το 2007 και το 2009 οι διοργανωτές φιλανθρωπικής εκδήλωσης από την ελληνική εταιρεία Γαία για λογαριασμό τριακοσίων VIP καλεσμένων τους.''

Και φυσικά τίποτα δεν είναι ρόδινο, αφού όλοι αυτοί, για να καθίσουν στις θέσεις τους, πρέπει ο ταξιθέτης να γνωρίζει, ποιος χώρισε με ποιον, ποιοι δεν μιλιούνται μεταξύ τους, ποιοι είναι ''αντίπαλοι'', κ.λ.π.
''Οι πρώτοι καλεσμένοι καταφθάνουν στο Kodak Theater γύρω στις 15.30. Μέχρι τις 17.30 θα πρέπει όλοι ανεξαιρέτως να βρίσκονται στις θέσεις τους, οι οποίες μόνο τυχαία δεν έχουν επιλεχθεί: «Είναι σαν να οργανώνεις το τραπέζι του γάμου με συγγενείς που δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις μεταξύ τους» εκμυστηρεύτηκε σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Ότο Σποέρι, υπεύθυνος ταξιθεσίας στην εκδήλωση για μια εικοσαετία. Πώς γίνεται όμως ο καθορισμός και η διανομή των θέσεων; Με αυστηρούς κανόνες που αν δεν τηρηθούν ευλαβικά μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε παρεξηγήσεις. Ένας από τους βασικούς κανόνες ταξιθεσίας ορίζει πως δυο υποψήφιοι για το ίδιο βραβείο δεν κάθονται σε κοντινές θέσεις, για να μην τραβήξει η κάμερα τις γκριμάτσες αποδοκιμασίας του «χαμένου» υποψηφίου. Επιπλέον, σε καμία περίπτωση δεν κάθονται στην ίδια πτέρυγα πρώην ζευγάρια της σόουμπιζ ή τηλεοπτικοί αστέρες που δεν τα πάνε καλά μεταξύ τους. Έχοντας λάβει τους παραπάνω περιορισμούς κατά νου, ο υπεύθυνος ταξιθεσίας στο τελικό στάδιο καθορισμού των θέσεων φροντίζει οι υποψήφιοι να κάθονται απαραιτήτως στις μπροστινές σειρές του θεάτρου και κοντά στους διαδρόμους ώστε, αν χρειαστεί, να σηκωθούν άμεσα για να παραλάβουν το αγαλματίδιο της νίκης.''
Ότι γυαλίζει υπερβολικά, πιθανότατα δεν είναι χρυσό, ούτε και το ιδανικό!
Βαρύς και μοναχικός στην ουσία ο δρόμος της φήμης!
Αξίζει άραγε το τίμημα; Σίγουρα για να ανήκεις στο star-system πρέπει να είσαι από ειδική πάστα φτιαγμένος! Να γνωρίζεις τα ''θέλω'' σου, και να ξέρεις πόσα είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις γι' αυτά!
Αυτός είναι ένας άλλος κόσμος, που συσσωρεύει χρήμα, μακριά από την ζωή του απλού πολίτη που παλεύει για ένα μισθουλάκο, και για να έχει ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι του!

πηγή

Xτύπημα κατά παραγγελία στην Αρχαία Ολυμπία;;;

Οι αρχές υποστηρίζουν ότι όπως προκύπτει από την κατάθεση της αρχαιοφύλακα και την παρακολούθηση του κλειστού κυκλώματος του Μουσείου, οι δράστες με τις μάσκες και τα Καλάσνικοφ έψαχναν συγκεκριμένα κομμάτια που όμως δεν ήταν σ' αυτό το Μουσείο.

Η Πανελλήνια Ένωση υπαλλήλων φυλάξεως αρχαιοτήτων καταγγέλλει την έλλειψη προσωπικού λόγω της οικονομικής κρίσης και μάλιστα,  κάνει λόγο για 1.200 οργανικές θέσεις αρχαιοφυλάκων σε όλην την Ελλάδα που μένουν κενές, ενώ περίπου 130 φύλακες συνταξιοδοτήθηκαν στο τέλος του 2011, προκειμένου να εξαιρεθούν από το μέτρο της εφεδρείας. Και φυσικά λένε, δεν προβλέπεται ούτε η πρόσληψη συμβασιούχων για τη φύλαξη των Μουσείων.

Η ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων του υπουργείου Πολιτισμού εκτός των άλλων που αφορούν τους φύλακες και τη φύλαξη των Μουσείων, θυμίζει στην κ. Μέρκελ ότι στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας εκπαιδεύτηκαν εκατοντάδες Γερμανοί αρχαιολόγοι στο πλαίσιο της παραχώρησης και συνεργασίας που έχει το ελληνικό κράτος με τις ξένες αρχαιολογικές σχολές, τονίζοντας ότι η συνέχιση της πιεστικής της πολιτικής οδηγεί στην απώλεια και κλοπή της πολιτιστικής κληρονομιάς. 

Να θυμίσουμε ότι η κλοπή έγινε το πρωί στις 7:30 της Παρασκευής, και αφού ακινητοποίησαν τη φύλακα, που ήταν η μοναδική που ήταν στην ώρα της,- ο άλλος φύλακας ήλθε μετά τη ληστεία ενώ ο τρίτος έλειπε σε άδεια-με μάσκες κρατώντας Καλάσνικοφ,  της  ζήτησαν συγκεκριμένα αντικείμενα που δεν υπήρχαν όμως στο Μουσείο.

Στη συνέχεια, αφού την έδεσαν και τη φίμωσαν έσπασαν τις προθήκες και έφυγαν αφού πήραν όσα περισσότερα πολύτιμα αντικείμενα μπορούσαν να μεταφέρουν.

Οι δράστες αφαίρεσαν από πέντε προθήκες του Μουσείου περίπου 65 μικρά χάλκινα και πήλινα αντικείμενα μεγάλης αξίας, καθώς και ένα χρυσό δαχτυλίδι, που απεικονίζουν την ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Μέχρι στιγμής δεν έχει διευκρινιστεί με τι μέσο διέφυγαν οι ληστές, αλλά εκτιμάται ότι είχαν κάποιο όχημα κοντά στο μουσείο.

Φυσικά η είδηση μεταδόθηκε από όλα τα διεθνή ΜΜΕ, και μάλιστα ορισμένα με έκτακτη είδηση. Η είδηση των ξένων ειδησεογραφικών δικτύων περιλαμβάνει και την παραίτηση του κ. Γερουλάνου.

Οι έρευνες της αστυνομίας συνεχίζονται εντατικά, ενώ συμμετέχει εκ μέρους του ΓΕΕΘΑ, και ένα ελικόπτερο super puma. πηγή

Δεν ισοπεδώνουμε λοιπόν, ούτε ξεπουλάμε τη χώρα μας; Η αδιαφορία μας πρέπει να είναι τόσο μεγάλη;

Τα σκληρά μέτρα δεν πρέπει να έχουν όρια, όσον αφορά τους χαμηλόμισθους και τους άνεργους ,  τους χαμηλοσυνταξιούχους, τον ιστορικό και φυσικό μας πλούτο, όσους διασφαλίζουν τα αρχαία μας; Πότε περιμένουμε να ξυπνήσουμε;

Όταν έρθει ένα πρωινό, που ανοίγοντας τα μάτια θα τα έχουμε χάσει όλα, τότε τι θα κάνουμε; Θα ψάχνουμε ως συνήθως το ποιος έχει την ευθύνη; Γιατί;... τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα, σε όλους όσους, μας έφεραν σε αυτή την τραγική θέση, ξεπούλησαν την χώρα και την εθνική της κυριαρχία, ξεπούλησαν την ιστορία μας και τις ρίζες μας, εξευτέλισαν τον Ελληνικό λαό και την Ελληνική ιδέα και μας έδωσαν ''βορά'', στα ξένα αρπακτικά όρνεα;

Νισάφι πια....έλεος.....ξυπνάτε και κάντε κάτι ουσιαστικό,....όχι τις βλακείες που τάζετε συνέχεια...αλλά πράξεις ουσίας, που δείχνουν πραγματικό ενδιαφέρον για αυτή τη χώρα, που γέννησε τον πολιτισμό, για αυτή τη χώρα που γέννησε το πνεύμα, για αυτή τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία....!!!!

ΕΛΕΟΣ!!!!

Εγώ ο υπηρέτης, που υποκλίνομαι!....

Υποκλίνομαι! 
Υποκλίνομαι σε ένα σύστημα, που με ταΐζει λόγια και ιδέες, χρόνια και χρόνια, ενώ οι πράξεις είναι αντίθετες, φτωχές και βρώμικες....κι εγώ;.. πρόβατο στη σφαγή....
Υποκλίνομαι στις ιδέες που φοράνε ρούχα σε όλα τα χρώματα, και που είναι σταθερές εδώ και δεκαετίες....κι εγώ;... πρόβατο στη σφαγή...
Υποκλίνομαι σε βαρύγδουπες δηλώσεις, που μου υπόσχονται το ''ξεμασκάρεμα'', λες και δεν είχαν στο παρελθόν όλοι τους την ευκαιρία, όταν οι μασκαράδες βολεύουν το ίδιο το πλουμιστό σύστημα από τότε που θυμάμαι τον κόσμο....κι εγώ;... πρόβατο στη σφαγή...
Υποκλίνομαι στο κάθε κοστούμι, στην κάθε γραβάτα, στο κάθε ταγέρ, που με χαμόγελο σμιλεμένο στα χείλια, μου τάζει από τον καιρό των προπάππων μας, ένα καλύτερο αύριο, αρκεί να υπομένω το βαρύ και απαίσιο σήμερα, αγνοώντας και ρίχνοντας στη λήθη, το παραδειγματικό χθες. Υποκλίνομαι σε άτομα που έχουν αναλώσει, ώρες και ώρες  μπροστά στον καθρέφτη τους, κάνοντας πρόβα σε διάφορες εκφράσεις του προσώπου, ώστε να συνοδεύουν τις δηλώσεις αυτές και με το ανάλογο συναισθηματικό background....κι εγώ;.. πρόβατο στη σφαγή....
Η κουκούλα,...πόσο εξυπηρετική είναι αλήθεια!... Σπέρνει τρόμο, και   πνίγει την κάθε διαμαρτυρία, ώστε να μπορούν να γίνονται πράξη τα μεγαλεπήβολα σχέδια ενός εξευτελισμού χωρίς όρια.
Καταστρέφει την περιουσία και τη δουλειά χιλιάδων ατόμων, ώστε να μπορέσει να δείξει ότι υπάρχουν υποψήφιοι ηγέτες που νοιάζονται και που υπόσχονται ότι αυτοί, δεν θα μας δώσουν αφορμή για   παράπονα και αντίδραση. 
Δημιουργεί χάος, γιατί βολεύει αυτούς που θέλουν να αυξήσουν τη δύναμη τους, και σε καθεστώς ηρεμίας αυτό δεν είναι εφικτό.
Βολεύει όλα τα χρώματα και όλες τις ηγεσίες με τις στρατιές τους. 

Κι εγώ, .... ο ''υπηρέτης'', ο δουλοπρεπής, εγώ που θρέφω την ελπίδα μου αιώνες τώρα με μπαμπακένια όνειρα, πηγαίνω...μια από δω και μια από εκεί. 
Κοιτάζω τη βιτρίνα με τις παραταγμένες κοκότες, και προσποιούμαι ότι σκέφτομαι, ότι προβληματίζομαι, ότι έχω παραδειγματιστεί και δεν θα επαναλάβω τα λάθη του παρελθόντος. Και κοιτάζω ποια κοκότα θα μου τάξει μεγαλύτερη απόλαυση, ποια έχει το καλύτερο αμπαλάζ, ποια θα μου χαρίσει την ψευδαίσθηση την φτηνής ευτυχίας....και την ώρα της κρίσης,   παρότι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, ότι δεν θα ανεχθώ να με αντιμετωπίζουν πλέον σαν νοητικά καθυστερημένο, επιλέγω πέφτοντας με τα μούτρα, σαν τον πεινασμένο για αγοραίο έρωτα, νοιώθοντας αφέντης για ένα μισάωρο. Και μετά μένω στα κρύα του λουτρού, αφού η κοκότα μου, πάει στον επόμενο πελάτη, χρεώνοντας μου κιόλας,   τον λογαριασμό του.
Και καίγονται, τα κτίρια μας και η ιστορία μας, καίγονται τα μαγαζιά μας και το ψωμί μας, καίγονται τα όνειρα και οι ελπίδες μας.

  Κι εγώ ο απελπισμένος, ο απογοητευμένος, ο οργισμένος πολίτης, πάντα ονειροπαρμένος, δηλώνοντας ότι πήρα το μάθημα μου, ότι ξέρω πως τίποτα και κανείς τους δεν μου κάνει, γιατί δεν φροντίζει για μένα, φροντίζει για την καρέκλα του και την καρέκλα τους, για την δόξα του και την δόξα τους, για την κονόμα του και την κονόμα τους, για την απληστία του και την απληστία τους, δηλώνω ότι τώρα ξέρω, δεν θα είμαι πια υπηρέτης, θα φροντίσω για την πάρτη του Ελληνικού λαού, για την πάρτη της Ελληνικής θέσης, για την ιστορία μου, τις ρίζες μου, τις παραδόσεις μου και τη χώρα μου.

Για τα δικαιώματα μου που καταπατήθηκαν, για την αξιοπρέπεια μου που εξευτελίστηκε, για το δικαίωμα μου να είμαι ένας υπερήφανος Έλληνας, όπως αρμόζει να είμαι.

Γι' αυτό δεν θα υποκλίνομαι στη σταθερότητα της βρόμικης, άπονης και υποκριτικής θέσης τους, θα επιλέξω να τιμωρήσω τις επιλογές τους και την προσπάθεια τους να μου στερήσουν το δικαίωμα της επιλογής, θα τους τιμωρήσω για την καταπάτηση κάθε συνταγματικού νόμου, και θα δείξω επιτέλους την ανθρωπιά μου και την ποιότητα του χαρακτήρα μου, την ανωτερότητα της σκέψης μου. Όχι άλλα ψέματα, όχι άλλα φαγοπότια σε ξένα τραπέζια, τέρμα στην χρόνια εξαπάτηση και διαφθορά που έχει καταντήσει γάγγραινα, θα φερθώ με τέτοιο τρόπο, .....ώστε  μετά θα έχω κάθε λόγο, να  σταθώ μπροστά στον καθρέφτη,.....και να υποκλιθώ στον εαυτό μου!....όπως μου αρμόζει να κάνω.