Φωτο - Συγγραφική Σκυτάλη # 1

Για να δούμε παιδιά που βρισκόμαστε μέχρι σήμερα.
Όλοι ενεργοί μέχρι στιγμής και ευδιάθετοι και από δημιουργίες σκίζουν.

Μέχρι τώρα λοιπόν έχουν αναρτήσει

Marypertax με το κείμενο           ''Ήχος στο πλακόστρωτο''      (ΓΗΙΝΗ ΜΑΤΙΑ)

επιλογή Κλαυδίας για Μαίρη

Gianis Pit     με το κείμενο   ΄΄Το βλέμμα στην όχθη του ποταμού''     (ΗΔΥΠΟΤΟΝ)

Επιλογή Μαίρης για Γιάννη

Γεωργία Μανασή  με το κείμενο  ''Το ανοιχτό παράθυρο''     (ΕΓΙΝΑ 65 ! Ε! ΚΑΙ....;)

Επιλογή Γιάννη για Γεωργία

Woman in Blogs  με το κείμενο  ''Εκείνο το βράδυ''   (A BUTTON ON THE MOON)

Επιλογή Γεωργίας για Αλεξάνδρα

 Δελφινάκι με το κείμενο    ''Το μυστικό της Γαλήνης''  ( ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ)

Επιλογή Αλεξάνδρας για Δελφινάκι

  Memaria  με το κείμενο  ΄΄Τα δελφίνια''    (MYTRIPSSONBLOG) με εικόνα

Επιλογή από το Δελφινάκι για τη Memaria

 Ελένη Φλογερά με το κείμενο   ''Παιχνίδια της μοίρας '' (ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΜΟΥ) με   εικόνα

Επιλογή της Μαρίας για την Ελένη

 Αnnaflo με το κείμενο  ''Το κορδόνι στα μυστικά της ζωής''    (AΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ)

Επιλογή Ελένης για την Άννα

  Σμαραγδάκι Ρούλα με το κείμενο  '' Το θλιμμένο ... βιολί!''  (ΣMARAGDENIA..)

Επιλογή της Άννας για  την Ρούλα

 Christina Andromeda με το κείμενο  ''Πεφταστέρια''  (ANDROMEDA- MY GALAXY)

Επιλογή της Ρούλας για την Χριστίνα

 Marie-Anne με το κείμενο ''Άρωμα και Γεύση''  (L'ATELIER DE MARIE-ANNE)

Επιλογή της Χριστίνας για την Μαριάννα

   Maria Kannelaki με το κείμενο ''Σπιτάκι με θέα στον παράδεισο''  (ΑΠΑΓΚΙΟ)

Επιλογή της Μαριάννας για την Μαρία

  Airis με το ποίημα   ''Γρίφοι'' ( H ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ)

Επιλογή της Μαρίας για την Αριστέα

 Mia με το ποίημα  ''Το θαύμα'' (CRAFTARTISTA)

Επιλογή της Αριστέας για την Μία

 Katerina Verigka με το κείμενο ''Μια ιστορία μικρή''     (PAUSE)

Επιλογή της Μίας για την Κατερίνα

Mind Lab με το κείμενο   ''Καταβάθος γυναίκα'' (MIND LAB)

Επιλογή της Κατερίνας για την Mind Lab

Ανέσπερη με το κείμενο ΄΄Σήμερα''( ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΕΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΑΦΗΜΕΝΕΣ)

Επιλογή της Mind Lab για την Ανέσπερη

 Despina  με το κείμενο  ''Μοναξιά''   (MY WORLD)

Επιλογή της Ανέσπερης για την Despina

 Ρένα Χριστοδούλου με κείμενο ''Της Άνοιξης το τρένο''  ( ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ..)

Επιλογή της Despina για την Ρένα Χριστοδούλου

 Marina Tsardakli  με  κείμενο ''Κι αν η ζωή είναι ένα τσίρκο;'' (ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΙ ΤΗ ΖΩΗ)

Επιλογή της Ρένας Χριστοδούλου για την Marina Tsardakli

  Κλαυδία με κείμενο ''Ο σκύλος του Σιδηροδρομικού Σταθμού''  ( ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ) με εικόνα

Επιλογή της Marina Tsardakli για την Κλαύδια

ΦΩΤΟ - ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΣΚΥΤΑΛΗ # 1

ΤΕΛΟΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Αυτό που ήθελα να τονίσω είναι πως πατώντας το σήμα του παιχνιδιού στο  blog μου πάνω δεξιά,
θα μπορείτε να πηγαίνετε στην ανάρτηση την σχετική με τις συμμετοχές. Δίπλα στο όνομα κάθε παίχτη ενημερώνω πως έχει κάνει ανάρτηση. Πατώντας τη λέξη αναρτήθηκε πηγαίνετε αμέσως στο  σχετικό blog .

Ελπίζω να περνάτε καλά μέχρι στιγμής όπως περνάω κι εγώ! Και πως να μην περνάω δηλαδή που η ομάδα πετάει!

Θα μπορούσα… Μπορώ…. Μπόρεσα!!!

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ,  να αρχίσω να τραγουδάω τους στίχους του Καλλίρη που λένε:

Κυλάει η ζωή σαν το νερό φεύγει
Και βάσανα ένα σωρό έχει
Τις πίκρες έχω βαρεθεί τόσο
Θέλω κι εγώ λίγη χαρά να νιώσω
Τόσο καιρό περιμένω
να ρθει η στιγμή που θέλω

Γιορτάζω γιορτάζω
μ’ ακούτε που το φωνάζω
θα διασκεδάζω ως το πρωί
Γιορτάζω γιορτάζω
τις έννοιες στην άκρη βάζω
θα διασκεδάζω ως το πρωί

Τόσο καιρό περιμένω
Ήρθ’ η στιγμή που θέλω

Ξέρω τι θα μου πείτε. Εσένα σου ήρθε να τραγουδήσεις τα αυτιά μας τα δόλια δεν τα λυπάσαι;

Καλά! Μη δείτε κάποιον χαρούμενο… αμέσως να του κόψετε τη χαρά από τη ρίζα.



ΜΠΟΡΩ, βέβαια, να κάνω έναν απολογισμό. Μια τέτοια μέρα συνήθως δεν σκεφτόμαστε τα χρόνια που έφυγαν, τα λάθη που κάναμε, τις λάθος επιλογές μας, τον τρόπο ζωής μας που θέλουμε να αλλάξουμε, τα όνειρα που δεν εκπληρώθηκαν, τις αγάπες που δεν ζήσαμε, τα μυστικά που μαθεύτηκαν από φίλους που μας πρόδωσαν, την κοινωνία που είναι ρηχή και επιφανειακή, τους γύρω μας που είναι παρτουλίτσες και δεν εκτίμησαν όσα τους προσφέραμε, και όλες τις καταραμένες πληγές του Φαραώ;

ΜΠΟΡΕΣΑ τελικά να κάτσω να γράψω ένα γράμμα στη Ζωή.

Αγαπημένη μου Ζωή, χαίρομαι γιατί με έφτασες μέχρι τη σημερινή μέρα. Μου έφερες στο δρόμο μου άσχημες εμπειρίες και για να τις μετατρέψεις σε διδαχές, μου έδινες κατά διαστήματα και καλά πράγματα. Έτσι μπόρεσα να μάθω την υπομονή και τη διάθεση να παλεύω. Μου έβαλες τρικλοποδιές, και με πείσμωσες. Οπότε, μπορώ να πέφτω και να σηκώνομαι πότε πανεύκολα και πότε με προσπάθεια. Σηκώνομαι όμως και αυτό είναι το σημαντικό. Μου γνώρισες αγάπες που χάθηκαν. Αλλά μου έφερες   τις επόμενες και με έμαθες να σκέφτομαι πως, ‘’ό,τι δεν θέλει να μείνει ψάξε να βρεις την αιτία με καθάριο μυαλό. Κι αν το λάθος είναι δικό σου, μάθε να ζητάς συγγνώμη. Είναι μεγαλείο να παραδέχεται τα λάθη του κάποιος. Αν όμως το λάθος δεν είναι δικό σου, άστο να φύγει. Αυτό που δεν μένει δίπλα σου, σημαίνει πως δεν άξιζε για σένα. ‘’

Μου έδωσες αγαπημένα δικά μου πρόσωπα που μοιράστηκα τα χρόνια μου μαζί τους και σ’ ευγνωμονώ γι’ αυτό. Και μου έδωσες και φίλους. Λίγους και καλούς. Ζυμώθηκα μαζί τους. Σ’ ευχαριστώ Ζωή! Ατσαλώνω τον εαυτό μου για τις επόμενες τρικλοποδιές σου. Και περιμένω με αγωνία τα επόμενα καλά που θα μου στείλεις, κι ας είσαι τσιγκούνα. Μη σε νοιάζει όμως.  Με έμαθες να στύβω την κάθε ημέρα, και να βγάζω τον καλό της χυμό, πετώντας τα άχρηστα.

Τώρα θέλω να σβήσω τα κεράκια μου, να φάω ένα κομμάτι γλυκό από την τούρτα μου, και να τραγουδήσω φάλτσα, Γιορτάζω, γιορτάζω , μ’ ακούτε που το φωνάζω……….

Έτσι! Γιατί κανείς δεν είναι σε θέση να μου απαγορεύει να τραγουδάω………. και ειδικά την ημέρα των Γενεθλίων μου!!  

''Φωτο - Συγγραφική Σκυτάλη'' # 1 / Ήχος στο πλακόστρωτο...

η εικόνα είναι από εδώ

Το ελαφρύ αεράκι περνούσε ανάμεσα από τα άνθη της γλυσίνιας σκορπώντας τη μυρωδάτη αύρα στο γραφικό σοκάκι.

 Όλοι   κάθονταν   σαν μάρμαρο που περιμένει να σκαλιστεί για να πάρει ζωή. Γιατί ήξεραν, πως κάθε μέρα  τέτοια ώρα,  μπροστά από τα γραφικά κτίσματα με τις χρωματιστές πόρτες, τα αραδιασμένα τραπεζάκια με τους ντόπιους  που έπιναν ουζάκι και έπαιζαν το τάβλι τους,  θα   περνούσε ο Θεός  με τη μορφή αιθέριας ύπαρξης που ταλάνιζε τα όνειρα τους , μήνες τώρα. Τα ποτήρια έμεναν μετέωρα και τα ζάρια δεν έριχναν ποτέ τις πολυπόθητες εξάρες. Όλα σταματούσαν να αναπνέουν στη θωριά της.

Τα κεφάλια γύρισαν στο άκουσμα του ήχου των τακουνιών στο πλακόστρωτο, ,σαν προπομπός υπόσχεσης  στο θεατή.

Μάτια χαμηλά και μακριά τσίνορα που τα σκίαζαν. Χείλη σαρκώδη   και παρακάτω το τέλειο περίγραμμα του καλυμμένου μπούστου,   έπλαθε εικόνες ηδονής. Κι η λυγερή μέση, παρέπεμπε με τη σειρά της   σε τορνευτούς γοφούς.   Γάμπες   που τονίζονταν υπέροχα από τις χαμηλές γόβες και από τον  ρυθμικό χορό της μακριάς πιέτας.

Αυτή ήταν η Λυδία, μια Θεά για τους άντρες   και πηγή ζήλιας για τις   γυναίκες , που αποτελούσαν  καλό αγωγό του κουτσομπολιού που εξαπλώνει τη κάλπικη φήμη με τη χροιά της αλήθειας και τη σκιά της αμφιβολίας.

Για εκείνην όμως δεν ήταν έτσι. Την ομορφιά της την ένοιωθε βάρος . Μόνο δυστυχία της έφερε. Αυτή γέννησε τον πόθο στον ίδιο της τον γαμπρό, και την έκανε να πάρει το καβαλέτο της και τα πινέλα της και να αλλάξει τόπο.

 Μα πουθενά δεν στέριωνε. Όπου πήγε οι γυναίκες την ζήλεψαν και οι άντρες σκοτώνονταν να της γίνουν αρεστοί και να την ευχαριστήσουν.  Κανείς δεν έδειξε ενδιαφέρον για εκείνην σαν άνθρωπο. Για το τι έκρυβε η καρδιά της και τι πόνοι την βασάνιζαν. Όλοι στέκονταν μόνο σε αυτήν την ομορφιά, και οι πιο πολλοί θεωρούσαν πλαστή την αξιοπρεπή συμπεριφορά της  Στο πέρασμα της ως συνήθως ξεσηκωνόταν ένας ψίθυρος που πονούσε τα αυτιά της.

Καθημερινά πήγαινε να ζωγραφίσει, μα σήμερα γύριζε από την  εκκλησία. Την είχε καλέσει ο παππάς για τα συμβάντα της χθεσινής μέρας.

 Ο  σπιτονοικοκύρης της,  ένα κλασσικό δείγμα ανδρός, από αυτούς που το παίζουν κυρίαρχοι και αφέντες στο σπίτι τους, πιάστηκε στα πράσα από τον γιο του, την ώρα που η Λυδία του πλήρωνε το νοίκι, να της κάνει ξεδιάντροπα κομπλιμέντα, θεωρώντας κι αυτός όπως τόσοι, πως ήταν περιζήτητος καημός κάθε γυναίκας που έβαζε στο μάτι, σαν ένας τέλειος εραστής. Ο καβγάς που ξέσπασε ανάμεσα στον γιο και τον πατέρα, όχι γιατί ο γιος ήταν πιο ηθικός, αλλά γιατί είχε τις ίδιες βλέψεις, ήταν φοβερός. Η σπιτονοικοκυρά μπήκε γρήγορα στο νόημα και αφού την είπε πρόστυχη  ζήτησε από τον παππά να την διώξει από το αμόλυντο νησί τους.

Ο παππάς ήταν ο μόνος που άκουσε τον καημό μιας γυναίκας, που δεν αποζήτησε να την βλέπουν σαν σκεύος ηδονής όπου πήγαινε. Μιας γυναίκας που απογοητευμένη για μια ακόμα φορά θα άλλαζε τόπο, μέχρι να μάθουν οι άνθρωποι πως η επιφάνεια δεν είναι το σημαντικό αλλά αυτό που κρύβουμε στην ψυχή μας.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου και η ιστορία που μου ενέπνευσε η εικόνα της Κλαυδίας.

                              #####################################

πηγή εικόνας εδώ

Αυτή είναι η εικόνα που επέλεξα εγώ για να εμπνευστεί ο Γιάννης  που είναι ο επόμενος παίχτης.

Τη διάλεξα γιατί πιστεύω πως τα νουαρίστικα του αρέσουν. Έχει διορία μια εβδομάδα, μετρώντας από σήμερα. Σας ευχαριστώ!

''Φωτο- Συγγραφική Σκυτάλη #1'' - Συμμετοχές!!!!

Η εβδομάδα αναμονής τελείωσε!!!!
Τα κεφάλια μέσα!!

Ξεκινάμε!!!!!
Βάσει των σχολίων που αφήσατε ΕΔΩ μου κάνατε την τιμή να δηλώσετε συμμετοχή οι παρακάτω φίλοι. Θα παίξετε με την σειρά των σχολίων σας.

Την αρχή κάνω εγώ με εικόνα που επέλεξε ο τελευταίος στη σειρά παίχτης.


Marypertax -Μαίρη -               ''Γήινη Ματιά''     ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ
΄'Ήχος στο πλακόστρωτο''

Giannis Pit -Γιάννης -            ''Ηδύποτον''    ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ
''Το βλέμμα στην όχθη του ποταμού''

Γεωργία Μανασή - Αχτίδα -   ''Έγινα 65 !Ε! και...''   ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ
''Το ανοιχτό παράθυρο''

Woman in Blogs - Αλεξάνδρα - '' a button on the moon''   ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ
''Εκείνο το βράδυ''

Δελφινάκι -                           -  ''Φωτογραφικά Μονοπάτια''

Memaria - Μαρία -         '' mytripssonblog   ''

Ελένη Φλογερά              ''Στα μονοπάτια της φαντασίας μου''

ANNA FLO - Άννα -               ''Ατενίζοντας...''

Σμαραγδάκι Ρούλα -             ''Smaragdenia...''

Christina Andromeda-Χριστίνα-  ''ANDROMEDA-MY GALAXY''

Marie- Anne - Μαριάννα -   ''L' Atelier de Marie- Anne''

Maria Kannelaki - Μαρία - '' Απάγκιο''

airis - Αριστέα -              ''Η ζωή είναι ωραία...''

Mia -                       - ''Craftartista''

Katerina Verigka - Κατερίνα - ''Pause''

Mind Lab - Νικολέτα -  '' mind lab''

Ανέσπερη - Ζωή -   ''Σκέψεις μικρές κι ασήμαντες στο χρόνο αφημένες''

Despina -  Δέσποινα -  ''my world''

Ρένα Χριστοδούλου -  '' Διά χειρός...''

Marina Tsardakli - Μαρίνα - ''Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή''

Κλαυδία  -       '' Κάτω από την Ακρόπολη''


 @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Έως μία εβδομάδα περιθώριο για να αναρτήσετε ό,τι εμπνευστήκατε από τις εικόνες σας.
Αν κάποιος είναι έτοιμος πριν λήξει η εβδομάδα διορίας, μπορεί να αναρτήσει .
Μη ξεχνάτε να με ειδοποιείτε με email για την ανάρτηση σας. 
Επίσης να παρακολουθείτε τα email σας ώστε να βλέπετε τις ειδοποιήσεις μου για τη σειρά σας. 
Στην ανάρτηση σας θυμίζω πως θα βάζετε την εικόνα σας, τον τίτλο του θέματος σας και στο τέλος την εικόνα για τον επόμενο παίχτη, πάντα διαφορετική.
Καλή μας επιτυχία και καλή μας διασκέδαση!
                      ###############################################

Η Κλαυδία που είναι ο τελευταίος μας παίχτης μου έστειλε βάσει των κανόνων του παιχνιδιού, την εικόνα που επέλεξε για να εμπνευστώ. Και είναι αυτή:

Μόλυβος  Λέσβου,

Οι νότες της αγάπης!

13ο Παίζοντας με τις λέξεις  

Από την πρώτη στιγμή που ήρθε στο χωριό τους η καινούργια δασκάλα τη λάτρεψε.

Νοίκιασε ένα σπίτι  δίπατο γι’ αυτήν και τον πατέρα της, που έλειπε συχνά σαν πλασιέ σε όλη τη χώρα.

Κι έκανε το δίπατο έναν παράδεισο.

Τον γέμισε γλάστρες , που τα αρώματα τους

υπογράμμιζαν την υπέροχη ομορφιά των ματιών της,

των  μαλλιών της, όπως και αν τα έφτιαχνε , και το παράστημα της.....

Αχ!...  αυτό το παράστημα της, σε έκανε  ποιητή.

Από τότε άρχισε να γράφει στίχους και να τους κάνει τραγούδι με την συνοδεία της κιθάρας του.

Ήταν λεβεντονιός μα η καρδιά του τώρα χτύπησε.   Ολόκληρο εμπορικό είχε δικό του στο χωριό. Και είχε και χωράφια βέβαια,  που  τα δούλευαν εργάτες.

 Δεν ήξερε αν εκείνη είχε καταλάβει κάτι από τις ματιές που της έριχνε, όταν της πήγαινε πρόθυμα τα ψώνια.

Μα  μια μέρα που τόλμησε να ρωτήσει τον πατέρα της για την υγεία της κόρης του, του είπε απερίφραστα  πως η υγεία της κόρης του είναι καλή,  αλλά να κοιτάζει το μαγαζί του και τα θέματα υγείας να τα αφήσει στους γιατρούς. Αν αυτό δεν ήταν μήνυμα τότε τι ήταν;

Εκείνη την ημέρα σκάρωσε και το παρακάτω τραγούδι.

 Θα κάτσω κάτω απ’ το μπαλκόνι

Και το ζουμπούλι θα μυρώνει

 τις άριες για τον έρωτα μου

που κρύβω μέσα στη καρδιά μου

Επιστολές θ αφήσω χίλιες

στου παραθύρου της τις γρίλιες

γιατί το ξέρω είναι γραφτό μου

να γίνει ταίρι αυτή δικό μου.

Και ο γονιός της σα δε θέλει

τον γάμο θα δεχθεί εντέλει

 Ο Θεός Έρως σα μιλήσει

ο γυρολόγος θα σιωπήσει.

 Και μια μέρα, η μοίρα έβαλε την υπογραφή της. Άρχισε να τρέμει η γη!

Και να κάνει έντονη την παρουσία της. Τα πάντα σείστηκαν τίποτα δεν έμεινε όρθιο. Τοίχοι ράγισαν, και κάποια κτίσματα έπεσαν. Κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους φοβισμένος και όταν ηρέμησαν τα πράγματα όλοι έτρεξαν να δουν τις ζημιές και τυχόν απώλειες.

Έτρεξε κι εκείνος με αγωνία στο σχολείο να δει αν ήταν όλοι καλά. Η μια πλευρά του παλιού κτίσματος είχε καταρρεύσει. Και κάποια παιδιά είχαν καταπλακωθεί.  Πρώτος και καλύτερος χωρίς να σκεφτεί τίποτα άρχισε να συντονίζει τις κινήσεις και να χώνεται στα χαλάσματα. Με υπεράνθρωπες προσπάθειες έβγαλαν τέσσερα παιδιά ευτυχώς ελαφρά χτυπημένα. Τα μετέφεραν να τους δώσουν τις πρώτες βοήθειες. Κι εκείνος,  έτρεχε με χαμόγελο και τραγούδι να τα φροντίσει και να τα εμψυχώσει να ξεχάσουν τον τρόμο τους.

Η δασκάλα είχε μια γρατζουνιά στο χέρι. Της την περιποιήθηκε ο ίδιος υπομονετικά. Όταν σήκωσε τα μάτια και την κοίταξε, είδε μια καινούργια λάμψη στα δικά της μάτια. Ένοιωσε την καρδιά του να πεταρίζει. Εκείνη του χαμογέλασε και προσφωνώντας τον με το όνομα του τον ευχαρίστησε. Τα μάγουλά της κοκκίνισαν. 

Το ένοιωσε! Το όνειρο του γινόταν πραγματικότης!

Αυτή ήταν η δεύτερη συμμετοχή μου στο ''Παίζοντας με τις λέξεις΄΄ της Μαρίας του 

 mytripssonblog  . Ευχαριστώ για τη συμμετοχή και ευχαριστώ και τη Μαρία για τη φιλοξενία!

                                             @@@@@@@@@@@@@

Και μη ξεχνάτε πως σήμερα το βράδυ τελειώνουν οι δηλώσεις συμμετοχής και από αύριο ξεκινάμε το δημιουργικό μας παιχνίδι!

Δύσκολη απόφαση

13ο ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ

Εννέα παιδιά τα σπέρνεις εύκολα μα τα θρέφεις δύσκολα. Αυτό σκεφτόταν ο Φώτης καθισμένος στο πεζούλι του χαμόσπιτου του.  

- Όλα δύσκολα τα κάνεις Θεέ μου!

Και είχε βαρεθεί και τόσες μπουγάδες.

- Ήταν ανάγκη να είμαι τόσο καρπερός; Κι αυτή η κυρά μου με τη μυρωδιά έπιανε. Αμάν!   Πρέπει να βρω έναν τρόπο να λιγοστέψω τα στόματα. Πρέπει  να ξεφορτωθώ τα κορίτσια και τα παιδιά στο κάτω – κάτω μπορούν να βγουν στη δουλειά.

Η μεγάλη είναι δεκαεπτά . Μπορώ να την παντρέψω. Με ποιον; Το χωριό μας είναι μικρό και ο καθένας θα θέλει και το κατιτίς του.   Και τότε του ήρθε στο μυαλό ο Σταμάτης ο γυρολόγος. Καλός ήταν. Τι;  Επειδή την περνούσε κάμποσα χρόνια; Σιγά! Ο άντρας χρειάζεται  μικρή γυναίκα δίπλα του να μπορεί να τον φροντίζει. Και το αποφάσισε.

-Αρετήηηη…. Φώναξε την κόρη του.

-Ορίστε πατέρα,…  ακούστηκε σε λίγο η Αρετή δίπλα του.

-Άκου Αρετή, μεγάλωσες πια. Ήρθε η ώρα να βοηθήσεις την οικογένεια σου.

-Πώς μπορώ πατέρα να βοηθήσω εγώ; Αποφάσισες να με στείλεις να μάθω γράμματα για να γίνω δασκάλα;

-Τι σαχλαμάρες μου τσαμπουνάς; Τα κορίτσια δεν χρειάζονται μόρφωση. Το γυμνάσιο  φτάνει.  Έναν άντρα να τα φροντίζει χρειάζονται.  

Η Αρετή   δεν τόλμησε να κουνήσει από τη θέση της.

Ο πατέρας βιάστηκε να φύγει.  Ήξερε πως σήμερα ήταν η μέρα που θα ερχόταν ο γαμπρός που είχε στο μυαλό του.  

Τον βρήκε στο πλάτωμα που έκανε χρέη πλατείας. Και αμέσως του πρότεινε να πιουν ένα κρασί. Ο Σταμάτης δέχτηκε. Πάνω στο κρασί του απαρίθμησε τα προτερήματα, του να έχει κάποιος νέα   γυναίκα   και τα βρήκανε.

Όταν πήγανε στο σπίτι, ο Σταμάτης αντίκρισε την Αρετή και  της είπε.

-Μπράβο είσαι καλοσχηματισμένη   και έχεις και ωραία ‘’μπαλκόνια’’… και άφησε ένα άξεστο γέλιο.

Η μάνα της συμφώνησε. Άλλωστε σπάνια διαφωνούσε με τον κύρη της. Τώρα που το σκεφτόταν, θα έχανε μια βοήθεια στη λάτρα που είχε από τη μεγάλη αλλά θα ανάσαιναν οι υπόλοιποι.

Ο γάμος αποφασίστηκε να γίνει γρήγορα για να μη χάσει και πολλές μέρες από τη δουλειά του ο Σταμάτης.

-Όταν θα γυρίσω από τη γύρα στα χωριά το λοιπόν θα κάνουμε το γάμο. Και γελώντας πάλι άνοστα έδωσε ένα χτύπημα στα οπίσθια της αρραβωνιάρας του.  Η Αρετή ανατρίχιασε. 

Το χάραμα είχε πάρει την απόφαση της. Άνοιξε το κλουβί και ελευθέρωσε το σπουργίτι που είχε πιάσει. Έβαλε σε μια τσάντα τα λιγοστά της ρούχα, πήρε κάτι λίγα χρήματα που μάζευε εδώ και καιρό από τα ψώνια και από τη μάνα της και πήρε μαζί της το γλαστράκι με τα αγαπημένα της ζουμπούλια.

Έκλεισε την πόρτα αθόρυβα. Πάνω στο μαξιλάρι της υπήρχε μια επιστολή σαν στερνό αντίο στους δικούς της.

‘’Φεύγω. Μη με ψάξετε. Εσείς πάντως θα αλαφρώσετε’’.

Εννέα  χρόνια μετά, έπειτα από δουλειά το πρωί και νυχτερινό το βράδυ,  η Αρετή έμπαινε για πρώτη φορά σαν δασκάλα στην τάξη της. Κοιτώντας τα αθώα μάτια των παιδιών ήταν αποφασισμένη να τα μάθει εκτός από γράμματα, να παλεύουν νύχτα μέρα για μια θέση στον ήλιο, που αυτά θα επέλεγαν. Η ζωή ήταν δικαίωμα τους.

Αυτή ήταν η πρώτη συμμετοχή μου στο ''Παίζοντας με τις λέξεις΄΄ της Μαρίας του 

 mytripssonblog  . Ευχαριστώ για τη συμμετοχή και ευχαριστώ και τη Μαρία για τη φιλοξενία!

                                     @@@@@@@@@@@

Επίσης μη ξεχνάτε πως οι δηλώσεις συμμετοχής για το ''Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη''

δηλώνονται εδώ!