Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

ΟΙ Ακρίτες φυλάνε Θερμοπύλες..









Δύο σπιθαμές γης στη μέση της θάλασσας, κατσίκια, κότες και τρία σκυλιά η μόνη παρέα του γέρο Φώτη. Ο βράχος του,... την έλεγε αυτή την γη και την πατούσε από τότε που γεννήθηκε.

Μια καλύβα με τα απαραίτητα, που το πρωί, φωτιζόταν από τον ήλιο, και το βράδυ από τον έναστρο ουρανό, δυο λάμπες πετρελαίου και ένα μικρό χτιστό από τα χέρια του τζάκι.

Κι απέξω από την καλύβα του, σε ένα ψηλό ξύλο ανέμιζε η Ελληνική σημαία περήφανα. Τη λάτρευε αυτήν την σημαία. Ήταν οι ρίζες του, η πατρίδα του, το σύμβολο του και η ψυχή του.
Έτσι για να μη ξεχαστεί κανείς και πάει να του διεκδικήσει τον χώρο.

Καμιά φορά, έβλεπε καμιά βάρκα να φεύγει από απέναντι για να περάσει μετανάστες στη ζούλα. Τότε κουνούσε το κεφάλι του, μονολογώντας…
-Πού πάτε έρμοι; Σας ξεσπίτωσαν και πάτε στο άγνωστο κουβαλώντας στις ψυχές σας, ποιος ξέρει τι;

Ήταν γερό σκαρί. Άλλων η αλμύρα της θάλασσας τρώει τα σωθικά, μα του γέρου τούτου, του είχε ατσαλώσει τις κλειδώσεις και τις είχε κάνει σαν χάλυβα ενισχυμένο.

Μια μικρή βάρκα του εξασφάλιζε συχνά τα ψάρια του και την επαφή του με τον υπόλοιπο κόσμο, ή έστω με ένα μέρος του.
Στο κοντινό νησί, πουλούσε το γάλα του, τα ψάρια του και τα αβγά του και προμηθευόταν νερό και ό,τι άλλο χρειαζόταν.
Κανείς ποτέ δεν τον φρόντισε, κι εκείνος αυτάρκης δεν ζήτησε ποτέ τίποτα. Το σενάριο της ζωής του απλό χωρίς σασπένς.

Ένα βράδυ, τέλη φθινοπώρου που ο χειμώνας ήταν προ των πυλών, καθόταν και χάζευε στο καλύβι του τις φλόγες που τρεμόπαιζαν και χάριζαν ζεστασιά στο χώρο και σιγοτραγουδούσε ένα τραγούδι που έλεγε και ο συγχωρεμένος ο πατέρας του.
Ο ουρανός μαβής και τα σκυλιά του ανήσυχα. Ο Αψύς άρχισε να γαβγίζει και γρήγορα τον ακολούθησαν και τα άλλα.
Ο γέρο-Φώτης σηκώθηκε πήρε μια λάμπα, και άνοιξε την πόρτα, αφήνοντας έτσι τον βραδινό αγέρα να αναζητήσει στις φλόγες μια ντάμα για χορό.
Βγήκε έξω, μα δεν πρόλαβε να κάνει πολλά. Ένα χτύπημα στο γέρικο κορμί του, φερμένο από τη σκοτεινιά τον έκανε να γονατίσει. Μια φωνή του είπε κάτι σε άγνωστη γλώσσα, που εκείνος μόνο από ένστικτο μπορούσε να καταλάβει το νόημα της. Δεν ήταν ένας, ήταν πάνω από δύο. Οι φωνές μπερδεύονταν, οι άγνωστες λέξεις έπεφταν κούφιες και κοφτές, ανάκατες με τα γαβγίσματα των σκύλων που όρμησαν να υπερασπιστούν το αφεντικό τους.
Ο κρότος πυροβολισμών και τα αλυχτίσματα των πληγωμένων σκυλιών του, βίασαν τους ήρεμους ήχους της νύχτας.
Όλα εκτυλίχθηκαν γρήγορα, η Ελληνική Σημαία έγινε κομμάτια και έπεσε καταγής. Ο γέρος μάζεψε τις τελευταίες του δυνάμεις και όρμησε να παλέψει για τη βεβήλωση της ψυχής του.
Μάταιος αγώνας όταν έχεις να κάνεις με ύπουλο εχθρό που ποθεί να χαρίσει αντάξιες εικόνες στο φθόνο του.
Η ησυχία ήρθε να αντικαταστήσει την πρότερη φασαρία.
Το πρωινό φώτισε ένα κορμί, που κρατούσε σφιχτά μια κουρελιασμένη σημαία. Ατένισε τα άψυχα κορμιά των τετράποδων συντρόφων του, κοίταξε τον ουρανό και άφησε την τελευταία του πνοή σε δύο σπιθαμές λεηλατημένο Ελληνικό τόπο.



Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο ''Παίζοντας με τις λέξεις'' της Μαρίας
του Mytripsonblog




19 σχόλια:

  1. Α εσύ κρυβόσουν πίσω από αυτή τη συμμετοχή...μου άρεσε πολύ. Καλογραμμένη και επίκαιρη η ιστορία σου.
    Να σαι καλά να μας ταξιδεύεις και να μας συγκινείς με τα γραπτά σου
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ κρυβόμουν ναι. Πολύ διαφορετικό ε; χαχα Κι αν σου πω πως η έμπνευση μου δόθηκε από τις παραβιάσεις που γίνονται, σε συνδυασμό με την παρατήρηση που μου έκανε κάποιος γιατί έβαλα την σημαία μας στο μπαλκόνι μου την 28η Οκτωβρίου τι θα πεις; Λίγη φαντασία και πλάστηκε η ιστορία.
      Να είσαι καλά Άννα μου πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Μου άρεσε η ιστορία σου. Την ξεχώρισα. Μία ιστορία που εύχομαι να μην γίνει ποτέ αληθινή.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου σ' ευχαριστώ να είσαι καλά! Κι εγώ φοβάμαι αυτήν την κατρακύλα που έχει πάρει ο κόσμος μας! Καλό ξημέρωμα σου εύχομαι!

      Διαγραφή
  3. Δυνατή σε εικόνες και μηνύματα η ιστορία σου Μαίρη. Διαβάζοντας πιο πάνω την αφορμή για να γραφεί (να υποθέσω ότι σε κατηγόρισαν για εθνικίστρια; το έχω ακούσει κι αυτό...), καταλαβαίνω τη διάθεσή σου όταν την έγραψες. Με την ευχή να μην δούμε ποτέ τέτοιες εικόνες, σου στέλνω τα θερμά μου συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πού ακούστηκε να πρέπει να ντρέπεται κανείς για τη σημαία του; Να μη τολμάει να πει πως αγαπάει τη χώρα του και να τον κατηγορούν; Στο κάτω-κάτω για τη πατρίδα τους έχουν χαθεί άτομα ανεξαρτήτου χρώματος πολιτικού, και η σημαία ανήκει σε όλους τους πολίτες μιας χώρας! Σ' ευχαριστώ Μαρία μου να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  4. Μαίρη μου καλή μου Μαίρη,
    πολύ και έντονη συγκίνηση στην δημιουργία σου. Στην αρχή ομολογώ δεν την κατάλαβα στο βαθμό που έπρεπε. Σε επόμενες αναγνώσεις, μπήκα στο πνεύμα σου, κατάλαβα τα μηνύματα σου. Ειδικότερα εκείνα των παραβιάσεων που δεν γνωρίζουμε.
    Μακάρι ποτέ να μην συμβαίνει.
    Μπράβο στη δημιουργία σου.
    Καλή βδομάδα Μαίρη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Γιάννη μου καλέ εσύ με συγκίνησες περισσότερο με τη δική σου ιστορία. Όσο για τη δική μου χαίρομαι που συνέλαβες το νόημα της. Ξέρεις πως σε όλα τα πράγματα υπάρχουν πάντα δύο πλευρές. Σ' ευχαριστώ φίλε μου για τα καλά σου λόγια! Σου εύχομαι πάντα υπέροχες εμπνεύσεις!

      Διαγραφή
  5. Με την ιστορία σου επιχείρησες μια διαφορετική προσέγγιση, Μαίρη μου! Οι περισσότεροι από εμάς που αγγίξαμε αυτό το θέμα το προσεγγίσαμε από τη σκοπιά των προσφύγων/μεταναστών. Εσύ έκανες κάτι διαφορετικό και πέρασες άλλα μηνύματα, εξίσου σημαντικά. (Διάβασα το σχόλιό σου πιο πάνω σχετικά με τις πηγές της έμπνευσής σου).
    Πολλά συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι πράγματι αυτό προσπάθησα. Σκέφτηκα ότι τελευταία συνηθίζουμε να μιλάμε μόνο για τη μια πλευρά. Υπάρχουν όμως κι άλλες όντως σημαντικές! Σ' ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά. Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  6. Συγχαρητήρια για το όμορφο δυνατό σου κείμενο, Μαίρη μου. Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου να είσαι καλά πολλά φιλιά επίσης!

      Διαγραφή
  7. Μαίρη μου πολλά συγχαρητήρια για την τόσο δυνατή, όσο και συγκινητική ιστορία σου! Σίγουρα μας βάζει να σκεφτούμε πολλά!
    Κι αυτό που διάβασα παραπάνω στο σχόλιό σου με έβγαλε από τα ρούχα μου...μα παρατήρηση για τη σημαία;

    Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλα ντε Μαράκι μου λες και η Σημαία είναι αποκλειστικό δικαίωμα κάποιων μόνο που την ντροπιάζουν κιόλας! Σ' ευχαριστώ πολύ και για τα λόγια σου και για τη φιλοξενία σου! Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  8. Πολλές είναι οι φορές Μαίρη μου που πήγε η σκέψη μου, σ' αυτά τα μοναχικά και ηρωικά άτομα που "φυλάνε" ερημονήσια και αυτό μόνο για την αγάπη της πατρίδας τους!
    Και αυτή η τόσο όμορφα ζωγραφισμένη σου ιστορία, με έφερε κοντά στα λιγοστά αυτά ακόμα άτομα που κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή, από διακινητές μεταναστών, λαθρέμπορους και λοιπά κακοποιά "στοιχεία"!
    Μπράβο για την πολύ ξεχωριστή σου συμμετοχή!
    Πολλά πολλά ΑΦιλάκια σου στέλνω! (Α=Αληθινά) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκέψου τι κινδύνους διατρέχουν τέτοια άτομα και σκέψου και σε τι επίπεδο χαμηλό έχουν φτάσει οι κοινωνίες μας! Να είσαι καλά Στεφανία μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα Αληθινά σου λόγια και για τα φιλιά σου που ανταποδίδω! Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  9. Καλησπέρα Μαρία μου!! Συγχαρητήρια και για την δική σου συμμετοχή!! Δεν πέρασε ούτε αυτή η ιστορία απαρατήρητη!! Χρησιμοποίησες πλούσιο λεξιλόγιο που κρατούσε σε εγρήγορση για την συνέχεια της πλοκής!!
    Και νομίζω ως το τέλος της κανείς δεν μπορούσε να μαντέψει την κατάληξη!! Εξαιρετική τροφή για σκέψη και φυσικά μένω άναυδη με αυτό που ανέφερες στα σχόλια για την σημαία...
    Σε φιλώ κοπέλα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σε εντελώς διαφορετικό πνεύμα από όσα έχουμε διαβάσει από σένα μέχρι τώρα! Μπράβο!
    Μου θύμισες ένα αγαπημένο ποίημα που το είχα μάθει απ' έξω στο Δημοτικό...
    "Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
    ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
    Ποτέ από το χρέος μη κινούντες
    δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
    αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία"

    Πολλά φιλιά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μόνο τώρα μπορώ και διαβάζω τις συμμετοχές.
    Πόσο δίκιο έχεις με αυτή την προσέγγιση Μαίρη μου.
    Έχουμε χάσει τα αβγά και τα πασχάλια και δεν ξέρουμε αν πρέπει να βάλουμε σημαία στο μπαλκόνι μας ή εικόνα στις αίθουσες των σχολείων.
    Λυπηρό το τέλος κι ελπίζω να μη γίνει αληθινό.
    Καλή συνέχεια και φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή