Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Αναπόληση….



Πόσες φορές δεν φέρνω στο μυαλό μου, τα παιδικά μου χρόνια στις γειτονιές του Πειραιά.

Τότε που το να κλωτσάμε ένα άδειο κονσερβοκούτι ή να τσαλαβουτάμε στα λασπόνερα το θεωρούσαμε διασκεδαστικό παιχνίδι. 

Κατεβαίναμε στη Φρεατίδα, παιδιά ακόμα για να ρίξουμε στο νερό τη μικρή μας σχεδία φτιαγμένη από φελλούς  με ένα χαρτί περασμένο στις άκρες ενός ξύλου για πανί. Και την απιθώναμε στο κύμα   να την πάει όπου εκείνο ήθελε. 

Άλλες φορές πάλι, που ξεγελούσαμε την πείνα μας με φέτες ψωμί αλειμμένες με πελτέ παραβλέποντας με άνεση,  μέσα στην παιδική μας αφέλεια την απουσία της μαρμελάδας και του βουτύρου.

Και έπειτα από λίγα χρόνια, κάναμε τραγούδι μας τον ύμνο της ομάδας μας ξεκλέβοντας στιγμιότυπα του αγώνα τις πιο πολλές φορές απέξω από το γήπεδο.

Και μεγαλώσαμε, και σπουδάσαμε, και γινήκαμε κάποιοι. Και φύγαμε από τις φτωχογειτονιές με τις αυλές και τα γεράνια στους τενεκέδες. Και πήγαμε στα ψηλά κτίρια με τα πολλά κουτιά που λέγονται σπίτια. Και μείναμε με άλλους ανθρώπους, και γίναμε ξένοι μεταξύ ξένων. Διπλοκλειδώσαμε τις πόρτες μας γιατί οι καιροί άλλαξαν. Και οι αλάνες χάθηκαν και γέμισαν κτίρια. Και το χορτάρι θάφτηκε κάτω από το τσιμέντο.

 Γίναμε πιο κύριοι, επαγγελματίες καριέρας, συζητώντας και κλείνοντας δουλειές, πάνω από πιάτα με εκλεκτό μενού. Ακούμε και βλέπουμε ό,τι επιβάλλεται από την εποχή μας και από τον τρόπο ζωής που ταιριάζει στη τάξη μας. Και κάναμε οικογένειες που βλέπουμε ελάχιστα, στο κενό που μας αφήνει ο αγώνας της βιοπάλης.   Έχουμε αγωνία για τα αγαθά που θα αποκτήσουμε, ενόσω θέλουμε όλο και περισσότερα.

Και ξεχάσαμε  το άρωμα του  βρεγμένου χώματος, και το χορτάρι που χάιδευε τα πόδια μας.

Ξεχάσαμε  την ξεγνοιασιά και την ελευθερία. Την οικειότητα και το μεγαλείο της απλότητας.

Τώρα χορτασμένος πια, και κορεσμένος, με θολή εικόνα του σκοπού της ζωής μου, έχω φτάσει σε μια ηλικία που συχνά γυρίζω και ρίχνω τη ματιά μου προς τα πίσω.

Και αναπολώ τις στιγμές εκείνες, τις αυλές, τα ξυπόλητα πόδια που χάιδευε θαρρετά το κύμα, που δεν ήμουν πνιγμένος από τα κτίρια, και το τσιμέντο.
 Που δεν αντίκριζα μόνο γκρίζο ουρανό, αλλά ξαπλωμένος στο χορτάρι έβλεπα το καθαρό γαλάζιο περιτριγυρισμένος από κίτρινες και άσπρες μαργαρίτες.
Τότε,.. που με συστολή πλησίαζα τα κορίτσια και προσπαθούσα να κάνω τον άντρα, και να τους ξεκλέψω το πρώτο μου φιλί.

Νοιώθω ότι πίσω μου κοιτώντας δεν βλέπω μόνο ένα παιδί που τρέχει στις αλάνες τις γειτονιάς παίζοντας με τις πέτρες. Βλέπω και τον εαυτό μου.. που χάθηκε, σε μια εποχή... που θα ήθελα με όλη μου τη καρδιά να ξαναζούσα!


Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο  
http://mytripssonblog.blogspot.gr/ στο ''Παίζοντας με τις λέξεις''

Ευχαριστώ την οικοδέσποινα του mytripssonblog που έκανε αυτό το υπέροχο δρώμενο, και που μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετέχω για πρώτη φορά, απολαμβάνοντας από την αρχή ως το τέλος όλη την υπέροχη δημιουργική διαδικασία. Ευχαριστώ όσους βαθμολόγησαν και είπαν καλά λόγια για τη συμμετοχή μου. Και επίσης είχα τη χαρά να διαβάσω τις τόσο υπέροχες δημιουργίες. Συγχαρητήρια σε όλους!

12 σχόλια:

  1. Και πολλά πολλά συγχαρητήρια σε σένα, για την εκπληκτική και τόσο νοσταλγική ιστορία που μας χάρισες!!
    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!!
    Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου σ'ευχαριστώ πολύ! Το δρώμενο με ενέπνευσε και ήταν και η πρώτη μου φορά! Όπως σου έχω πει ήδη το έχω απολαύσει φοβερά! Να είσαι καλά και να κάνεις κι άλλα!Φιλιά πολλά καληνύχτα γλυκιά!

      Διαγραφή
  2. Μέσα σε αυτά τα λόγια όλοι αναγνωρίζουμε κάπου τον εαυτό μας. Τις ανέμελες στιγμές που ευτυχώς ζήσαμε και μας κάνουν χαρούμενους όταν τις αναπολούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η παιδική ηλικία ναι ήταν όντως ανέμελη, πιο απλή, πιο ευχάριστη! Και οι αναπολήσεις αφήνουν μια μελαγχολία αλλά συγχρόνως είναι ευχάριστες! Να είσαι καλά καλό βράδυ

      Διαγραφή
  3. Το λάτρεψα! Αυτή η αναπόληση άγγιζε κρυφές χορδές στις ψυχές πολλών. Ωραία γραφή.Κυλά άνετα και διαβάζεται αβίαστα με ενδιαφέρον. Καλή συνέχεια Μαίρη
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου σ'ευχαριστώ πολύ! Πάντα με μια καλή κουβέντα γλυκιά μου! Να είσαι καλά, σου στέλνω πολλά φιλιά και να έχεις ένα ευχάριστο βράδυ και ένα πιο ευχάριστο ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  4. Μαίρη μου έκανες πολύ δυνατό ξεκίνημα στο Παιχνίδι των λέξεων!
    Μπράβο σου!
    Καλή συνέχεια να έχεις μάτια μου!
    Πολλά φιλιά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστέα μου γλυκιά σ'ευχαριστώ, μα το σημαντικό είναι ότι χάρις στα δρώμενά σας περνάω υπέροχα!Φιλιά και ένα υπέροχο βράδυ σου εύχομαι!

      Διαγραφή
  5. Σαν να ζούσα στη δικιά μας αλάνα.
    Με γύρισες πολλά χρόνια πίσω κι απόλαυσα το κείμενο σου.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου σ'ευχαριστώ πολύ! Αυτές είναι αναμνήσεις πολλών ατόμων, παρότι για να είμαι ειλικρινής εγώ τις έχω βιώσει μόνο από αφήγηση άλλων! Καλή Κυριακή!

      Διαγραφή