Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2021

Μini Σκυτάλη #1!

 


Το είδωλό μου, λεγόταν  Συνείδηση…


Ο Ζήνων παραπατώντας, μπήκε αργά στο δωμάτιο. Τον είδε να στέκεται με το μελετημένα   ατημέλητο μαλλί του, το ξεσκισμένο του τζιν, και γυμνός από τη μέση και πάνω, μπροστά στο παράθυρο ζωγραφίζοντας σιωπηλές μαύρες φιγούρες  σκοταδιού αφιερωμένες στη νύχτα,  που άπλωνε τα αδηφάγα πλοκάμια της.

 Εκείνος  απόψε γύρισε μόνος. Τελευταία γινόταν συχνά αυτό. Η φιλενάδα του άντεχε όλο και λιγότερο τα καπρίτσια του και τον άφησε ελεύθερο υπηρεσίας. Ελεύθερο υπηρεσίας! Κάγχασε ειρωνικά με τη σκέψη του, και γέμισε ένα ποτήρι ουίσκι, που ήπιε μονορούφι.

Ποτέ δεν είχε αισθανθεί δυσφορία. Κι όμως απόψε, κάτι του έσφιγγε το στήθος. Κάτι ακαθόριστο που δεν είχε ξανανιώσει. Έβγαλε αργά τα ρούχα του, και γυμνός, στάθηκε κι αυτός στο παράθυρο.

- Θυμάσαι; Τον ρώτησε απλά; Κάποτε απέξω από αυτό το παράθυρο έβλεπες να στέκεσαι σε ένα σταυροδρόμι, και άκουγες δύο φωνές  που σε καλούσαν.   Η μια φωνή σου έλεγε πως έπειτα από κόπους και μόχθο θα έφτανες ίσως σε ένα στόχο. Στον στόχο που έχουν όλοι οι φτωχοί. Να αποκτήσουν κάτι περισσότερο από τους γονείς τους. Μα καμία ελπίδα για το σάλτο. Για τη μεγάλη μετάβαση από το Τίποτα στο Κάτι.  Ήσουν πάντα αδήμων! Ήσουν πάντα ένα μεγάλο Θέλω! Ένα μεγάλο Τώρα! Κι έπειτα,… το τραγούδι της λάγνας φωνής στα αυτιά σου. Της φωνής που λάμπει! Που υπόσχεται! Μπορείς να τα έχεις όλα στα πόδια σου! Δικά σου! Τον κόσμο ολόκληρο!

Ο Ζήνων έσκυψε και πήρε από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του μια φωτογραφία. Την ίδια αυτή φωτογραφία που του πέταξαν απόψε στη μούρη, σαν τελεία και παύλα μαζί. Άπλωσε το χέρι κρατώντας την, και η μισόγυμνη φιγούρα με το τζιν και το στυλιζαρισμένο μαλλί, έδωσε ένα σάλτο και έγινε ένα μαζί της.

Κρατώντας την φωτογραφία στο χέρι, ολόγυμνος πάντα, στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη. Άπλωσε το χέρι και τη σφήνωσε   στην κορνίζα του πάνω. Κοίταξε ώρα πολλή το είδωλο του, σαν κριτής σε διαγωνισμό μοντέλων, σαν ζωγράφος που μελετά τη λεπτομέρεια πριν την αποτυπώσει στον καμβά.

Εξακολουθούσε στα τριάντα οκτώ του, να είναι όμορφος. Όμως κάτι, που είχε τη χροιά σάπιου, άρχισε να σταλάζει πύον και να του λεκιάζει την ωραία θωριά  του.

Το βλέμμα του έπεσε πάλι στη φωτογραφία. Αναπόφευκτα έκανε συγκρίσεις.

Εκεί, ετών 19! Γεμάτος από μείγμα σιχασιάς για τη μιζέρια, και δίψας για γλέντι και για ζωή. Μα τόσο όμορφος! Με τόση δύναμη! Μπορούσε με ένα χαμόγελο λοξό, με ένα λάγνο βλέμμα όλο υποσχέσεις και πρόθυμη υπακοή, να ανοίξει τη μεγάλη πόρτα χωρίς καν να πιάσει το πόμολο. Και μετά, χλιδή, λάμψη, χρήμα! Χρυσός! Όχι μπρούντζος!

Και τώρα, 38! Μια ζωή γεμάτη απολαύσεις! Μια ζωή που άλλοι δέκα φορές να πέθαιναν και δέκα να γεννιόνταν, δεν θα τη γνώριζαν. Και να είχε τώρα αυτό το συναπάντημα με τον αδελφό του! Γιατί κουβάλαγε τη φωτογραφία του έφηβου Ζήνωνα μαζί του; 

Μα για να του πει τη φράση που του είπε:

-Τι κρίμα που σε συναντώ μετά από τόσα χρόνια! Απόψε κάνουμε φιλανθρωπικό έργο! Γι’ αυτό και θα σου κάνω ένα καλό. Έβγαλε τη φωτογραφία και του την πέταξε στα χέρια. Να δες! Πώς ήσουν και ποιος ήσουν! Και ίσως οι αναμνήσεις και το ταξίδι προς τα πίσω σε βοηθήσουν.

‘’Αυτό το φιλανθρωπικό γκαλά έφταιγε’’ μονολόγησε. ‘’Αν δεν είχα πάει δεν θα είχα άσχημα συναπαντήματα’’.

Στο φιλανθρωπικό  γκαλά που πήγε με τη φιλενάδα του απόψε, ανάμεσα στην αφρόκρεμα συνάντησε και μια  εικόνα αχνή του παρελθόντος,  που το είχε ξεχάσει.  Ο αδελφός του και η γυναίκα του ήταν από τους διοργανωτές της βραδιάς. Μα μόλις τον αντίκρισαν, η ψυχρή και περιφρονητική τους συμπεριφορά, του προκάλεσε σοκ.

-Δύσκολη εποχή για πρίγκιπες. Άκουσε μια φωνή τόσο έντονη, που ο ήχος αντανακλούσε από τους τοίχους στο κεφάλι του, και   ξανά στους τοίχους, γεμίζοντας με λόγια που λέγονταν και με λόγια που απειλούσαν να ειπωθούν, τον τεράστιο χώρο του δωματίου.

Το χέρι που κρατούσε το ποτήρι, έμεινε μετέωρο για λίγο, και μετά με ύφος σαν να παράκουσε, το ξαναγέμισε , συντροφεύοντας το αλκοόλ με ένα από τα χάπια,   που υπόσχονται στις μπερδεμένες ψυχές, ονειρικές διεξόδους. Ήταν το δεύτερο απόψε. Στάθηκε πάλι μπροστά στον καθρέφτη.   Ένα όμορφο πρόσωπο, σίγουρα! Μα  κάπου του φάνηκε ανέκφραστο, με ένα χνάρι ασχήμιας, σαν ρωγμή στην τέλεια σμιλεμένη του θωριά.   Έκανε μεταβολή, άδειασε πάλι το ποτήρι του, και ετοίμασε μια πρέζα κόκας, για να νοιώσει καλύτερα.   Όλα,... εισφορά της πολυτελούς ζωής, που είχε μάθει να ζει.

-Ξέρεις τι σε πείραξε απόψε;  ψιθύρισε πάλι η φωνή, σαδιστικά.  Τι περίμενες;  Αγκαλιές, και χαρά; Σαν να μην έχει μεσολαβήσει τίποτα; Περίμενες θαυμασμό μήπως;

-Τι έπαθες ; φώναξε γυρίζοντας στον καθρέφτη.   Εγώ δεν έχω κανέναν ανάγκη. Πάντα τα βόλευα. Είμαι ωραίος, είμαι περιζήτητος, είπε και ήπιε εις υγείαν του ειδώλου του.

-Όμως είσαι   τριάντα οκτώ  χρόνων. Δεν είναι και τόσο ρόδινος πια ο δρόμος σου, ακούστηκε πάλι η φωνή από τον καθρέφτη. Ξέρεις βαθιά μέσα σου,  πως λιγοστεύει η αξία του εμπορεύματος που πουλάς. Υπάρχουν  αντίζηλοι νεότεροι και ομορφότεροι από σένα.

Γούρλωσε τα μάτια του και κοίταξε ξανά τον καθρέφτη.

-Ποιος … είσαι; Τι θέλεις… από… μένα; τραύλισε φοβισμένα.

-Δεν με ξέρεις; Κι όμως, εσύ με κάλεσες! Με λένε Συνείδηση! Αυτή, που πρέπει να έχει κάποιος, για να λέγεται Άνθρωπος!

-Δεν σε κάλεσα.

-Παραδέξου!  Η εικόνα του αδελφού σου και της γυναίκας του,  γεμάτοι αγάπη και ευτυχία,  στρίφτηκε σαν φθονερό μαχαίρι, μέσα στη ψυχή σου.  Είδες σ’ αυτούς, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στη φροντίδα άρρωστων παιδιών,  έναν πλούτο, που όλοι θαύμαζαν, και που δεν είσαι άξιος να αποκτήσεις ποτέ. Παραδέξου!   Δίπλα στο ζευγάρι που έλαμπε από την αγάπη που  πρόσφεραν απλόχερα στους γύρω τους, εσύ και η  ηλικιωμένη ερωμένη σου, μοιάζατε με άσχημες καρικατούρες σατιρικού σκίτσου. Σαν  παράσιτα, σε χωράφι με πολύτιμη σοδιά.

-Δεν είναι αλήθεια.

-Παραδέξου! Πως έβγαλες στο σφυρί τον εαυτό σου και με ύφος επιβήτορα, περίμενες τον καλύτερο πλειοδότη. Τώρα, εισπράττεις τα  κέρδη των επιλογών σου, και σε λίγο καιρό, τις συνέπειες. Η Νέμεσις πάντα κάνει την εμφάνιση της, όταν δεν το περιμένεις. Για θυμήσου!  Στην ηλικία των δεκαοκτώ, ενώ  άλλα παιδιά, αγωνίζονταν  να ανοίξουν μια πόρτα στο μέλλον, εσύ επέλεξες  να είσαι θιασώτης  της κραιπάλης. Άνετο στρατιωτικό, χάριν στις γνωριμίες , συνέχισες να ξοδεύεις αλόγιστα τα χρήματα των δικών σου και την υπομονή τους. Έκλεισες τα αυτιά στις διδαχές τους και διάλεξες το δρόμο σου. Γκρέμισες τις γέφυρες με το παρελθόν, έθαψες εμένα στα κατάβαθα του είναι σου, για να ζήσεις το παρόν, αδιαφορώντας για το μέλλον.

-Μα… ήθελα να είμαι ανεξάρτητος,  είπε ο Ζήνων.

-Δεν ξέρεις καν, τι σημαίνει ανεξαρτησία. Ήσουν πάντα εξαρτημένος από τα χρήματα των άλλων και απ’ τα πάθη σου. Είχες μια γοητεία άγουρη, που περίμενε να ανθίσει, όταν υπέκυψες στο φλερτ της πλούσιας κυρίας,   σαν  λιχουδιά που θα ευχαριστούσε τις αισθήσεις της. Το δέλεαρ; Όμορφα ρούχα, πλούσια, αναίμακτη ζωή. Χωρίς τύψη,  έκλεισες οριστικά πίσω σου την πατρική πόρτα, και άνοιξες αυτήν,  της οχληρής και άσκοπης ζωής. Άραγε τους θυμάσαι καθόλου τους δύστυχους γονείς σου; Τον πόνο που φώλιασες εσύ με τις επιλογές σου, μόνιμα στα μάτια τους και στην καρδιά τους;

-Μα αν η ζωή, σου δώσει την ευκαιρία να ζήσεις στα πλούτη, δεν έχει σημασία το μονοπάτι, αρκεί να μην είσαι ασήμαντος και φτωχός. Αυτοί ήταν γενιές πίσω. Τι ήξεραν από τον σύγχρονο κόσμο; Ήθελαν να παλεύω όλη μου τη ζωή για να ζω στα γεράματα με μια σύνταξη της πείνας; Μα τα ψίχουλα, δεν σου μαθαίνουν τη ζωή.

-Δεν ζήλεψες καθόλου την οικογένεια του αδελφού σου, τη σχέση με έναν άνθρωπο που δένεις τη ζωή μαζί του, με αγάπη, αφοσίωση, γαλήνη; Κι όταν τα προβλήματα έρχονται φυσιολογικά στη ζωή να κρατιέσαι από το χέρι, και να τα αντιμετωπίζεις με αυτόν τον σύντροφο από κοινού; Δεν ζήλεψες, το ότι έκαναν παιδιά, που έχουν να τους διδάξουν πολλά, και πολλά να τους κληροδοτήσουν ώστε να μείνουν πραγματικά στη ζωή σαν άνθρωποι με αξία; Δεν έχεις σκεφτεί πόσο όμορφο θα ήταν να τα είχες κι εσύ  αυτά;

-Τι να ζηλέψω; Ούρλιαξε στη φωνή ο Ζήνων. Ευθύνες είναι όλα αυτά, κι όχι ανεμελιά! Γεράματα πρόωρα είναι αυτά, κι όχι ζωή! Δεσμά είναι όλα αυτά, κι όχι πέταγμα ελεύθερο στους αιθέρες!

- Πόσο πλανάσαι λοιπόν! Το μονοπάτι, είναι που δίνει την αξία στον Άνθρωπο! Δεν αισθάνθηκες   ντροπή, που ζούσες  με τα χρήματα άλλου; Που τα κουτσομπολιά, σε μαρκάρισαν σαν ζιγκολό; Δεν ένοιωσες  ποτέ την χαρά της δημιουργίας, ούτε νοιάστηκες για τους διπλανούς σου. Έκανες καριέρα, στο να μοιράζεις αβροφροσύνες,  καταναλώνοντας σαμπάνια, σερβιρισμένη σε   κρυστάλλινα ποτήρια.  Και έγινες αυθεντία, στο να  είσαι ευχάριστος σε  θηλυκά, νωχελικά βολεμένα, στο μαξιλάρι του χρήματος και της δύναμης που τους χάριζε. Τι έχεις να κληροδοτήσεις και σε ποιον; Δεν νοιώθεις φόβο; Μεγαλώνεις, και μόλις φύγεις, αυτόματα θα ξεχαστείς, στη θέα ενός πανέμορφου νέου προσώπου!

-Απόλαυσα τη ζωή!

-Για ποια ζωή μιλάς; Η απόλαυση που έμαθες να προσφέρεις, είναι στιγμιαία και επιφανειακή. Γνώρισες ποτέ, την πραγματική αγάπη και τη σπουδαιότητα  της;  Έδωσες ποτέ ένα χάδι τρυφερότητας σε κάποιον, χωρίς να κρατάς στο άλλο χέρι το ανάλογο τιμολόγιο; Ένοιωσες τη δύναμη της ηθικής ικανοποίησης,  που μόνο ένα αξιοπρεπές,  περήφανο άτομο με ιδανικά, μπορεί να νοιώσει;  Αληθινός παρίας, κοστολόγησες τον εαυτό σου, νοικιάζοντας τον, χωρίς αληθινό κέρδος. Για την πραγματική ζωή είσαι και,  φτωχός, και μόνος! Ένα επιχρυσωμένο τίποτα!  Γιατί ο πραγματικός θησαυρός, η πραγματική επιτυχία, το μόνο που αξίζει, δεν είναι να κατορθώσεις να βάλεις τιμή στον εαυτό σου, αλλά να τον κάνεις ανεκτίμητο, και κανείς, μα κανείς, να μη μπορεί να τον αγοράσει!

-Πάψεεε!... φώναξε ο Ζήνων, πετώντας το ποτήρι στο καθρέφτη και σκορπίζοντας γυαλιά τριγύρω.

Με θολωμένο μυαλό από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, άρχισε να κλαίει.

Στο τέλος, αποκοιμήθηκε με τις τύψεις του, και στην αγκαλιά ενός φόβου πρωτόγνωρου, που τον άδραχνε σαν μέγγενη.  Μα το  πρωί, σαν ξύπνησε, είχε στο μυαλό του σκόρπιες στιγμές, από τη μάχη   με τη συνείδηση του. Και οι τύψεις είχαν ξεθωριάσει από το πρωινό φως. Περνώντας μπροστά από το μισοσπασμένο καθρέφτη,  έκλεισε το μάτι στο  όμορφο είδωλό του. Έσκυψε και μάζεψε την φωτογραφία του έφηβου Ζήνωνα από το πάτωμα, δίπλα από τα σπασμένα γυαλιά, και κατευθύνθηκε προς το καλαθάκι των σκουπιδιών. Το χέρι του δίστασε στιγμιαία. Μετά, με γρήγορες κινήσεις,  άνοιξε ένα συρτάρι και την πέταξε μέσα. Έπειτα  στάθηκε πάλι μπροστά στον καθρέφτη για την τελευταία πινελιά κοκεταρίας. Χαμογέλασε! Δεν έπρεπε να αργήσει. Η απόλαυση, τον περίμενε να μοιραστούν μια μέρα ακόμη!




Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στην πρώτη Μini Σκυτάλη που διοργανώνω μέσω του blog μου ΓΗΙΝΗ ΜΑΤΙΑ, και ελπίζω να ακολουθήσουν κι άλλες, με υπέροχες συμμετοχές σας! Σας ευχαριστώ ακόμα μια φορά όλους!






55 σχόλια:

  1. Καλημέρα Μαίρη μου. Υπέροχο το κείμενο σου. Ένας ειλικρινής μονόλογος από ένα ματαιόδοξο άτομο που ξαφνικά βλέπει πως είναι η αληθινή ζωή. Ο κάλπικος δρόμος που διάλεξε αρχίζει να καταρρέει μπρος στα μάτια του με την βοήθεια της συνείδησής του, που άργησε μάλλον να εμφανιστεί.
    Μπράβο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλημέρα Γιώργο μου σ' ευχαριστώ πολύ! Η ματαιοδοξία είναι άσχημος σύμβουλος επίσης η τάση της επιλογής του άκοπου, και εύκολου μπορεί να σε κάνει να μετανιώνεις χρόνια μετά! Καλή συνέχεια!

      Διαγραφή
  2. Τι ιστορία !!! Πόσα μηνύματα !!! Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ αυτή που πρέπει να έχει κάποιος γιά να λέγεται Ανθρωπος !!! Με συνεπήρε η ιστορία σου, τόσο αποκαλυπτικές οι αλήθειες της, τόσο φρικτό το ξεπούλημα την ανθρώπινης αξιοπρέπειας στον βωμό του επίπλαστου Παράδεισου της ανέμελης, εύκολης ζωής !!!Η αναζήτηση της ευτυχίας στο αλκοολ, τα ναρκωτικά, τον πληρωμένο έρωτα....το άδικο ξόδεμα της νιότης και της ομορφιάς.....και η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που ξεπηδάει γιά να αποκαλύψει την αποτρόπαιη αλήθεια, αλλά παραμερίζεται.....Η ΜΙΝΙ Σκυάλη στα καλύτερά της !!! Μπράβο !!! Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου το ότι βλέπεις τόση κατρακύλα στην κοινωνία μας οφείλεται στο ότι θεωρούμε τις αρχές ντεμοντέ! Και φυσικά η τάση του να είναι κάποιος θύτης είναι γιατί είτε κάποτε υπήρξε θύμα, είτε δεν έχει βρεθεί στη θέση του θύματος! Σ' ευχαριστώ πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Δύσκολο τελικά να είσαι άνθρωπος, να βάλεις στην άκρη τον εγωισμό, την φιλαρέσκεια, τη συνείδηση σου σε νάρκη. Υπέροχο κείμενο, σαν μονόλογος αισθημάτων. Οι αποφάσεις που παίρνουμε πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής μας και την σημαδεύουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεωργία μου είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο! Έχουμε συνηθίσει γιατί έτσι μας βολεύει να υποστηρίζουμε ότι θέλουμε αλλά κλείνουμε τα αυτιά μας όταν μας κατηγορούν για τις επιλογές μας! Πολλά φιλιά σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  4. Και η συνείδηση κοιμήθηκε λίγο ακόμη κάτω από φανταχτερά φώτα ενός σάπιου κόσμου.
    Υπέροχο το κείμενό σου Μαίρη μου.
    Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν υπάρχει πιο ανώδυνο Ελένη μου από το να κοιμίζουμε τη συνείδηση μας! Σ' ευχαριστώ πολύ πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Εντυπωσιασμένη κυρία μου!! Ένα διήγημα του βρώμικου επίπλαστου ασυνείδητου κόσμου της ευμάρειας και της αναξιοπρέπειας. Πόσο παραστατικά δίνεις την πάλη με τη συνείδηση ενός ανθρώπου που ξεπουλήθηκε για να νιώσει τη χλιδή. Και ο πόλεμος του Εγώ με τη συνείδησή του κατέληξε σε νίκη του άρρωστου Εγώ. Πόσες αλήθειες περιέχει το κείμενό σου!! Υπέροχη συμμετοχή
    Μπράβο ''μαμαδρώμενα'' Η μίνι σκυτάλη λάμπει!!
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου σ' ευχαριστώ πολύ! Είναι καλό να έρχεσαι σε ένα διάλογο με τη συνείδηση σου κατά διαστήματα! Σε αφυπνίζει! Όντως η μίνι έκανε μάξι θραύση! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Η γραφή σου, όπως πάντα δυνατή. Με το χειρουργικό νυστέρι ανά χείρας ανοίγει πληγές στην κοιμισμένη συνείδηση και την φέρνει σε πρώτο πλάνο μπροστά στα μάτια του Ζήνωνα. Ένας Ζήνωνας που ξεπουλήθηκε ναι, που εμπορευματοποιήθηκε ναι, που εκπορνεύτηκε αν θέλουμε ναι. Που ακολούθησε όλα εκείνα τα κίβδηλα και τα επιφανειακά.
    Όμως ο Ζήνωνας δεν έκανε κακό σε τρίτους. Δεν πλήγωσε παρά μονάχα τους γονείς του γιατί η στράτα του ήταν παρακμιακή. Ο νεαρός όμορφος Ζήνωνας δεν μοίρασε πληγές, θάνατο, απογοήτευση. Ακολούθησε την επιλογή του "εύκολου", του "λαμπερού". Αυτήν που του επιβάλλει ένα ολάκερο μοντέλο.
    Συνεπώς θεωρώ ότι θα πάρω ένα κομμάτι του. Θα σταθώ δίπλα του. Δεν θα τον δικάσω χωρίς ελαφρυντικά. Θα του ασκήσω κριτική, πιθανά σκληρή αλλά δεν θα τον θεωρήσω ένοχο.
    Απλά, εκείνο που θα πω, είναι ένα "κρίμα" και στην καρδιά μου θα φωλιάσει μια πίκρα, μια μελαγχολία καθώς ένας νέος άνθρωπος χαράμισε τη ζωή του. Θα του απλώσω το χέρι, θα πιω ένα ποτό μαζί του άνετα και θα κουβεντιάσω για τα όνειρά του, τις πλάνες του, τα λάθη του. Δεν θα σταθώ απέναντί του.
    Και θα πω σε εκείνον τον άλλο Ζήνωνα, στη συνείδησή του, να είναι πιο μαλακή, λιγότερο καταδικαστική και περισσότερο κριτική.
    Ο Ζήνωνας δείχνει στις επιλογές του, να μην έχει επιστροφή. Πετάει τη φωτογραφία στο συρτάρι και χαμογελά. Αυτό το χαμόγελο αφέλειας, αυταπάτης και όχι μια ματιά μίσους και κακίας, οφείλουμε να το παλέψουμε.

    Μαίρη μου, για την ποιότητα της συμμετοχής σου δηλώνω, όπως πάντα γοητευμένος γιατί το θέμα "καίει" και η γραφή σου ξεσηκώνει, καθηλώνει και γεμίζει ένταση.
    Είναι εξαιρετικό για μια ακόμα φορά.
    Στέλνω το σεβασμό και την εκτίμησή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου χωρίς νυστέρι επέμβαση δεν γίνεται και επίσης δεν υπάρχει ελπίδα για γιατρειά! Ο Ζήνωνας έκανε κακό και σε τρίτους! Κάνεις λάθος! Εσύ πιστεύεις πως κάποια ανεγκέφαλα άτομα που γνώρισε στη πορεία του μέσα στη χλιδή, δεν τον έκαναν πρότυπο και παράδειγμα; Γι' αυτό τον ρωτάει εσύ τι θα κληροδοτήσεις; Δεν κληροδοτείς μόνο στα παιδιά σου. Επηρεάζει η πορεία του καθενός μας ό,τι και όποιους αγγίζει, ακούσια. Άλλους λίγο άλλους πολύ πάντως μια επίδραση στο γύρω περιβάλλον την έχει.
      Σ' ευχαριστώ πολύ καλή σου μέρα και πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
    2. Ναι δεν αντιλέγω Μαίρη μου. Σίγουρα ο Ζήνων είναι ένα "πρότυπο" που ασκεί αρνητικές επιδράσεις στο περιβάλλον του. Ίσως σίγουρα κάποιους πάρει μαζί του. Και αυτό είναι μια κουβέντα που πρέπει να κάνει ένας πραγματικός φίλος μαζί του.
      Απλά, ήθελα να πω ότι τα κρίματά του δεν έχουν χαρακτήρα εγκληματικής επιρροής πάνω σε άλλους.
      Είναι ένας έκπτωτος άγγελος που θέλει κουβέντα.
      Θα πάω εκεί στα σχόλια με τον/την ανώνυμο για να σχολιάσω περαιτέρω, έχει ενδιαφέρον.
      Φιλιά καλή μου.

      Διαγραφή
  7. Μαίρη μου ένα είναι σίγουρο. Είμαστε οι επιλογές μας και κάνεις ποτε δεν ξέφυγε από τις επιλογές του!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα μου έχεις απόλυτο δίκιο! Καλημέρα και πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  8. Στο ύστατο δικαστήριο με τον εαυτό μας, δεν υπάρχουν ελαφρυντικά. Μόνο η ατόφια αλήθεια. Κι αν η πορεία ζωής είναι σαν του ήρωά σου, η καταδίκη είναι αναπόφευκτη. Μαίρη μου, σκιαγράφησες τον άνθρωπο που αφήνεται στα πάθη και τα λάθη του και καταφεύγει σε ψεύτικους παραδείσους για να καταπραϋνει τα έλκη του.
    Δυνατός μονόλογος που προβληματίζει με τις αλήθειες του, γιατί όντως υπάρχουν άνθρωποι που αυτοκαταστρέφονται, αφού πρώτα έχουν κατακρεουργήσει όσους είχαν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο τους.
    Συγχαρητήρια Μαίρη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη με ό,τι λες! Έτσι είναι και το χειρότερο πως όταν φτάσουν στον πάτο, τις ευθύνες τις ζητούν από τους άλλους, ενώ εξακολουθούν να φθείρουν τα πάντα! Πολλά φιλιά σ' ευχαριστώ καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  9. Μαίρη μου εξαιρετικό το κείμενό σου.
    Όταν οι άνθρωποι δεν κάνουν σωστές επιλογές ή καταστρέφουν τη ζωή τους με τις αποφάσεις τους έρχεται μια στιγμή που τους ελέγχει η συνείδηση τους μήπως και μπορέσουν να αλλάξουν γραμμή πλεύσης.
    Άλλες φορές μπορεί να καταφέρουν κάτι άλλες πάλι όχι.
    Τελικά οι επιλογές μας θα μας κυνηγούν εφόρου ζωής.
    Συγχαρητήρια.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου σ' ευχαριστώ πολύ! Δύσκολα αλλάζει κάποιος πλεύση όταν έχει κατρακυλήσει πολύ! Θέλει φοβερή δύναμη που λίγοι διαθέτουν! Η ζωή του καθενός είναι αποκύημα των επιλογών του! Καλημέρα πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  10. Σπουδαία ιστορία Μαίρη μου. Σπουδαίο πράγμα κι η συνείδηση.
    Μας κάνει ανθρώπους όταν την ακούμε. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ξεπουλιούνται για την εύκολη glamorous ζωή.
    Όλα είναι επιλογές. Και δυστυχώς οι επιλογές έχουν και αντίκτυπο και αντίτιμο.
    Σε ευχαριστούμε και για τα μηνύματα που περνάς και για την τροφή για σκέψη.
    Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου αυτό το βλέπουμε καθημερινά δες τα ριάλιτι και θα καταλάβεις! Μεγάλο ποσοστό ανθρώπων ξεπουλάει τον εαυτό του για το τίποτα που το θεωρούν όμως πολύ σημαντικό. Σ' ευχαριστώ πολύ πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  11. Καλησπέρα Μαίρη
    Διαβάζοντας την εισαγωγή, "το είδωλό μου, λεγόταν Συνείδηση…", ένιωσα πως θα ακολουθούσε ένα δυνατο κείμενο. Ενιωσα σωστά. Ενα δυνατό χαστούκι σε όσους από εμας τους ανθρώπους πιστεύουμε πως η ζωή μπορεί να είναι "εύκολη", χωρίς αγωνίες, χωρίς προβληματισμούς, χωρίς έγνοιες, χάρη στη χειραγώγηση των άλλων. Ενα πάρτυ δίχως σταματημό. Κάποια στιγμή βλέπουμε πως όλα έχουν μια ημερομηνία λήξης. Και καλούμαστε να πάρουμε μια απόφαση, για τη συνέχεια.
    Δυνατό, παραστατικό και επίκαιρο το κείμενό σου, χωρίς εύκολες απαντήσεις. Το λάτρεψα ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τζοάννα μου η ζωή από μόνη της μας μαθαίνει να εκτιμάμε την αξία του καλού και κοπιαστικού μόνο και μόνο γιατί μας κάνει να μην είμαστε αδρανείς! Τα πάντα πρέπει να λειτουργούμε και κυρίως το μυαλό μας μαζί με την καρδιά μας! Σ' ευχαριστώ πολύ πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  12. δεν σχολιάζω γενικά αλλά αυτή η διήγηση με κάνει να θέλω να σχολιάσω..πέρα απο το οτι είναι πολύ όμορφα γραμμένη, είναι τόσο δυνατή στην περιγραφή της που σε κάνει να νιώθεις οτι είσαι δίπλα στον Ζήνωνα και τον παρατηρείς

    θα διαφωνήσω με όλους και ζητώ συγνώμη...ο Ζήνωνας είναι άξιος θαυμασμού, έχει καταρρίψει απο καιρό τα μη θέλω του και έχει ακολουθήσει τα θέλω του...πολλοί άνθρωποι απο φόβο ίσως, δεν ακολουθούν τα θέλω τους..όταν λοιπόν ακολουθείς τα θέλω σου η συνείδηση σου είναι καθαρή...άραγε αυτό το ζευγάρι, είχε ακολουθήσει τα δικά του θέλω? μήπως είχε ενδυθεί το ρόλο του πολύ καλά? γιατί μια εικόνα δεν μας δίνει και το ολόκληρο..έτσι δεν είναι? όταν κλείνει η πόρτα του σπιτιού, εκεί είναι και οι μεγαλύτερες αλήθειες οι οποίες σπανίως βγαίνουν προς τα έξω!! Ο Ζήνωνας έκανε μια ζωή που αυτός ήθελε, μια ζωή που τον γέμισε ουσιαστικά σαν άνθρωπο, γι'αυτό και χαμογέλασε την άλλη μέρα..γιατί αν ο Ζήνωνας είχε ακολουθήσει την ζωή αυτή που είδε "των άλλων" και την είχε ακολουθήσει, απλά δεν θα ήταν ο Ζήνωνας..δεν θα ήταν εκεί που είναι, δηλαδή ολόκληρος..θα ήταν ενας μισός άνθρωπος...εγώ προσωπικά μόνο θαυμασμό μπορώ να νιώσω για τον Ζήνωνα που διάβασα..μόνο!!! Η φωνή που άκουσε δεν θα μπορούσε να είναι της συνείδησης του, γιατί πολύ απλά ο Ζήνωνας είναι ενας συνειδητοποιημένος άνθρωπος που ακολουθεί και επιμένει σε αυτό που έκανε και κάνει..δηλαδή στην πρώτη του επιλογή...εγώ μόνο εναν άνθρωπο άξιο θαυμασμού βλέπω που με όποιο κόστος ακολουθεί τα θέλω του και τα πρέπει του...μην κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλό μας..πόσοι απο εμάς έχουν ακολουθήσει τα δικά τους πρέπει και θέλω? πόσοι άνθρωποι απο εμάς ήταν ειλικρινείς με τον εαυτό τους? σας παρακαλώ τωρα..ας ειστε ειλικρινής με τον εαυτό σας..θα έπρεπε να ακολουθήσει τα πρέπει των γονιών? θα έπρεπε να ακολουθήσει τα πρέπει του κόσμου? θα έπρεπε να ακολουθήσει τα πρέπει του ζευγαριού? ..και όχι τα δικά του θέλω? κατα την γνώμη μου θα είχε ξεπουληθεί αν δεν είχε ακολουθήσει "τον εαυτό του"..και τραγουδάτε όσο θέλετε εσείς..αυτό ήταν το σχόλιο μου, γεια σας!!!

    όσο για τον καθρέφτη που έσπασε, λεφτά έχει θα αγοράσει άλλο αχαχ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι ακριβώς πρέπει να θαυμάσω; Απαντάω γιατί παρότι το ανώνυμος με παραπέμπει σε κάποιον που θέλει να μιλήσει με ασφάλεια, αλλά κάθε άποψη είναι σεβαστή! Γιατί θα πρέπει να θαυμάσω τον Ζήνωνα που σίγουρα για να καταφεύγει με αλκοόλ και ναρκωτικά σε πλαστά συναισθήματα, δεν θαυμάζει ούτε ο ίδιος μέσα του τον εαυτό του! Κι αν θαυμάσω τον Ζήνωνα γιατί διάλεξε να ξεπουληθεί, αυτόν που ζει βοηθώντας τους άλλους χαρίζοντας αγάπη και χαρά σε όσους έχουν ανάγκη τι πρέπει να τον κάνω; Να τον κατηγορήσω; Γιατί αν αυτή την στιγμή ανταλάσσουμε απόψεις και κρίνουμε σίγουρα δεν το οφείλουμε στους Ζήνωνες αυτού του κόσμου!

      Διαγραφή
  13. ας αφήσω και μια υπογραφή για το προηγούμενο σχόλιο μου

    Χ

    "Χ"....δηλαδή αυτό που βάζουν οι αγράμματοι που δεν ξέρουν να υπογράφουν στις ταυτότητες

    υγ πω πω δεν μπορώ..με συγχίσατε όλοι με τις ηθικολογίες σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ/η Ανώνυμε/η αν και δεν απαντώ σε σχόλια αγνώστων εν τούτοις να δεχθώ την υπογραφή σου Χ αν και δεν είσαι αγράμματος/η (ο καθένας που κρύβει την ταυτότητά του κάποιους λόγους θα έχει) και να σου γράψω τη γνώμη μου για το σχόλιό σου. Φυσικά ο άνθρωπος πρέπει να ακολουθεί τα θέλω του. Να είναι ο εαυτός του. Να αισθάνεται καλά με ό,τι κάνει. (κάποια ''θέλω'' είναι και των σωματέμπορων, είναι και των εγκληματιών είναι και των παιδεραστών, ναι;)Και φυσικά συμφωνώ ότι μια εικόνα δεν μας δίνει το Όλον!! Δεν ξέρουμε τι γίνεται όταν κλείνουν οι πόρτες. Το ίδιο και για τον Ζήνωνα ισχύει. Μια εικόνα του δεν μας δίνει το όλον, σωστά.Στο διήγημά μας όμως έχουμε δεδομένα. Ο νεαρός εκμεταλλεύτηκε την εμφάνισή του-δεδομένο. Είναι ζιγκολό για να αποκτήσει χρήματα. Αυτός είναι και ο απώτερος στόχος του, η χλιδή, η εύκολη άνετη ζωή χωρίς κόπο, τα πλούτη. Σωστά κι εδώ; Ο δρόμος που τον οδήγησε στο στόχο του δεν ξέρουμε αν του άρεσε, αν ήταν ''θέλω'' του. Του άρεσαν τα πλούτη σιγουρα. Αν του άρεσε ο δρόμος του γιατί να πίνει τόσο πολύ και να παίρνει ουσίες που κοιμίζουν το νου και βλάπτουν τον οργανισμό; Κάποιος που τα έχει καλά με τον εαυτό του δεν χρειάζεται πλασματικές στιγμές να ζει που του προσφέρουν οι ουσίες. Αρα δεν του άρεσε αυτό που έκανε αλλά στην ηλικία του αυτό γνώρισε και δύσκολο να αλλάξεις ζωή αν δεν έχεις δυνατή θέληση.Στην πραγματικότητα ξεπουλήθηκε ήδη σε κάθε ηλικιωμένη που τον πλήρωνε να παριστάνει τον εραστή και ερωτευμένο. Η συνείδηση που ήλθε, που παρουσιάστηκε είναι γιατί υπάρχει ένα ψηγμα έστω του εαυτού του που τον κρίνει. Που του λέει ότι δεν ζει αληθινά, ότι δεν έχει γνωρίσει την αγάπη, την ικανοποίηση που προσφέρει η προσφορά, το να είσαι χρήσιμος στην κοινωνία που ζεις. Αρα διαφωνώ με το θαυμασμό που τρέφεις στον πρωταγωνιστή του διηγήματος. Σεβαστός ο θαυμασμός σου φυσικά. Αλλίμονο όμως αν τα ''θέλω '' μας ήταν τέτοια που μας οδηγούν στο περιθώριο της ζωής και της κοινωνίας. Σκέψου, είναι 38, σε 10 χρόνια δεν θα είναι εμπόρευμα κατάλληλο για τις ηλικιωμένες μια και οι ρυτίδες θα του χαλάνε την εμφάνιση και η ηλικία δεν θα βοηθά. Πώς φαντάζεσαι το Ζήνωνα που η ματιά που έριξε σον καθρέφτη -και δεν δείχνει ικανοποίηση της ζωής του- δείχνει ότι σαν νάρκισος θαυμάζει την εμφάνισή του. Αυτό φάνηκε και οταν γδύθηκε στην αρχή. Ένας που αυτοθαυμάζεται και ελέγχει το εμπόρευμα που πουλά. Πώς φαντάζεσαι τη ζωή του στο μέλλον; Ίσως αλκοολικός; Ίσως με πιο βαριά ναρκωτικά εθισμένος; Πάντως τίποτε από αυτά που εγώ φαντάζομαι δεν δείχνουν άνθρωπο που πατάει γερά στα πόδια του και τα έχει καλά με τον εαυτό του
      ΥΓ Συγνώμη αν σε συγχίσαμε πάντως θα το ξανακάνουμε

      Διαγραφή
    2. δεν διάβασα όλο το σχόλιο σας, αλλά θέλω πριν το διαβάσω όλο, να σχολιάσω ενα σημείο που εκεί στάθηκα πριν τελειώσω την αναγνωση σε όλο αυτό που λέτε...

      πως είναι δυνατόν να λέτε οτι
      δεν ξέρουμε τι γίνεται όταν κλείνουν οι πόρτες και αναφέρεστε στον Ζήνωνα..μα του Ζήνωνα τις στιγμές μέσα στο σπίτι, διαβάσαμε...οπότε δεν θα συμφωνήσω σε αυτό...το τι έγινε όταν έκλεισε η πόρτα του Ζήνωνα, το διαβάσαμε
      και σταματάω εδώ, για να διαβάσω και το υπόλοιπο σχόλιο σας

      χ

      Διαγραφή
    3. Μα δεν μιλώ μόνο για το Ζήνωνα. Μιλάς για το ζευγάρι που γνωρίζουμε μόνο ενα μέρος της ζωής του και όχι το όλον. Και του Ζήνωνα ένα μέρος της ζωής του γνωρίζουμε δηλ αυτήν τη βραδιά που περιγράφει το διήγημα. Αυτό εννοώ. Δεν ξέρουμε άλλες βραδιές πώς επιστρέφει σπίτι του ή τι αισθάνεται. Εντάξει;

      Διαγραφή
    4. πάντως εγώ αν ήμουν ηλικιωμένη κυρία -που κοντά είμαι δηλαδή- και είχα σεξουαλικές επιθυμίες και ήμουν μόνη, θα ήθελα να έχω λεφτά στην άκρη να τα χρησιμοποιήσω για την ευχαρίστηση μου και εναν Ζήνωνα παρέα...το ομολογώ..αυτό θα πω μόνο και δεν θα πω κάτι άλλο, μιας και δήλωσα οτι συμφωνώ μονο με τις δικές μου απόψεις...να με συγχίζεται, μου αρεσει αχαχ

      χ

      Διαγραφή
    5. Αν ήσουν ηλικιωμένη κυρία και είχες χρήματα, σίγουρα εσύ θα περνούσες καλά! Όμως μέσα σου θα σε έτρωγε το ότι ο Ζήνωνας δεν θα καθόταν δίπλα σου χωρίς λεφτά. Δεν θα σε κοιτούσε καθόλου αν δεν του πρόσφερες χλιδή και ανέσεις! Κι αυτό κάπου θα σε έτρωγε γιατί είναι φοβερό το αίσθημα της ιδιοκτησίας ότι αγοράζουμε εύκολα μπορεί να το αγοράσει κάποιος άλλος με περισσότερο χρήμα. Οπότε τίποτα δεν είναι σίγουρα δικό μας ποτέ!

      Διαγραφή
    6. Θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να πω δύο-τρία πράγματα στον/στην αγαπητή ανώνυμο/η φίλο/η.
      Σεβαστή η ανωνυμία αν και λίγο "άδικη". Τέλος πάντων, δεν είναι το κυρίαρχο.
      Κανείς δεν είναι ντυμένος με τον μανδύα της "ηθικοπλαστικής" δήθεν ταυτότητας. Κανείς! Και σε μένα, τον γράφοντα, μακριά τέτοιες αντιλήψεις.
      Κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος απέναντι στις τύψεις και στις χαρές του. Αρκεί να μην προκαλεί καταστροφή σε τρίτους ολόγυρά του.
      Ο Ζήνων έχει δικαίωμα στη ζωή του. Ακόμα και στην αυτοκαταστροφή του. Όμως η στάση απέναντι στη ζωή, έχει και αντικειμενικές αξίες.
      Για παράδειγμα η εξάρτηση από ουσίες, η εκπόρνευση σώματος και ψυχής, σίγουρα είναι δικαίωμα αλλά σίγουρα δεν προσφέρουν τίποτα στον φέροντα. Μήτε καν την ηδονή αν θέλεις, μήτε την απόλαυση. Το να πληρωθώ για να κάνω έρωτα δεν είναι χαρά. Το να "γίνω" για να νιώσω όμορφα δεν είναι χαρά.
      Τέλος, δεν ήρθαμε εδώ, δικαστές να δικάσουμε το Ζήνωνα, εγώ τουλάχιστον όχι. Άνετα θα μιλούσα μαζί του, θα έκανα παρέα μαζί του μέχρι το σημείο να μοιραστούμε απόψεις και κρίσεις.

      Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει ή ακόμα δει το έργο "Αίθουσα του θρόνου". Στην πλοκή υπάρχει ένας "Ζήνωνας" με το όνομα "Παντιάς Φλέρης". Ο δαίμονας της παρέας. Κινούμενη καταστροφή. Γόης, εραστής στα πάντα. Πίνει, ζει, κάνει σεξ, σε κάθε ηλικία, βιάζει, οδηγεί στο θάνατο μια μουγκή, οδηγεί στο θάνατο τον πατέρα του.
      Το αντίπαλο δέος, ο Λουκάς, δεν τον κρίνει, δεν τον δικάζει. Μένει δίπλα του και δεν δέχεται ότι είναι ένα τέρας. Γιατί ο Λουκάς ή ο Ζήνων "θέλει" να έχει αυτήν την εικόνα. Αρέσκεται και αυτός σε ένα στερεότυπο στην άλλη πλευρά του λόφου.

      Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
    7. Γιάννη μου θα διαφωνήσω για την αίθουσα του θρόνου. Ο Λουκάς δεν τον κρίνει και δεν τον δικάζει, ως προς αυτό που ξέρει πως είναι ο ξάδελφος του. Ένας γόης, εραστής στα πάντα. Το τι έχει κάνει ο Παντιάς από πλευράς κακού στους άλλους, το ξέρει μόνο ο Παντιάς και ο αναγνώστης. Δεν μπορείς να κρίνεις κάποιον όταν κάνει μουλωχτά το κακό και την κοπανάει πριν βγει στη φόρα κάτι.

      Διαγραφή
    8. μέσες άκρες το θέμα σηκώνει πολύ συζήτηση και σε σημεία συμφωνώ, σε άλλα όχι αλλά καλό είναι αυτό γιατί γίνονται συζητήσεις και το οτι είμαστε εδω και συζητάμε δείχνει και ενα πολύ καλογραμμένο κείμενο, που μας προβλημάτισε, μας έκανε παρατηρητές του κτλ...δεν είμαι απόλυτη σε αυτά που λέω, απλά το συζητάω, ίσως βγήκε μια ενταση στο γράψιμό μου αλλά είναι ο τρόπος που γράφω..σας εκτιμώ όλους και σας διαβάζω...εννοείτε πως είμαι κατά στους βιασμούς και γενικά σε πράξεις άνευ συναίνεσης, δεν το συζητώ αυτό..ή να οδηγήσει κάποιος κάποιον άλλο σε θάνατο, ποιος μπορεί να είναι υπέρ σε κάτι τέτοιο..την αίθουσα του θρόνου δεν την έχω δει, δεν μπορώ να πω κάτι..απλά το να λέμε για κάτι οτι είναι ανήθικο ή ηθικό, αυτό το κάνει να έχει ταμπέλες..τις οποίες αν τις ακολουθήσεις σε κυνηγούν οι άλλοι με αυτές αχαχ παίρνουν την ταμπέλα στο χέρι και στην κοπανάνε στο κεφάλι..ενω στην ουσία την ταμπέλα μας θα έπρεπε να την κρατάμε στο δικό μας χέρι...βέβαια δεν μπορώ να αναλύσω παραπάνω τον Ζήνωνα γιατί εγώ δεν θα επέλεγα κάτι τέτοιο για εμένα, αλλά δεν θα το απαγόρευα κι όλας σε κανένα..δεν θα το θεωρούσα ούτε ηθικό ούτε ανήθικο..θα το σεβόμουν ως επιλογή του άλλου μιας και αυτό θα είχε να κάνει με την δική του ζωή


      χ

      Διαγραφή
    9. ο Ζήνωνας ίσως παίρνει χάπια και πίνει λόγω της συμπεριφοράς των άλλων, που τον κρίνουν κτλ δηλαδή αν δεν ασχολούνταν οι άλλοι πχ ο αδερφός του που συμπεριφέρθηκε έτσι, ίσως ο Ζήνωνας να μην έπινε ή να μην έπαιρνε χάπια..αν τον είχε αγκαλιάσει ο αδερφός του, δεν θα άκουγε "επικριτικές φωνές" μετά απο τον καθρέφτη κτλ


      χ

      Διαγραφή
    10. ας πάρουμε άλλη περίπτωση πχ του ζητιάνου...ας πούμε οτι έχει οικογένεια που θέλει να του παρέχει σπίτι, θέλει να του προσφέρει ενα πιάτο φαγητό, θέλει να τον φροντίσει κτλ...ο ζητιάνος όμως θέλει απο επιλογή να ζει σε μισογκρεμισμένα σπίτια, να μην έχει λεφτά, να περιφέρεται δεξιά αριστερά και αν του προσφέρει κάποιος φαγητό θα φάει αν όχι θα μείνει νηστικός..το κάνει απο επιλογή οκ? το κάνει με την δική του λογική, γιατί είναι η επιθυμία του και τις επιθυμίες μας πρέπει να τις ακολουθούμε...αυτό, τον ευχαριστεί στην ουσία...τώρα, αν "ταλαιπωρεί" το σώμα του είτε μένοντας 3 μέρες νηστικός είτε επειδή εκπορνεύετε -όπως είπατε- το δικό του σώμα χρησιμοποιεί και όχι των άλλων...ο χ "ζητιάνος" λοιπόν, ούτε το φαγητό θέλει της οικογένειας του, ούτε τίποτα..αν η οικογένεια τον επικρίνει και σταθεί δικαστής απέναντί του, τότε ο χ ζητιάνος θα πάθει οτι και ο Ζήνωνας, θα σταθεί απέναντι απο τον καθρέφτη που τον επικρίνει, αλλά θα συνεχίσει ευτυχέστερος γιατί ποιος θέλει να είναι δίπλα σε επικριτές και δικαστές? αν δεν τον επικρίνει κανείς, πολύ απλά δεν θα σταθεί μπροστά σε εναν επικριτικό καθρέφτη...θα είναι απλά ενας ευτυχισμένος άνθρωπος που ακολουθεί τα θέλω του!!! Η όποια οικογένεια λοιπόν δικάζει...ενα παιδί που ακολούθησε την πορεία του Ζήνωνα, ενα άλλο παιδί που στην πορεία θέλησε να γίνει "ζητιάνος", ενα άλλο παιδί που δεν ακολούθησε την δουλειά που ήθελε ο πατέρας πχ και οτι άλλη περίπτωση μπορούμε να σκεφτούμε, κατα την γνώμη μου αυτή τη οικογένεια δεν σέβεται το ίδιο της το "παιδί"...δικάζει γιατί την νοιάζει η γνώμη του κόσμου, αυτό το γ@μημένο το "τι θα πει ο κόσμος" είναι στην ουσία...δικάζει και κατακρίνει και διώχνει το ίδιο της το παιδί στην ουσία, γιατί "φωνάζει" την αθωότητα την δική της εκείνη την στιγμή, το καλό της πρόσωπο...δεν έχει τα @@ να στηρίξει τα θέλω των παιδιών της γιατί κοιτάζει τα δικά της @@..αυτή είναι η γνώμη μου και συγνώμη για την λέξη @@..προσωπικά είμαι υπέρ και του Ζήνωνα και του όποιου ακολούθησε τα θέλω του και είχε το κουράγιο να δείξει τα δικά του @@ σε όσους ήταν αντίθετοι...

      χ

      Διαγραφή
    11. Γιάννη θα έκανες παρέα και θα δεχόσουν εναν άνθρωπο που κάνει φιλανθρωπικό γκαλά προς ξένους και συγχρόνως πετάει μια φωτογραφία στα μούτρα του αδερφού του για τους χ λόγους που δεν ταιριάζουν στην δική του οπτική? για ποιο "φιλανθρωπικό έργο" μιλάμε? έχει αυτός ο άνθρωπος αληθινή αγάπη στην καρδιά του ή απλά φτιάχνει την εικόνα του με την δήθεν "φιλανθρωπία" του?

      συγνώμη για τον ενικό, αλλά νιώθω οικεία γιατί διαβάζω τα γραπτά όλων σας
      χ

      Διαγραφή
    12. ο Ζήνωνας ναι, δεν θα καθόταν δίπλα μου χωρίς λεφτά, ούτε εγώ θα καθόμουν δίπλα του -σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία απο αυτή που έχω τώρα- χωρίς λεφτά..κι επειδή θα πήγαινε στα περισσότερα λεφτά, νιώθω την ανάγκη τώρα, να αποκτήσω περισσότερα λεφτά στο μέλλον αχαχ μου βάλατε ιδέες..ποιος θέλει να ζήσει γηρατειά χωρίς απολαύσεις αν τύχει και είναι μόνος? κανείς...κατα την γνώμη μου Ζήνωνες χρειαζόμαστε στα γηρατειά μας -αν είμαστε μόνοι- και όχι δήθεν φιλανθρωπικά γκαλά...

      δεν γράφω άλλο σχόλιο...γεια σας!!!
      χ

      Διαγραφή
    13. μην μου απαντήσετε..απλά σκεφτείτε κι αυτή την οπτική


      χ

      Διαγραφή
  14. Όμορφη γραφή και το εύρημα του διαλόγου με την συνείδηση του Ζήνωνα, διαμέσου του καθρέπτη, υπέροχο. Από την μία οι παραδοσιακές αξίες που ο πρωταγωνιστής σου έχει απεμπολήσει από τα νιάτα του και από την άλλη ένας διαφορετικός αξιακός κώδικας, τον οποίο υπηρετεί πιστά και όπως πολύ ωραία μας δείχνεις στο τέλος, δεν πρόκειται να αρνηθεί. Απόλαυσα τον διάλογο, επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές, τελικά όμως ο Ζήνωνας έχει πάρει τις αποφάσεις του προ πολλού.
    Την Καλημέρα μου, Μαίρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βασίλη μου σ' ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που σου άρεσε και που ήσουν μαζί μας αυτή τη φορά! Καλή σου μέρα και να περάσεις ένα όμορφο και ήρεμο Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  15. Το λαμπερό του πνεύμα (δεν ξέρουμε αν διαθέτει) και η ευχάριστη παρουσία του είναι το μεγάλο του ατού. Αμετανόητος νάρκισσος, (κάποιες φορές παρασύρεται σε απολογητικές σκέψεις) βλέπει τον κόσμο με πικρόχολο σαρκασμό και αποστροφή. Ζει το δικό του όνειρο εξαργυρώνοντας τη γοητεία του αδυνατώντας όμως να ελέγξει τους δαίμονες που τον καταδιώκουν, υποτιμώντας το χρόνο, ίσως από εγωισμό, αλαζονεία, ποιος ξέρει. Μια γεμάτη γοητεία εικόνα, φυλακισμένη στην τέλεια ομορφιά του.
    Δυνατή γραφή Μαίρη μου με επιλογές και μηνύματα.
    Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννίκα μου σ' ευχαριστώ πολύ χαίρομαι που σου άρεσε! Να έχεις μια όμορφη ημέρα! Καλή συνέχεια!

      Διαγραφή
  16. Αφησα σχολιο πριν λιγα λεπτα αλλα δεν βλεπω να εμφανιστηκε
    οποτε ξαναγραφω

    συγχαρητηρια για την υπεροχη συμμετοχη σου
    μου αρεσε πολυ, με μαγεψε η γραφη σου
    αγαπησα το ονομα του ήρωα, θαρρω του ταιριαζει απολυτα

    οι επιλογες θαρρω μας καθοριζουν αλλα αν χρειαστει μπορουμε να πραξουμε ενεργειες για να τις αλλαξουμε

    και παλι συγχαρητηρια
    φιλια πολλα



    Κικη Κωνσταντινου απο το μπλοκ εκφρασου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου σ' ευχαριστώ πολύ πάντα μας καθορίζουν οι επιλογές μας! Η αλήθεια είναι πως η δική σου οπτική με τσάκισε περισσότερο! Σου στέλνω πολλά φιλιά και σου εύχομαι μια όμορφη ημέρα!

      Διαγραφή
    2. Μαιρη μου να μαι πάλι με καθυστέρηση ήρθα, αλλά αποζημιώθηκα διαβάζοντας την πολύ δυνατή ιστορία σου και τα σχόλια των φίλων!!
      Ο ήρωας σου όντως έκανε την επιλογή του στο να ζήσει την ζωή που επιθυμούσε μέσα σε ένα κόσμο που κυριαρχούν το χρήμα και ο αυτοθαυμασμός,(για πόσο άραγε;) αλλά το να έρχεται αντιμέτωπος με την συνείδηση του, ίσως κατά βάθος, να ζητούσε την αγάπη που δεν είδα πουθενά γύρω του εκτός, από το ίδιο του τον εαυτό και αυτό θα είναι και η συνέπεια των επίλογων του!!!
      Με πολλά μηνύματα η συμμετοχή σου Μαίρη μου και με προβληματισμούς για συζήτηση από ότι χάρηκα εδώ!!
      Να είσαι καλά Μαίρη μου να περνας όμορφα με ότι κάνεις !! φιλιααα!!

      Διαγραφή
    3. Ρούλα μου καλώς ήλθες ξέρω πως καίγεσαι από ανυπομονησία εσύ με την νέα άφιξη! Με το καλό! Χαίρομαι που σου άρεσε μάτια μου πολλά φιλιά σου στέλνω σ' ευχαριστώ πολύ! Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  17. Υπεροχη γραφη Μαιρη μου , Ζήνων λοιπον , ο αναλωσιμος Dorian Gray μας , διχως αναστολές , διχως ερμα , αγγιζοντας επιδερμικα για την ωρα την συνειδηση του ,μεσα απο την καταπληκτικη συνευρεση τους στο καθρεφτη ...... , συγκλονιστικο το κειμενο σου ρεαλιστικό , με ενταση στην διαφωνια - διαλογο των δυον ακρων του Ζηνωνα και της συνειδησης του και εναν μοναδικο λυρισμο .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτια μου καλημέρα σ' ευχαριστώ και χαίρομαι που σου άρεσε! Φιλάκια πολλά καλή σου συνέχεια και καλή μας εβδομάδα!

      Διαγραφή
  18. Καλώς σε βρήκα. Ελπίζω να σε βρίσκω καλά. Μετά από ένα διάλειμμα 4 μηνών , επέστρεψα και στη blogoγειτονιά μας και στο blog μου , με νέα ανάρτηση .

    μου έλειψε γενικά το μπλογκιγκ και το μπλογκ μου και τα δρώμενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την καλώς ήρθες! Κι εμάς μας έλειψες ελπίζω να έχεις γεμίσει τις μπαταρίες σου! Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  19. Συγχαρητηρια για την συμμετοχή σου.Πολύ όμορφο και οι διάλογοι εκπληκτικοί.🌻Ευχομαι καλό μήνα από αυριο με υγεία και να μας φέρει όλα τα καλά.🌻

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλημέρα σ' ευχαριστώ πολύ χαίρομαι που σου άρεσε! Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  20. Τελευταία και καταιδρωμένη αφού βρήκα επιτέλους πατέντα να βάζω τα κείμενα στην ακρόαση. Ζιγκολό λοιπόν ο Ζήνωνας. Στο μεταξύ βέβαια στα 38 κάποιος είναι πολύ νέος και φυσικά και ωραίος αλλά αν κάνει τη ζωή που κάνει και ο Ζήωνας έρχεται όσο να πεις μια πρόωρη φθορά. Ε ρε αυτό το ρημάδι το χρήμα πόσο κόσμο έχει κάψει. Πολλά φιλιά Μαιρούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άτιμη εφεύρεση το χρήμα Χριστίνα μου! Σ' ευχαριστώ πολύ πολλά φιλιά και καλή εβδομάδα να έχουμε!

      Διαγραφή