Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Όταν γεννιέται η Ελπίδα…!!


Ήταν μια σκοτεινή βραδιά στο τέλος του  χειμώνα! Τα πάντα γύρω σιωπηλά και κάποτε το κρώξιμο κάποιας  κουκουβάγιας,  έσπαγε   τη σιγαλιά και  έδινε μια απόκοσμη νότα στην ατμόσφαιρα. Οι κάτοικοι του μικρού χωριού, ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους από νωρίς. Όλα τα ζώα ήταν λουφαγμένα στις φωλιές τους, και τα πάντα ήταν λες και κρατούσαν την ανάσα  τους. Ούτε καν φύλλο  δέντρου δεν κουνιόταν, τηρώντας  λες κι αυτό, έναν  παράξενο όρκο σιωπής.

Κανείς φυσικά δεν θα σκεφτόταν να κυκλοφορήσει μόλις άρχιζε να σουρουπώνει. Πόσο μάλλον τώρα, που  της νύχτας το πέπλο είχε καλύψει τα πάντα τριγύρω.

Δεν ήταν ένα συνηθισμένο μαύρο τοπίο.   Ήταν η εικόνα ενός τόπου,  που ο φόβος  μάκραινε το χρόνο και έδινε στο κακό το μεγαλείο και την αίγλη του.
  Ούτε μια φωτιά δεν φαινόταν να καίει πουθενά. Ούτε ένας καπνός δεν φανέρωνε ότι υπήρχε ζωντανό πλάσμα που αποζητούσε να ζεσταθεί.

 Δεν ήταν πάντα φωλιασμένος ο φόβος σε αυτό το μέρος. Ήταν κάποτε ένα αγαπημένο χωριό   που έσφυζε από ζωή,  γέλια, τρεχαλητά, τραγούδια,   νερά που κυλούσαν γάργαρα, δέντρα που χάριζαν απλόχερα τη σκιά τους,  για να προστατευθείς  από το μεσημεριανό λιοπύρι. Πουλιά που σε συντρόφευαν με το κελάηδισμα τους και λουλούδια που σκόρπιζαν την ευωδιά τους παντού.

Μια ζοφερή νύχτα όμως, τα άλλαξε όλα, όταν ,  στη κορυφή του λόφου,  το ζηλόφθονο κακό, έστησε το αρχηγείο του. Έναν κατάμαυρο πύργο με  σκοτεινούς  ενοίκους. Ήταν πλάσματα από έναν άλλο κόσμο, που κανείς δεν θα ήθελε να γνωρίσει,  με σκελετωμένα χέρια και ρουφηγμένα πρόσωπα, με μάτια βυθισμένα στις κόγχες τους. Μόλις  η νύχτα πήρε τη θέση της στο θρόνο της,  ξεχύθηκαν σε όλη τη πλάση, σκορπίζοντας το φόβο, αποζητώντας να κατευνάσουν τη πείνα τους. Τρέφονταν  με τον τρόμο και με το γκρέμισμα της ελπίδας των  ανθρώπων για το αύριο. Δυνάμωναν στερώντας τη χαρά, το γέλιο, το τραγούδι. Και για να το πετύχουν αυτό πιο εύκολα, χτυπούσαν  κάθε παιδική ύπαρξη της γης.   Τα τρυφερά αυτά πλάσματα, φυλακίζονταν στον πύργο, και με τον καθημερινό τρόμο τους μακριά από τα σπίτια τους και τους γονείς τους που τους έδιναν περισσή αγάπη, έχαναν  την αθωότητά τους, το τραγούδι τους, τη παιδική ξεγνοιασιά, και στράγγιζαν μέρα με τη μέρα,  μένοντας στο τέλος τρομοκρατημένα άψυχα κουφάρια.

 Κι όσο ο φόβος βασίλευε στην πλάση,  η  λαίλαπα που σάρωνε τα πάντα στο διάβα της, δυνάμωνε και κανείς δεν μπορούσε να τη νικήσει.  Στην αρχή πολλοί προσπάθησαν να ανέβουν   το λόφο. Αλλά ήταν μάταιο.   Τους δρόμους και τα μονοπάτια τα έκλειναν σκληρά αγκάθια, και άγριοι γύπες φυλούσαν τα περάσματα. Κάθε βράδυ από τότε, το αδηφάγο   λεφούσι   έβγαινε για κυνήγι, για να ρουφήξει κάθε ελπίδα που είχε γεννηθεί με το φως του ήλιου.
Οι νεράιδες του καλού, βλέποντας τα δεινά που έπληξαν τον κόσμο,  προσπαθούσαν να βρουν ένα τρόπο να βοηθήσουν τους ανθρώπους, που ο φόβος τους είχε μουδιάσει το σώμα και το μυαλό, και που πάντα όταν γίνεται κυρίαρχος, βυθίζει κάθε ζωντανό πλάσμα σε απελπισία , παραλύει τη σκέψη, και στερεί κάθε βούληση. Γνώριζαν όμως καλά πως όσο ο  πανικός  κυριαρχούσε, το κακό ήταν άτρωτο και δεν μπορούσε κανείς να το πολεμήσει. Έτσι κατέληξαν σε ένα και μοναδικό σχέδιο.

Το επόμενο πρωί, ο Γιάννος, ο προεστός του χωριού,    σεργιανούσε στο ποτάμι, όταν άκουσε μια υπέροχη μουσική, να βγαίνει μέσα από τις καλαμιές. Κι όπως έσκυψε να δει, παραμερίζοντας τα καλάμια, τα μάτια του αντίκρισαν  ένα πανέμορφο κοριτσάκι  με λαμπερά μαλλιά σαν τον ήλιο, να κάθεται κατάχαμα και   από ένα φύλλο που κρατούσε στα χείλη να παίζει μουσική.
Ξαφνιασμένος για λίγο, ένιωσε ένα ξεχασμένο σκίρτημα και έσκυψε προς το κοριτσάκι που θα ήταν πέντε με έξι χρόνων. Μόλις τον είδε σταμάτησε να παίζει, του χαμογέλασε και έβαλε το χεράκι της, μέσα στο δικό του ροζιασμένο χέρι.   Το πήγε σπίτι του.  Όσοι τους είδαν να περνούν, τους ακολούθησαν, ειδοποιώντας στο δρόμο και τους υπόλοιπους.  Γρήγορα το σπίτι ήταν γεμάτο κόσμο.

Η Ελισσώ, η γυναίκα του Γιάννου, έχυσε ένα δάκρυ κρατώντας τη μικρούλα στην αγκαλιά της. Και ακούστηκε ξέπνοη η φωνή της.

-Πώς σε λένε; Και η μικρή απάντησε με κελαρυστή φωνούλα…. Ελπίδα!..

-Μόλις βραδιάσει θα την ακούσουν και θα την αρπάξουν και αυτήν. Δεν γίνεται να την κρατήσουμε εδώ. .. φώναξε κάποιος  με φόβο.

-Για να τη φέρει σε μας το ποτάμι, είπε ο Γιάννος, μιλώντας έπειτα από πολλή ώρα, υπάρχει κάποιος λόγος. Τη νύχτα θα τη κρύβουμε στη σπηλιά πίσω από τον μεγάλο καταρράχτη. Έτσι, όποια φασαρία, θα καλυφθεί από τον  θόρυβο των ορμητικών νερών. Και θα τη φυλάει κάθε βράδυ ένας από εμάς. Και προσοχή! Πρέπει  να προσπαθήσουμε να μη τη σκεφτόμαστε και να μην αισθανόμαστε τίποτα, ώστε να μη καταλάβουν τι κρύβουμε.

Όλοι συμφώνησαν, και μια ολοκαίνουργη ζωντάνια  έδωσε χρώμα για λίγο στην ατμόσφαιρα.  Κοιτώντας την μικρή Ελπίδα, ένιωσαν μέσα τους   πως το  ξεραμένο κλαράκι της ελπίδας στη ψυχή τους , βλάστησε ξανά.

Ο καιρός περνούσε, και η μικρή Ελπίδα - ένα   όμορφο πλάσμα, γεμάτο πρωτότυπα χαρίσματα – κατά τη διάρκεια  της ημέρας, γέμιζε  μουσική τον τόπο. Τα ζώα την ακολουθούσαν παντού, ψιθύριζε στα δέντρα και αγκάλιαζε τους κορμούς τους, κι αυτά πετούσαν καινούργια βλαστάρια.  Ξάπλωνε στη γη και λες και αφουγκραζόταν το χώμα και μιλούσε στα πλάσματα που κατοικούσαν μέσα σε αυτό, και στη συνέχεια έχωνε   σπόρους στη γη που αμέσως άνθιζαν.   Τα λουλούδια έγερναν προς το μέρος της,  στο πέρασμά της.  Μερικές φορές οι κάτοικοι του χωριού, σκέφτονταν πως αν η Άνοιξη είχε παιδί, θα ήταν ίδιο με την μικρή Ελπίδα! Ό,τι απορίες είχαν, δεν τις εξέφραζαν και είχαν συγκεντρώσει τη προσοχή τους, στην προστασία του μικρού θησαυρού τους από το σούρουπο μέχρι το ξημέρωμα.
Υπήρχε όμως και κάτι άλλο. Ήξεραν ότι τα παιδιά τους, η χαρά της ζωής τους ήταν στον πύργο και βασανίζονταν, και όσο γελούσε η Ελπίδα,… όσο το τραγούδι της και η μουσική της σφράγιζαν τα ηλιόλουστα πρωινά, όσο τα χεράκια της χάιδευαν τα λουλούδια και τα δέντρα και τα γέλια της ανακατεύονταν με τα χαρούμενα ξεφωνητά των ζώων, οι προσδοκίες τους μεγάλωναν ότι θα τα ξανάβλεπαν και θα τα γύριζαν ασφαλή πίσω κοντά τους, και ο φόβος τους μίκραινε.

Ένα πρωινό,  που μαζεμένοι συζητούσαν, όπως έκαναν συχνά τελευταία,  η Ελπίδα ήταν μπροστά όπως πάντα κάθε πρωί, και για πρώτη φορά, από εκείνο το βράδυ, άρχισαν με θάρρος να συζητούν την  πιθανότητα να υπάρχει κάποιος τρόπος να νικήσουν το κακό.
Έκπληκτοι άκουσαν τη κελαρυστή φωνή της μικρούλας που τους είχε έρθει άγνωστο από πού, να λέει ένα τραγούδι με τους εξής στίχους:

-Ο ήλιος δίνει τη ζωή, σε ολόκληρη τη πλάση
Τη δύναμη αυτή κανείς , δε θα την ξεπεράσει.
Κι αφού αυτήν την χάνουμε σαν έρχεται το βράδυ
Τη μέρα ας γίνει όπλο μας ενάντια στο σκοτάδι!
Το φόβο όλοι ας διώξουμε κι όλοι ας οπλιστούμε,
Γιατί μόνο έτσι φίλοι μου, τη νίκη θα γευτούμε.

Όλοι την κοιτούσαν πια ξαφνιασμένοι. Είχαν πλέον σιγουρευτεί, ότι κάποια μαγική δύναμη κρυβόταν πίσω από την παρουσία της Ελπίδας.
Ο Γιάννος σκύβει κοντά της και της λέει:

-Τι όμορφο τραγούδι τραγουδάς κορίτσι μου; Τώρα καθαρά πλέον νοιώθουμε τι πρέπει να κάνουμε, και θα το κάνουμε όλοι μαζί, για τα παιδιά μας και για το καλό.  Σου χρωστάμε πολλά. Βρήκαμε τη δύναμη να παλέψουμε για να πάρουμε πίσω τη χαρά της ζωής μας, πολεμώντας με όποιον τρόπο.

Μπροστά στα έκπληκτα αυτιά όλων, η μικρή άλλαξε μορφή, και μπροστά τους παρουσιάστηκε η πανέμορφη Νεράιδα των νερών,  Ελπίδα, με τα μεταξένια φτερά.  

- Ξέραμε κι εγώ και οι αδελφές μου, ότι μόνο μια παιδική μορφή, και ένα παιδικό τραγούδι θα δυνάμωνε τις ψυχές σας και θα θέριευε τη θέληση σας για να πολεμήσετε και να πάρετε πίσω τα παιδιά σας που τόσο λαχταράτε! Κάντε ό,τι  είναι να κάνετε, και σε δύο μέρες , μόλις βγει ο ήλιος, θα βρεθούμε όλοι στον καταρράκτη!   

Τις επόμενες δύο νύχτες, τα τέρατα έμειναν νηστικά! Ούτε μια σπιθαμή φόβου δεν βρήκαν σε αυτό το χωριό να τραφούν.  Γιατί οι κάτοικοι έκαναν τα σχέδια τους, με μια φοβερή αποφασιστικότητα και οξύνοια. Έδιωξαν και  μαντατοφόρους σε διπλανά χωριά, καλώντας ενισχύσεις. Μάζεψαν σπαθιά, μάζεψαν ότι μεταλλικό είχαν, που οι γυναίκες το είχαν γυαλίσει με μανία, και σε δύο μέρες οι κάτοικοι μαζί με πολλούς άλλους από άλλα μέρη,  συγκεντρώθηκαν στους καταρράκτες.

 Με μια κίνηση του ραβδιού της, η γη ή το νερό ή ο ήλιος, κανείς δεν πρόλαβε να καταλάβει,    παρουσίασε μπροστά τους, άλλες επτά Νεράιδες που κρατούσαν όλες  ασπίδες που έλαμπαν. Υπήρχαν παντού και μικρά ξωτικά, που κι αυτά θα έπαιρναν μέρος στη μάχη. Όλοι ενάντια στο κακό.  Με τα ραβδιά τους οι Νεράιδες, έκαναν  ότι μεταλλικό κρατούσαν οι άνθρωποι, να αποκτήσει μια πρωτόγνωρη λάμψη, με τη συνδρομή του ζωοφόρου Ήλιου.

 Κι όλοι μαζί, κάτω από τη σκέπη του,  πήραν το δρόμο προς το λόφο. Τον κύκλωσαν κι από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Τοποθέτησαν τις ασπίδες αντικριστά ανά δύο , έτσι ώστε να αντανακλούν οι αχτίδες του ήλιου. Και μόλις η μουσική της Νεράιδας Ελπίδας γέμισε τα αιθέρια, έστρεψαν τη δέσμη φωτός,  πάνω στο μαύρο κτίσμα.

Τα αγκάθια παραμέρισαν στη στιγμή και έβγαλαν λουλούδια και οι γύπες μεταμορφώθηκαν σε αετούς που πέταξαν ελεύθεροι στον ουρανό.
Και το καταραμένο κτίσμα, θαρρείς και δεν ήταν από πέτρα, αλλά από ξύλο που είχε σταχτιάσει η  φωτιά,   άρχισε να διαλύεται σαν  σκόνη. Τα ουρλιαχτά από τα τέρατα γέμισαν τον αέρα ενώ σωριάζονταν κάτω διαλυμένα κι αυτά. Ο πύργος χάθηκε και το μόνο που έμεινε, ήταν αμέτρητα κορμάκια, κουρνιασμένα το ένα κοντά στο άλλο, άλαλα και ανέκφραστα. Μα μόλις ένιωσαν  τη ζέστη του ήλιου, άκουσαν το τραγούδι των πουλιών, και μύρισαν την ευωδιά των λουλουδιών, το χρώμα άρχισε να επιστρέφει στα προσωπάκια τους, να ανοίγουν τα ματάκια τους και αντικρίζοντας τους γονείς τους με ύφος σαν να ξυπνούν από κακό όνειρο, να σηκώνονται όρθια.

Κανείς δεν κατάλαβε ποιος έτρεξε πρώτος, αλλά και δεν είχε σημασία. Το σημαντικό ήταν ότι χιλιάδες παιδικές φωνές και γέλια, ξεχύθηκαν στη πλαγιά και γέμισαν τις για καιρό άδειες αγκαλιές των γονιών τους. Άλλα άρχισαν να τρέχουν στο δρόμο που οδηγούσε σε άλλες πόλεις, για να γυρίσουν σπίτια τους με τη βοήθεια του Νεραιδόκοσμου, ενώ κραυγές θριάμβου έσμιγαν με το πανηγύρι της φύσης.

Και η Ελπίδα; Η Ελπίδα χαμογελούσε, τραγουδώντας το τραγούδι που έγινε από τότε,  ο ύμνος των ανθρώπων ενάντια στο κακό.

-Ο ήλιος δίνει τη ζωή, σε ολόκληρη τη πλάση
Τη δύναμη αυτή κανείς , δε θα την ξεπεράσει.
Κι αφού αυτήν την χάνουμε σαν έρχεται το βράδυ
Τη μέρα ας γίνει όπλο μας ενάντια στο σκοτάδι!
Το φόβο όλοι ας διώξουμε κι όλοι ας οπλιστούμε,
Γιατί μόνο έτσι φίλοι μου, τη νίκη θα γευτούμε.


Η παραπάνω ιστορία μου, είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο του blog Η ζωή είναι ωραία
και που τιτλοφορείται  ''ΦΤΙΑΞΕ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙ!''

28 σχόλια:

  1. Πολύ ωραία η συμμετοχή σου Μαίρη μου. ''Το φόβο όλοι ας διώξουμε....''γιατί μόνο έτσι θα γευτούμε τη ζωή. Πόσο σοφό! Μας γέμισες εικόνες και διδάγματα με το παραμύθι σου! Συγχαρητήρια!
    Καλό Σ/Κο καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε; Εδώ ο καλός τραγουδοποιός! Γράφω και για Νεράιδες κάνουν θραύση στις πίστες!Σ'ευχαριστώ Άννα μου χαίρομαι που σου άρεσε. Φιλιά και καλό σ/κ!

      Διαγραφή
  2. Πολύ όμορφο και καλογραμμένο το παραμύθι σου, γεμάτο διδάγματα. Μου άρεσε πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Πίπη μου είναι πολύ σημαντικό για μένα που μου το λες!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  3. Το κακό τρέφεται από το φόβο! Πολύ ωραία το σκέφτηκες Μαίρη μου!
    Καλογραμμένο το παραμύθι σου , μου άρεσε πολύ!
    Σε ευχαριστώ πολύ πολύ μάτια μου!
    Πολλά φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστέα μου εγώ σ'ευχαριστώ για το κίνητρο που δίνεις σε όλους εμάς που μας αρέσει να δημιουργούμε με τη γραφή! Η αλήθεια είναι ότι πάντα έγραφα επειδή με ευχαριστούσε, αλλά το να σε διαβάζει μια εκλεκτή παρέα και να σου λέει καλά λόγια, είναι εξίσου σημαντικό! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Απόλαυσα το παραμύθι σου!
    Να δεις που αυτές οι νεράιδες του καλού υπάρχουν!
    Προπάντων η Ελπίδα!!
    Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου χαίρομαι πάρα πολύ που το απόλαυσες! Κι εγώ το απολάμβανα όσο το έγραφα! Επίσης πιστεύω ότι οι Νεράιδες υπάρχουν και τις βρίσκει μόνο όποιος ενεργεί από καρδιάς, χωρίς να λογαριάσει το κόστος!Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Τι να πω υπεροχο τοσο ατμοσφαιρικο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήλθες στο χώρο μου! Χαίρομαι τόσο πολύ που σου άρεσε! Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ! Να έχεις ένα όμορφο βράδυ!

      Διαγραφή
  6. Υπέροχο το παραμύθι σου και τα μηνύματα που περνάς!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια! Σού εύχομαι μια όμορφη εβδομάδα!

      Διαγραφή
  7. Καλησπέρα Μαίρη, πρώτη φορά επισκέπτομαι τον χώρο σου και χαίρομαι που το έκανα γιατί συνάντησα ένα τόσο όμορφο ανάγνωσμα! Μου αρέσουν τα παραμύθια που έχουν κάτι να σου πουν και το δικό σου ήταν γεμάτο διδάγματα και το απόλαυσα πραγματικά! Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου και την έμπνευση σου! Μια όμορφη συνέχεια στην Κυριακή σου εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα και σε καλωσορίζω από καρδιάς! Σ'ευχαριστώ πολύ και με κάνεις χαρούμενη με τα λόγια σου! Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!

      Διαγραφή
  8. Μπορεί να αποτελείται από καλοσχηματισμένες λέξεις, το παραμύθι σου Μαίρη, αλλά μας έδωσες πλούσιες, ωραίες εικόνες με υπέροχα μηνύματα! Αποβάλλουμε τους φόβους μας λοιπόν και καλωσορίζουμε την ελπίδα στη ζωή μας! Τι πιο αισιόδοξο!
    Να είσαι καλά και να έχεις ένα ζεστό βράδυ! Τα φιλιά μου!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα και πάντα το λέω, ''κάτω ο φόβος''! Είναι ανασταλτικός παράγοντας για κάθε τι νέο και δημιουργικό, και για κάθε σωστή αντίδραση σε ό,τι σε κρατάει μίζερο και δυστυχή!
      Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ! Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  9. Δεν έχω λόγια! Τί όμορφο παραμύθι!
    Καλογραμμένη ιστορία και σε παίρνει μαζί της με τις εκπληκτικές περιγραφές και την όμορφη ροή της!
    Το δε 6στιχο, είναι τρόπος ζωής από μόνο του!
    Πολύ χαίρομαι που σε βρίσκω κι εγώ!
    Να είσαι καλά και να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!
    Φιλιά πολλά (ή αλλιώς ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!)
    Γιάννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ! Αυτό το εξάστιχο τι να σου πω; Ήθελα να βρω λέξεις που να ταιριάζουν με το παραμύθι και να δίνει και μήνυμα!χαχα
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!Φιλιά πολλά θα τα πούμε πάλι!

      Διαγραφή
  10. Εξαιρετικό παραμύθι. Καλογραμμένο, όμορφα στολισμένο με νεράιδες και ξωτικά, πόσο τα αγαπώ αλήθεια !!!
    Και το ποίημα μια κραυγή του καιρού μας !
    Μέσα στα παραμύθια υπάρχουν οι λύσεις για τα δεινά των ανθρώπων !
    Θερμά συγχαρητήρια !!!
    Την αγάπη μου και μια γλυκιά καληνύχτα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το σχόλιό σου είναι σημαντικό για μένα, που διαβάζοντας τις ιστορίες σου μαγεύτηκα και αισθάνθηκα υπέροχα! Όλα τα παραμύθια κρύβουν δύναμη! Μιλούν για τους ανθρώπινους φόβους, τις αδυναμίες, τα ιδανικά που πολλά είναι χαμένα και δίνουν λύσεις και φωτίζουν δρόμους! Ένα σωστό παραμύθι μπορεί να χτίσει σωστό χαρακτήρα!
      Σ'ευχαριστώ που ήρθες και για τα καλά σου λόγια! Καλή εβδομάδα σου εύχομαι!

      Διαγραφή
  11. Την αέναη παλη μεταξύ του καλού και του κακού του φοβου..μα έδωσες με το παραμυθι σου Μαίρη και τι ωραια δοσμένο..!!! πιστευω και εγω εγώ οτι τα παραμυθια διαμορφώνουν χαρακτηρες..και μαθενουν αξιες στα παιδια..!!και οτι το καλο παντα ειναι ο νικητης ...!!! ασχετα μεγαλωνοντας αλλαζουμε.... ας μεινουμε ομως προς το αρον στομ παραμυθένιο κόσμο των παιδιων... εκει νιωθουμε να ξαναγινομαστε παιδια... να περνας ομορφα γραφοντας οτι σου αρεσει. καλή εβδομαδα να έχεις φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλάκι μου πολύ χαίρομαι που ήρθες και μου έγραψες, ναι ότι και να γίνει εμείς θα προσπαθούμε να θρέφουμε το παιδί μέσα μας και αν μπορούμε να το κρατήσουμε όσο το δυνατόν σίγουρα καλό θα κάνουμε και στον εαυτό μας και στους άλλους!
      Διάβασα κι εγώ την υπέροχη ιστορία σου και μου άρεσε πολύ!
      Ας γράφουμε λοιπόν ότι μας υπαγορεύει η καρδιά μας! Φιλιά καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  12. Κι εγώ πρώτη φορά έρχομαι εδώ και χαιρομαι που σε γνωρίζω.
    Το αληθινό σου παραμύθι η μήπως η παραμυθενια σου αλήθεια, με γεμισαν Ελπίδα.
    Ο φόβος είναι το χειρότερο συναίσθημα που σαν τη σκουρια, τρώει τα πάντα μέχρι να τα κάνει σκόνη.
    Αντιγράφω το τραγούδι σου για να το μάθω κάποια στιγμή στην εγγονουλα μου.
    Φιλακια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες στο χώρο μου και εγώ επίσης χαίρομαι πραγματικά για τη γνωριμία. Σ'ευχαριστώ για τα όμορφα σου λόγια και θα νοιώθω μεγάλη ευχαρίστηση το εξάστιχο μου να το μάθει η εγγονή σου!Να τη χαίρεσαι!
      Φιλιά κι από μένα και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  13. να και ένα παραμύθι ,πραγματικό παραμύθι ,γιατί τα περισσοτερα ως τωρα ειχαν μεγάλη δόση απο πραγματικότητα! Στα παιδιά θα αρέσει σίγουρα ,γιατί γι'αυτά είναι κατά βάση φτιαγμένα τα παραμύθια!
    Εγώ θα τους το διαβασω το ΣΚ που θα έχουμε χρόνο!
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Νάσια μου! Μου αρέσουν τα πραγματικά παραμύθια, καλή είναι η πραγματικότητα αλλά για παραμύθι δεν θα την επέλεγα. Και δεν είναι μόνο για τα παιδιά στη κυριολεξία, είναι και για το παιδί που έχουμε μέσα μας!
      Καλό σ/κ Φιλιά

      Διαγραφή
  14. Όμορφο το παραμύθι σου!
    Στο φως του ήλιου όλα γίνονται πιο καθαρά και όμορφα, όλα δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο!
    Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα μου αρέσει το ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ... αφήνει να προσθέσεις ότι όμορφο θες!
      Ο ήλιος ομορφαίνει αλλά και δείχνει τις ατέλειες. Δείχνει τις αλήθειες! Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα κακά γίνονται στο φως της νύχτας!
      Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ!

      Διαγραφή