Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

Αναμνήσεις....



Το παράθυρο άνοιξε και αμέσως το φως μπήκε να αποδώσει στα αντικείμενα τις αληθινές αποχρώσεις τους. Άλλη μια μέρα ξημέρωσε, και ανοίγοντας τη πόρτα, βιάστηκα να πάρω τη θέση μου στη βεράντα για να απολαύσω τον αχνιστό καφέ μου.

Πίνοντας την πρώτη γουλιά, άφησα το βλέμμα μου να πλανηθεί τριγύρω στα απέναντι σπίτια. Πάλι στο απέναντι μπαλκόνι οι γάτες της γειτόνισσας περιδιάβαιναν έξω από τα κάγκελα, κάνοντας τη πρωινή τους βόλτα που την ονόμαζα ‘’ριψοκίνδυνο σεργιάνι’’. Άρχισα να τις μετρώ, μία δύο τρεις… η τέταρτη που στο καλό ήταν; Ήταν μια καφέ ριγωτή, και πάντα ήταν χώρια από τις άλλες.
Να και ο καπετάνιος, συνταξιούχος πια, με το ναυτικό  καπέλο στο κεφάλι που δεν το αποχωριζόταν. Έπινε τον καφέ του και αναρωτήθηκα όπως κάθε πρωί,  αν το έβγαζε τη νύχτα που κοιμόταν.
Σε λίγο θα έρθει η κόρη του με τα ψώνια. Κάθε πρωί του φέρνει τα απαραίτητα και μετά πηγαίνει στη δουλειά της.

Τα μαγαζιά είχαν ανοίξει, και όλοι έκαναν τις ίδιες καθημερινές κινήσεις,  πριν φανεί ο πρώτος τους πελάτης. Ο Θανάσης κρεμούσε τις εφημερίδες και τα περιοδικά, ο Γιώργος τακτοποιούσε τις ντομάτες στο καφάσι. Ο Γιάννης έβαζε κρέας στο ψυγείο της βιτρίνας, και μια ευχάριστη μυρωδιά ψημένου ψωμιού, ερχόταν από κάτω από το φούρνο του κυρ- Στάθη.
Σε λίγο θα πήγαινα κι εγώ να πάρω το ωραίο του αχνιστό ψωμί, και μία φανταστική τυρόπιτα που έφτιαχνε, και σίγουρα δεν θα ξεχνούσα το αχνιστό σταφιδόψωμο του που γινόταν καθημερινά ανάρπαστο. Λαμαρίνες φούρνιζε από αυτό το σταφιδόψωμο. Αφράτο με μαύρη σταφίδα και αλεύρι ολικής, πεντανόστιμο, που σκοτώνονταν όλοι να πάρουν τουλάχιστον δύο τη μέρα.

Να! .. Άνοιξε και το σούπερ μάρκετ, και ξεφορτώνουν κιβώτια με νέες παραλαβές. Δεν το είχα δει με καλό μάτι όταν αντικατέστησε το μικρό μπακάλικο της Έφης και του Σωτήρη. Είχα συνηθίσει τα μικρά οικογενειακά μαγαζιά, που ξεκινάς για τη δουλειά σου μια ώρα νωρίτερα, ώστε να έχεις χρόνο να πεις μερικές κουβέντες με τον κάθε μαγαζάτορα. Ο Σωτήρης μας άφησε χρόνους, και η γυναίκα του έκλεισε το μαγαζί μια και το μάρκετ είχε ήδη αναγγείλει τον ερχομό του, και αυτή είχε κάποια ηλικία πλέον.

Κοιτώντας στο απέναντι πεζοδρόμιο, είδα την Ρένα  τη γυναίκα του Θανάση, κατάστημα ψιλικά, να κουβεντιάζει με τη Σούλα τη φαρμακοποιό. Σίγουρα θα της έβγαζε το πρωινό παράρτημα, με τα τεκταινόμενα στη γειτονιά. Ό,τι μα ό,τι γινόταν, η Ρένα κατά ένα μυστήριο τρόπο, το ήξερε πάντα. Ήταν το αυτί στη πόρτα, και το μάτι στην κλειδαρότρυπα της γειτονιάς. Όλα τα ήξερε. Και την ώρα που σου έλεγε τι έκανε ο τάδε ή ο δείνα, εσύ σκεφτόσουν σε ποιους να μίλαγε πιο πριν για σένα και τι να είχε πει. Δεν είχε όμως κακή καρδιά. Ήταν το χόμπι της.  

Αυτή είναι η μικρή γειτονιά. Άνθρωποι που γνωρίζονται μεταξύ τους, που σε ενοχλούν πολλές φορές, μα τρέχουν να σε βοηθήσουν όταν χρειάζεται.  Μήπως κι εγώ που παρακολουθώ τα πάντα την ώρα του καφέ μου δεν είμαι μια μικρή κουτσομπόλα;

Ένας ήχος ακούστηκε, και με έβγαλε σε έναν άλλο κόσμο. Το ξυπνητήρι. Άνοιξα τα μάτια μου, και το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι πάλι το ίδιο όνειρο έβλεπα στον ύπνο μου.


Σηκώθηκα και έφτιαξα τον καφέ μου, και βγήκα στο μπαλκόνι. Το μόνο που δεν είχε αλλάξει, ήταν τα λουλούδια μου. Τα μαγαζιά τα περισσότερα ήταν κλειστά. Κατεβασμένα ρολά, και άδεια σπίτια. Θύματα της κρίσης. Και τριγύρω που και που, έβλεπες άλλα άτομα, άγνωστα και άκουγες άλλες γλώσσες. Σε ποιον να πω καλημέρα πια; Τώρα οι γείτονες ούτε σε κοιτάνε στα μάτια. Πόσο μάλλον να σου πουν καλημέρα. Πήρα τον καφέ μου και μπήκα μέσα. Άνοιξα τη τηλεόραση να χαζέψω για άλλη μια φορά το χαζοκούτι, ονειροπολώντας τη γειτονιά που ζούσα κάποτε. Και χαμένη στις σκέψεις μου, να χαμογελώ στις εικόνες περασμένων χρόνων.

Συμμετοχή στο δρώμενο της φίλης Πέτρας, ‘’Μια φορά μια γειτονιά…’’  του ‘’Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου’’

20 σχόλια:

  1. Ώστε όνειρο η παλιά σου γειτονιά!! Και στην κυριολεξία όνειρο, έτσι που έγινε η πόλη μας. Προσαρμοζόμαστε με τις αλλαγές, αλλά παραμένουμε άνθρωποι γιατί νομίζω ότι αυτοί λείπουν από τις γειτονιές. Εξάλλου οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά. Ωραία ανάρτηση, τρυφερή.
    Καλό μεσημέρι Μαίρη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου η παλιά γειτονιά ήταν υπέροχη και χαίρομαι που την έζησα! Αναγκαστικά προσαρμοζόμαστε, θα πρέπει να σου πω όμως, ότι παρότι συμπονώ όσους ξεριζώνονται, δεν έχουν διάθεση προσαρμογής όλοι! Οι άνθρωποι δυστυχώς όπου πάνε παίρνουν μαζί τους και τα άσχημα που τους έχουν μάθει! Χωρίς παιδεία δεν υπάρχει κρίση ώστε να φτάσεις το επίπεδο να επιλέγεις το καλύτερο! Κι όπως είπες οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  2. Με προσγείωσες απότομα στην πραγματικότητα...
    Θα κρατήσω την ανθρωπιά του τότε, τις καλημέρες, τα αρώματα του καφέ, του ψωμιού, την όμορφη γλυκιά ρουτίνα και από το σήμερα... Από το σήμερα, θα κρατήσω το χαμόγελό σου που πρόλαβες να έχεις τουλάχιστον τέτοιες εικόνες!
    Να έχεις μια όμορφη Κυριακή, κορίτσι μου! ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι κορίτσι μου θεωρώ ότι είμαι τυχερή που πρόλαβα τέτοιες εικόνες. Τότε βέβαια δεν φανταζόμουν ότι θα το έλεγα αυτό. Ούτε ότι η εξέλιξη θα μας γέμιζε πρατήρια ψωμιού! χαχα Χάσαμε τις μυρωδιές ρε παιδί μου! Φιλάκια!

      Διαγραφή
  3. Και 'κει που σεργιανούσα στο όνειρο ... ξύπνησες! Και μας άφησες με την πικρή γεύση της τηλεόρασης. Όσο όμως κοιμόσουν, το ταξίδι το απόλαυσα! Σ' ευχαριστούμε!!!
    Καλό υπόλοιπο ημέρας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι το έχω πάθει πολλές φορές! Αλλά τι τα θες το όνειρο είναι πολύτιμο! Κι αυτό δεν μπορεί να το κλέψει κανείς! Δικά μου τα όνειρα, ονειρεύομαι ό,τι θέλω!χαχα Είδες πάντως πού σε πάω κοιμισμένη ε; Καλή συνέχεια!

      Διαγραφή
  4. Νόμισα πως ζούσες στην ιδανική γειτονιά, σε μια γειτονιά που τώρα πλέον βλέπουμε μόνο στις παλιές ταινίες. Η προσγείωση ήταν ανώμαλη. Μακάρι να ήταν πραγματικότητα.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Ελένη μου αυτή ήταν η γειτονιά μου που δεν είναι πια! Με πίκρα το λέω, αλλά τα χρόνια περνούν και φέρνουν αλλαγές που δεν είναι πάντα οι καλύτερες!
      Εγώ όμως ακόμα ελπίζω! Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  5. Αμάν Μαίρη, έχει δίκιο η Ελένη, κ εγώ νόμιζα ότι ζούσες (ακόμα) σε μια ιδανική γειτονιά, αλλά μετά ήρθε η πραγματικότητα κι όλα άλλαξαν.. Εγώ έχω να σε ευχαριστήσω που πρόσθεσες την ιστορία σου σε αυτήν τη βόλτα ανάμεσα σε γειτονιές κι εύχομαι να μην σε στενοχώρησα άθελα μου, μέσα από όλη αυτή την διαδικασία τής σύγκρισης, του χθες με το σήμερα.. Σε φιλώ γλυκά, να είσαι πάντα καλά και σου εύχομαι καλή εβδομάδα Μαίρη μου ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρα μου σ'ευχαριστώ για τη τρυφερή σου σκέψη! Το θέμα είναι ένα που όντως με πικραίνει, παρόλα αυτά τη βόλτα τη χάρηκα, ξαναπήγα στη γειτονιά που μεγάλωσα και θυμήθηκα ωραίες εικόνες και ωραίους ανθρώπους! Ήταν κάτι σαν τιμητική προσφορά σ'αυτούς και στο όμορφο χθες! Ελπίζω ότι το αύριο θα ξεπεισμώσει και θα γίνει ομορφότερο από το σήμερα! Πολλά φιλιά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  6. Μας το φύλαγες για το τέλος ε;
    Ωραία διήγηση Μαίρη μου!
    Πολλά άλλαξαν και όλοι έχουμε ζήσει αυτές τις αλλαγές, ειδικά όσοι προλάβαμε και ζήσαμε σε επαρχία σε άλλες εποχές!
    Πολλά φιλιά και καλή εβδομάδα εύχομαι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστέα μου γλυκιά, όλα άλλαξαν κι εμείς επίσης! Όσες αλλαγές μπορούμε με τσαγανό τις κρατάμε στα μέτρα μας! Αλλά το σημαντικό είναι, το ''μέσα μας''.να μην αλλάξει ποτέ! Να συνεχίσει να χαίρεται, να νοιώθει και να κρατάει ζωντανό το παιδί που κρύβει, τρέφοντάς το και με κανένα όνειρο που και που! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Για φαντασου, φτασαμε σε τέτοιο χαλι, που αναπολουμε την κουτσομπολα της γειτονιάς.
    Καλύτερα αυτή, από τη νεκρα που έχει πέσει σε γειτονιές που εκλεισαν τα μαγαζιά.
    Να είσαι καλά.
    Φιλακια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδες Ρένα μου αυτή η κουτσομπόλα που μας λείπει τελικά; Ξέρεις πόσες φορές αναπολώ τις στιγμές που με έβλεπε να κουβαλάω σακούλες και ερχόταν τρεχάλα να με ρωτήσει τι έχω μέσα; ''Πες μου '' μου έλεγε ''γιατί θα σκάσω '' κι εμείς ποτέ δεν της θυμώναμε και της λέγαμε γελώντας! Ήταν ωραία απλά τα κλειστά μαγαζιά με ψυχοπλακώνουν! Ελπίζουμε! Φιλιά πολλά καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  8. Και εγω το ιδιο νομιζα με τις φιλες Μαιρη μου πως αυτη η γειτονια υπηρχε.. και τι ομορφη που ηταν.. σε μακαριζα .. μεχρι λιγο πριν το τελος.. εκει πρωσγειωθηκα .. ειναι αλήθεια οπως αληθεια ειναι και αυτα που γραφεις.. για τωρα.. σε λιγο όλα θα εχουν χαθει.. οπως ολοε οι παλιες γειτονεις και τα παιδια θα τις βλέπουν μονο απο τις ελληνικες ταινίες..!!! πολύ ωραιο το δρώμενο της Πετρας.. να περνάς ομορφα.. φιλαακιαααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα τα ωραία δεν κρατούν πολύ. Όλα χάνονται σιγά σιγά και είναι κρίμα που τα εκτιμάμε αφού έχουν φύγει από τη ζωή μας! Φιλιά

      Διαγραφή
  9. Τη χαρηκα κι εγώ τη γειτονιά σου, οσο κράτησε. Δυστυχώς αυτο που παλιά ηταν η καθημερινότητα σήμερα ειναι μακρινό και παραμυθενιο και τοσο ωραιο !
    Καλο σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς εγώ κατάλαβα πως τη χαιρόμουν όταν έπαψε να είναι έτσι! Ωστόσο ωραίο όσο κράτησε! Καλή συνέχεια

      Διαγραφή
  10. Μας προσγείωσες απότομα, μα προλάβαμε να χαρούμε τουλάχιστον τη γειτονιά σου όπως ήταν παλιότερα!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νοιώθω τυχερή που την έζησα Μαρία, αλλιώς θα την άκουγα από τα στόματα των άλλων σαν διήγηση παραμυθιού! Φιλιά!

      Διαγραφή