Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2020

Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #6 - Ανέσπερη (φιλοξενία)

 








Στο ημίφως...





[...]



Αγαπητέ Γιάννη,

Πήρα ένα e-mail σου σήμερα. Δεν το διάβασα ακόμη και δεν πρόκειται να το διαβάσω άμεσα. Θέλω να έχω κάτι να προσμένω από εσένα με λαχτάρα.

Πολλές φορές είναι εκείνες που δεν καταλαβαίνω γιατί βασανίζω έτσι τον εαυτό μου. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με κρατάει μακριά σου. Ούτε ξέρω και για ποιον λόγο υπακούω σε ό,τι μου υπαγορεύει μία άγνωστη φωνή που, παραδόξως, μένει σιωπηλή.

Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνεις.

Μαρία.



Υ.Γ. Χάρηκα πολύ που βρεθήκαμε χθες. Το σκέφτηκα αυτό που μου είπες και αποφάσισα πως είναι καλύτερα να αφήσουμε και πάλι στην τύχη την επόμενη συνάντησή μας. Τα οργανωμένα ραντεβού δεν μου ταιριάζουν. Με αποσυντονίζουν και με αγχώνουν.



[...]


Αγαπητέ, Γιάννη

Τυχαία μπήκα σήμερα στην ηλεκτρονική μου αλληλογραφία και ομολογώ πως η φωτογραφία που μου έστειλες ήταν μια έκπληξη για ΄μένα. Την κοιτάζω και νοερά ταξιδεύω πίσω στα χρόνια εκείνα της αθωότητας για να σε συναντήσω. Παίρνω τη θέση μου κι εγώ στο αμφιθέατρο της σχολής σου και σε παρακολουθώ να ερμηνεύεις σαν επαγγελματίας ηθοποιός το ρόλο που σου έδωσαν. Απίστευτο! Ο ρόλος αυτός σου ταιριάζει τόσο πολύ!

Σε κοιτάζω στο ημίφως του κεριού πάνω στη σκηνή και είναι σα να σε ακούω να διαβάζεις το ποίημα που έγραψες για την καλή σου. Ομολογώ πως μια γλυκιά μελαγχολία με τυλίγει κάνοντας διάφορες σκέψεις. Άραγε, πως θα κυλούσε η ζωή μας αν από τότε γνωριζόμασταν? Φαντάσου. Να ήμουν εγώ η συμπρωταγωνίστριά σου στο έργο και ό,τι διάβαζες να απευθυνότανε σε ΄μένα…!

Αναρωτιέμαι, θα αισθανόμασταν και τότε αυτό το αμοιβαίο, απροσδιόριστο και δυνατό συναίσθημα που νιώθουμε τώρα ο ένας για τον άλλον, ή θα κυνηγούσαμε τις χίμαιρες που η νεαρή ηλικία σε ωθεί να κυνηγήσεις? Το πιο πιθανό είναι να εστιάζαμε στο άγνωστο μέλλον μας και στις ανούσιες και ασήμαντες σχέσεις που καθοδηγούνται από την ανασφάλεια.

Προφανώς ποτέ μας δεν θα μάθουμε.

Κανείς ωστόσο δεν μας απαγορεύει να γράψουμε έστω και τώρα ένα σενάριο στα μέτρα μας. Αρκεί να το θέλουμε.

Αλλά αυτό που θέλουμε και οι δυο στ’ αλήθεια, είναι να το ζήσουμε αυτό που μας συμβαίνει ή να το προστατέψουμε καταπνίγοντάς το? Στην ώριμη ηλικία οι άνθρωποι σκέφτονται πιο βαθιά και στις επιλογές τους κυριαρχεί το μυαλό και όχι η καρδιά. Δεν λειτουργούν παρορμητικά όπως οι νέοι.

Σ’ ευχαριστώ για την υπέροχη αυτή φωτογραφία. Δεν καταλαβαίνω ωστόσο γιατί μου την έστειλες.

Σε πεθύμησα, Μαρία.



Υ.Γ. Χαίρομαι κάθε φορά που σε ακούω στο τηλέφωνο. Ξέρω πως είσαι καλά. Μου αρκεί.


[...]



Γλυκιά Μαρία, καλημέρα!

Η αλήθεια είναι πως κι εγώ δεν ξέρω γιατί σου έστειλα τη φωτογραφία

Ίσως, για να σου υπενθυμίσω πως «υπάρχω»!

Κι εγώ σε πεθύμησα κι όλο βρίσκω δικαιολογίες «σπουδαίες και σημαντικές» (!) για να μη σε δω!!!!

Μια αγκαλιά ζεστή, Γιάννης



[...]



Αγαπημένε φίλε Γιάννη,

Προτεραιότητα στη ζωή μας έχουν τα «σημαντικά και τα σπουδαία» όπως τα αποκαλείς. Κι εσένα η ζωή σου είναι γεμάτη απ' αυτά κι ας έβαλες τις λέξεις σε εισαγωγικά.

Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς.

Αντίστοιχες δικαιολογίες βρίσκω κι εγώ, μη νομίζεις. Εστιάζω κι εγώ στα δικά μου «σημαντικά και σπουδαία» κάθε φορά που περνάς από την σκέψη μου. Πόσο διαφορετικά είναι τα «σημαντικά και τα σπουδαία» μας. Δύσκολο να συμβαδίσουν.

Ανατρέχω πίσω στο χρόνο και σκέφτομαι την γνωριμία μας. Αν την σκηνή την βλέπαμε σε κινηματογραφική ταινία θα λέγαμε πως στην πραγματική ζωή δεν συμβαίνουνε αυτά. Το σκέφτεσαι ποτέ?

Είμαστε δυο κόσμοι διαφορετικοί. Αντίθετοι κι ανόμοιοι. Δεν έχουμε τίποτα κοινό που να μπορεί να υποστηρίξει αυτήν την αναπάντεχη συνάντησή μας. Κι όμως οι δρόμοι της ζωής μας διασταυρώθηκαν και έκτοτε δεν χαθήκαμε. Δεν θα διακινδύνευα οτιδήποτε αν ήταν να χαθούμε. Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για την φιλία σου!

Δεν χρειάζομαι λοιπόν φωτογραφίες σου για να μου υπενθυμίζουνε την ύπαρξή σου.

Μαθαίνω τα νέα σου απ’ τους κοινούς μας φίλους. Μου λένε πως κι εσύ ρωτάς πολύ συχνά για ΄μένα.

Καλή συνέχεια στα σημαντικά και τα σπουδαία σου. Πέρασε η ώρα. Κατηφορίζω κι εγώ σε λίγο προς τα δικά μου τα «σημαντικά και τα σπουδαία».

Μια αγκαλιά ζεστή κι από μένα,

Μαρία.


[...]


Καλημέρα

Έχεις δίκαιο αγαπημένη μου Μαρία. Και στις δικές μας πόλεις γίνονται όμορφα δρώμενα αυτές τις ημέρες.

Μεγάλος χαμός αλλά και κάποια ποιότητα.

Ακόμη και εδώ όπου ζω, μια καλή-φωνή παρέα βγαίνει τα βράδια και άδει χριστουγεννιάτικες μελωδίες. Στη σιγαλιά της νύχτας του χωριού όπου επέλεξα να ζήσω τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου, ακούγεται θεϊκό.

Ίσως αυτό είναι το θαύμα των Χριστουγέννων τελικά

Βγάζει κάτι καλό από τους ανθρώπους. Βγάζει κάτι ανθρώπινο που τον υπόλοιπο χρόνο εξαφανίζεται μέσα στον αγώνα και την αγωνία της επιβίωσης.

Από τα λίγα που μου γράφεις στο e-mail σου, είχες κι εσύ συμμετοχή στην προετοιμασία αυτής της εκδήλωσης. Κρίμα που ο έντονος βήχας που έχεις δεν σου επιτρέπει να ξεμυτίσεις από το σπίτι σου.

Εσείς οι υγιείς άνθρωποι, έχετε το πολυτιμότερο αγαθό.

Προστάτευσέ το όσο μπορείς λοιπόν. Σε παρακαλώ.

Εγώ θα είμαι εδώ για ΄σένα όποτε κι αν με χρειαστείς.

Θα έρθει ο φίλος μου ο Γιώργος για μερικές ημέρες.

Σαν δύο γέροι βαρετοί, γκρινιάρηδες. Όπως αυτοί του muppet show, που λες όταν θέλεις να με πειράξεις.

Όμως δύο σοφοί. Με πολύ γνώση και εμπειρίες στα πενήντα οκτώ καλοκαίρια που μετράμε. Πολύ αξιοπρεπείς κατά τα άλλα. Το ξέρεις.

Θα μιλήσουμε για θέματα που μας ενδιαφέρουν. Για το Δαρβίνο, το Λούθηρο, τον Καλβίνο.

Θα μιλήσουμε και για τα τρέχοντα θέματα. Το πολιτισμό. Που πάνε οι εικαστικές τέχνες στην εποχή μας

Ποιες οι νέες τάσεις και οι νέες εκθέσεις.

Θα μιλήσουμε και για το θέμα των ημερών.

«Καί ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο …»

Βλέπεις, στον 21ο αιώνα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν και σ’ αυτά τα περιττά

Το τραπέζι μας απέριττα λιτό.

Φωτάκια, στολίδια, μπιχλιμπίδια δεν υπάρχουν.

Βόλτα στη θάλασσα.

Κανένα καφέ στο καφενείο.

Λίγο τάβλι.

…………..

Να περάσεις καλά, όμορφή μου Μαρία.

Να είναι οι ημέρες των Χριστουγέννων ήρεμες και εμπεριστατωμένες.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΑ

Αυτό και μόνο αρκεί και τα λέει όλα

Σε φιλώ γλυκά

Γιάννης.»


[...]



Αγαπημένε μου φίλε, Γιάννη

Ναι. Είχα κι εγώ ενεργό συμμετοχή στην Χριστουγεννιάτικη αυτή εκδήλωση της πόλης μου.

Αλλά... Αυτός ο ακατάπαυστος βήχας με έχει εξαντλήσει.

Εγώ εδώ, όπως κάθε χρόνο. Με την καλύτερη παρέα. Το βιβλίο μου. Μακριά ακόμη και από τα παιδιά.

Λένε πως είναι άσχημο να περνάς τέτοιες ημέρες μόνος, μα εγώ δεν συμφωνώ. Φέτος, λόγω υγείας, δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να αρνηθώ τα καλέσματα σε σπίτια φίλων μου για ρεβεγιόν. Μέχρι και στα παιδιά επικαλέστηκα το θέμα της υγείας και δεν επέμειναν. Με άφησαν στην ησυχία μου.

Θα περάσουν μου είπαν και κάποιοι φίλοι να με δούνε γιατί δεν θέλουν να με σκέφτονται μόνη μου. Όσο οι άνθρωποι θεωρούν πως η λέξη «μοναξιά» είναι συνώνυμη της λέξης «μοναχικότητα», τόσο θα με λυπούνται. Κι εγώ κρυφά θα τους συμπονώ δίχως ποτέ να τους αποκαλύπτω την ευδαιμονία που αισθάνομαι τις ώρες της μοναχικότητάς μου. Άλλωστε, τι θα μπορούσα να τους πω και να το καταλάβουν?

Εσείς οι δυο βαρετοί σοφοί γκρινιάρηδες «γέροι», με το λιτό κι απέριττο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι σας, συζητήστε για τον Λούθηρο που γλίτωσε εμάς τους φτωχούς στο πνεύμα από τα συχωροχάρτια και λύστε του πολιτισμού και των τεχνών της εποχής μας όλα τα άλυτα προβλήματα.

Όσο γι' αυτό που λες, πως στον 21ο αιώνα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σ’ αυτά τα περιττά, είναι αυτό που μου δίνει κουράγιο. Είναι η φλογίτσα της αισιοδοξίας που δεν σταματάει να φωτίζει το σκοτάδι της μοναχικότητας που επιλέγω.

Σε αντίθεση με το δικό σου σπίτι, το δικό μου είναι γεμάτο από στολίδια, λαμπιόνια, κεριά. Βλέπεις εγώ επιλέγω το χρώμα και φως στη ζωή μου. Ίσως σε αντιστάθμισμα της εσωτερικής μουντάδας που δημιουργείται από τους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε. Χρωματίζω και φωτίζω τις προσωπικές μου γωνιές μιας και είμαι πολύ μικρή και αδύναμη να αλλάξω τα σκοτάδια των καιρών και τα ανάποδα του κόσμου.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, αγαπημένε φίλε!!!

Αυτό και μόνο αρκεί και τα λέει όλα...

Μαρία.


[...]


Αγαπημένε φίλε, Γιάννη

Αυτό που μου είπες χθες την ώρα που γευματίζαμε, απασχόλησε την σκέψη μου για το υπόλοιπο της μέρας. Χρησιμοποίησες τις ίδιες ακριβώς λέξεις που έχω κι εγώ ορίσει ως βάση για μια ουσιαστική σχέση δύο ανθρώπων. Αλληλοσεβασμός, αλληλοθαυμασμός και αλληλοεκτίμηση. Αυτά είναι τα κυρίαρχα στοιχεία για την συνύπαρξη δυο ανθρώπων που θα καταφέρουν να χτίσουν μια κοινή και ουσιαστική ζωή κάτω από οποιεσδήποτε αντίξοες συνθήκες. Όλα τα υπόλοιπα βρίσκονται στην πορεία και διαμορφώνονται ανάλογα με τα δικά τους μέτρα.

Συμφωνώ πως ανάμεσά μας υπήρξε από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας αλληλοθαυμασμός. Καθρεπτιζότανε στα μάτια του ενός για τον άλλον. Όσο δε περισσότερο γνωριζόμαστε, τόσο μεγαλώνει και η αλληλοεκτίμηση και ο αλληλοσεβασμός ανάμεσά μας. Δεν έχω απάντηση στα «γιατί» σου. Ούτε και εσύ υποθέτω… Τίποτα δεν θα έβαζα πάνω από την φιλία μας. Σου το ΄χω ξαναπεί. Δεν θέλω να σε χάσω από τη ζωή μου. Και το επόμενο βήμα θα είναι μεγάλο ρίσκο για ΄μένα. Για μας.

Για πρώτη φορά στη ζωή μου φοβάμαι να ρισκάρω. Ας μην το θίξουμε ξανά το θέμα.

Μαρία


[...]



Καλημέρα, αγαπημένη μου γλυκιά Μαρία

Πέρασα και πάλι πολύ ζεστά μαζί σου χθες. Ομορφαίνουν οι στιγμές μου όταν βρίσκεσαι δίπλα μου.

Όλο το βράδυ σκεφτόμουν το «κουτί των αναμνήσεών σου» για το οποίο μου μίλησες και αναρωτήθηκα, αν είχα φτιάξει κι εγώ ένα τέτοιο κουτί τι θα μπορούσα να τοποθετήσω μέσα από ΄σένα.

Χμ! γλυκιά μου Μαρία…

Για να δούμε λοιπόν τι θα έβαζα στο δικό μου «κουτί των αναμνήσεων».

Πρώτα από όλα θα έβαζα μια πανέμορφη γυναίκα

Μετά θα πρόσθετα ένα θαυμάσιο άνθρωπο που νοιάζεται αληθινά για ‘μένα αλλά νοιάζεται και για όλους τους ανθρώπους

Στο κουτί θα έβαζα σίγουρα και μια μεγάλη και γενναιόδωρη καρδιά που καρδιοχτυπά μερικές φορές αλλά κλείνεται τις περισσότερες (δεν πειράζει)

Ένα γλυκό κορμί που μυρίζει βανίλια και κανέλα μαζί

Τα δυο γλυκά χείλη, τα όμορφα στήθη σου.

Έχω να προσθέσω όμορφες στιγμές και δυνατές θύμισες

Κάτι τέτοιο θα έβαζα ως αρχή στο κουτί των αναμνήσεων

Και ξέρεις;

Θα το έχω συνέχεια ανοιχτό το κουτί αυτό. Δεν θα το κλείσω.

Γιατί αναδύει μια όμορφη οσμή, θύμησες, ζεστασιάς, και ανθρώπινης ύπαρξης.

Σ' αγαπώ (τολμώ επιτέλους και το λέω), Γιάννης



ΥΓ. δεν πρέπει να ξεχάσω και μια "μαμαδίστικη" πεντανόστιμη μερίδα ‘γεμιστά κολοκυθάκια’


[...]


Αγαπημένε μου Γιάννη

Σαν σήμερα, δύο χρόνια πριν, μου έστειλες το τελευταίο σου e-mail.

Και ύστερα σώπασες για πάντα.

Εγώ όμως, συνεχίζω να επικοινωνώ μαζί σου σαν να μην συνέβη τίποτε δυσάρεστο στην κοινή μας πορεία.

Κάνω μεγάλο αγώνα για να μην λυγίσω. Οι ώρες, οι μέρες, τα χρόνια, περνάνε βασανιστικά αργά και δύσκολα χωρίς εσένα. Χωρίς την αριστοκρατία της φωνής σου, τον σπάνιο ρομαντισμό σου, τον πλούτο των γνώσεών σου, την υπομονή, την πραότητα και την αρχοντική σου ευγένεια. Προχωρώ όμως δίχως να αφήνω να φανεί ο πόνος μου στα οικεία μου πρόσωπα. Και προχωρώ στο δρόμο που μου χάραξες εσύ δίχως να ξέρεις.

Ας γινότανε, αγαπημένε μου, να μάθαινες πόσα έχω καταφέρει από τότε που με άφησες σ’ αυτήν την σιωπή! Ας γινότανε για μια ακόμη φορά να πάρω δύναμη από το καθρέφτισμά μου στο βλέμμα σου για να μπορώ να συνεχίσω δίχως πόνο…

Έχω πολύ θυμό μέσα μου.

Σε σκέφτομαι πολύ και μου λείπεις

Μαρία.


[...]


Αγαπημένε μου,

Το κάθε τι ακόμη σε θυμίζει. Οι στιγμές που ζήσαμε κρατούν ακόμα έντονο το άρωμά τους κι ας πέρασαν ήδη τρία χρόνια από τον χαμό σου.

Η ζωή παίζει τα δικά της τα παιχνίδια και είμαστε εμείς τα πιόνια της. Ποιος χάνει, ποιος κερδίζει δεν την ενδιαφέρει τη ζωή. Ξέρει μονάχα ένα δρόμο. Αυτόν που προχωρά μπροστά. Αριστερά ή δεξιά δεν καταδέχεται να περπατήσει. Πάντα στο κέντρο του δρόμου της και ποτέ, μα ποτέ της δεν κάνει πισωπατήματα. Έτσι ήταν κι έτσι θα συνεχίσει μέσα στο πέρασμα του χρόνου το βάδισμά της η ζωή. Και ούτε που νοιάζεται για τις ψυχές που παρασέρνει στο διάβα της. Όλα τα θυσιάζει και προχωρά. Όνειρα, ελπίδες, έστω και φρούδες, στόχους, επιτεύγματα. Όλα. Όλα τα σαρώνει δίχως να είναι αναγκασμένη να λογοδοτήσει σε κανέναν.

Σ’ αγαπώ.

Ευτυχώς δεν την τσιγκουνεύτηκα ποτέ μου αυτή τη λέξη όσο ζούσες. Την έλεγα με χίλιους τρόπους και όλους τους εύρισκες ευρηματικούς και υπέροχους.

Συνεχίζω να έχω πολύ θυμό ακόμη μέσα μου.

Σε σκέφτομαι πολύ και μου λείπεις

Μαρία


[...]


Αγαπημένε μου.

Ακόμη παλεύω να μετατρέψω την μοναξιά μου και πάλι σε μοναχικότητα. Τις περισσότερες φορές τα καταφέρνω γιατί σκέφτομαι πως όταν θα ξανασυναντηθούμε, θα θέλεις να αντικρίσεις την δυναμική γυναίκα που γνώρισες πριν από χρόνια. Εκείνη την γυναίκα που το μόνο πράγμα που φοβήθηκε ήταν να ρισκάρει να ενώσει τη ζωή της μαζί σου. Τι ανοησία, αλήθεια!

Έχει καταλαγιάσει μέσα μου ο θυμός και αποδέχθηκα την πραγματικότητα. Τολμώ καμιά φορά να φανταστώ και έναν καινούριο σύντροφο στη ζωή μου. Μα ύστερα συνέρχομαι και σκέφτομαι πως, τα παραμύθια μονάχα μια φορά τα ζει κανείς αν είναι τυχερός.

Βλέπεις κι εσύ, το υπονόμευσες το μέλλον μου. Ανέβασες τον πήχη των προσδοκιών μου, ψηλά. Πολύ ψηλά.

Σ΄ αγαπώ.

Καληνύχτα.

Μαρία.



[...]



https://support.google.com/accounts/answer/61177

Μαμά, δεν μπορώ να το κάνω αυτό, συγνώμη. Ήδη η απώλειά της μου κόστισε πολύ και κάθε φορά που την διαβάζω, ο πόνος μου απαλύνει.

Αν επιμένεις όμως να διαγράψεις το e-mail της γιαγιάς, κάνε το μόνη σου. Σου στέλνω ένα σύνδεσμο για να σε βοηθήσω. Ακολούθησε τις οδηγίες μα, ξανασκέψου το.

Καλημέρα!




Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στη Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη, που φιλοξενείται με χαρά πάντα στη Γήινη ματιά!




Η πάσα στην Κατερίνα μας με την λέξη που διάλεξα για εκείνην, ''ΡΥΤΙΔΩΜΕΝΗ''

και εικόνα μια φωτό δική μου





















40 σχόλια:

  1. Πώς νοιώθεις όταν μαθαίνεις κρυμμένες σκέψεις και συναισθήματα ενός αγαπημένου σου προσώπου που έχει φύγει από τη ζωή; Πιστεύω πως γίνεσαι ένα μαζί του και ακουμπούν οι ψυχές σας. Πολύ όμορφο το ξεδίπλωμα των συναισθημάτων και με φοβερό ενδιαφέρον ο τρόπος που το παρουσίασες. Ειλικρινά δεν περίμενα από αυτήν την εικόνα αυτήν την τόσο όμορφη έμπνευση. Με συγκίνησε και με άγγιξε πολύ! Πολλές φορές άτομα δικά σου δεν φαντάζεσαι πως βιώνουν τέτοια αγάπη και τέτοιο βάθος συναισθημάτων έξω από τα πρότυπα του κόσμου που έχουν χτίσει γύρω τους. Σ' ευχαριστώ Ζωή μου για την συμμετοχή σου που μου είχε λείψει θα πρέπει να πω!
    Πολύ όμορφη η φωτο σου και περιμένω με αγωνία τι θα εμπνεύσει στην Κατερίνα! Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαίρη μου,
      Για αρχή θέλω να σε ευχαριστήσω αφενός για τη ζεστή σου φιλοξενία και αφετέρου για την ευκαιρία που μου δίνεις να εκφράζομαι με το παιχνίδι που επινόησες!
      Σ' ευχαριστώ επίσης για καλά σου λόγια και για το χρόνο που μου έδωσες προκειμένου να "χτενίσω" το αρχικό (πρόχειρο) κείμενο που σου έστειλα. Πολλές οι υποχρεώσεις μου όμως και είχα αγχωθεί με τη συμμετοχή μου. Γι' αυτό και βιάστηκα. Η αλήθεια είναι πως ξημερώθηκα για να το "χτενίσω" μετά την ενθάρρυνσή σου, αλλά αν δεν το έκανα, τώρα θα ντρεπόμουν λίγο... :) Λόγω του πιεσμένου χρόνου μου δεν κατάλαβα πως προχώρησες στην ανάρτηση του διορθωμένου κειμένου μου και ... το "ξαναχτένισα" λίγο. Άλλαξα μόνο τα λόγια του εγγονού στο τέλος, αλλά δεν έχει τώρα πια σημασία. :)
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η συμμετοχή μου!!!
      Σ' ευχαριστώ και πάλι πολύ πολύ, για όλα!!!
      Μια αγκαλιά από ΄μένα. Επιτρέπονται υποθέτω οι αγκαλιές από απόσταση :)

      Διαγραφή
  2. Δυνατή γραφή, γεμάτη συναισθήματα!!! Μοναχικότητα, αυτή τη λέξη θα τονίσω, δεν είναι και τόση κακή. Δεν ξέρω, Κάποιες φορές την επιδιώκω αλλά δεν την θέλω για πολύ...
    Με το κείμενο σου αυτό, ανέβασες ψηλά τον πήχη. Μου άρεσε πολύ!
    Την Καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βασίλη,
      Σ' ευχαριστώ πολύ!!! Η αλήθεια είναι πως όταν είδα πως δήλωσες συμμετοχή κι εσύ, αγχώθηκα λίγο που θα διάβαζες κείμενό μου επειδή γνωριζόμαστε από την λέσχη ανάγνωσης. Χαίρομαι που σου άρεσε πολύ και ευελπιστώ πως δεν το λες από ευγένεια. :)
      Τώρα όσον αφορά τη μοναχικότητα, έχω να σου πω πως δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακή. Το μόνο κακό που βρίσκω είναι πως πραγματικά "εθίζεσαι" σ' αυτήν και την αποζητάς όλο και πιο συχνά. :)
      Μια καληνύχτα από μένα, λόγω της ώρας που απαντώ στο ευγενικό σου σχόλιο.
      Τα χαιρετίσματά μου στη γυναίκα σου!!! :)

      Διαγραφή
  3. Ζωή μου θαυμάσια η συμμετοχή σου. Με έναν ευφυή τρόπο ξεδίπλωσες μια σύγχρονη ζωή γεμάτη ανησυχίες, φόβο για ρίσκο, μίλησες για σημαντικά θέματα που μας απορροφούν και μας αποσπούν από τα ''λιγότερο σημαντικά''. Μίλησες για τη μοναχικότητα ξεχωρίζοντάς την απο τη μοναξιά. Για αγάπη φυσικά, σεβασμό και εκτίμηση. Και όλα αυτά μέσω μαίιλ! Τι πρωτότυπο...
    Πολύ δυνατή η γραφή σου και εσύ συνέχισες ψηλά τον πήχη της σκυτάλης μας.
    Σ'ευχαριστώ γι αυτό που διάβασα
    Σε φιλώ
    ΥΓ Καιρός να ανοίξεις πάλι το μπλογκ σου να σε απολαμβάνουμε συχνότερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σ' ευχαριστώ Άννα μου για τα κολακευτικά σου λόγια!!!
      Η μοναχικότητα είναι πολύ παρεξηγημένη λέξη και έννοια. Την μοναχικότητα την επιλέγουμε για τους προσωπικούς μας λόγους. Την μετουσιώνουμε σε δημιουργικότητα, σε περισυλλογή σε αναζήτηση του εαυτού μας. Από την άλλη, η μοναξιά, μας επιβάλλεται από τις συγκυρίες δεν την επιλέγουμε. Γι' αυτό μας πονά, μας αποδεκατίζει, μας συρρικνώνει τις περισσότερες φορές. Είναι όμως κρίμα να συγχέονται οι έννοιες αυτών των δύο λέξεων. Ως μοναχικό άτομο, αρκετές είναι οι φορές που ένιωσα οίκτο στο βλέμμα συνανθρώπων μου. Δεν με πειράζει όμως καθόλου γιατί προφανώς τη ζωή του ο καθένας τη πλέκει με τα υλικά που του ταιριάζουν.
      Μια αγκαλιά ζεστή από μένα!!!

      Υ.Γ. Στην τελευταία φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη μας, δεν συμμετείχα επειδή όπως σας είπα διάβαζα για να δώσω Πανελλαδικές. Τα κατάφερα τελικά και πέρασα στην σχολή την οποία ήθελα. Επομένως το blog μου θα παραμείνει λίγα χρόνια ακόμη κλειστό. Θα συναντιόμαστε όμως στο δημιουργικό αυτό παιχνίδι που επινόησε η Μαίρη. Δεν χανόμαστε!!! :)

      Διαγραφή
    2. Συγχαρητήρια Ζωή μου για την επιτυχία σου. Και ποια σχολή σε κέρδισε; Καλή σου επιτυχία μάτια μου και μ'αρέσεις πολύ που αγωνίζεσαι για όσα πιστεύεις και επιθυμείς!
      Τα φιλιά μου και το θαυμασμό μου Το μπλογκ ας περιμένει!

      Διαγραφή
    3. Στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία, Άννα μου. Έκανα την πρακτική μου με τα παιδιά και τα εγγόνια μου και σκέφτηκα να δω και τι λέει η θεωρεία. Θέλω να μάθω ό,τι μπορώ περισσότερο που να αφορά τα παιδιά! Όσο μεγάλωνα τα κορίτσια μου εργαζόμουν και δεν είχα χρόνο. Τα εγγονάκια μου όμως, είχα την πολυτέλεια να τα παρακολουθώ συνέχεια, να ρουφώ διψασμένα τις στιγμές τους και να ανακαλύπτω την σοφία που κρύβει μέσα στην απλότητά του ένα παιδί!!!
      Σ' ευχαριστώ πολύ!!!

      Διαγραφή
  4. Ζωή, η συμμετοχή σου ήταν απίθανη. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που πέρασες όλα τα μηνύματα σου, τόσο φυσικά, μέσα από τα email.
    Μου άρεσε η ροή της ιστορίας που έδωσε τον απαραίτητο χρόνο να δημιουργήσουμε συναισθήματα και να "μπούμε" κι εμείς στο κλίμα.
    Μου έδωσες τροφή για σκέψη σε πολλά σημεία της συμμετοχής σου! Το λάτρεψα αυτό.
    Πολλά συγχαρητήρια και πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου,
      Χαίρομαι πάρα πολύ αν μετά από την ανάγνωση συνέχισε έστω και λίγο να σε απασχολεί το κείμενό μου!!! Όπως καταλαβαίνεις, αυτό ξεπέρασε τις προσδοκίες μου!!! Τι να πω?
      Σ' ευχαριστώ πολύ!!!
      Μια αγκαλιά ζεστή σου στέλνω!!!

      Διαγραφή
  5. Αχ,αχ,αχ! Ασφαλώς θα ξέρεις από εμένα τη φλύαρη πως ο υπέροχος γάμος μου, ο έρωτας μου άρχισε μέ μία..αλληλογραφία σχεδόν 2 χρόνων. Βλέπεις δεν υπήρχαν κινητά, ίντερνετ..παρά μόνο ροζ και γαλάζια επιστολόχαρτα. Έτσι η ανάρτηση σου με συγκίνησε και μπήκε μέσα στη καρδιά μου και στο δικό μου μπαουλάκι αναμνήσεων. Σκέψου πως νοιώσαμε όταν πρωτογνωριστήκαμε σε ένα αεροδρόμειο και από εκεί χέρι χέρι στη τελετή του γάμου. Η εικόνα που σου έδωσα βρήκε τον κατάλληλο παραλήπτη γλυκιά μου. Θαυμάσια...γράμματα έστω και με το ψυχρό για μένα μέιλ της εποχής..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχτιδούλα μου!
      Να λοιπόν γιατί γράφεις όμορφα παραμύθια!!! Επειδή εσύ έζησες και ζεις το δικό σου παραμύθι!!! Φώτιζέ μας λοιπόν ανοίγοντας το μπαουλάκι των αναμνήσεών σου πότε πότε!!! Το έχουμε ανάγκη σ' αυτόν τον κόσμο της ταχύτητας που κληθήκαμε να ζήσουμε!!!
      Χαίρομαι που το κείμενό μου σου έφερε τόσο όμορφες θύμησες!!!
      Μια αγκαλιά ζεστή, απ' την ψυχρή οθόνη σου στέλνω!!!

      Διαγραφή
  6. Μαίρη μου, ευχαριστούμε για τη φιλοξενία του υπέροχου κείμενου της Ανέσπερης.
    Ζωή μου, πρέπει να ξανασκεφτείς να αποκτήσεις μπλογκοσπιτάκι για να σε απολαμβάνουμε.
    Το κείμενό σου είναι συνταρακτικό. Δυνατό, τρυφερό, ρομαντικό, μας θυμίζει τελικά που είναι τα σπουδαία της ζωής και πόσο λάθος κάνουμε ότι φοβόμαστε να ρισκάρουμε. Ένιωσα να ταυτίζομαι με τη γιαγιά στο σημείο της μοναχικότητας και των χρωμάτων που την περιβάλλουν.
    Η δομή και η ροή του κειμένου σου είναι μοναδική. Πίστευα ότι οι πρωταγωνιστές θα έκαναν το μεγάλο βήμα. Συγκλονίστηκα όταν τους πρόλαβε ο θάνατος. Και πόσο δυνατή ήταν πράγματι αυτή η αγάπη που η πρωταγωνίστρια για χρόνια ολόκληρα βίωνε το θυμό που της προκαλούσε η έλλειψη του αγαπημένου της και επικοινωνούσε μαζί του μέσω μαιλ για να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά της.
    Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ, φίλη μου. Θερμά συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου,
      Οι ήρωές μου, αν και δεν είναι τόσο ευδιάκριτο αυτό, έκαναν το μεγάλο βήμα και προχώρησαν τη σχέση τους. Θέλησα να το περάσω όσο πιο διακριτικά μπορούσα γιατί δεν έπρεπε να χαθεί η ουσία της σχέσης τους. Η ταύτιση που ένιωσες με τη γιαγιά, μου επιτρέπει να σκεφτώ πως κατάλαβες πολλά περισσότερα απ' όσα διάβασες. Αν κατ' ιδίαν μου έλεγες τόσο κολακευτικά λόγια, το πιο πιθανό είναι να με έβλεπες να κοκκινίζω!!! :)
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε το κείμενό μου!!!
      Αγκαλιά ζεστή-ζεστή και για ΄σένα φίλη μου!!!

      Υ.Γ. Για την αναφορά σου στο blog μου, σε παραπέμπω στο Υ.Γ. της απάντησής μου κάτω από το σχόλιο της ANNA FLO :)

      Διαγραφή
  7. Μου άρεσε πολύ αυτό που διάβασα και με εντυπωσίασε ευχάριστα ο τρόπος που επέλεξες να παρουσιάσεις την ιστορία σου , παρασύροντάς μας σε έναν στροβιλισμό συναισθημάτων , αναμνήσεων, σκέψεων....Η μοναξιά, η μοναχικότητα, οι επιλογές των ηρώων σου μας επηρέασαν έντονα και καθοριστικά... Ζωή μου τα θερμά μου συγχαρητήρια όχι μόνον γιά την θαυμάσια συμμετοχή σου αλλά και για την επιλογή της φωτό και της λέξης γιά την Κατερίνα μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου
      Με κολακεύεις πολύ με το σχόλιό σου!!!
      Χαίρομαι που κατάφερα να σας παρασύρω σε όλα αυτά που ήθελα να βγάλω!!! Η αλήθεια είναι πως η ιστορία μου βγήκε μέσα από μία άλλη ιστορία που έγραψα πριν από αυτήν αλλά μου φάνηκε πολύ δακρύβρεχτη για να την στείλω στην Μαίρη. Απορίας άξιο είναι πάντως, πόσο εύκολα οδηγείσαι σε μονοπάτια όταν κάθεσαι να γράψεις κάτι...
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!!
      Μια αγκαλιά από ΄μένα, ζεστή!!!

      Διαγραφή
  8. Μοναχικότητα αντί για μοναξιά και μια ωδή στη φιλία, την αγάπη, την απώλεια, την ανάμνηση. Επιλεγμένες στιγμές χωρίς τη δυνατότητα της αμεσότητας κι όμως τόσο έντονα δυνατές. Ο χρόνος σύντροφος και κριτής σ’ αφήνει να πορεύεσαι με αναμνήσεις, με το βάρος της απώλειας μιας ανομολόγητης αγάπης.
    Χρειάζεται δύναμη να κλείσεις τις ρωγμές. Αν κλείσουν ποτέ. Και καθώς ο καιρός περνά εκείνο που βοηθά να αντέξεις είναι το βλέμμα εντός, μέσα απ’ τις αναμνήσεις, μέσα απ’ τις λέξεις, τη γραφή που με πολύ τρυφερότητα σ’ αφήνουν στην προσμονή της αντάμωσης.
    Καλοδουλεμένος ο λόγος σου Ζωή, ζεστός, ουσιαστικός, χωρίς υπερβολές, ξεδιπλώνει πολύ δυνατά συναισθήματα. Ρομαντισμό και φιλία, αγάπη και πόνο. Λέξεις και έννοιες που γεμίζουν την ψυχή, που κλείνουν μέσα τους μια δυνατή φιλία ή μια τεράστια αγάπη ενός εκάστου για όσους δεν τόλμησαν.
    Ειλικρινά με συγκίνησε.
    Συγχαρητήρια! Σ’ ευχαριστούμε!
    Ευχαριστούμε Μαίρη για το υπέροχο κείμενο της Ζωής
    Να είστε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Η γωνιά της Αννίκας"
      Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ για την υπέροχή σου ανάλυση στο κείμενό μου!!! Τα έχεις πει όλα, τι θα μπορούσα συμπληρώσω τάχα εγώ? Μονάχα ένα μεγάλο ευχαριστώ!!!
      Μια αγκαλιά από ΄μένα!!! Έτσι, γιατί πολύ μας έλειψαν οι αγκαλιές (και όχι μόνο) με όσα με έτυχε να ζήσουμε!!!

      Διαγραφή
  9. Ζωή, αγαπημένη μας φίλη. Να πω και εγώ ότι είναι καιρός να επανέλθεις δικτυακά με το μπλογκ σου στη γειτονιά. Σκέψου το σοβαρά. Τους λόγους τους καταλαβαίνεις.

    Στην ουσία τώρα.
    Διαλέγεις έναν πολύ πρωτότυπο και ιδιαίτερο τρόπο να αφήσεις να μιλήσουν στο αφήγημά σου δύο άνθρωποι. Αυτόν της αλληλογραφίας. Έναν τρόπο που έρχεται από τους θησαυρούς της κλασικής λογοτεχνίας, όταν κάποτε, άνθρωποι που τους ένωναν συναισθήματα, επικοινωνούσαν με αλληλογραφία.

    Βλέπουμε με υπέροχο τρόπο, την παράλληλη ζωή δύο ανθρώπων. Ένας άντρας και μια γυναίκα. Με τις ζωές τους να έχουν συναντηθεί μέσα από διαφορετικές εικόνες για τον καθένα. Έντονες αναμνήσεις, συναισθήματα και μια συγκίνηση που διατρέχει όλο σου το έργο.

    Και επίσης να σημειώσω το τέλος σου που είναι χαρακτηριστικό και φέρνει και μια ιδιαίτερη εξέλιξη. Ζωή μου μπράβο απ την καρδιά μου.

    Η εικόνα σου για την Κατερίνα πολύ όμορφη μαζί με μια λέξη με μεγάλο βάθος για ανάπτυξη.

    Πολύ ψηλά εξακολουθεί να προχωρά η "Σκυτάλη" και το απολαμβάνω.

    Μαρία μου, μπράβο για το συντονισμό. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου,
      θα ξεκινήσω από την αναφορά σου για το blog μου, παραπέμποντάς σε στο Υ.Γ. της απάντησής μου κάτω από το σχόλιο της Αννούλας μας (ANNA FLO) :)
      Όσο για το σχόλιό σου που αφορά το κείμενό μου, τι να πω? Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ!!!
      Η αλήθεια είναι πως το τέλος το άλλαξα λίγο αλλά δεν πρόλαβα την Μαίρη. Ουσιαστικά και πάλι με τον εγγονό έκλεινε, αλλά με τις δικές του σκέψεις για τους ήρωές μου, οι οποίες απορρέουν από τη δική του πιο σύγχρονη εποχή. Θα είχε ενδιαφέρον να διαβάζατε και τις σκέψεις του εγγονού, αλλά δεν πειράζει. Ουσιαστικά η κατάληξη είναι η ίδια!!!
      Σ' ευχαριστώ και πάλι, πολύ!!!
      Και, ναι!!! Συνεχίζουμε ακάθεκτοι!!!

      Διαγραφή
  10. Καλημέρα Ζωή. Νομίζω πως σε διαβάζω πρώτη φορά. Συγκλονιστικό το ξεκίνημα. Η ιστορία που αφηγήθηκες, διαλέγοντας τον ελκυστικό τρόπο της αλληλογραφίας, είναι μια ιστορία που άνετα μπορεί να σταθεί και σήμερα. Πόσες ιστορίες αγάπης δεν ανθίζουν και σβήνουν μέσω της διαδικτυακής αλληλογραφίας δυο ανθρώπων που ίσως και να μην συναντηθούν ποτέ; Έχει μια ιδιαίτερη γοητεία όλο αυτό.
    Η δική σου αφήγηση με γλύκανε και μου ανέσυρε ευγενή αισθήματα και λίγη πίκρα. "Έτσι είναι η ζωή" Κάποιες φορές τη μισώ αυτήν τη φράση.
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που διάβασα.
    Σε φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία Γ.
      Ναι. Κι εγώ δεν θυμάμαι να έχουμε συναντηθεί ξανά διαδικτυακά. Τουλάχιστον όσο διατηρούσα το blog μου πριν από χρόνια, δε νομίζω να "βρεθήκαμε". Χαίρομαι που σου άφησε αυτή τη γλυκιά αίσθηση των ευγενών αισθημάτων και τις πικρίας. Γιατί, όσο κι αν μισούμε την φράση, "έτσι είναι η ζωή". Γλυκόπικρη. Γι' αυτό και άλλωστε και ... "η ζωή είναι ωραία!!!". Συμφωνείς? :)
      Σ' ευχαριστώ πολύ!!!
      Μια αγκαλιά από ΄μένα γιατί ... είμαι της αγκαλιάς :) :) :)

      Διαγραφή
  11. Πολλά συγχαρητήρια Ζωή μου για την υπέροχη συμμετοχή σου, με την πρωτότυπη αφήγηση και την γλυκόπικρη γεύση που αφήνει στο τέλος της. Αλήθειες ζωής, συναισθήματα και καταστάσεις, όλα βαλμένα με τέχνη στην αλληλογραφία των ηρώων σου!
    Καλή συνέχεια στην Κατερίνα με την υπέροχη φωτογραφία & λέξη που τη συνοδεύει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου
      Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ για τα κολακευτικά σου λόγια!!! Αυτή η πρωτότυπη αφήγηση βγήκε από μία ιστορία κοινότυπη που προηγήθηκε αλλά αμέσως μόλις την τελείωσα την διέγραψα γιατί δεν μου άρεσε. Κράτησα μόνο το ένα και μοναδικό e-mail το οποίο συμπεριλαμβανόταν στο προηγούμενο κείμενό μου και το ξεδίπλωσα βιαστικά δίχως να το καταλάβω. Ευτυχώς η Μαίρη μου έδωσε χρόνο για να το "χτενίσω" γιατί και το δεύτερο κείμενο δεν μου άρεσε...
      Καλή συνέχεια και στην Κατερίνα και σε όλους εσάς που ακολουθείτε!!!
      Αγκαλιά από ΄μένα!!! Διαδικτυακή αλλά ζεστή!!! :)

      Διαγραφή
  12. Πολύ ιδιαίτερη η συμμετοχή σου, Άνεσπερη. Βρίσκω πως έχει κινηματογραφική χροιά και σύγχρονη ματιά.
    Δυνατές εικόνες που μας επιτρέπουν να δώσουμε τη δική μας ερμηνεία στην ιστορία. Με την αλλαγή των εποχών να σηματοδοτεί την αλλαγή στον συναισθηματικό κόσμο της Μαρίας και του Γιάννη. Και τα email να έχουν αντικαταστήσει τις επιστολές - πόσο μου λείπει το άρωμα του χαρτιού..
    Και αληθινή, η ματιά. Μια κρίση, προφανώς ένα θέμα υγείας, κάνει τον Γιάννη να εκφράσει ανοιχτά τον έρωτα του για τη Μαρία. Το παρελθόν κάνει τη Μαρία να διστάζει να ενωθεί με τον Γιάννη - κι ας τον αγαπά βαθιά.
    Ιδιαίτερες και οι φωτογραφίες. Η επόμενη στάση, η επόμενη ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. By Joanna ik,
    Μου άρεσε η οπτική γωνία με την οποία προσέγγισες το κείμενό μου. Ταυτίζεται απόλυτα με τη δική μου.
    Κι εμένα μου λείπει το άρωμα του επιστολόχαρτου. Περισσότερο όμως, μου λείπει η αναμονή...
    Σ΄ ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!!!
    Σε αναμονή λοιπόν, για τις επόμενες στάσεις - ιστορίες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πολύ ωραία η ιστορία σου που ξετυλίγεται μέσω email. Μου άρεσε πάρα πολύ καθώς και εγώ είμαι άτομο που πολλές φορές επιλέγω την μοναχικότητα.
    Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη,
      Χαίρομαι που σου άρεσε. Γεγονός είναι πως, όλο και περισσότερα άτομα στην εποχή μας επιλέγουν την μοναχικότητα η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την μοναξιά.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!!!
      Μια αγκαλιά ζεστή σου στέλνω!!!

      Διαγραφή
  15. Εγώ θα σταθώ Ζωή μου στην θέληση σου και να σου δώσω τα συγχαρητήρια μου για την επιτυχία σου να περάσεις στην σχολή σου που αγαπούσες.
    Σε φαντάστηκα μια δεκαοχτάρα κοπελιά... διαβάζοντας όμως παρακάτω την απάντηση σου στην Αννα σε θαύμασα ακόμη περισσότερο για την απόφασή σου και σε ζήλεψα με την καλή έννοια.. γιατί θα ήθελα να το είχα κάνει και εγώ αυτό το τόλμημα.. χαίρομαι πολύ τους ανθρώπους που δεν εγκαταλείπουν τα όνειρα τους ..ένα μεγάλο μπράβο!!!
    Και τώρα ας πάμε στο EMAIL... σε μια εξαιρετική ιστορία που ξετύλιξες, που μπορεί να μην μυρίζει επιστολόχαρτο, αφού έχουν αλλάξει οι εποχές και η τεχνολογία τρέχει, αλλά τα συναισθήματα είναι πάντα τα ίδια.
    Η μοναξιά , η αναζήτηση στην συντροφικότητα η αγάπη, η μοναχικότητα, όπως και να είναι γραμμένα..
    Η τελευταία σου παράγραφος ήταν η έκπληξη...
    Η φωτογραφία που παραδίνεις στην Κατερίνα πολύ όμορφη με πολλές ερμηνείες...
    Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις..
    Υ.γ. ούτε και εγώ θα ήθελα να σβήσουν τα μέηλ μου όταν θα έχω φύγει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου,
      Θα ξεκινήσω κι εγώ την απάντησή μου λέγοντάς σου πως ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα. Αν σε βοηθά αυτό, είμαι 56 ετών (βιολογικά :) ). Και την σχολή την επέλεξα επειδή με ενδιαφέρει η παιδοψυχολογία και η επιστημονική προσέγγιση στο παιδί. Δεν αποσκοπώ σε πτυχίο, άλλωστε σαν συνταξιούχος έχω αφήσει πίσω μου τον επαγγελματικό μου προσανατολισμό :). Αν φτάσω εκεί βέβαια, θα χαρώ ιδιαίτερα, μα δεν στοχεύω εκεί. Στη γνώση στοχεύω. Και για την γνώση, ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα!!!
      Τώρα, όσον αφορά το κείμενό μου, θα συμφωνήσω μαζί σου πως, τα συναισθήματα είναι πάντοτε τα ίδια. Ωστόσο, συμβαδίζουνε κι αυτά με την εποχή της ταχύτητας όπου καταλήξαμε να ζούμε... Είμαι σίγουρη πως έχεις καταλάβει τι θέλω να πω...
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!! Σε αντίθεση με ΄σένα, εγώ θα ήθελα αδειάσει και η ηλεκτρονική μου γωνίτσα όταν περάσω στην μετάβαση. Να αφήσω χώρο για έναν ακόμη "κόκκο σκόνης" :)
      Μια αγκαλιά ζεστή από ΄μένα και, θυμήσου : Ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα!!! <3

      Διαγραφή
  16. Τι ωραία ιδέα. Πολύ ρομαντική συμμετοχή. Μπράβο Ανέσπερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ, Χριστίνα!!!
      Η αλήθεια είναι πως ανήκω στην ομάδα των ... αμετανόητα ρομαντικών κι ας ζω στην εποχή των ταχυτήτων. :)
      Μια αγκαλιά ζεστή σου στέλνω, από τα βόρεια της χώρας!!! :)

      Διαγραφή
  17. Πολύ πρωτότυπη η ιδέα σου, να γράψεις την ιστορία σου μέσω διαδικτύου.
    Διάβασα με πολύ συγκίνηση τη συμμετοχή σου.
    Συμφωνώ και με τα σχόλια που άφησαν πιο πάνω οι φίλοι μας.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ, Ρένα!!!
      Η αλήθεια είναι πως, δεν κατάλαβα πως κατέληξα σ' αυτό το αποτέλεσμα, δεδομένου ότι η ιστορία μου ξεκίνησε με διαφορετικό τρόπο. :)
      Χαίρομαι που σε συγκίνησε!!!
      Να είσαι κι εσύ καλά!!!
      Διαδικτυακή αγκαλιά από ΄μένα!!! :)

      Διαγραφή
  18. Η αλήθεια ειναι πως σε θαύμασα.
    Πρώτον για την υπέροχη γραφή σου την αληθινά ανθρώπινη και δεύτερον για το μεράκι και το κουράγιο σου για σπουδές που εσύ επέλεξες απο αγάπη και επέτυχες.
    Καλή φοίτηση.!!Τους χαιρετισμούς μου απο την Χαλκίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιούλη,
      Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!!!
      Υπάρχουν στιγμές, που γράφοντας, φοβάμαι μην "ξεφύγει" πολύ συναίσθημα και βγει πολύ μελοδραματικο το κείμενό μου. Προσπαθώ να το περιορίσω όσο μπορώ κι αισθάνομαι πως είμαι στα όρια. Ευελπιστώ να μην τα ξεπερνώ γιατί θα χάσω την ουσία.
      Όσο για το κουράγιο και το μεράκι που αναφέρεις, δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου δίχως στόχους και πάντα προσπαθώ να είμαι σε "εγρήγορση".:)
      Και πάλι, σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!!!
      Από την Δράμα, μια αγκαλιά ζεστή!!! :)

      Διαγραφή
  19. "Τυχαία" έπεσα στο κείμενο- συμμετοχή σου, Ζωή μου και συγκινήθηκα βαθιά, πρώτα γιατί χαίρομαι κάθε φορά που σε διαβάζω ακόμα και στα σχόλια φίλων μας και δεύτερο γιατί έχω ζήσει μια παρόμοια ιστορία μέσα από γράμματα (mail) και αν θυμάσαι καλά είχαμε συζητήσει σχετικά...
    Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να είσαι γερή, δυνατή και πάντα έτσι δημιουργική!
    Μια τεράστια ζεστή αγκαλιά σου στέλνω με ένα μεγάλο ευχαριστώ για το παραπάνω συγκλονιστικό σου κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στεφανία μου, αγαπημένη
      Χαθήκαμε κι ευθύνομαι εγώ γι' αυτό, το ξέρω. Ρέω όμως όπως το νερό στο ποτάμι και δημιουργώ συνέχεια καινούριες υποχρεώσεις που απαιτούν το χρόνο μου και πολύ κόπο πλέον.
      Η αλήθεια είναι πως η ιστορία μου κάπως αλλιώς ξεκίνησε και η ανάγκη να ενταχθεί μέσα σ' αυτήν ένα e-mail, με οδήγησε σ' αυτό που διάβασες.
      Ναι. Θυμάμαι πολύ καλά την ιστορία που αναφέρεις και μακάρι να το έζησες τόσο έντονα όσο οι ήρωές της δικής μου ιστορίας. Αν και απ' όσο ξέρω, οι ήρωες της δικής σου ιστορίας δε συναντήθηκαν ποτέ, κι ας ήταν δυνατό το συναίσθημα που τους έδενε. Σε αντίθεση με τους δικούς μου ήρωες, που συναντιόντουσαν για χρόνια, τρώγανε μαζί, απολάμβαναν συναυλίες, όπερες και θέατρο μαζί, ταξίδεψαν ταξίδια μαζί και, για λίγο, πριν το τέλος, πρόλαβαν και γίνανε ζευγάρι...

      Θα ήθελα να μάθω νέα σου με την πρώτη ευκαιρία.
      Σε σκέφτομαι συχνά.
      Μια αγκαλιά ζεστή και από τα δικά μου, γνώριμά σου, μέρη.
      Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!!

      Διαγραφή
  20. Μαίρη μου, φίλη μου καλή, ξαναπερνάω για να σου πω ότι έχω δωράκια για τα γενέθλιά μου στο μπλογκ μου. Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή