Δικαίωμα στη μόρφωση.......

Σαν απλός πολίτης , που ενδιαφέρεται για τα προβλήματα του τόπου μας και περισσότερο για τους νέους, την ελπίδα κάθε χώρας , το ''αύριο '' του κόσμου , καταθέτω τις απόψεις μου εδώ...
Απόψεις που αφορούν το άρθρο του  Σ.Καργάκου για τη νεολαία «White color workers».
Είπε ο Σ.Καργάκος....
Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ καί τριάντα χρόνια είναι η ...εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές...
Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ\' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό καί υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη καί στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη καί διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις καί ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής καί χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά καί μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.
Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ\' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα καί το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας καί η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία καί την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης καί των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό καί πιο μεγάλο.
Καί τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική καί τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα καί στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί καί μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια καί οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα πού μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -καί μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές καί δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά;
Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική καί την αγροτική τάξη. Στήν πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» καί υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις καί τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής καί φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε ... αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Καί που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) καί θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως καί οδύνης).
τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ\' έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» καί οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».
Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές καί τα ΜΜΕ σακάτεψαν καί σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- καί ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη. 

....................
Και συμφωνώ με τα θέματα εκπαίδευσης που επισημαίνει.....
Ναι ,φτιάχνουμε νέους  ''μορφωμένους - αμόρφωτους'',  πτυχιούχους που δεν γνωρίζουν παρά μόνο τον τίτλο σπουδών τους........
Αλλά  φταίμε εμείς ...Η γενιά μας Κ. Καργάκο ,που γαλούχησε έτσι τη νεολαία, που της ''χάιδεψε τα ώτα'' ,που τη κανάκεψε.....
Όμως δεν είναι τεμπέληδες.........Είναι παιδιά οικογενειών που τους προσφέρουμε το καλύτερο δυνατόν '' για να μην ταλαιπωρηθείς  παιδί μου όπως εγώ''!!! Οι Έλληνες ανέκαθεν ήθελαν να σπουδάσουν τα παιδιά τους.......Να πάρουν ένα ''χαρτί'' στο χέρι να γίνουν '' άνθρωποι''!!
Ποιος  μπορεί να πει ότι δικαίωμα στην ανώτατη παιδεία έχουν μόνο οι ''λίγοι'';;; Γιατί δεν θα πρέπει τα παιδιά του αγρότη, του εργάτη , του βιοπαλαιστή  να μην πάνε πανεπιστήμιο;;;
Το πόσο καλοί επιστήμονες θα γίνουν , δεν θα το καθορίσει το πανεπιστήμιο, αλλά ο στίβος της ζωής , η ειδίκευση του επαγγέλματος που μόνο στην πράξη θα το μάθουν...Έτσι γινόταν πάντα και έτσι εξακολουθεί να γίνεται!!
Μήπως κ.Καργάκο μπορείτε να μου επισημάνετε έναν , μόνο έναν από τη δική σας τάξη ή την τάξη των υψηλά ιστάμενων που να έχουν αφήσει τα παιδιά τους να γίνουν αγρότες, ναυτικοί, εργάτες;;;;
Γιατί δεν θα πρέπει να έχει όνειρα για τους απογόνους του και ο εργάτης;;; 
Ξέρουμε καλά ότι κανένας γονιός δεν θέλει το παιδί του να ταλαιπωρηθεί στη ζωή.
Γνωρίζω γονείς που ομολογούν ότι ναι , έβγαλαν χρήματα από το χειρωνακτικό επάγγελμά τους, αλλά το παιδί τους δεν θέλουν να ''χώνει το χέρι τους στα σκ......ά'' ή δεν θέλουν να  ταλαιπωρήσει το σώμα του στην οικοδομή........να ''θαλασσοπνιγεί'' στερούμενος την οικογένειά του!!!
Το τι πολιτισμό έχει ένα κράτος φαίνεται από την παιδεία του!!
Θέλουμε λοιπόν αυτόν το πολιτισμό να έχουμε ........δεν είναι στο χέρι του απλού πολίτη...

Όμως ,η ''χθεσινή '' εποχή ,που οι Έλληνες δούλευαν χειρωνακτικά , έφευγαν μετανάστες για καλύτερη ζωή, άφηναν κτήματα και την πατρική περιουσία για να έρθουν στις πόλεις.........για μια καλύτερη ζωή, είναι αυτή που επικαλείσθε;;;
Οπου και αν πήγαν, όμως , ότι δουλειά και αν έκαναν , το πρώτο θέμα που τακτοποιούσαν είναι να πάνε σχολείο τα παιδιά τους!
Ήρθαν οι ξένοι και μας πήραν τις δουλειές.........γιατί έχουμε δουλειές ,λέει το άρθρο του κατά τα άλλα αξιόλογου κ.Καργάκου!!
Ποιες δουλειές αλήθεια;;; Εκτός της οικοδομής που δούλεψαν οι Αλβανοί μετανάστες και που τους προτιμούσαν οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί λόγω χαμηλότερου μεροκάματου, για ποιες άλλες θέσεις εργασίας μπορούμε να μιλήσουμε;;
Μήπως για το εμπόριο του πεζοδρομίου με τα λαθραία προϊόντα;;; Μήπως για το πλύσιμο του παρμπρίζ στα φανάρια;; Ή μήπως για το μάζεμα των καρπών στα κτήματα, δουλειά 3-4 μηνών το χρόνο;;;
Α.......ναι υπάρχουν και όσοι δουλεύουν ως υπηρετικό προσωπικό........
Το οποίο προσωπικό πολλές φορές το ''εισάγουν'' κατευθείαν από τις πατρίδες τους οι πλούσιοι εργοδότες , τους κρατούν το διαβατήριο, τους πληρώνουν ''ψίχουλα'' και τους ελέγχουν απόλυτα...
Αυτές τις θέσεις εργασίας θα προσφέρατε στο παιδί σας;;;
Γιατί το δικό μου παιδί θέλω να έχει απαλά χέρια , να είναι ο ''white color worker'' .να έχει το ''άνευ αντικρίσματος πτυχίο''  και έτσι ίσως αποφύγει το ''στην άκρη ρε''  ή  το ''ποιος είσαι εσύ ;;''  που οι ''ανώτεροι'' απευθύνουν στους χειρωνακτικά εργαζόμενους!!!!
Μα πάνω από όλα ........στο χέρι του θα είναι να γίνει επιστήμονας ή να μείνει με το πτυχίο στο χέρι ως απλό χαρτί!!! Θα έχει το κλειδί που θα ανοίξει πόρτες!!!
Και ............κ.Καργάκο, θα κατανοεί ,θα αντιλαμβάνεται τι λέγεται γύρω του, τι υπονοείται .........θα ανοίξει ο νους του...........και δεν θα ''πιάνεται κορόιδο '' εύκολα!!!!!!!!!
Θα έχει πρόσβαση στη γνώση!!!!!!!!!!