Κρήτη... ένα ταξίδι στα αρχαία χρόνια!!!

Ας σταθούμε λίγο να θαυμάσουμε από τους θησαυρούς της Ελλάδας , τη πόλη του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, που ήταν το μεγαλύτερο κέντρο του μινωικού πολιτισμού.  Μια μεγάλη αρχαία πολιτεία, γεμάτη θρύλους και μύθους όπως λέει ο Όμηρος.
Τόπος που έζησαν πολλά μυθικά πρόσωπα, ο Μινώταυρος, η Αριάδνη, ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος.

Η Κνωσσός άρχισε να επεκτείνεται λίγο μετά το 2000π.χ. , γνώρισε ακμή κατά τη Μινωική περίοδο, αφού ενδιάμεσα, την έπληξαν σεισμοί και παλιρροϊκά κύματα από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης. Όπως υποδηλώνεται από τα πλούσια ευρήματα, τους πολυάριθμους τάφους, και τα πανέμορφα και περίτεχνα πολυώροφα κτίρια, ο πληθυσμός υπολογίζεται ότι έφθανε στις 100.000 περίπου. Το μεγαλειώδες και δαιδαλώδες ανάκτορο ήταν στο κέντρο, και γύρω του οι κατοικίες και τα νεκροταφεία. Η Κνωσσός αποκάλυψε τοιχογραφίες, νομίσματα, κοσμήματα, και έργα μικρο γλυπτικής από στεατίτη, χαλκό ή φαγεντιανή. Τα ευρήματα αυτά έχουν γίνει πασίγνωστα παγκοσμίως.


Προχωρώντας στη Νότια Κρήτη, συναντάμε τη σπουδαιότερη πόλη της, τη Φαιστό, που ήταν το δεύτερο κέντρο του μινωικού πολιτισμού. Ο Παυσανίας υποστήριζε ότι ιδρύθηκε από το γιο του Τάλου, τον Φαίστο, και πατέρα του Ραδάμανθυ.

Χτισμένη σε ένα λόφο, στη πεδιάδα της Μεσαράς, ήταν η έδρα του βασιλιά που είχε τον έλεγχο του πλούσιου κάμπου, και του περάσματος προς τα νότια λιμάνια της Κεντρικής Κρήτης. Είχε εμπορικές σχέσεις με την Ανατολή και την Αίγυπτο. Οι αρχαιότερες μαρτυρίες ζωής στον οικισμό χρονολογούνται στην Τελική Νεολιθική Περίοδο και περιλαμβάνουν πήλινα σκεύη και εργαλεία. Τα πρώτα σημάδια του μινωικού πολιτισμού, χρονολογούνται γύρω στο 2600 π.χ. Το πρώτο μεγάλο ανάκτορο, 18000 τ.μ. κτίστηκε το 2000 π.χ. αλλά το κατέστρεψε σεισμός περίπου στα 1730 π.χ. Γρήγορα έχτισαν ένα άλλο μεγαλοπρεπέστατο, και διανύει η πόλη περίοδο ακμής, που διαρκεί από το 1600 π.χ έως το 1400 π.χ.
Κατοικήθηκε η πόλη μέχρι τη καταστροφή της από τους Γορτύνιους στα μέσα του 2ου αι π.χ.

Μια από τις σημαντικές δωρικές πόλεις της Κρήτης, που ο Όμηρος τη λέει πυκνοκατοικημένη και οχυρωμένη, ο Πλάτωνας στου ''Νόμους'', την αναφέρει σαν μία από τις ευνομούμενες πόλεις, μία από τις πιο ισχυρές και εύπορες, και μιλούν για αυτήν ο Στράβων και ο Παυσανίας, είναι η Γόρτυνα. Άκμασε  κατά τη Ρωμαϊκή Περίοδο, που ήταν τότε η πρωτεύουσα της Κρήτης, και διοικούσε δύο λιμάνια, τα Μάταλα και τη Λεβήνα, με το διάσημο Ασκληπιείο.
Στον αρχαιολογικό χώρο, σώζεται μέρος της ακρόπολης , το Πραιτόριο, το Νυμφαίο, ο ναός του
Πύθιου Απόλλωνα, το ιερό των Αιγυπτίων θεών, το αμφιθέατρο , το στάδιο, μέρος της αγοράς και οι θέρμες. Η πόλη καταστράφηκε από τους Άραβες το 824 π.χ.

Στους πρόποδες της Ίδης, στην επαρχία Μυλοποτάμου, βρίσκεται η Ελεύθερνα. Μια πόλη που κατοικείτο συνεχώς από την πρωτομινωική έως την πρωτοβυζαντινή περίοδο, κι από τότε ως τις μέρες μας. Το προϊστορικό της όνομα ήταν Σάτρα αλλά και Σάωρος ή Άωρος. Από τον 8ο έως και τις αρχές του 6ου αι. με την ανάμειξη των δωρικών φύλων, ακμάζει και αναπτύσσει σχέσεις με τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, και παίρνει το σημερινό της όνομα από ένα Κουρήτα. Από την εποχή αυτή σώζονται ένα νεωμετρικό- αρχαϊκό μέγαρο και ταφές. Ξαναγνωρίζει ακμή στην Ελληνιστική Περίοδο,
με σωζόμενα μνημεία, την οχύρωση γύρω από την ακρόπολη, τη γέφυρα και το ιερό. Μεγάλη οικοδομική άνθηση γνώρισε έπειτα από την κατάκτηση της από τους Ρωμαίους.

Το τέταρτο σημαντικότερο μινωικό κέντρο της Κρήτης στο ανατολικό άκρο του νησιού, στο νομό Λασιθίου, είναι η Ζάκρος.  Στο λιμάνι της ανθούσε το εμπόριο, με πλοία από την Ανατολή, και την Αφρική. Με τις εισαγωγές της τροφοδοτούσε όλη τη Κρήτη. Υπήρχε οργανωμένο οδικό δίκτυο για την επικοινωνία της με τις άλλες πόλεις. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως, ένα πολυτελές ανάκτορο 8,000 τ.μ. με τριακόσια διαμερίσματα, και με μεγάλη αυλή στο κέντρο, στη Κάτω Πόλη, και πάνω από 10000 άλλα ευρήματα, αφού το βασιλικό θησαυροφυλάκιο δεν είχε συληθεί. Καταστράφηκε ολοκληρωτικά με την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.
Ελπίζω να σας άρεσε η βόλτα μας στις αρχαίες πολιτείες της Κρήτης.

H αλήθεια τους... και η αλήθεια μας!!!!

Καθημερινά ακούμε κάτι και αναρωτιόμαστε μέσα μας, αν αυτό που ακούμε είναι αληθινό.

Στη τραγική εποχή που ζούμε, και που από παντού μας βομβαρδίζουν οι σκοπιμότητες και τα ψέματα,καθώς και το ψεύτικο ενδιαφέρον με τα ύπουλα κίνητρα, λογικό είναι να αμφιβάλουμε όλο και περισσότερο για όσα καινούργια μαθαίνουμε. Εγώ η ίδια πιάνω τον εαυτό μου, να σκέφτομαι:

''τώρα αυτό που λένε, τι να κρύβει από πίσω, σίγουρα ψέματα θα είναι, αλλά τι κίνητρο έχουν;;''

Λίγο πολύ, έχει γίνει ο καθένας μας ένας Σέρλοκ Χολμς της καθημερινότητας, και των καθημερινών πεπραγμένων.

Τι είναι όμως αλήθεια;; Υπάρχει συγκεκριμένος κανόνας;; Και πώς μπορεί να εξακριβωθεί;;

Αν αφήσουμε στην άκρη τα σίγουρα και τεκμηριωμένα, όπως ότι ''η γη είναι στρογγυλή'', ή το πιο πεζό ''ο χυμός του λεμονιού είναι ξυνός'', θα προχωρήσουμε πιο βαθιά και θα ασχοληθούμε με την αλήθεια που επικρατεί, όσον αφορά τη θεώρηση της ζωής μας.

Εκεί κάνουμε διάφορες διαπιστώσεις. Η αλήθεια που πιστεύω εγώ για κάποια πράγματα μπορεί να συμπίπτει με το ''πιστεύω'' ενός ποσοστού ανθρώπων, αλλά δεν είναι αποδεκτή από ένα άλλο ποσοστό.

Για παράδειγμα, η αλήθεια για την οικονομική κατάσταση των πολιτών, είναι μία, όσον αφορά τη κυβέρνηση, και διαφορετική, όσον αφορά αυτούς τους ίδιους τους πολίτες.

Το θέμα είναι ποια αλήθεια είναι η πραγματική.

Ο Ρίτσαρντ Χεκ είπε ότι:''το βάσιμο κάθε ισχυρισμού είναι σχετικό, ανάλογα με το άτομο που τον διατυπώνει''.

Άρα μπορούμε να πούμε ότι η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι οι αντοχές μας οι οικονομικές είναι μεγαλύτερες από ότι υποστηρίζουμε εμείς ότι είναι, γιατί έτσι δικαιολογούνται οι τόσες περικοπές και μειώσεις που μας έχει επιβάλλει. Αν όμως το χρησιμοποιεί όντως σαν δικαιολογία, αυτόματα η δική της αλήθεια παύει να ισχύει, και μετατρέπεται σε ψέμα.

Από την άλλη πλευρά, εμείς οι πολίτες που υποστηρίζουμε ότι έχουμε ''στεγνώσει'' και δεν ''πάει άλλο'', ποιο είναι το συγκριτικό στοιχείο που καθορίζει ότι ''στεγνώσαμε'';;

Η προηγούμενη κατάστασή μας;;

Αν αυτό είναι αληθινό, τότε είμασταν καλύτερα όταν δεν πληρώναμε τους φόρους μας, κρύβαμε τα έσοδα μας, τα οποία και τα μετατρέπαμε σε ''κουρσάρες'', και ''μεζονέτες'', και γεμίζαμε τα ταμεία των μπουζουκομάγαζων.

Συμπερασματικά, όντως έχουμε φτάσει σε μια δύσκολη κατάσταση τη χώρα, και έχει δίκιο η κυβέρνηση που μας έχει ''σφίξει το ζωνάρι''. Συνεπώς η δική μας αλήθεια, μετατρέπεται τώρα σε ψέμα.

Υπάρχει όμως και μια τρίτη αλήθεια. Αυτών που δεν έκαναν τίποτα. Δηλαδή αυτών που δεν είχαν έσοδα άλλα, πέρα από ένα μισθό ή μια σύνταξη, που δεν είχαν την ευκαιρία να πάρουν καλύτερο αυτοκίνητο, ή να φτιάξουν ένα καλύτερο σπίτι. Οι μισθοσυντήρητοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι δηλαδή.

Ποιος είναι ο ρόλος τους μέσα σε όλα αυτά;; Η δική τους αλήθεια είναι ότι και να ήθελαν, δεν είχαν τα περιθώρια των παραπάνω.Με ένα μισθουλάκο και μια συνταξούλα, τι να φτιάξει κανείς;; Άρα γιατί να ''τρώνε τώρα χαστούκια'';;

Για το χατήρι ποιών;;

Για το χατήρι των πολιτικών που ''έφαγαν'', και που τώρα ''τρέχουν'', για να μην αποδειχθεί η διαφθορά τους,-όχι ότι ''τρέχουν και πολύ γρήγορα'', γιατί δεν έχει και διάθεση να τους κυνηγήσει κανείς από ότι διαπιστώνουμε-, για το χατήρι των επιχειρηματιών και ελεύθερων επαγγελματιών που ναι μεν περνούσαν ''ζωή χαρισάμενη'', αλλά όταν ήταν η ώρα να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, όπως φόρο ή ΦΠΑ, τότε ερχόταν στη μνήμη τους η σκέψη ότι δεν έχουν χρήματα, για το χατήρι των καλλιτεχνών ή των αθλητικών φορέων που το ''μαύρο χρήμα'', ''έκοβε βόλτες'' στις τσέπες τους και τους λογαριασμούς τους, για το χατήρι των γιατρών, των δικηγόρων, των δικαστικών που ενίοτε εξαργύρωναν το λειτούργημα τους σε χρήμα, ή για το χατήρι κάποιων συνδικαλιστών που έπιασαν ''τα πόστα'', και από εκεί έκαναν διάφορες ''ρεμούλες΄΄, ή για το χατήρι δημοσιογράφων, που παίρνουν παχυλούς μισθούς προωθώντας τις ειδήσεις κατά τα συμφέροντα;;;

Τι βγαίνει τελικά από όλα αυτά;;

Ποια η αλήθεια και ποιο το ψέμα;;;

Η αλήθεια είναι μία ή είναι τόσες όσες και τα άτομα;;

Τελικά η αλήθεια είναι μία, για όλους: το χρήμα κυβερνά, ο φτωχός είναι αναλώσιμο υλικό, και η επιθυμία των ηγετών που ισχυρίζονται ότι θέλουν να φτιάξουν ένα καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας, είναι ένα μεγάλο ψέμα.

Αλλά ο τρόπος που το αποδεχόμαστε αυτό, εξαρτάται με το ποια οπτική γωνία επιλέγουμε, για να το εξετάσουμε και να το κρίνουμε.

Πάντως αν τη γλυτώσουμε από τη ραδιενέργεια, τις μεταλλαγμένες και μολυσμένες τροφές, τα όλο και περισσότερο δυναμωμένα μικρόβια, την ασιτία, και τη φτώχεια, κι από καμιά ''αδέσποτη'', δε θα τη γλυτώσουμε σίγουρα από τις βλάβες του καπνίσματος.

Γιατί .....''το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία...'' και έχουμε παγκόσμιο χρέος να το πολεμήσουμε!!

Όταν η φύση επιτίθεται!!!!

Το τσουνάμι είναι θαλάσσιο φαινόμενο, που δημιουργείται, κατά την απότομη μετατόπιση μεγάλων ποσοτήτων νερού, σε ένα υδάτινο σχηματισμό, όπως ένας ωκεανός, μια θάλασσα, μια λίμνη ή ένα φιόρδ. Το τσουνάμι εκδηλώνεται με κύματα, τα οποία στα βαθιά νερά των ωκεανών (μέσο βάθος 4500 μέτρα) οδεύουν με ταχύτητα 210 μέτρων/δευτερόλεπτο ή 756 χιλιομέτρων/ώρα (παραπάνω από το μισό της ταχύτητας του ήχου στην ατμόσφαιρα της Γης). Διαδίδονται με μέτωπα κυμάτων, που μπορούν, να πλησιάσουν σε πλάτος, ακόμα και τη γήινη περίμετρο κι οδεύουν με σύνηθες μήκος κύματος της τάξης των 50-400 χιλιομέτρων και ύψος, που κυμαίνεται, συνήθως, από μερικά εκατοστά, έως 1 με 2 μέτρα το πολύ, όταν βρίσκονται κοντύτερα στην εστία δημιουργίας τους) . 

Φτάνοντας σε ρηχά νερά χάνουν την ταχύτητά τους, έως και 20 φορές, αρχικά στο μπροστινό τους μέτωπο, αυτό που φτάνει πρώτο στα ρηχά, και έτσι το μήκος τους μικραίνει, καθώς το πίσω μέρος του κύματος ταξιδεύει ακόμη, με σχετικά μεγαλύτερη ταχύτητα. Καθώς το μήκος του κύματος ενός τσουνάμι αλλάζει σταδιακά, ακολουθώντας τη μεταβολή της μέσης ταχύτητάς του, σύμφωνα με το βάθος της θάλασσας που διατρέχει, η ορμή του διατηρείται, (θεωρώντας προσεγγιστικά πως δεν εξαπλώνεται και κατά πλάτος) με αντίστοιχη μεταβολή του ύψους του και είναι ο λόγος, για τον οποίο γίνεται καταστρεπτικό φθάνοντας στις ακτές, όπου κερδίζει σε ύψος. Η αρχική απότομη μετατόπιση του νερού, που προκαλεί τη γένεση ενός τσουνάμι, μπορεί, να είναι αποτέλεσμα σεισμού, κυρίως υποθαλάσσιου, που προκαλεί κατακόρυφη ανάταξη του βυθού, παραθαλάσσιας κατάρρευσης βουνοπλαγιάς ή ηφαιστείου  , υποβρύχιας ηφαιστειακής έκρηξης ή πτώσης ικανού μεγέθους ουράνιου σώματος στη θάλασσα. Ενώ σε βαθιά νερά το τσουνάμι, λόγω των χαρακτηριστικών του εκεί, δε θεωρείται σοβαρός κίνδυνος για τις πλέουσες κατασκευές, φτάνοντας στις ακτές έχει ιδιαίτερα καταστρεπτικές συνέπειες.

Η ονομασία του, που αποτελεί διεθνή όρο, προέρχεται από τις ιαπωνικές λέξεις τσου-νάμι (tsu, 津, harbor, λιμάνι και nami, 波, wave, κύμα), που θα μεταφράζονταν στα ελληνικά σαν «κύμα του λιμανιού». Η ονομασία αυτή δόθηκε από τους Ιάπωνες, που πλήττονται συχνά από αυτά, λόγω του ότι δεν γίνονται αντιληπτά και δεν αποτελούν κίνδυνο για τα πλοία στην ανοιχτή θάλασσα, αλλά είναι πολύ καταστρεπτικά όταν φθάσουν σε παράλιες περιοχές.
Το τσουνάμι πολλοί το αποκαλούν παλιρροϊκό κύμα  ή «θαλάσσιο σεισμικό κύμα». Ο πρώτος όρος αποδίδεται λανθασμένα καθώς αφορά, στη Γη, την 6ωρη περιοδική μετατόπιση υδάτινων μαζών του πλανήτη λόγω των βαρυτικών επιδράσεων από τη Σελήνη και τον Ήλιο  που τείνουν να παραμορφώνουν τη Γη και το καταφέρνουν στο ευκίνητο μέρος της, την υδρόσφαιρα. Ο δεύτερος όρος αποδίδεται σωστά, καθώς το τσουνάμι είναι παράγωγο οδεύον κύμα θραύσης, μεγάλης κλίμακας και μελετάται με σεισμολογικούς  όρους.
Παράλληλα, υπάρχει και ο όρος «Μετεο-τσουνάμι», για μεγάλα κύματα, που προκαλούνται από  μετεωρολογικά φαινόμενα, ενώ συχνά χρησιμοποιείται και ο άτυπος όρος «Μεγα-τσουνάμι», που περιγράφει τα πολύ μεγάλα τσουνάμι.

Τα κύματα αυτά έχουν μεγάλο μήκος κύματος και μεταφέρουν τεράστια ποσά ενέργειας. Ενώ μία σειρά μεγάλων θαλάσσιων κυμάτων, που προκαλούνται από τον άνεμο, έχει μέγιστο μήκος κύματος (απόσταση από κορυφή σε κορυφή κύματος) τα 100 - 150 μέτρα και περιοδικότητα μερικά δευτερόλεπτα, τα τσουνάμι έχουν τεράστια μήκη κύματος, που μπορεί να φτάσουν τα 100 ή και τα 200 χιλιόμετρα και περιοδικότητα ακόμα και άνω της μιας ώρας.

Όσο διαδίδονται στην ανοιχτή θάλασσα με μεγάλο βάθος, έχουν ελάχιστο ύψος, που δεν ξεπερνά συνήθως τα δύο μέτρα και ταξιδεύουν προς όλες τις επιτρεπτές από τον αρχικό σχηματισμό του μετώπου, κατευθύνσεις, με ταχύτητα 700 - 800 χλμ/ώρα. Παρά την τρομακτική αυτή ταχύτητα, δεν γίνονται αντιληπτά, από τα πλοία στην ανοιχτή θάλασσα, ούτε καν από βάρκες, καθώς φαίνονται, σαν μία φουσκοθαλασσιά  (λείας και αδιάσπαστης επιφάνειας, με κορυφές που δεν σκάνε, ούτε ασπρίζουν), που περνάει «σαν αστραπή» και φεύγει.
Φθάνοντας όμως στα ρηχά, λόγω της μείωσης του βάθους αναδιπλώνονται και ενώ χάνουν ταχύτητα, κερδίζουν σε ύψος. Όταν τελικώς "σκάσουν" στην ακτή, αν και η ταχύτητα πρόσκρουσης, συνήθως, είναι 40 χλμ/ώρα, το τελικό τους ύψος μπορεί, να ποικίλλει, από 5 μέχρι θεωρητικά 100 μέτρα (περίπτωση πιθανής κατάρρευσης στο νησί La Palma), μπορεί και παραπάνω, σε περίπτωση πρόσκρουσης ουράνιου σώματος στη θάλασσα. Πρακτικά αρκεί, να φτάσει τα 2 μέτρα, για να υπάρξουν ζημιές και θύματα.

Η έκδοση έκτακτου δελτίου, για επερχόμενο τσουνάμι είναι σχετικά απλή υπόθεση, όταν έχει προηγηθεί σημαντική επένδυση, σε μη επανδρωμένους σταθμούς παρακολούθησης, σε δίκτυα, που βρίσκονται μακριά από την ξηρά (σε συνδυασμό με σεισμογράφους). Χώρες όπως η Ιαπωνία (και μετά τον σεισμό του 2004  και χώρες γύρω, από την περιοχή του Ινδικού Ωκεανού) έχουν φροντίσει και χρησιμοποιούν τέτοια δίκτυα.
Πριν χτυπήσει ένα ισχυρό τσουνάμι, η στάθμη της θάλασσας χαμηλώνει και το νερό αποτραβιέται από την ακτή, δίνοντας την εντύπωση ότι «όλη η θάλασσα έφυγε προς τα πίσω». Αυτό είναι ένα πολύτιμο σημάδι, για όσους βρίσκονται σε περιοχή, που πρόκειται, να χτυπηθεί από τσουνάμι και δεν διαθέτει σύστημα πρόγνωσης ή αν στο συγκεκριμένο σημείο, δεν υπάρχει πρόσβαση σε Μ.Μ.Ε.
Αν γίνει κάτι τέτοιο αντιληπτό, τότε όλοι πρέπει αμέσως, να αρχίσουν, να τρέχουν προς το εσωτερικό της ξηράς, μακριά από την ακτή, χωρίς να σταματήσουν ούτε δευτερόλεπτο και να προσπαθήσουν να απομακρυνθούν, όσο μπορούν από τις παράλιες περιοχές, καταφεύγοντας, κατά προτίμηση, σε λόφους με ύψη αρκετά πάνω, από την επιφάνεια της θάλασσας. Εναλλακτικά, αν υπάρχει στην περιοχή κάποιο υψηλό κτίριο, άνω των 15 μέτρων, μπορούν να αναζητήσουν καταφύγιο στον ψηλότερο όροφό του.
Οι οδηγίες συνεχίζουν ως εξής: Προσοχή: Μην περιμένετε να δείτε το κύμα να έρχεται, για να αρχίσει η διαφυγή! Ο διαθέσιμος χρόνος, από την στιγμή, που το νερό αποτραβιέται, από την ακτή, έως το χτύπημα του τσουνάμι, είναι ελάχιστος, γύρω στα 5 λεπτά. Ειδικά, από την εμφάνιση του τσουνάμι στον ορίζοντα, έως το χτύπημα είναι πλέον εντελώς μηδαμινός και ένας πρακτικός κανόνας λέει ότι «αν το δεις να έρχεται, τότε είναι πλέον αργά για να τρέξεις».

Επίσης, σχεδόν ποτέ, δεν έρχεται μόνο ένα κύμα. Όπως προαναφέρθηκε, δημιουργείται μία ολόκληρη σειρά κυμάτων, με περιοδικότητα άνω της 1 ώρας και επομένως, σχεδόν πάντα, μετά το πρώτο κύμα ακολουθούν κι άλλα. Επομένως, δεν πρέπει να δημιουργείται αίσθηση εφησυχασμού, ότι μετά το πρώτο χτύπημα ο κίνδυνος πέρασε, καθώς μάλιστα ενδέχεται τα επόμενα κύματα, να είναι ακόμα υψηλότερα και καταστρεπτικότερα. Στατιστικώς έχει βρεθεί, ότι συνήθως το υψηλότερο κύμα είναι το τρίτο στην σειρά, αν και αυτό δεν ισχύει πάντα και δεν θα πρέπει να λαμβάνεται, ως δεσμευτικός κανόνας.
Τα πλοία, που βρίσκονται «εν πλω», τα αντιμετωπίζουν εύκολα, στρέφοντας την πλώρη σε γωνία 35 - 45 μοιρών κι έτσι δεν κλυδωνίζονται, λόγω του μεγάλου μήκους αυτών των κυμάτων. Αντιθέτως, τη νύχτα είναι πιο επικίνδυνα, αν δεν γίνουν αντιληπτά από το ραντάρ, στην οθόνη του οποίου παρουσιάζονται, ως ολοένα προσεγγίζουσα ακτογραμμή. Όσα πλοία όμως βρίσκονται στο αγκυροβόλιο ή ελλιμενισμένα, θα πρέπει να προβούν σε άμεσο απόπλου, κόβοντας ακόμη και τους κάβους ή εγκαταλείποντας και τις άγκυρες και τούτο, διότι φθάνοντας το τσουνάμι, αυτά ανυψώνονται και οι άγκυρες συνήθως αποσπώνται απ' το βυθό, οπότε και ακολουθούν έρμαια την ορμή του κύματος, ενώ τα ελλιμενισμένα κινδυνεύουν να καταστραφούν.

Ένα από τα πλέον καταστρεπτικά τσουνάμι της σύγχρονης ιστορίας (και αυτό με τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπινων θυμάτων) εκδηλώθηκε, μετά τον σεισμό της 26ης Δεκεμβρίου 2004  στην  Ινδονησία  και είχε σαν αποτέλεσμα, σχεδόν 250.000 νεκρούς και τεράστιες υλικές ζημιές. Το μεγαλύτερο σε μέγεθος τσουνάμι στην ιστορία, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, ήταν αυτό που δημιουργήθηκε, από την έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα (Ινδονησία) το 1883. Το μέγιστο ύψος των κυμάτων, που δημιουργήθηκαν, έφτασε τα 40 μέτρα. [βικιπαίδεια]

Πόσο μας αρέσει η εξουσία;;

Σήμερα θυμήθηκα τη φάρμα των ζώων, το πασίγνωστο βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ, που το θεωρώ ένα βιβλίο με διαχρονικό θέμα με μια υπέροχη αλληγορική πλοκή. Είναι ένα βιβλίο με τόσα μηνύματα, που ποτέ δεν μπορείς να το πεις ξεπερασμένο.

Η ιστορία των ζώων της φάρμας, τα οποία περιγράφονται συνοπτικά και κυρίως μέσω των βασικών στοιχείων του χαρακτήρα τους, ξεκινά σε ένα περιβάλλον όπου πολύς χρόνος έχει περάσει από τότε που θυμούνται ελευθερία. Η σκλαβιά κάτω από τον αφέντη κτηνοτρόφο Τζόουνς έχει γίνει συνήθειο. Τα περισσότερα ζώα είναι σε άγνοια καλύτερων ή χειρότερων ημερών και κάποια που καταλαβαίνουν έχουν αποκτήσει πεσιμιστική ή υποτακτική στάση. Ο Ολντ Μέιτζορ, ένα γουρούνι το οποίο είχε την τύχη να ζήσει περισσότερα χρόνια από άλλα ζώα και φτάνει προς το τέλος της ζωής του, νοιώθει πως πρέπει να ενεργήσει. Συγκεντρώνει τα ζώα και δίνει έναν λόγο που γεμίζει τα ζώα περηφάνια, τους θυμίζει ένα επαναστατικό τραγούδι που είχαν ξεχάσει («Κτήνη της Αγγλίας») και κυρίως τα βάζει σε σκέψεις για το μέλλον· επαναστατικές σκέψεις.
Τα γουρούνια είναι τα μεγάλα μυαλά της φάρμας. Κυρίως με την καθοδήγηση του Σνόουμπολ, ενός γενναίου γουρουνιού καταφέρνουν να φέρουν σε πέρας την Επανάσταση και η φάρμα είναι Ελεύθερη. Το πολιτικό σκηνικό που ακολουθεί είναι γενικά αισιόδοξο, χωρίς να λείπουν οι δυσκολίες, με τα γουρούνια σιγά σιγά όμως να αποκτούν την κύρια εξουσία και τον έλεγχο της φάρμας. Σίγουρα όμως το κλίμα παραμένει θετικό.
Η μεγάλη ανατροπή έρχεται όταν ο κύριος πολιτικός αντίπαλος του Σνόουμπολ, ο Ναπολέων, ένα άλλο γουρούνι που σχεδόν πάντα διαφωνούσε με τον Σνόουμπολ - εκτός και αν το ερώτημα αναφερόταν στο γιατί τα γουρούνια να έχουν περισσότερη τροφή - καταφέρνει να ανατρέψει την κυβέρνηση της φάρμας και να εγκαθιδρύσει μονοκρατορία κάτω από το όνομά του. Μεγάλη βοήθεια, θα έλεγε κάποιος στρατιωτική, προσέφεραν διάφορα σκυλιά τα οποία είχε αναθρέψει από μικρά.

Η ιστορία εξελίσσεται με τον Ναπολέοντα να αποκτά όλο και περισσότερη εξουσία, να περιορίζει όλο και περισσότερες ελευθερίες που είχαν έρθει μετά την επανάσταση, να αναθεωρεί όλο και περισσότερους νόμους που είχαν καθιερώσει (σε μορφή 7 εντολών) και γενικά να κάνει την ζωή όλο και πιο αφόρητη για τα ζώα. Η προπαγάνδα (κυρίως μέσω των λόγων και δικαιολογιών του Σκουίλερ, ενός άλλου γουρουνιού) ήταν επίσης σε συνεχή χρήση για να κατευνάσει τις αμφιβολίες που κατά καιρούς εμφανίζονταν. Σημαντικός σταθμός σε αυτή του πορεία αποτελεί η πώληση ενός αλόγου, του Μπόξερ, σε σφαγέα αλόγων όταν πια είχε αρρωστήσει. Ο Μπόξερ ήταν το εργατικότερο ζώο και το πιο πιστό στο Ναπολέοντα και την Επανάσταση (στην οποία μέχρι το τέλος, ή μέχρι λίγο πριν το τέλος ακόμα πίστευε).
Το αποκορύφωμα της κατρακύλας και το τέλος της ιστορίας έρχεται όταν τα ζώα παρακολουθούν μια κεκλεισμένων των θυρών συγκέντρωση των γουρουνιών με τους ανθρώπους-αφέντες των γειτονικών φαρμών (σύμβολα κρατών ή ενώσεων κρατών). Τα γουρούνια είχαν ήδη ξεκινήσει να περπατάνε στα δύο πόδια (κάτι το οποίο είχαν θεσπίσει ως «κακό» αλλά τελευταία αναθεώρησαν) και σύντομα είχαν έρθει σε συμφωνία με τους ανθρώπους. Τίποτα κακό δεν είχε γίνει τελικά στην Φάρμα των Ζώων· τα ζώα ήταν σκλαβωμένα όπως και παλιά. Μάλιστα τώρα είναι σκλαβωμένα και με τις τελευταίες μεθόδους· παράδειγμα για τις άλλες φάρμες. Ο Ναπολέων ανακηρύσσει ότι η Φάρμα των Ζώων θα λέγεται πια Φάρμα Μάνορ, όπως και παλαιότερα, στα χρόνια του Τζόουνς.
Τα ζώα που κρυφά παρακολουθούσαν το γεύμα κοίταξαν από γουρούνι σε άνθρωπο, από άνθρωπο σε γουρούνι και από γουρούνι σε άνθρωπο ξανά· δε βρήκαν διαφορά.[βικιπαίδεια]

Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά το κόσμο μας και τη κοινωνία που έχουμε πλάσει, αν αναλογιστούμε την εξουσία που αποκτούν πολλά άτομα σε διάφορους τομείς, είτε είναι άτομα διακυβέρνησης μιας χώρας, είτε είναι επιχειρηματίες που κολυμπούν στο χρήμα, είτε είναι άτομα που ξεκίνησαν από χαμηλά αλλά στη πορεία ''ανέβηκαν'' ή ''αναρριχήθηκαν'' σε υψηλά πόστα, είτε έχουν τη δύναμη του τύπου, θα δούμε πάντα το ίδιο αποτέλεσμα.
Μια αντιμετώπιση των ''αποκάτω'' σαν αναλώσιμο υλικό, και εκμετάλλευση της θέσης και των προνομίων που τους χαρίζει  αυτή η θέση. Και το αποτέλεσμα για τους ταπεινούς, για τα ''γρανάζια'' της μηχανής είναι ακριβώς το ίδιο.
Όλοι φέρονται σαν να μην υπήρξαν ποτέ στη θέση του απλού πολίτη, ή στη θέση του απλού υπαλλήλου, ή στη θέση αυτού που αγωνίζεται για να συντηρήσει την οικογένεια του.
Και όλοι υπερασπίζονται διαφορετικά ''πιστεύω'' πριν, και με τις πράξεις τους δείχνουν να υπηρετούν, πολύ διαφορετικά ''πιστεύω'', μετά. Όταν γίνονται αυτοί που ''κινούν τα νήματα''. Και δεν ενδιαφέρονται καν για τις δόλιες τις μαριονέτες, ούτε θυμούνται πώς ένιωθαν όταν βρίσκονταν στη θέση μαριονέτας.
Είναι λοιπόν κάτι στο DNA μας που έλκεται από τη κάθε μορφής εξουσία;
Έχει κάποιο συστατικό σαν το ναρκωτικό, που μας δημιουργεί ''εθισμό'', και σβήνει τη μνήμη;;
Είναι χαρακτηριστικό του κάθε ''μπροστάρη'', να νομίζει ότι διαφέρει από τα άλλα μέλη του ''κοπαδιού'';;
Και υπάρχει συγκεκριμένη ''συνταγή'' συμπεριφοράς;; Υπάρχουν κάτι σαν συγκεκριμένοι όροι π.χ. ''αδελφοσύνη, ανθρωπιά, αλληλεγγύη, εμπιστοσύνη, αντίσταση στη καταπίεση, αγώνας για δικαιώματα, κ.λ.π.....'';
Και γιατί πάντα οι ''μπροστάρηδες'', πρέπει να έχουν περισσότερη φροντίδα;; 
Και το ''κοπάδι'' ακολουθεί και επαναστατεί και αγωνίζεται για περισσότερη ελευθερία και δικαιώματα, και μια καλύτερη ζωή. Και το αποτέλεσμα;;
Η παρατήρηση της ιστορίας του ανθρώπου, μας δείχνει τούτο: κερδίζουμε δύο προνόμια και χάνουμε τρία άλλα. Στη συνέχεια ξανακινδυνεύει το ένα από τα δύο προνόμια που είχαμε. Και ξανά πάντα με τους ''μπροστάρηδες'', αγωνιζόμαστε για να μη το χάσουμε. Και ξανά μας ''πετάνε κάποια ψίχουλα'', και εφησυχάζουμε, και παίρνουμε βαθιά ανάσα, μέχρι το επόμενο βήμα, που στην ουσία είναι ίδιο και απαράλλαχτο με το προηγούμενο.
Και πάντα κάποιοι είναι από πάνω, αλλά εμείς....σταθεροί! Κάτω...
Και αυτό που δεν αντιλαμβανόμαστε είναι ότι,  το ''σύστημα'' που πολεμάμε, είναι βαθιά ''ριζωμένο'' μέσα μας. Ότι μας ''παίζει'' όπως τα πιόνια, γιατί στην ουσία, δε θέλει να επαναστατούμε, και γι' αυτό θρέφει κάποιους από εμάς, περισσότερο, ώστε να κάνουν τη δουλειά που έκαναν τα ''σκυλιά για το Ναπολέοντα'' στο βιβλίο.
Ίσως θα έπρεπε να εξετάζουμε καλύτερα ποιους έχουμε για ''μπροστάρηδες'', και αν αγωνιζόμαστε για τα ίδια πράγματα.
Στην πραγματικότητα και κρίση έχουμε και δυνατότητες!
Δεν είμαστε απλά ''γρανάζια'', έχουμε μυαλό και πρέπει να το χρησιμοποιούμε.
Να το ανυψώσουμε πάνω από τα μικροσυμφέροντα, από τις άπληστες ανάγκες του οπαδού, και να γίνουμε εμείς ''μπροστάρηδες'' της ζωής μας.
Γιατί για το καθένα μας, δεν υπάρχει κανένα ''σύστημα'' και κανένας ''λακές'' και βολεμένος, που είναι σε θέση, να μας υπαγορεύσει τις πραγματικές αξίες, και να μας ''σκοτώσει'' την ελπίδα ή να ''βαλτώσει'' την ίδια μας την ύπαρξη.
Είμαστε άνθρωποι, δεν ξεχνάμε την ανθρωπιά μας, και είμαστε ικανοί και δυνατοί για να διεκδικήσουμε τόσο για μας, όσο και για το σύνολο.
Κι ας έχουμε σαν σύνθημα τα παρακάτω σοφά λόγια:
''Ο ΟΧΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΑΤΑ
ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΤΡΟΜΑΞΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΕΝΟΣ ΤΕΝΕΚΕ
ΤΟΝ ΕΝΑ ΠΟΤΕ!!!!
ΓΙΝΕ Ο ΕΝΑΣ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!''