Το δώρο μου!

Ήρθαν τα Χριστούγεννα, και μια άλλη Αγιοβασιλίτσα, η Αριστέα επέλεξε τις γιορτινές μέρες για να μου δώσει διπλή χαρά! Και η χαρά ήταν τόση που η κουκκίδα μου φούσκωσε από καμάρι και συγκίνηση, και έγινε τόοοοοοσο μεγάλη που μόνο για κουκκίδα δεν μοιάζει!
Το πακέτο όπως πάντα μελετημένο και γεμάτο με ένα σωρό καλούδια... μα μην έχετε αγωνία θα σας τα δείξω παρακάτω ανυπόμονοι πια...!

Ένα μεγάλο Ευχαριστώ σε σένα Αριστέα μου για τον κόπο που έκανες για μένα, για το όμορφο ραβασάκι σου με την τόση ζεστασιά και για την τσαχπινιά και το μεράκι του δώρου σου!

Υπέροχη η κατασκευή αυτή η Χριστουγεννιάτικη που μπήκε στην  γωνιά της που λες και την περίμενε, και στόλισε το χώρο μου.

Υπέροχη κάρτα, χριστουγεννιάτικο κρεμαστό στολίδι, πανέμορφες χαρτοπετσέτες ποικίλων θεμάτων, δαντέλα, ένα υπέροχο σαπούνι κάτω αριστερά και ένα σοκολατένιο αηβασίλη!

Μη μου πείτε πως δεν ήταν ένα φανταστικό Συμποσιακό Δωροδέμα;

Σημείωση για Μαρία Κανελλάκη: Οι χαρτοπετσέτες είναι για ντεκουπάζ μη ξεχνιόμαστε!

Αριστέα μου ένα μεγάλο ευχαριστώ και τις ευχές μου για όμορφα Χριστούγεννα!

Καλά Χριστούγεννα φίλοι μου!

Χο Χο Χο ... Secret Santa παρών!

Ήμουν καλό παιδί και φέτος! Αυτό πια είναι σίγουρο, διαπιστωμένο, δεν χωρεί αμφισβήτηση, μη μουγκρίζετε γιατί ... α.... Ό,τι και να λέτε είμαι καλό παιδί! Γι' αυτό και ο Άγιος Βασίλης δεν έψαξε πολύ, με βρήκε στη δουλειά γιατί είμαι και προκομμένο παιδάκι, και μου έφερε το δώρο μου.
Δεν ήξερα μέχρι σήμερα πως ο Άγιος Βασίλης λέγεται και Μαριλένα! Μεταξύ μας δεν είμαι και κουτσομπόλα!

Μου είπε όμως πως είναι το όνομα που χρησιμοποιεί όταν βρίσκεται σε ειδική αποστολή.
Η Μαριλένα λοιπόν, κι εδώ σας κλείνω το μάτι, μου έστειλε ένα πακέτο. Καμινάδα δεν υπήρχε, γι' αυτό και χρησιμοποίησε μια εταιρεία με έλκηθρα που τη λένε κούριερ, για να φέρει το πακέτο.

Η χαρά μου ήταν μεγάλη όταν το παρέλαβα. Το πρώτο πάντως που σκέφτηκα για το ταίρι μου ήταν πως είχα την τιμή φέτος να έχω την αρχιβασιλίτσα δική μου ολόδική μου και τα καλούδια της είναι μοναδικά!

Ξετρελάθηκα με όσα έφτιαξαν τα χεράκια της!
Δείτε κι εσείς!

  

Ένα υπέροχο σπίτι με έναν πανέμορφο κάτοικο από τα χέρια της, μια κάρτα που μπορεί να μην αναδεικνύεται στο κόκκινο φόντο, ωστόσο η ζεστασιά της δεν μειώνεται καθόλου, είναι τόσο έντονη όσο το υπέροχο γιορτινό της κόκκινο!

Μια υπέροχη ρομαντική και ζεστή καρδιά σαν της δημιουργού της, που την κρέμασα ήδη σε περίοπτη θέση για να την βλέπω!

Κι ένα υπέροχο φτυάρι ντεκουπάζ, με ημερολόγιο που κι αυτό πήρε τη θέση του! 

Όλα υπέροχα και συγκινητικά που μου έδωσαν μεγάλη χαρά! 

Εδώ όλα μαζί για να τα θαυμάσετε! 

Μαριλένα μου σ' ευχαριστώ πολύ για τον κόπο, για τα δώρα, για το μεράκι, για την έμπνευση που μας δίνει χαρά κάθε χρόνο, και εύχομαι του χρόνου να συμμετέχουμε ξανά όλοι γιατί πραγματικά είναι υπέροχη εμπειρία!

Πίσω από τους τοίχους! { Συμμετοχή στο ''Παίζοντας με τις λέξεις''}

                                                        πηγή

Η επιγραφή  στην πρόσοψη του παλιού αρχοντικού έγραφε:

‘’Αποκατάσταση διατηρητέου αρχοντικού

Δωρεά στον Δήμο του ….’’.

Η θωριά του ονόματος του πατέρα της έμοιαζε πύρινη στα μάτια της.

Ήξερε απέξω κι ανακατωτά κάθε σπιθαμή χώρου αυτού του σπιτιού και ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούσε να ανασύρει από το χρονοντούλαπο της μνήμης της ολόκληρη δέσμη από αναμνήσεις. Όλες κακές. Γι’ αυτό τον λόγο και μόνο στην θέα αυτού του σπιτιού στο οποίο είχε μεγαλώσει, ένοιωθε πικρή γεύση στη γλώσσα και ένα κόμπο στο στομάχι της.

Στα δεκαοκτώ της χρόνια κατόρθωσε να φύγει από εκεί και να κάνει την επανάσταση της. Κι οι γονείς της μετακόμισαν μόνιμα στο εξοχικό τους.

Γύρισε την πλάτη της αργά στο κτίριο που θα έπρεπε να της φέρνει χαρά μια και εκπροσωπούσε την παιδική της ηλικία. Μακάρι να μπορούσε να γυρίσει την πλάτη και στο κύμα φόβου που την κατέκλυζε από τότε.

Ο πατέρας της χαροπάλευε στο νοσοκομείο και η μάνα της ήταν στο πλευρό του. Εκείνη δεν τον είχε επισκεφθεί ούτε μια φορά. Δεν μπορούσε να αντικρίσει αυτόν που επί χρόνια ικανοποιούσε τις άνομες και άρρωστες ορμές του στο αθώο κορμάκι του παιδιού του. Η μητέρα της δεν την ρώτησε ούτε μία φορά αν θα πήγαινε να δει τον πατέρα της και αυτό την βεβαίωνε πως τόσα χρόνια ήξερε, αλλά δεν μιλούσε. Αυτό την πλήγωνε και την γέμιζε οργή περισσότερο. Γιατί αυτή ήταν η μάνα που πόνεσε για να την γεννήσει, που την έβγαλε από τα σπλάχνα της.

Τι είναι αυτό που θα έκανε μια μάνα να ξεχάσει την μητρότητα και να καλύψει έναν αχρείο; Ο φόβος; Η ψεύτικη αίσθηση της ασφάλειας; Ή η τάση να προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως όλα είναι τέλεια και υπέροχα και να χτίζεις γύρω του ένα κάλπικο κουκούλι που όμως αφήνει απροστάτευτο το σπλάχνο σου; Από τα επτά της χρόνια ζούσε σε μόνιμο εφιάλτη. Και όταν βράδιαζε σκιαζόταν σε κάθε τρίξιμο πόρτας. Κι αυτή η φωνή στο σκοτάδι ‘’Κατερίνα κοιμάσαι; Ήρθε ο μπαμπάς για να παίξουμε’’ της προκαλούσε πανικό και σιχασιά. Όσο ήταν μικρή δεν μπορούσε να καταλάβει τι της συνέβαινε. Ένα αναπάντητο Γιατί, κυριαρχούσε στο παιδικό μυαλό και βασάνιζε την αθώα ψυχούλα.  Σαν έφηβη παρακολουθούσε όλες τις εκπομπές που μιλούσαν για περιπτώσεις ασέλγειας σε παιδιά. Ήξερε όλους τους αριθμούς που μπορούσε να ζητήσει βοήθεια. Όμως ο φόβος, της μούδιαζε ακόμα και τα δάχτυλα. Φοβόταν τον θυμό του. Είχε δοκιμάσει την τιμωρία του όταν κάποτε πήγε να αντιδράσει. Και ο πόνος μετά ήταν χειρότερος.

Το κινητό της χτύπησε. Η μητέρα της.

‘’Δεν μένουν πολλές στιγμές στον πατέρα σου. Ήρθε το τέλος. Θέλει να σε δει’’.

Σαν μπήκε στο δωμάτιο, ο πατέρας της ξεψύχησε παίρνοντας μαζί του σαν τελευταία εικόνα το μίσος που καθρέφτιζε ολόκληρο το πρόσωπο της. Όταν κοίταξε την μητέρα της κι εκείνη κατέβασε τα μάτια, της είπε:

‘’Είσαι πιο ένοχη από αυτόν. Έχεις πεθάνει κι εσύ για μένα. Επιτέλους γλύτωσα.’’

Το φως του ήλιου την ζέστανε. Θα ζητούσε βοήθεια αν χρειαζόταν αλλά θα έχτιζε την ζωή της μόνη από την αρχή.

                                    ##############@@@@@@@@@@@@@@@@##########

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο ''Παίζοντας με τις λέξεις'' της Μαρίας Μytripsonblog Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη φιλοξενία που όπως πάντα ήταν υπέροχη, τα συγχαρητήρια μου στην Μαρία Κανελλάκη για την πρωτιά της και σε όλους τους συμμετέχοντες που μοιραστήκαμε τις ομορφιές του δρώμενου αυτού.