Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

25 λέξεις # 11



Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο που οργάνωσε '' το Κείμενο'' της Μαρίας Νικολάου.
Τις πιο θερμές μου ευχαριστίες για την τέλεια φιλοξενία και για το κίνητρο που μας δίνει να εμπνευστούμε και να δημιουργήσουμε!
Η Κατερίνα βγήκε πρώτη με το υπέροχο 25λεκτο της αλλά θα πρέπει να πω πως όλες οι συμμετοχές 
ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο.






Σκιάχτηκα!

 Κι αμέσως φράχτης προφύλαξε το χώρο μου!

Έπειτα από καιρό κατάλαβα

Πως μόνος έχτισα τη φυλακή μου!  

Σάββατο 28 Απριλίου 2018

ΑΠΟΔΟΧΗ!!!





Αποδέχομαι σημαίνει πως κάνω κτήμα μου και εμπεδώνω μέσα μου κάποια πρόκληση, κάποιο κανόνα, κάποια ενέργεια, κάποιο αποτέλεσμα, κάποια συνέπεια.

Αυτό επίσης σημαίνει πως θα πρέπει να συμμορφωθώ με όλα τα παραπάνω. Πώς δεν αρνούμαι του όρους που μου επιβάλλονται.

Έχω δικαίωμα να μην αποδεχθώ κάτι που δεν μου αρέσει ή δεν ταιριάζει με τα στάνταρ και τις αρχές μου.
Από τη στιγμή όμως που αποδέχομαι πρέπει να μάθω και τις φιγούρες του συγκεκριμένου χορού και να τον χορέψω ιδιωτικά και δημόσια.

Θα ερωτηθώ ίσως, γιατί κάνω μια ανάρτηση για την έννοια αποδοχή. Γιατί απλούστατα αποδέχτηκα την πρόκληση-πρόσκληση της Lysippe σε μένα - μόνο γιατί σχολίασα η καψερή- για τις αναρτήσεις από το κάθε γράμμα του αλφαβήτου. Κι αφού το αποδέχθηκα ξεκίνησα από το Α επιλέγοντας να πω κάτι για μένα.

Πάντα είχα πρόβλημα φίλοι μου να αποδεχθώ… την αποδοχή. Να δεχθώ δηλαδή την αναγκαστική αποδοχή. Αυτήν που σου επιβάλουν τα άτομα, ή οι καταστάσεις.

Πέρασα ένα σημαντικό μέρος των χρόνων μου, που μέσα μου αρνιόμουν να αποδεχθώ ό,τι μου επέβαλαν. Ήθελα πάντα να είμαι ανεξάρτητη. Α… να άλλη μια λέξη από Α που λατρεύω ιδιαίτερα.

Τι γίνεται λοιπόν στην περίπτωση που αναγκάζεσαι να αποδεχθείς κάτι, όπως ένα ρόλο, ένα καθήκον, μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, επειδή αναγκάζεσαι;

Το κάνεις... και μέσα σου μαζεύεις τους ατμούς που θα έβγαιναν κανονικά από τα αυτιά σου, και αρχίζεις να ξεσπάς δεξιά και αριστερά χρησιμοποιώντας τους πάντες και τα πάντα σαν σάκους του μποξ, ή προσπαθείς να βρεις ένα στοιχείο μέσα στο αναγκαστικό πλαίσιο που θα σου είναι αρεστό και θα αρπαχτείς από αυτό σαν ψυχοσανίδα σωτηρίας;

Προσωπικά θα διάλεγα το δεύτερο, και αυτό προσπαθώ. Μα φίλοι μου στη φάση του γράμματος Α, θα σας ομολογήσω πως δεν αντιδρώ καθόλου καλά, όταν με αναγκάζουν οι άλλοι ή οι περιστάσεις να κάνω κάτι που δεν θέλω. Παρότι το παλεύω χρόνια, αποτυγχάνω οικτρά να ελέγξω τα συναισθήματα που μου δημιουργεί η ψυχολογική πίεση. Συχνά πυκνά μου βγαίνει το πρώτο. Αυτοέλεγχος όταν πιέζομαι δυσεύρετος!

Έχουμε λοιπόν εν κατακλείδι την Αποδοχή.

Πώς αντιδράτε όταν αποδέχεστε κάτι γιατί σας ανάγκασαν; Και αν κρατήσει αυτό που σας επέβαλαν αρκετά, πόση αντοχή έχετε; Είμαι περίεργη να μάθω.....

Τετάρτη 11 Απριλίου 2018

''The Versatile Blogger Award''

Καταρχήν ευχαριστώ την φίλη Μαρίνα που με συμπεριέλαβε στη λίστα της για το Βραβείο!
Μπορώ να πω πως έχει μια άψογη κρίση, και πάντα ξεχωρίζει γι' αυτήν  χαχαχα
Πρώτη φορά παίζω αυτά τα παιχνίδια, και πραγματικά θα πρέπει να με συγχωρήσετε αν από συγκίνηση και από το άγχος της πρωτάρας κάνω κάποιο λάθος.
Ωστόσο όπως λέει και η Μαρίνα συνηθίζει κάποιος τα φλας πάνω του, ειδικά αν του πάνε όπως πάνε σε μένα.
 Απ' ότι είδα από τους κανόνες..... ας τους γράψω να τους δείτε κι εσείς...



  • Οι κανόνες του παιχνιδιού:
  • If you are nominated, you’ve been awarded the Versatile Blogger award. 
  • Thank the person who gave you this award. That’s common courtesy. 
  • Include a link to their blog. That’s also common courtesy — if you can figure out how to do it. 
  • Next, select 15 blogs/bloggers that you’ve recently discovered or follow regularly. ( I would add, pick blogs or bloggers that are excellent!) 
  • Nominate those 15 bloggers for the Versatile Blogger Award — you might include a link to this site. 
  • Finally, tell the person who nominated you 7 things about yourself.


Να ευχαριστήσω τη Μαρίνα που με πρότεινε στο blog της ''Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή'' Σ'ευχαριστώ ξανά Μαρίνα μου!

Πρέπει να διαλέξω 15 bloggers:
1. Andromeda -My Galaxy
12.  Σκέψεις μικρές κι ασήμαντες στο χρόνο αφημένες
13.  Σμαραγδένια
14.  Χειροποιήματα της Νικόλ
15.  Blogo Stories vol.2

Αυτά τα blog αξίζουν  βραβείο, και άλλα τόσα που δεν έβαλα μια και ξεκίνησα τη λίστα των αγαπημένων με τη σειρά, κι εφόσον δεν τα έχει συμπεριλάβει η Μαρίνα.

Τώρα πρέπει να γράψω επτά πράγματα για τον εαυτό μου.

1. Είμαι λογίστρια
2. Αγαπώ την καταπράσινη Φύση και τα λουλούδια
3. Αγαπώ τα ζώα
4. Δοκίμασα το φρούτο του γάμου και άντεξα μόλις ενάμιση χρόνο. Δεν μου πάει.
5. Έχω τέσσερα blog που τα λατρεύω
6. Αγαπώ την Ειλικρίνεια
7. Τελευταίο αλλά βασικό, σέβομαι όσους κρατάνε τον λόγο τιμής τους.

Ευχαριστώ πάλι τη Μαρίνα και σας χαιρετώ εδώ να πάω να ξεκουραστώ και να απολαύσω τη δόξα μου.

Κυριακή 1 Απριλίου 2018

''Παίζοντας με τις λέξεις''! Συμμετοχή!


Το παρόν …πωλείται!

pixabay


Η καθημερινή της βόλτα είχε  προορισμό το μεγάλο σπίτι στο τέλος της πόλης.
 Χρόνια η αυλόπορτα έχασκε ανοικτή, από τότε που πέθανε και ο τελευταίος του ιδιοκτήτης.
 Όμως της άρεσε αυτό το σπίτι. Της άρεσε που είχε τη σφραγίδα του πλούτου και της άνεσης.

 Αριστερά και δεξιά από τα σκαλιά της εισόδου δύο λέοντες στέκονταν παραστάτες του σπιτιού. Της άρεσε το λευκό μεγαλοπρεπές του χρώμα, και το βλέμμα της το έβλεπε ακόμα στις μέρες της δόξας του.

Στην πραγματικότητα δεν την ενδιέφερε αυτό καθαυτό το σπίτι. Στην πραγματικότητα ήταν ο πλούτος που ονειρευόταν να αποκτήσει με κάθε τρόπο, και η ζωή που ήθελε να ζήσει.

Μέχρι τώρα είχε γνωρίσει τη μια πλευρά του νομίσματος. Την φτώχια. Αλλά εκείνη ένοιωθε πως ήταν φτιαγμένη για κάτι άλλο, κι όχι για να χαθεί στην αφάνεια και στην στέρηση. Η μοναδική της φίλη, που η φιλία τους ξεκινούσε από όταν γνωρίστηκαν στην πρώτη τάξη του σχολείου, ήταν κι εκείνη φτωχή αλλά εξοικειωμένη με τη μοίρα της. Ήταν ερωτευμένη με έναν νεαρό μηχανικό αυτοκινήτων.

Περπατούσε στην μέση του έρημου δρόμου, απορροφημένη από τις σκέψεις  της. Ο στριγκός ήχος φρένων και ένα μικρό χτύπημα που ένιωσε την επανέφερε στην πραγματικότητα πολύ δυσάρεστα. Από το αυτοκίνητο που παρουσιάστηκε ξαφνικά από την στροφή του δρόμου, κατέβηκε ένας σοφέρ με στολή, για να τη βοηθήσει. Ευτυχώς το χτύπημα ήταν ελαφρύ και αφέθηκε να την μεταφέρουν στο ιατρείο για σιγουριά. Τα πάντα μύριζαν πολυτέλεια και ο μοναδικός   επιβάτης, ένας καλοντυμένος εξηνταπεντάχρονος  άνδρας, της ζήτησε ευγενικά συγγνώμη και τη ρώτησε πώς νοιώθει.  Το φόρεμα της είχε σκιστεί με αποτέλεσμα να φαίνεται ο καλλίγραμμος νεανικός της μηρός. Δεν έκανε καμία κίνηση να στρώσει το ύφασμα. Δεν την απασχολούσε καν να φανεί αξιοπρεπής. Μέσα στη ζαλάδα της είχε ήδη γοητευθεί από την πολυτέλεια του αυτοκινήτου.

Αφού ήταν καλά επέστρεψε στο σπίτι της. Το ίδιο απόγευμα παρέλαβε ένα πακέτο με ένα φόρεμα τελευταία λέξη της μόδας και με την κάρτα με τα στοιχεία του αποστολέα.

Πολύ γρήγορα ήρθε σε επαφή με τον ηλικιωμένο άντρα για να τον ευχαριστήσει και αποδέχθηκε την πρόσκληση του σε δείπνο. 
Ο καιρός κύλησε και πλέον ο γέρος που είχε την ηλικία του πατέρα της είχε γίνει ο μόνιμος συνοδός της. Ελεύθερος και πλούσιος γρήγορα κατάλαβε την αγάπη της νεαρής κοπέλας για την άνεση. Κι εκείνος γοητευόταν να έχει μια εικοσάχρονη συνοδό και γιατί όχι και γυναίκα.
 Όταν τη ζήτησε από τους δικούς της σε γάμο, εκείνοι δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στην αποφασιστικότητα της να ζήσει στον πλούτο κι ας ήταν άντρας της ένας σαράντα πέντε  χρόνια μεγαλύτερος στη δύση του.
 Όλα πωλούνται σε αυτήν την ζωή κι εκείνη διέθετε την ομορφιά και τα νιάτα της που τα πουλούσε στην καλύτερη τιμή. Ο γάμος έγινε γρήγορα, και ο δρόμος για την άνεση άνοιξε μπροστά της.

 Τα ειρωνικά βλέμματα τα μετέφρασε σε φθόνο. Και όσοι της μίλησαν για αξιοπρέπεια και για έρωτα, τους κούνησε σε χαιρετισμό ένα χέρι που φορούσε ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι χωρίς να κοιτάει αυτούς αλλά το χέρι της. 
Πράγματι είχε πετύχει καλή τιμή. Θα άντεχε!


Αυτή ήταν η συμμετοχή στο ''Παίζοντας με τις λέξεις'' της Memaria . Ευχαριστώ για την φιλοξενία και για την συμμετοχή! Καλό μήνα και Καλό Πάσχα!