Χριστουγεννιάτικα έθιμα στις γειτονιές του κόσμου!

1. Στην Ουκρανία συνηθίζεται ανάμεσα στα στολίδια του δέντρου να βάζουν και ψεύτικες αράχνες με (και πάλι ψεύτικους) ιστούς. Η αράχνη πιστεύεται ότι φέρνει τύχη και σε όποιο σπίτι εμφανιστεί πραγματική αράχνη το πρωί των Χριστουγέννων, το έθιμο λέει ότι η οικογένεια θα είναι καλότυχη όλο τον χρόνο.
2. Τα παιδάκια σε αρκετές επαρχίες της Μ. Βρετανίας γράφουν γράμματα στον Άγιο Βασίλη, που στη συνέχεια πετούν στο αναμμένο τζάκι. Και τούτο επειδή υποτίθεται ότι ο Άγιος ενημερώνεται για τις επιθυμίες των πιτσιρικιών κατευθείαν από τον καπνό. Οι νοικοκυρές πάλι φτιάχνουν την παραδοσιακή πουτίγκα, μόνο που, προτού ξεκινήσουν, κάνουν μια ευχή. Η οποία, για να βγει, πρέπει να ανακατέψουν τα υλικά του γλυκού μόνο δεξιόστροφα!
3. Στην Αυστρία πάλι ο Άγιος Βασίλης (Άγιος Νικόλαος, σε αυτούς) «συνοδεύεται από τον Κράμπους. Ένα φριχτό κακάσχημο πλάσμα, που επισκέπτεται τα σπίτια μία μέρα πριν από τον Άγιο Νικόλαο και αρπάζει τα κακά παιδιά! Τα καλά παιδιά πάλι παίρνουν το δωράκι τους την επόμενη μέρα!

4. Στη Νορβηγία το βράδυ των Χριστουγέννων, σε κάθε σπίτι καταχωνιάζονται οι σκούπες. Το έθιμο έχει τις ρίζες του σε παγανιστική παράδοση, που έλεγε ότι εκείνη τη νύχτα οι μάγισσες και τα κακά πνεύματα καβαλάνε τις σκούπες που βρίσκουν εύκαιρες και αλωνίζουν...
5. Οι Ιρλανδοί πάλι, επειδή ως γνωστόν είναι γερά ποτήρια, αφήνουν στον Άγιο Βασίλη γάλα και μπισκοτάκια για να ξαποστάσει, αλλά... και μπίρες! Και για να μην πιει ξεροσφύρι ο Άγιος, βάζουν μαζί και αλμυρές πίτες. Ακόμα το βράδυ των Χριστουγέννων αφήνουν ένα αναμμένο κερί ή φωτάκι στα παράθυρά τους.
6. Οι Ιταλοί παραδοσιακά περιμένουν όχι τον Άγιο Βασίλη, αλλά τη Strega Buffana να φέρει τα δώρα στα παιδιά. Μια καλοκάγαθη μάγισσα, που στα καλά παιδιά φέρνει δώρα και στα κακά δίνει... κάρβουνα.

7. Στη Γαλλία την παραμονή των Xριστουγέννων, τα παιδιά αφήνουν τα παπούτσια τους δίπλα από το τζάκι, για να τους τα γεμίσει με γλυκά και ξηρούς καρπούς ο Πατέρας των Xριστουγέννων (Pere Noel), που θα κατέβει από την καμινάδα καθώς κοιμούνται. O Pere Noel συνοδεύεται από έναν άλλον παππούλη, τον Pere Fouettard, ο οποίος δέρνει ελαφρά τα παιδιά που ήταν άτακτα κατά τη διάρκεια του χρόνου.
8. Τα παραδοσιακά στολίδια του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην Τσεχία δεν αγοράζονται από τα καταστήματα, αλλά είναι τσόφλια αυγών μπογιατισμένα με διάφορα χρώματα και μοτίβα. Πιστεύεται ότι το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, πλανάται πάνω από τα σπίτια ένα μαγικό πνεύμα, το οποίο σε αφήνει να δεις τι θα σου συμβεί στο νέο χρόνο που θα έρθει σε λίγες μέρες.

9. Οι άνθρωποι στην Καταλονία (καθώς και σε τμήματα της Ιταλίας, της Ανδόρας, της Πορτογαλίας και της υπόλοιπης Ισπανίας) εφαρμόζουν ένα παρόμοιο έθιμο πολύ πιο... προχωρημένο. Κρύβουν έναν caganer (Καγανέρ), αλλιώς γνωστό ως «κύριο που τα... κάνει», στη φάτνη του Ιησού. Είναι ένα αγαλματάκι στο οποίο αποτυπώνεται ένας Καταλανός χωρικός, με το παραδοσιακό κόκκινο καπέλο-μαντίλι και τα φτωχικά του ρούχα, με τα εσώρουχα του κατεβασμένα, την ώρα που... κάνει την ανάγκη του, συνήθως στην άκρη του σκηνικού.

2012 Καλώς μας έρχεσαι!!!

Φανταστικό ημερολόγιο έτσι;; Χαίρεσαι να μετράς τις μέρες!!!

«Δεν έχεις να πληρώσεις; Στα τάγματα εργασίας!»

Ενδιαφέρον το άρθρο στα ΝΕΑ.

Για να μαθαίνουμε και να μη ξεχνάμε!

Χρωστούσες τον φόρο περιουσίας και δεν μπορούσες να τον εξοφλήσεις, ακόμη κι αν ξεπουλούσες όλη την περιουσία σου; Έπαιρνες τον δρόμο για τα βάθη της Ανατολίας, για να ξεπληρώσεις δουλεύοντας σε απάνθρωπες συνθήκες. Μια έρευνα φωτίζει τον τρόπο με τον οποίο εξοβελίστηκαν η ελληνική, η αρμενική και η εβραϊκή αστική τάξη της Πόλης το 1943 .
Απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, αδικίες, καταναγκαστικές πορείες, θάνατος, πρόχειροι ενταφιασμοί... Είναι μερικά μόνο από τα γεγονότα που καταγράφει με απόγνωση ο Κωνσταντίνος Κιουρκτσόγλου στις σελίδες του ημερολογίου του.
«Πήγαμε και πλυθήκαμε στο προσωρινό χαμάμ που έφτιαξε ο Αγκόπ στους πρόποδες του Κοπ. Το σώμα μας - για πρώτη φορά, ύστερα από επτά μήνες - ερχόταν σε επαφή με το νερό» γράφει στις 29 Ιουνίου του 1943. Λίγες ημέρες ενωρίτερα δε, στις 25 Ιουνίου, δεν κρύβει την πικρία του και σημειώνει: «Στις εφημερίδες που ήρθαν σήμερα, ο Χουσεΐν Τζαχίτ γράφει πως "οι μειονοτικοί εξορίστηκαν λόγω έλλειψης χρημάτων, όμως οι οικογένειές τους ζουν σαν μεγιστάνες στα νησιά και τα κέντρα διασκέδασης". Είθε κι εκείνοι να πάθουν χειρότερα από μας, τότε μόνο θα καταλάβουν». Ποιες ήταν οι αιτίες όμως που επέβαλαν τον σκληρό αυτό φόρο στους μειονοτικούς πληθυσμούς; «Η ανάγκη για εκτουρκισμό της οικονομίας» εξηγεί στο ντοκιμαντέρ - στο οποίο παρουσιάζονται δημοσιεύματα του τουρκικού και ελληνικού Τύπου σχετικά με το θέμα - ο διακεκριμένος Τούρκος ιστορικός Ριφάτ Μπαλί.
Με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την επίδραση των Ναζί, το αντιμειονοτικό συναίσθημα που καλλιεργείται στην Τουρκία κορυφώνεται. Το 1941 αρχίζει η επιστράτευση των «20 ηλικιών». Οι μη μουσουλμάνοι άνδρες μεταξύ 25-45 ετών αποστέλλονται στα βάθη της Μικράς Ασίας σε ειδικά στρατόπεδα εργασίας, όπου εργάζονται κάτω από σκληρές συνθήκες για την κατασκευή δημόσιων έργων. Λίγα χρόνια ενωρίτερα - το 1934 - με νόμο όλοι οι πολίτες της χώρας υποχρεούνται να αποκτήσουν τουρκόφωνα επίθετα και επιβάλλεται η αποκλειστική χρήση της τουρκικής γλώσσας στον δημόσιο βίο. «Η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης και η άνοδος του ναζισμού οδηγούν κυβέρνηση και Τύπο να υιοθετήσουν μια πιο επιθετική στάση απέναντι στις μειονότητες, απόρροια της οποίας είναι ο ληστρικός αυτός φόρος» επισημαίνει η ιστορικός Ειρήνη Σαρίογλου. «Αρχικός στόχος ήταν ο περιορισμός των ελλειμμάτων και η μείωση του υψηλού πληθωρισμού. Ωστόσο λίγο πριν από την ψήφιση του νόμου η κυβέρνηση διεξάγει εμπιστευτική έρευνα σχετικά με την επιχειρηματική δραστηριότητα των μειονοτικών, με απώτερο σκοπό την ολοκληρωτική εξαφάνισή τους από την αγορά. Έτσι ο νόμος φόρου περιουσίας εφαρμόζεται με κραυγαλέα μεροληπτικότητα και υπερβολή εις βάρος του μη μουσουλμανικού στοιχείου. Έτσι οι μουσουλμάνοι τούρκοι πολίτες κατέβαλαν συμβολικό φόρο, την ώρα που οι μειονοτικοί φορολογήθηκαν έως και δέκα φορές παραπάνω από τους αμιγώς τουρκικής - μουσουλμανικής καταγωγής».
«Ο στόχος δεν επιτυγχάνεται. Δεν δημιουργήθηκε τελικά μουσουλμανική αστική τάξη» εκτιμά ο καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά Αγιάν Ακτάρ ο οποίος παραδέχεται πως το βαρλίκι ήταν μια κίνηση εθνικιστική «που προκάλεσε αρρωστημένες καταστάσεις». Αντίθετη γνώμη όμως εκφράζει η Ειρήνη Σαρίογλου που υποστηρίζει «πως οι Τούρκοι αγόραζαν ολόκληρες εμπορικές στοές σε εξευτελιστικές τιμές. Η οικογένεια Κοτς (σ.σ.: μία από τις πλουσιότερες της Τουρκίας) απέκτησε μεγάλη περιουσία εκείνη την περίοδο».
Η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει τον Σεπτέμβριο του 1943 όταν ο ανταποκριτής των «New York Times» στην Τουρκία δημοσιεύει μια σειρά άρθρων για τα εργατικά τάγματα. Η διεθνής εικόνα της χώρας αμαυρώνεται. Τον Δεκέμβριο του 1943 επιτρέπεται στους εξόριστους να επιστρέψουν στις εστίες τους - ύστερα από έναν χρόνο κακουχιών - και ο νόμος καταργείται τον Μάρτιο του 1944.
Ωστόσο τουλάχιστον 21 άτομα εικάζεται πως πέθαναν στην εξορία, γεγονός όχι απίθανο αν σκεφτεί κάποιος όσα γράφει ο Κωνσταντίνος Κιουρκτσόγλου στις 13 Αυγούστου: «Καθώς δουλεύαμε, οι επικεφαλής μας για παραπάνω τυραννία διέταξαν την αποστολή της Ερζουρούμ να πάει για ανεφοδιασμό τροφίμων. Πήγαινε έλα πέντε ώρες. Πήγαν υπό την επιτήρηση των δεκανέων με τα καμουτσίκια».
Ο νόμος άλλωστε όριζε να μην αποστέλλονται στην εξορία οι άρρωστοι και οι άνω των 55 ετών υπόχρεοι, εντούτοις εκτοπίστηκαν πολλοί από αυτούς χωρίς να είναι γνωστό εάν και πότε θα επέστρεφαν στα σπίτια τους.πηγή

Πέμπτη, 4 Φεβρουαρίου 1943: «Φοβερό κρύο. Με περισσότερους από 35 βαθμούς κάτω από το μηδέν. Δουλέψαμε μέσα στο ρυάκι. Δεν υπάρχουν φτυάρια, κασμάδες».
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 1943: «Καθαρίσαμε πατάτες και κρομμύδια. Οι παγωμένες πατάτες ματώνουν τα χέρια όπως όταν πιάνεις πάγο. Μισοψημένο, μισοάψητο, το φάγαμε το φαγητό».
Λέξεις γραμμένες βιαστικά. Άλλες στα ελληνικά, άλλες στα τουρκικά, άλλες στα καραμανλίδικα (τουρκικά με ελληνικούς χαρακτήρες) στριμωγμένες στις σελίδες ενός μικρού χαρτόδετου ημερολογίου, που έμεινε για έναν ολόκληρο χρόνο καταχωνιασμένο στην τσέπη του Κωνσταντίνου Κιουρκτσόγλου.

Αλευρέμπορος ο Κωνσταντίνος Κιουρκτσόγλου είχε επεκτείνει τις δουλειές του και στο εμπόριο ξηρών καρπών. Διατηρούσε δικό του κατάστημα στην εμπορική στοά Αμπίντ Χαν, στον Γαλατά, στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης. Ο αστός επιχειρηματίας όμως μέσα σε λίγες μόνο ημέρες βρέθηκε χωρίς σπίτι και μαγαζί να ξεχιονίζει δρόμους στα βάθη της Ανατολίας σε θερμοκρασία 35 υπό το μηδέν.
Το αμάρτημα του δεν ήταν ούτε φόνος ούτε κακοδιαχείριση και κατάχρηση. Ήταν η ελληνική καταγωγή του, η χριστιανική θρησκεία του και το γεγονός ότι ήταν ένας από τους πολλούς μειονοτικούς που κρατούσαν στα χέρια τους την εμπορική ζωή της Τουρκίας.
Αμαρτήματα αρκετά για να οδηγήσουν την κυβέρνηση Ινονού τον Νοέμβριο του 1942 να επιβάλει κεφαλικό φόρο (το βαρλίκι) σε περισσότερους από 1.800 χριστιανούς (Έλληνες και Αρμένιους) και σε Εβραίους επιχειρηματίες της Κωνσταντινούπολης. Όσοι δεν μπορούσαν να πληρώσουν στέλνονταν στα τάγματα εργασίας στο Ερζουρούμ και το Ασκαλε.
«Πρόκειται για ένα μοναδικό ντοκουμέντο που καλύπτει και τους δώδεκα μήνες που οι άνθρωποι αυτοί ταλαιπωρήθηκαν και για πρώτη φορά στην Ιστορία δίνονται οι πραγματικές διαστάσεις αυτής της οδυνηρής εμπειρίας», εξηγεί στα «ΝΕΑ» η γεννημένη στην Κωνσταντινούπολη γενική γραμματέας του Ελληνικού Ιδρύματος Ιστορικών Μελετών, ιστορικός, δρ Ειρήνη Σαρίογλου, που βρήκε τυχαία το πολύτιμο ημερολόγιο, ενώ προσπαθούσε να συλλέξει μαρτυρίες για την συγκεκριμένη περίοδο.
Καθοριστική αποδείχθηκε η συνάντησή της με τον 85χρονο σήμερα γιο του Κωνσταντίνου Κιουρκστόγλου, Νικόλαο, ο οποίος είχε κρατήσει το ημερολόγιο του πατέρα του από τις δύσκολες εκείνες ημέρες. Κι εκείνη αποφάσισε να το διασώσει όχι μόνο μέσω μιας έκδοσης υπό τον τίτλο «Στην εξορία, Ερζουρούμ/Ασκαλε», αλλά και μέσω του ομότιτλου ντοκιμαντέρ (σε σκηνοθεσία Καλλιόπης Λεγάκη και μουσική Ελένης Καραΐνδρου) το οποίο διακρίθηκε τόσο στο Φεστιβάλ Δράμας όσο και στον «Αγώνα», τη διεθνή συνάντηση αρχαιολογικών ταινιών.
Για να εξοφληθεί ο φόρος των μη μουσουλμάνων πολιτών πρώτα κατασχέθηκε η κινητή και ακίνητη περιουσία τους από το τουρκικό κράτος που πουλήθηκε σε ανοιχτές δημοπρασίες. «Πέταξαν κάτω αρρώστους για να κατάσχουν τα κρεβάτια τους κι οι εξόριστοι έφθασαν σε τέτοια εξαθλίωση που περπατούσαν πάνω στα καρφιά των αρβύλων τους», δίνει τη δική του μαρτυρία ο εκδότης - συγγραφέας Ανδρέας Λαμπίκης στο ντοκιμαντέρ.πηγή

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 1943 συγκεντρώθηκαν από φόρους 315 εκατ. τουρκικές λίρες εκ των οποίων οι 285 ήταν οι εισφορές των μειονοτήτων. Η ελληνική αποτελούσε το 0,5% του πληθυσμού και κατέβαλε πάνω από 80 εκατ. - ήτοι το 20% του συνολικού φόρου.

«Δυστυχώς στην Πόλη δεν ήξερες ποτέ τι σε περίμενε. Ζούσαμε σε μια ευημερούσα ανασφάλεια. Ο πατέρας μου άρχισε να ορθοποδεί το 1948 και αυτό με δανεικά», λέει ο γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης.

Ο Κωνσταντίνος Κιουρκτσόγλου στις 30 Δεκεμβρίου 1943 και αφού έχει επιστρέψει στην Πόλη γράφει στην τελευταία σελίδα του ημερολογίου του: «Εχω χάσει τα πάντα. Έτσι τελειώνει ο παλιός ο χρόνος. Πώς θα αρχίσει ο νέος δεν το το ξέρω...».

πηγή

Η Αγορά ''νεκρώθηκε''!!!!

12.558 επιχειρήσεις βρίσκονται υπό έλεγχο λένε οι εφημερίδες, γιατί δεν υπέβαλαν ούτε μία δήλωση ΦΠΑ, μέσα στο 2010 και 2011. Όλες είναι επιχειρήσεις με τζίρο πάνω από 100000 ευρώ και οφειλές πάνω από 75000 ευρώ. Έχουμε λοιπόν μία μακριά λίστα, με επιχειρηματίες που απειλούνται και με Αυτόφωρο. Αναμένεται να γίνουν και συλλήψεις για τη φοροδιαφυγή τους.
Το λυπηρό της υπόθεσης είναι οι εργαζόμενοι. Γιατί πάντα αυτοί είναι τα εξιλαστήρια θύματα.
Δεν εξετάζουμε αν ο κάθε επιχειρηματίας από αυτούς που δεν είναι εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις τους, εκμεταλλεύτηκε την οικονομική κρίση, για να γίνει φοροφυγάς. Σίγουρα το ξέρουμε ότι υπάρχουν πολλοί από αυτούς που ζούσαν ''μεγάλη ζωή'', και εξακολουθούν να ζουν, αλλά δεν έχουν πληρώσει ούτε ευρώ, στο κράτος για τα κέρδη τους. Τουλάχιστον γι' αυτά που φαίνονται.
Δεν εξετάζουμε γι' αυτούς που βρέθηκαν στη δυσχερή θέση του κακοπληρωτή, λόγω των μέτρων, των σκληρών και άπονων, που η μείωση του τζίρου, τους οδήγησε και μέχρι το κλείσιμο. Και από αυτούς υπάρχουν πολλοί, όπως ξέρουμε.
Τα τελικά θύματα, τα εντελώς αθώα, είναι το γνωστό 18,5% που είναι άνεργοι. Και πόσοι άλλοι, που δεν είναι εγγεγραμμένοι στον Ο.Α.Ε.Δ.
Τι γίνεται με αυτούς τους οικογενειάρχες, τους μεγάλους σε ηλικία αλλά που απέχουν ακόμα από τη σύνταξη, τους νέους που τώρα βγαίνουν στην αγορά εργασίας, και με όλους αυτούς τους απολυμένους, που τους ''βομβαρδίζουν'' οι υποχρεώσεις; Τι γίνεται με όλους αυτούς τους εργαζόμενους που σήμερα έχουν δουλειά και αύριο ίσως να είναι άνεργοι κι αυτοί με τη σειρά τους, που πληρώνουν συνεχώς από το μικρό τους μισθό, έκτακτη εισφορά, ειδικό τέλος ακινήτου, και που η μείωση του αφορολόγητου, θα τους αναγκάσει να πληρώσουν, υψηλότερο φόρο το 2012;
Μαζεύουν συνεχώς χρήμα, για να καλύπτουν τους τόκους των χρεών, που μας δημιούργησαν με την κακοδιαχείριση τους, με την ασυδοσία τους, με την αδιαφορία τους και τη μη εφαρμογή των νόμων;
Δεν έχουμε καμία ανάπτυξη, δεν παράγουμε τίποτα, δεν έχουμε βιομηχανία, δεν κάνουμε εξαγωγές.
Τα πάντα αλλάζουν γύρω μας, τα πάντα μας πιέζουν, και καλούμεθα να στηρίξουμε μια χώρα, τη χώρα μας,  που μας τη ''ξεπούλησαν''. Μας έκαναν από ιδιοκτήτες του τόπου μας, ενοικιαστές.
Από περήφανους Έλληνες,... Έλληνες της ντροπής......
Δεν είναι ότι για να μη διαμαρτύρεται ο Έλληνας σημαίνει ότι έχει κι άλλες αντοχές ''αγαπητή'' Τρόικα, είναι απλά κουρασμένος, αηδιασμένος, απελπισμένος.
Είναι απλά ένας λαός με τη πιο λαμπρή ιστορία, ένας λαός που γέννησε το πολιτισμό και τη δημοκρατία, ένας λαός που μπήκε ''υποθήκη'', μαζί με τη χώρα του.

Ένας ψεύτικος κόσμος!!!

Ενδιαφέρον μου φάνηκε το άρθρο της εφημερίδας τα ΝΕΑ, που δημοσιεύθηκε τη Παρασκευή, και πόσα πρέπει να ακούσουμε για να συνειδητοποιήσουμε πόσο ψεύτικος είναι ο κόσμος μας;
Και μήπως αντιδρούμε;; Αλήθεια μπορούμε;; Μήπως συνειδητοποιώντας την αλήθεια, σε όλες της τις διαστάσεις, βάζουμε λίγη ποιότητα στη ζωή μας αλλάζοντας το τρόπο που σκεφτόμαστε;; Συνεπώς και το τρόπο που βιώνουμε τις καταστάσεις;;

''Οι πλούσιοι...

... ζητούν να φορολογηθούν περισσότερο ώστε να περιοριστούν τα ελλείμματα των χωρών τους που βασανίζουν τους φτωχούς. Τους πιστέψαμε.

Όλοι μιλούν...

... φυσικά ακόμη για εκείνο το άρθρο που έγραψε τις προάλλες ο μεγιστάνας των επενδύσεων Ουόρεν Μπάφετ στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Εμφανίζεται σε αυτό να τα σπάει με την κοινωνική του τάξη, ομολογώντας ότι οι πάμπλουτοι σαν κι αυτόν φορολογούνται πολύ λίγο. Με την ομολογία του απέσπασε την επιδοκιμασία των συνήθων «φιλελεύθερων προοδευτικών». Και οι συντηρητικοί έμειναν σιωπηλοί (δεν τον κατηγόρησαν για ροπή προς τον σοσιαλισμό). Όμως, ο Μπάφετ δεν είπε τίποτα που να μην έχει ξαναειπωθεί εδώ και χρόνια. Αυτό είναι το προνόμιο των ισχυρών: να σε ακούνε όλοι προσεκτικά, χωρίς να σε αγνοούν ή να σε προσβάλλουν. Και να σου απονέμουν εύσημα ακόμη και οι «προοδευτικοί» για την ανέλπιστη ευκαιρία που τους δίνεις να σε δουν σαν έναν άνθρωπο που στρέφεται εναντίον της ίδιας του της τάξης, ζητώντας περισσότερη δικαιοσύνη και ισότητα εν ονόματι της κοινωνικής αλληλεγγύης. Στάχτη στα μάτια. Και σημείο των εκρηκτικών καιρών που ζούμε (όπως μαρτυρούν οι πρόσφατες ταραχές στη Βρετανία). Η κοινωνιολόγος των πλουσίων Μονίκ Πενσόν-Σαρλό, που έγραψε το βιβλίο «Ο πρόεδρος των πλουσίων», δεν τους πιστεύει. Η πρότασή τους να δώσουν το κατιτί τους, λέει, είναι μια απόπειρα για τη νομιμοποίησή τους. Δεν είναι υποχρεωτικό. Και η ελεημοσύνη τους μοιάζει με έκτακτη εισφορά. «Αν ήθελαν πράγματι να κάνουν το καλό, θα πλήρωναν τους φόρους που τους πρέπουν», λέει η κοινωνιολόγος. «Με έναν πολύ απλό τρόπο: να φορολογούνται και αυτοί στην πηγή του εισοδήματος, όπως συμβαίνει και με τους εργαζομένους. Έτσι τα πλούτη τους δεν θα φυγαδεύονταν σε φορολογικούς παραδείσους. Τα μεγάλα πλούτη μοιάζουν με παγόβουνο. Από κάτω, υπάρχει εκατό φορές περισσότερο». Η Πενσόν-Σαρλό περιμένει και άλλες τέτοιες προσφορές αλληλεγγύης, μολονότι δεν πιστεύει καμία. Τις αποδίδει στον φόβο των «βαρβάρων», που όπως δείχνουν οι πρόσφατες ταραχές βρίσκονται ήδη προ των πυλών.

Για καλό...

... και για κακό, ο εγκέφαλος και η τσέπη του facebook, ο Πίτερ Τιλ, 43 ετών, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, ξεκινά το προσεχές έτος το πιο φιλόδοξο σχέδιό του: την ίδρυση μιας υπερπόντιας χώρας, εκεί κάπου «στο τέλος της γης και στη γη της αρχής», όπως έγραφε ο ποιητής Λόρενς Φερλινγκέτι. Με μικρές πλωτές πόλεις που θα είναι αγκυροβολημένες 200 μίλια στα ανοιχτά του Σαν Φρανσίσκο και θα μπορούν να φιλοξενήσουν εκατομμύρια «πολίτες» έως το 2050. Και εκεί, σε αυτά τα πλωτά κοινωνικά εργαστήρια, ο Πίτερ Τιλ ελπίζει να βρει επιτέλους την ασφάλεια που δεν βρήκε στον υπόλοιπο κόσμο, εφαρμόζοντας το κοινωνικό πείραμά του: μια κοινωνία ακραιφνώς φιλελεύθερη, χωρίς κοινωνική πρόνοια, χωρίς ελάχιστο εγγυημένο μισθό, χωρίς πολιτική, χωρίς κανόνες και νόμους.

Οι «βάρβαροι»...

... μπορεί μεν να βρίσκονται προ των πυλών, αλλά δεν διαθέτουν ναυτικό ακόμα''.

Φοβούνται πραγματικά οι πλούσιοι;; Τι φοβούνται;; Ποιος δείχνει διαθέσεις να τους βλάψει;; Τους προσέχουν όλοι, τους προστατεύουν, αφού αυτοί κρατούν τα ηνία της κάθε κοινωνίας, και ελέγχουν πολιτικούς και επιβάλλουν τις απόψεις τους.

Κι εμείς;; Απλές μαριονέτες;; Μας κουνούν τα σχοινιά και κάνουμε τις κινήσεις που μας έχουν προστάξει να κάνουμε;;; Φυσικά!!! Δυστυχώς!!,... όσο κι αν θέλουμε να  πιστεύουμε το αντίθετο,  δεν είμαστε κύριοι, όχι μόνο της ζωής μας, μα ούτε καν του εαυτού μας!!!

Το μυστικό της μακροζωίας......

Ένα άρθρο της εφημερίδας '' ΤΑ ΝΕΑ'', είναι αυτό που προκάλεσε το ενδιαφέρον μου. Το χωριό είναι το Καμποντιμέλε, στη περιοχή Λάτσιο της Κεντρικής Ιταλίας.

Ο μοναδικός τους κίνδυνος από ότι φαίνεται, είναι ο σεισμός. Μια και η περιοχή πριν από κάποιο καιρό απασχόλησε το τύπο, λόγω σεισμικής δόνησης.
Οι κάτοικοι αποτελούν αντικείμενο έρευνας, λόγω της μακροζωίας τους. 


''Η ιδανική ώρα για να φτάσει κανείς στο Καμποντιμέλε είναι νωρίς το πρωί, όταν έχει ακόμη δροσιά και ο ήλιος αρχίζει να ανατέλλει στις κορυφές Αουρούντσι. Παρκάρετε κοντά στο άγαλμα του Πάντρε Πίο όπου αρχίζει το βουνό και ακολουθήστε το... Τότε είναι που αρχίζει η σιωπή να απλώνεται προς το μέρος των ταξιδιωτών και η απόλυτη ηρεμία γαληνεύει ακόμη και τους πιο απροετοίμαστους ξένους. Είναι τέτοια η σαγήνη της ατμόσφαιρας που νιώθει κανείς ότι σε έναν τέτοιον τόπο θα μπορούσε να ζει για πάντα.

Αν και νωρίς, ο 78χρονος Τζεράρντο ετοιμάζεται να κάνει μια βόλτα στο χωράφι του με το σιτάρι. Έτσι αρχίζει τη μέρα του τους καλοκαιρινούς μήνες. Καβαλά τη βέσπα του και πάει για δουλειά. Την ίδια ώρα, η Μαρία, 83 ετών, κυνηγά τις κότες της και μαζεύει τα αυγά. Είναι όλοι πρόσχαροι. Έτοιμοι να σε καλέσουν για πρόγευμα με σπιτική μαρμελάδα από κεράσι. Κάπως έτσι κυλούν τα πρωινά στην ορεινή μικρή κοινότητα της περιοχής Λάτσιο, στην Κεντρική Ιταλία, η οποία έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον γιατρών από όλο τον κόσμο λόγω της μακροζωίας των κατοίκων της.

Το μέσο προσδόκιμο ζωής το 2009 ήταν τα 95 χρόνια και για τα δύο φύλα, σύμφωνα με το τοπικό συμβούλιο, ενώ την ίδια περίοδο το μέσο προσδόκιμο ζωής στη χώρα ήταν τα 77,5 χρόνια για τους άνδρες και τα 83,5 για τις γυναίκες. Στην Ε.Ε. τα αντίστοιχα ποσοστά διαμορφώνονταν στα 75,6 και 82 χρόνια.

Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ. Η διαφορά της ιταλικής κοινότητας των 780 κατοίκων, εκτός από τα ποσοστά, φαίνεται στο πιάτο τους αλλά και στον τρόπο της ζωής τους. Η διατροφή τους στηρίζεται στην ιδέα της… φτωχής κουζίνας του αγρότη. Δηλαδή το κρέας δεν βρίσκεται συχνά στο τραπέζι και το κόκκινο κρέας σχεδόν ποτέ, όπως και το βούτυρο. Επίσης, λείπουν τα κορεσμένα λίπη. Πρωτεΐνες προσλαμβάνονται από τα όσπρια και το cicerchie, που θυμίζει ρεβίθι και αναπτύσσεται κυρίως σε αυτήν την περιοχή. Γνωστό στην Ιταλία ως το κρέας του φτωχού, δεν έχει χοληστερόλη και είναι πλούσιο σε διαλυτές ίνες. «Είναι μια διατροφή υπερ-μεσογειακή», από τις πλέον υγιεινές στον κόσμο, όπως επισημαίνει ο Πιέτρο Κουτζίνι, καθηγητής Παθολογίας στο Πανεπιστημίου Sapienza της Ρώμης. Περιλαμβάνει ακόμη κόκκινο κρασί, που είναι πλούσιο σε πολυφαινόλες, ελαιόλαδο, ιχθυέλαιο, καθώς και λαχανικά και φρούτα, τα οποία είναι καλές πηγές αντιοξειδωτικών, βιταμινών και μεταλλικών στοιχείων, ενισχύοντας την άμυνα του οργανισμού απέναντι στον καρκίνο.

Και βέβαια πολλά από αυτά τα είδη καλλιεργούνται από τους ίδιους του κατοίκους του χωριού, γεγονός που απαιτεί έντονη σωματική δραστηριότητα. Σύμφωνα με τον καθηγητή Κουτζίνι, η τακτική σωματική άσκηση της αγροτικής ζωής παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της καλής υγείας και της ευκινησίας των κατοίκων, ακόμη και όταν τα χρόνια μας βαραίνουν αρκετά''.

Η διατροφή λοιπόν, παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς και η άσκηση. Όλοι οι γιατροί μας το λένε. Τρώτε υγιεινά, γυμναστείτε αλλά με μέτρο.

Μη πίνετε, μη καπνίζετε, μη κάνετε καταχρήσεις. Οι τρεις χρυσοί κανόνες για να παρατείνομε τη ζωή μας.

Αλλά όπως βλέπουμε, η πόλη είναι ''σκοτώστρα''. Γιατί είναι σημαντικό, ότι τη τροφή τους τη καλλιεργούν μόνοι τους και είναι αγνή. Γεννήθηκαν, ζουν και πεθαίνουν,  στο καθαρό αέρα. 

Το ξενύχτι τους είναι ένας ρεμβασμός του ουρανού, και της φύσης, και άντε λίγη τηλεόραση ίσως, και κουβεντούλα με δικούς και φίλους.

Ξυπνούν το πρωί και είναι χαρούμενοι μέσα στη ρουτίνα τους, ενώ εδώ στη πόλη, μας βαραίνει η κατάρα του άγχους, της αδιάκοπης τρεχάλας και ο πόνος που προκαλεί η καταναλωτική μας πείνα. Και ο φόβος, η αγωνία για την επιβίωση είναι εντονότερη.

Χωμένοι οι περισσότεροι στις πολυκατοικίες κλουβιά, χωρίς πράσινο, θαμμένοι κάτω από τόνους τσιμέντο, χωρίς νερά να κυλάνε,  ούτε  καν σε συντριβάνια, ανάμεσα σε κορναρίσματα και βρισιές, μόλυνση, νέφος και καυσαέριο, και τρώγοντας ότι μας πασάρει η κάθε αγορά και το κάθε μαγαζί, ποτισμένο με ορμόνες ή μεταλλαγμένα υλικά,... αναρωτιόμαστε ακόμα, γιατί πεθαίνουμε νέοι;;

Αχ!!! άτιμη πόλη, μικραίνεις και φτηναίνεις τη ζωή μας!!!....

Είναι αυτό τουρισμός;;;;

-  Ξεψύχησε μαχαιρωμένος στην καρδιά ο νεαρός Άγγλος Ρόμπερτ Σεβάζ - Το χρονικό των επεισοδίων
- Άλλοι 4 νεαροί Άγγλοι τουρίστες νοσηλεύονται μαχαιρωμένοι στην κοιλιά στην πλάτη και σε υπόλοιπα μέρη του σώματος τους - Πληροφορίες πως η παρέα τους ετοιμάζεται το βράδυ να πάρει εκδίκηση
- Επώνυμη καταγγελία στο NewsIt : Φταίνε οι ιδιοκτήτες μπαρ - ''Έφαγαν'' με πολιτικές πλάτες τον αστυνομικό διοικητή που θέλησε να καθαρίσει τον Λαγανά!
- Πλήγμα για τον τουρισμό της Ζακύνθου - Το 65% των τουριστών της είναι Άγγλοι

Όλοι τα έβλεπαν, όλοι τα ήξεραν αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα.
''Από το Λαγανά το βράδυ όχι να περπατήσουμε δεν μπορούμε αλλά ούτε και να περάσουμε με τα αυτοκίνητα μας'' από τις ορδές των μεθυσμένων τουριστών που τον έχουν καταλάβει.
Δυστυχώς ένα τέτοιο σκηνικό μετατράπηκε σε σκηνικό θανάτου τα χαράματα. 

Θύμα της αδιαφορίας αυτή τη φορά είναι ένα νέο παλικάρι, ένας 19χρονος τουρίστας. Δράστες της δολοφονίας, σύμφωνα με την αστυνομία που επικαλείται αδιάσειστα στοιχεία δυο οδηγοί ταξί μόλις 21 ετών.

Στο Λαγανά, λίγο μετά τις τρεις τα χαράματα μια παρέα πέντε νεαρών Βρετανών τουριστών που πολλοί λένε ότι ήταν εμφανώς πιωμένοι προχωρούσαν σε κεντρικό δρόμο, έξω από ένα "φαστ φουντ".

Κάποιοι λένε ότι οι νεαροί ενόχλησαν με λέιζερ τους δύο οδηγούς που ήταν στα σταθμευμένα ταξί τους. Οι δυο παρέες άρχισαν να βρίζονται και να κάνουν τα γνωστά νοήματα.

Πριν προλάβει κανείς να καταλάβει τι είχε συμβεί δυο νεαροί βγήκαν από το ταξί και ήρθαν στα χέρια με τους τουρίστες. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα ο δρόμος μετατράπηκε σε πεδίο μάχης.

Αμέσως ένας από τους τουρίστες έπεσε στο έδαφος μέσα στα αίματα. Ακολούθησε ένας δεύτερος και ύστερα ο ένας μετά τον άλλο οι υπόλοιποι Βρετανοί τουρίστες, όλοι κατάλαβαν τότε πως οι δύο νεαροί Έλληνες κρατούσαν μαχαίρια.

Δυστυχώς ο ένας από τους Βρετανούς ξεψύχησε επί τόπου, ο 19χρονος Βρετανός Ρόμπερτ Τζέιν Σεβάζ. Είχε δεχθεί χτύπημα απευθείας στην καρδιά. Οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με τραύματα στην κοιλια, την πλάτη και σε άλλα μέρη του σώματός τους, αλλά ευτυχώς δεν διατρέχει κίνδυνο η ζωή τους. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες πιο σοβαρά αλλά δίχως να διατρέχει κίνδυνο η ζωή του είναι ο ένας τραυματίας ο οποίος εξακολουθεί να νοσηλεύεται στη Χειρουργική μονάδα του νοσοκομείου.

Αμέσως μετά την αιματηρή συμπλοκή ο δράστης μαζί με τον φίλο του εξαφανίστηκαν και πέταξαν το μαχαίρι στη θάλασσα. Τρεις ώρες αργότερα, στις 6.30 το πρωί, οι αστυνομικοί συνέλαβαν τον 21χρονο ταξιτζή στο σπίτι του και λίγο αργότερα το φίλο του ως συνεργό, γιατί όπως υποστηρίζουν οι αστυνομικοί, παρακολουθούσε όλα όσα συνέβαιναν, χωρίς να κάνει καμία προσπάθεια να σταματήσει τον συνάδελφό του, αλλά και αμέσως μετά εξαφανίστηκαν μαζί.

Οι αστυνομικοί έφτασαν ως τους δράστες χάρη στις μαρτυρίες των αυτοπτών. Κάποιοι κατάφεραν να πάρουν τον αριθμό της πινακίδας του ταξί. Άλλοι είπαν πως είδαν τους δράστες κάτι να πετάνε στη θάλασσα.
Ένας δύτης έψαξε στο σημείο και εντόπισε το σουγιά που κρατούσε ο ένας από τους δύο.

ΟΛΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ Όπως δήλωσε στο Νewsit o δημοσιογράφος της εφημερίδας του νησιού Ελεύθερη Άποψη, Κώστας Μαλαπέτσας "δυστυχώς αυτό το γεγονός όλοι εμείς στα μέσα ενημέρωσης Ζακύνθου περιμέναμε ότι θα συμβεί. Το λέγαμε πως δημιουργείται μια ανεξέλεγκτη κατάσταση. Όταν έχεις επεισόδια σε καθημερινή βάση με ξυλοδαρμούς, με αντικείμενα που εκτοξεύονται στον αέρα, όταν έχεις μεθυσμένους νέους, ήταν λογικό πως θα φτάναμε στην τραγωδία".
ΧΟΝΤΡΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΕΛ.ΑΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ "ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ" ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Συγκλονίζουν οι αποκαλύψεις για το παρασκήνιο της απομάκρυνσης του πρώην Αστυνομικού Διοικητή Λαγανά ο οποίος ήθελε να "καθαρίσει" την περιοχή. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο κύριος Μαλαπέτσας "ο πρώην διοικητής κατάφερε με τις πρωτοβουλίες που πήρε να κανει "παρθεναγωγείο" τον Λαγανά, καθώς με τους παραβάτες ήταν αμείλικτος. Όμως μετά από πολιτικές παρεμβάσεις ανθρώπων του νησιού που έφτασαν μέχρι τον τότε Υπουργό Δημόσιας Τάξης, ο διοικητής πήρε μετάθεση και τον έδιωξαν κακήν κακώς από την περιοχη".

ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΜΠΑΡ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
Και οι αποκαλύψεις συνεχίζονται. Χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος της Ελεύθερης Άποψης είπε "τα παιδιά που προκαλούν τα επεισόδια είναι μεθυσμένα καθώς τους σερβίρουν περίεργα ποτά. Μιλάμε για συγκεκριμένα συμφέροντα, μεμονωμένες περιπτώσεις που πράγματι ελέγχουν το κομμάτι της διασκέδασης, όχι της διαμονής. Δύο, τρια, πέντε, έξι άτομα όλα και όλα οι οποίοι υπερασπίζονται αυτον τον τρόπο της διασκέδασης γιατί τους αποφέρει έσοδα".

ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΛΗΓΜΑ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ
Αυτό που όλοι φοβούνται τώρα στη Ζάκυνθο είναι το πως αυτή η αρνητική διαφήμιση που θα υπάρξει μετά τη δολοφονία θα πλήξει τον τουρισμό. Σύμφωνα με τον κύριο Μαλαπέτσα "το 65% με 70% του τουριστικού πακέτου της Ζακύνθου προέρχεται απο τη Μεγάλη Βρετανία. Από τους 700.000 τουρίστες που έχουμε κάθε καλοκαίρι στη Ζάκυνθο το μεγαλύτερο ποσοστό είναι Άγγλοι".

ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΠΩΣ ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΦΑΙΝΌΜΕΝΑ ΑΝΤΕΚΔΊΚΗΣΗΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΏΝ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ
Διάχυτη είναι η ανησυχία πως θα υπάρξουν φαινόμενα αντεκδίκησης. Το κλίμα που μας μεταφέρει ο κύριος Μαλαπέτσας είναι ενδεικτικό "η όξυνση που υπάρχει αυτή τη στιγμή και η ένταση που υπάρχει στους Βρετανούς τουρίστες που στην πλειοψηφία τους είναι νέα παιδιά που βράζει το αίμα τους είναι φοβερή. Ενδεχόμενα λοιπόν το βράδυ και υπό την επήρεια ουσιών, οινοπνεύματος και άλλων, κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσουν. Υπάρχει έντονη φημολογία πως θα θελήσουν να πάρουν το αίμα τους πίσω με θύματα τους ταξιτζήδες". 

Τα ξημερώματα της Δευτέρας, δύο νεαροί Βρετανοί στην περιοχή Βεζάλ στο Λαγανά δέχθηκαν επίθεση με σιδερολοστό.

Οι δύο νεαροί Άγγλοι, αφού πρώτα είχαν καταναλώσει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, έκλεψαν μια βάρκα από κατάστημα ενοικίασης πλωτών στην περιοχή και έχοντας μαζί τους δύο νεαρές συμπατριώτισσές τους, άρχισαν να απομακρύνονται από την ακτή, τραβώντας κουπί.

Οι δύο κοπέλες γρήγορα διαπίστωσαν ότι η βάρκα είχε κλαπεί, κατέβηκαν από αυτή και άρχισαν να κατευθύνονται και πάλι πίσω στην ακτή.

Οι δύο νεαροί, που ήδη είχαν χάσει το ένα κουπί και κωπηλατούσαν με αυτό που έμεινε προς τα έξω, διαπίστωσαν πως ένας άνδρας κατευθυνόταν προς το μέρος τους. Μέσα στο νερό, ο άνδρας τους επιτέθηκε με σιδηρολοστό τραυματίζοντας τον έναν στο κεφάλι και τον δεύτερο στο χέρι. Ο νεαρός που τραυματίστηκε στο κεφάλι, διακομίστηκε στο Νοσοκομείο.

Προς το παρόν δεν έχει γίνει γνωστό αν ο άνδρας που επιτέθηκε στους δύο νεαρούς είχε σχέση με την κλεμμένη βάρκα, η υπήρξε κάποια άλλη διένεξη πριν τους επιτεθεί με το σιδερολοστό.

πηγή

Ξεκίνησαν με τα μπαρ που έβαλαν νούμερα με στριπτίζ, και συνέχισαν με τα όργια, φτάνοντας τώρα σε μία ανεξέλεγκτη κατάσταση, που ήταν αναμενόμενη.

Αυτό είναι το επιθυμητό επίπεδο για το τουρισμό μας;;

Παρότι παραδεχόμαστε ότι ο τουρισμός είναι μία βασική πηγή εσόδων για τη χώρα μας, ωστόσο αφήνουμε με τις ευλογίες μας, τον κάθε παράνομο τυχοδιώκτη που θέλει το εύκολο κέρδος, το κάθε απατεώνα, να μετατρέψει σε Σόχο, μια τουριστική περιοχή μας.

Αυτό γίνεται και σε άλλα νησιά, αλλά το πράγμα καταντάει απαράδεκτο.

Όχι μόνο δεν κάνουμε τίποτα για να εμποδίσουμε τη κατρακύλα, αλλά εμποδίζουμε και αυτούς που προσπαθούν να διορθώσουν τα πράγματα.

Τι κάνει το κράτος;; Τι κάνουν οι κάτοικοι;; 

Ότι συνήθως...... Τίποτα!!!

Πότε θα μάθουμε σε αυτή τη χώρα να αποδίδουμε ευθύνες και να επιβάλουμε τιμωρίες σε όλους τους υπαίτιους, από τον πρώτο που έκανε τα στραβά μάτια και άνοιξε το δρόμο στον υπόκοσμο, έως τον τελευταίο. Αυτόν που γύρισε τη πλάτη, και σιώπησε σε όσα ακατονόμαστα συμβαίνουν, μόνο και μόνο  για το κέρδος κάποιων!!!!

Είναι αυτό τουρισμός;;; Τέτοιο τουρισμό θέλουμε;; Αυτός θα αποφέρει έσοδα στη χώρα;;;

Χαρίλαος Τρικούπης 1832 – 1896!!!

Κορυφαία πολιτική προσωπικότητα του 19ου αιώνα και από τους σημαντικότερους πολιτικούς της νεώτερης Ελλάδας. Διετέλεσε επτά φορές πρωθυπουργός και συνέδεσε το όνομά του με την προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας.

Γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις 11 Ιουλίου 1832 και ήταν γιος του πολιτικού και ιστορικού Σπυρίδωνα Τρικούπη και της Αικατερίνης Μαυροκορδάτου, αδελφής του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα στο Ναύπλιο και στη συνέχεια φοίτησε στο Γυμνάσιο της Αθήνας. Μετά την τριετή φοίτησή του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, μετέβη στο Παρίσι, όπου συμπλήρωσε τις σπουδές του και αναγορεύθηκε διδάκτωρ Νομικής.

Από το 1853 έως το 1864 ο Τρικούπης υπηρέτησε στο Διπλωματικό Σώμα. Αρχικά στην Πρεσβεία του Λονδίνου, στην οποία επικεφαλής ήταν ο πατέρας του. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Γηραιά Αλβιόνα έλαβε πολύτιμα μαθήματα για τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος της Μεγάλης Βρετανίας, τα οποία του φάνηκαν ιδιαιτέρως χρήσιμα, όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική. Το 1863 ήταν επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας, που διαπραγματεύτηκε τη συνθήκη προσάρτησης των Ιονίων Νήσων στην Ελλάδα, η οποία υπογράφηκε στις 16 Μαρτίου 1864.

Το βάπτισμα στην πολιτική το πήρε το 1862, όταν εξελέγη πληρεξούσιος της ελληνικής παροικίας του Μάντσεστερ στη Συντακτική Συνέλευση. Το 1865 εξελέγη βουλευτής Μεσολογγίου υπό τη σκέπη του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, ο οποίος όταν κλήθηκε να σχηματίσει κυβέρνηση στις 18 Δεκεμβρίου, του εμπιστεύθηκε το κρίσιμο Υπουργείο Εξωτερικών, σε μια δύσκολη περίοδο, καθώς είχε ξεσπάσει η Κρητική Επανάσταση. Ο Τρικούπης ήταν μόλις 33 ετών.

Από τις πρώτες μέρες του στην κυβέρνηση φρόντισε να αποκαταστήσει το κύρος του κράτους απέναντι στους ξένους. Ως νέος Υπουργός Εξωτερικών δεν επισκέφθηκε πρώτος τους ξένους πρεσβευτές στην Αθήνα, αλλά απαίτησε να τον επισκεφθούν αυτοί πρώτοι. Διαμόρφωσε, έτσι, μία εθιμοτυπία, που ισχύει απαρέγκλιτα μέχρι σήμερα. Η κυβέρνηση Κουμουνδούρου δεν μακροημέρευσε και κατέρρευσε λόγω του Κρητικού Ζητήματος.

Ο Τρικούπης αποφάσισε να μην συμμετάσχει σε άλλη κυβέρνηση και να επικεντρώσει τις προσπάθειές του στη δημιουργία ενός νέου κόμματος. Θα το ονομάσει «Πέμπτο Κόμμα» και θα είναι το πρώτο κόμμα αρχών στην ελληνική πολιτική ιστορία. Μέσω του δικομματισμού ο νέος πολιτικός σχηματισμός πρεσβεύει τον αστικό εκσυγχρονισμό της χώρας.

Μετά την αποτυχία του στις εκλογές του 1874 (23 Ιουνίου) και την έκταση των ακροτήτων του Δημητρίου Βούλγαρη δημοσιεύει το περίφημο άρθρο του «Τις Πταίει;» στην εφημερίδα «Οι Καιροί» (29 Ιουνίου 1874). Ο Τρικούπης στηλιτεύει τις βασιλικές ραδιουργίες και κατηγορεί τον Γεώργιο Α' για τον τρόπο που ασκεί τις εξουσίες του, παρακάμπτοντας το κοινοβούλιο, με τον διορισμό Υπουργών από τη μειοψηφία.

Προτείνει στον ανώτατο άρχοντα να διορίζει ως πρωθυπουργό τον αρχηγό του πλειοψηφούντος κόμματος, που θα έχει τη στήριξη της Βουλής. Είναι η λεγόμενη «αρχή της δεδηλωμένης», που θα επιβληθεί από τον Τρικούπη ένα χρόνο αργότερα και η οποία θα περιβληθεί με συνταγματική ισχύ το 1927. Το άρθρο θα προκαλέσει αντιδράσεις, ο Τρικούπης θα προφυλακισθεί για ένα 24ωρο, αλλά θα γίνει γνωστός στο Πανελλήνιο.

Στις 27 Απριλίου 1875, ο Χαρίλαος Τρικούπης γίνεται για πρώτη φορά πρωθυπουργός. Τα επόμενα 20 χρόνια θα είναι ο κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό, εκπροσωπώντας την ανερχόμενη αστική τάξη. Μεγάλοι του αντίπαλοι θα είναι αρχικά ο πολιτικός του μέντορας Αλέξανδρος Κουμουνδούρος και στη συνέχεια ο «λαϊκιστής» Θεόδωρος Δηλιγιάννης, που εκπροσωπούσαν τα «παλιά τζάκια». Ο Χαρίλαος Τρικούπης θα παραμείνει στο τιμόνι της χώρας για περίπου 11 χρόνια, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους μακροβιότερους πρωθυπουργούς της Ελλάδας.

Κατά τη διάρκεια της εξουσίας του θα θέσει σε εφαρμογή ένα ευρύ μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα στους τομείς της γεωργίας, της φορολογίας και της άμυνας, καθώς και ένα πολυδάπανο πρόγραμμα έργων υποδομής, το οποίο περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία σιδηροδρομικού δικτύου και τη διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου. Στα σχέδιά του περιλαμβανόταν επίσης η ζεύξη Ρίου - Αντιρρίου, ένα έργο που υλοποιήθηκε μόλις το 2004.

Η πρωτόγονη οικονομία της εποχής του δεν θα αντέξει το φιλόδοξο πρόγραμμα του Τρικούπη. Ο ίδιος θα προκαλέσει μεγάλη δυσαρέσκεια στο λαό, λόγω της φορολογικής του πολιτικής. «Φορομπήκτης» και «Πετρέλαιος» ήταν δύο από τα προσωνύμια που του «κόλλησε» ο Τύπος. Τελικά, η χώρα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει τα δυσβάστακτα χρέη της. Η Βουλή κηρύσσει χρεοστάσιο το 1893 και ο Τρικούπης, συνοψίζοντας το οικονομικό δράμα της Ελλάδας, αναφωνεί στις 10 Δεκεμβρίου «Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν!» Τα επόμενα χρόνια η χώρα θα τεθεί υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, με τα γνωστά μονοπώλια στο οινόπνευμα, τα σπίρτα κ.λ.π, οι επιπτώσεις του οποίου θα φθάσουν μέχρι την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ.

Στις εκλογές της 16ης Απριλίου 1895 το κόμμα του παθαίνει πανωλεθρία και ο ίδιος αποτυγχάνει να εκλεγεί βουλευτής Μεσολογγίου. Χάνει την έδρα για τέσσερις ψήφους από τον άσημο Γουλιμή. Αποχωρεί από την πολιτική γεμάτος πίκρα, με την κλασσική φράση «Ανθ' ημών Γουλιμής… Καληνύχτα σας!». Στη συνέχεια αναχωρεί για ένα ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά η απουσία του από τα πολιτικά πράγματα καθίσταται εμφανής. Οι πολιτικοί του φίλοι τον εκθέτουν υποψήφιο για την αναπληρωματική εκλογή της επαρχίας Βάλτου (επαρχία και σήμερα του Νομού Αιτωλοακαρνανίας), χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει. Εκλέγεται σχεδόν παμψηφεί στις 17 Μαρτίου 1896, αλλά πέντε μέρες αργότερα η Αθήνα μαθαίνει εμβρόντητη ότι ασθενεί βαρέως στις Κάννες.

Ο Χαρίλαος Τρικούπης άφησε την τελευταία του πνοή στο γαλλικό θέρετρο στις 30 Μαρτίου 1896, την ώρα που η ελληνική πρωτεύουσα φιλοξενούσε τους Α' Ολυμπιακούς Αγώνες. Η σορός του έφτασε στον Πειραιά στις 9 Απριλίου και εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο ναό της Ζωοδόχου Πηγής. Ετάφη χωρίς επισημότητες, όπως το είχε ζητήσει, στον οικογενειακό τάφο των Τρικούπηδων στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

πηγή

Τα έργα μιλούν από μόνα τους!!

Όταν άκουγες κάποτε για παράθυρο, στο μόνο που πήγαινε το μυαλό σου, ήταν το παράθυρο σπιτιού, ή η ωραία θέα ενός παραθύρου, ή έστω η φράση η γνωστή ''ένα παράθυρο στον ήλιο''.
Τώρα ακούγοντας τη λέξη παράθυρο, το μυαλό σου πηγαίνει  στη περιβόητη τηλεόραση, με τις ενημερώσεις τους και τα ''παράθυρα τους'', στα οποία βγαίνει ο καθένας και αρχίζει ένα κατεβατό, για τα προβλήματα μας και τις λύσεις τους.
Και μάλιστα συνήθως τα παράθυρα είναι δύο, τρία και πολλές φορές τέσσερα, όπου μιλούν συγχρόνως όλοι, και λένε, λένε, και το μόνο που δεν επιτυγχάνεται είναι να καταλάβουμε τι ακριβώς λένε.
Η τηλεόραση το μεγαλύτερο μέσο ενημέρωσης του πολίτη, για όσα συμβαίνουν γύρω του, στη κοινωνία που ζει, και στις κοινωνίες των άλλων χωρών της γης, και το μέσο που εκμεταλλεύονται τα ''γκόλντεν μπόυς'', του τύπου, για να εξυπηρετήσουν τους χορηγούς και τα συμφέροντα, τα φιλικά προς αυτούς.
Και αυτή είναι που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι, για να περάσουν τα μηνύματα τους, να εκθέσουν τις απόψεις τους, να μας αναπτύξουν θεωρίες και τεχνικές, που πάντα θα ακολουθήσει κάποιος κάποια στιγμή. Φαίνεται ότι η στιγμή για την εφαρμογή λύσεων δεν έχει έρθει ακόμα.
Γιατί συνέχεια ακούω τη φράση, ''θα κάνουμε, θα ακολουθήσουμε, θα δρομολογήσουμε για να πετύχουμε....'' κ.λ.π.
Και όσα κάνανε; Όσα δρομολογήθηκαν;  Όσα υλοποιήθηκαν χρόνια τώρα;
Τι αποτέλεσμα είχαν; Τίποτα! Τρύπες, προχειρότητες, ''πασπαλίσματα'', μόνο και μόνο για ''το όσα βλέπει η πεθερά'', και τίποτα παραπάνω.
Γιατί αγαπητοί μου, τι άλλο μιλάει καλύτερα,  από τη πράξη;;
Έχουμε κορεστεί να βλέπουμε πολιτικούς, διανοούμενους, καλλιτέχνες, να λένε τις απόψεις τους.
Αλλά οι πράξεις φτωχές. Τα λόγια πολλά και κούφια. Τα αποτελέσματα των ενεργειών σαθρά.
Στα τόσα χρόνια της ζωής μας, έχουν περάσει αράδες πολιτικών, που μας έταξαν ότι έχουν τις λύσεις, ότι διψούν για τη δικαιοσύνη, και την εφαρμογή των νόμων, για ισότητα, για σεβασμό στο πολίτη.
Και ο προηγούμενος είπε τη φράση ''διαφάνεια'', και έγινε πρωθυπουργός. Και το αποτέλεσμα το είδαμε. Μας βάλτωσαν χειρότερα!
Και ήρθε και ο τελευταίος με τις λύσεις στη τσέπη. Μας είπε ότι χρήματα υπάρχουν απλά δεν ξέρουμε  το τρόπο να γεμίσουμε τα ταμεία. Εκείνος τον ήξερε!.. Μας είπε τη φράση να γίνει ''κάθαρση κι ας ματώσουμε''.
Δεν μας είπε όμως πως ο τρόπος ήταν, να γδάρουν το μισθωτό, το χαμηλοσυνταξιούχο, το φτωχό.
Δεν μας είπε ότι η κάθαρση δεν θα γινόταν γιατί δεν έχουν τα κότσια να τη κάνουν.
Ούτε μας είπε, ότι ενόσω εμείς θα χύναμε το αίμα μας σταγόνα- σταγόνα, όλη η βουλή θα έπαιρνε παχυλότατους μισθούς και πριμ, όλη η αγορά θα νεκρωνόταν, θα γέμιζε ο τόπος άνεργους και πεινασμένους, και ότι ο απώτερος σκοπός ήταν να ξεπουληθεί η Ελλάδα.
Γιατί δεν μας τα είπαν;; Γιατί αυτά δεν φέρνουν ψήφους!!
Γιατί αυτά δε λέγονται!! Απλά ''βλέπονται''.
Κι αυτά που βλέπουμε δεν είναι ούτε ότι είπατε ότι θα κάνετε, ούτε φυσικά ότι τάξατε!
Εμείς ματώνουμε, και βλέπουμε τα κάθε λογής ''λαμόγια'' να εξακολουθούν να ζουν ζωή χαρισάμενη..
Εμείς ματώνουμε και δεν βλέπουμε τιμωρία, ούτε των φοροφυγάδων, ούτε όσων έχουν καταπατήσει τις δασικές εκτάσεις, αφού τις έκαψαν πρώτα, ούτε όσων έκαναν απάτες με τα φάρμακα και τα συνταγολόγια, ούτε όσων έφαγαν το Δημόσιο χρήμα, το ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΧΡΗΜΑ, να τιμωρούνται, ούτε ανάπτυξη βλέπουμε. Μια  και   επιχειρήσεις καθώς και  μαγαζιά βάζουν καθημερινά λουκέτο.
Τα πάντα νεκρώνονται αγαπητή κυβέρνηση, που σας ψήφισε ο λαός για να βάλετε σε τάξη αυτή τη χώρα. Γιατί γι ' αυτό σας ψήφισαν, όχι για να κάνετε τσιφλίκι σας το κράτος. Ούτε για να διαγράφετε όποιον έχει το θάρρος να εκφράσει αντίθετη άποψη. Τη σκληράδα και την αποφασιστικότητα, αλλού έπρεπε να τη δείξετε κύριε Πρωθυπουργέ.
Και ο Δήμαρχος φωνάζει ότι δεν πρόκειται να πληρώσει ο Δήμος τα σπασμένα μάρμαρα από τους βανδαλισμούς των κουκουλοφόρων. Που όλοι τους ξέρετε, αλλά κανείς και καμία κυβέρνηση δεν τους έπιασε και δεν τους πιάνει!!!
Κι από ποιο χρήμα αγαπητέ Δήμαρχε θα πληρώσετε;; Που τα ταμεία του Δήμου είναι άδεια;;
Εμείς θα κληθούμε να πληρώσουμε τα σπασμένα πάλι!!
Γιατί σε αυτή τη χώρα κανείς δε σεβάστηκε το πολίτη, κι έτσι και ο πολίτης δεν έμαθε το σεβασμό, ούτε των άλλων, ούτε του εαυτού του, ούτε της πατρίδας που τον γέννησε!!!
Άστε λοιπόν τα λόγια για Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Ισότητα, Ευμάρεια και Πατριωτισμό.
Όλα ''δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ''!
Γιατί τα έργα μιλούν από μόνα τους!!!!!Και λένε ότι, ή αποτύχατε σαν πολιτικός, ή επιτύχατε στην εξυπηρέτηση των ξένων στόχων που μας υποβιβάζουν!!! Διαλέξτε και πάρτε.....

SOS!!!!!! Στο ''κόκκινο'' η Ελλάδα!!!!!

Και ενώ ο πληθυσμός της γης αυξάνεται, η καλλιεργήσιμη γη μειώνεται, που αυτό σημαίνει, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ότι η πείνα απειλεί εκατομμύρια ανθρώπους στη γη, περισσότερους από σήμερα.
Και όλα αυτά οφείλονται, στην ερημοποίηση του πλανήτη, που σύμφωνα με τον ΟΗΕ, την επόμενη δεκαετία   θα απειλήσει 50 εκατ. ανθρώπους , ενώ 170 χώρες θα επηρεαστούν άμεσα και 50 έμμεσα.
Τα κράτη που παρουσιάζουν αυτό το πρόβλημα είναι, η Ινδία, Kίνα και της Μεσογείου, που το 25% των αρδευόμενων γεωργικών εδαφών, αντιμετωπίζει μεγάλη αλάτωση.
Ακόμη ένα κατόρθωμα του ανθρώπου!  Η ερημοποίηση είναι ανθρωπογενής καταστροφή και αν νομίζετε ότι είναι αφρικανικό πρόβλημα μόνο...ξεχάστε το!
Στη χώρα μας....στη χώρα του Μνημονίου, της οικονομικής κρίσης, της ανεργίας και της μείωσης των εσόδων των πολιτών, χάνονται και εδάφη καλλιεργήσιμης γης!!!
Στο κόκκινο.. Θεσσαλία, Μακεδονία με τις μεγάλες πεδιάδες, Θράκη, η ορεινή ζώνη των Ιονίων νήσων, μεγάλο μέρος της Στερεάς, η Πελοπόννησος, η ανατολική Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου!! Δηλαδή  εν ολίγοις όλη η χώρα αντιμετωπίζει  την υποβάθμιση του εδάφους της, από το φαινόμενο της ερημοποίησης.
ΤΙ κάνουμε ως χώρα;;; Μα το αυτονόητο!!! Απολύτως τίποτα!!!!!!!
Η Ελλάδα, παρ' ότι έχει υπογράψει το 1997 τη Διεθνή Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την Καταπολέμηση της Απερήμωσης, από το 2010, όταν έληξε δηλ. η θητεία της Εθνικής Επιτροπής κατά της ερημοποίησης, απέχει από την αντιμετώπιση του προβλήματος. Το δεκαετές στρατηγικό σχέδιο, που είχε ως σκοπό να συνδέσει την κλιματική αλλαγή, τη βιοποικιλότητα-ξηρασία και την ερημοποίηση της γης, έχει κλειδωθεί στα συρτάρια, καθώς η πολιτεία δεν έχει ορίσει δύο χρόνια, τώρα, ειδικό φορέα που να ασχολείται με τα προβλήματα αυτά.
''Από το 1990 έχει παραχθεί μία τεράστια έρευνα για τις τεχνικές προστασίας της γης από την ερημοποίηση. Από το 2010 που έληξε η θητεία μας μέχρι σήμερα, οι μελέτες παραμένουν αχρησιμοποίητες στα γραφεία μας. Στις 17 Δεκεμβρίου του 2009 είχα στείλει στην τότε υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Κατερίνα Μπατζελή, σχετική επιστολή, με την οποία την ενημέρωνα ότι 20 Οκτωβρίου του 2010 λήγει η θητείας μας. Τόνισα την αναγκαιότητα ύπαρξης φορέα, που θα κάλυπτε αξιοπρεπώς την παρουσία της Ελλάδας στις διεθνείς συνεδριάσεις και που θα έλυνε πολλά προβλήματα επικοινωνίας των συναρμόδιων υπηρεσιών. Η επιστολή αυτή δεν έτυχε καμίας τύχης. Επίσης, στο κενό βρίσκεται και η επικοινωνία μας με το ΥΠΕΚΑ που δηλώνει αναρμόδιο. Το πρόβλημα όμως δεν είναι τυχαίο. Το ίδιο συνέβη και το 2004, όταν ανέλαβε η Ν.Δ. και για δύο χρόνια δεν υπήρχε φορέας συντονισμού. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, επιβαρύνοντας άλλη μία φορά τη θέση της Ελλάδας που έχει υπογράψει τη Διεθνή Σύμβαση. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι επιδεικνύεται το πρόβλημα της ερημοποίησης», λέει ο  πρώην πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής, καθηγητής εδαφολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Κ. Κοσμάς.
Στην Ελλάδα η ερημοποίηση μειώνει το έδαφος στις λοφώδεις καλλιεργούμενες περιοχές λόγω της μηχανικής διάβρωσης, από 0.2-1.5 εκατοστά κάθε χρόνο. Ταυτόχρονα η γεωργική παραγωγή χάνεται, ενώ αυξάνεται η έλλειψη νερού και πυρκαγιών, με αποτέλεσμα τη γεωγραφική απομόνωση, τη μετανάστευση και την αύξηση της φτώχειας. Συγκεκριμένα, η καταστροφή των οργανικών εδαφών στα Τενάγη Φιλίππων στην Καβάλα έχει κατεβάσει την επιφάνεια του εδάφους 180 εκατοστά σε 17 χρόνια.
Ο ειδικός συνεργάτης Ιωάννης Φερμαντζής, από τη Γ. Γραμματεία Αγροτικής Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων, παραδέχεται ότι παρά το γεγονός ότι υφίσταται μια νομική-διοικητική ασυνέχεια ως προς το θέμα της Εθνικής Επιτροπής για την Καταπολέμηση της Απερήμωσης, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων εφαρμόζει δράσεις και παίρνει μέτρα, ώστε να καταστήσει τη γεωργία αρωγό στην προσπάθεια για την καταπολέμηση του φαινομένου: 
«Στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), οι παραγωγοί που λαμβάνουν άμεσες ενισχύσεις είναι υποχρεωμένοι να τηρούν ένα σύνολο από δεσμεύσεις, που στοχεύουν στην προστασία και ορθή διαχείριση των φυσικών πόρων. Επιπλέον, το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2007-2013 περιλαμβάνει συγκεκριμένες δράσεις, οι οποίες αποσκοπούν στην αειφορική διαχείριση πέρα από τη συνήθη ορθή γεωργική πρακτική. Μέσα από ένα σύνολο δράσεων, το υπουργείο επιχειρεί να αμβλύνει τη βαρύτητα του ανθρωπογενούς παράγοντα, στην εμφάνιση του φαινομένου της ερημοποίησης. Γεγονός παραμένει ότι, στο πλαίσιο των βασικών αξόνων δράσης της εθνικής στρατηγικής για την ερημοποίηση, απαιτούνται διατομεακές και οριζόντιες παρεμβάσεις σε όλους τους τομείς, έτσι ώστε να επιτευχθεί ένα βιώσιμο αποτέλεσμα».
''Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν'' λέει η λαϊκή σοφία!!
Αλλά προφανώς όπως σε κάθε τι, έτσι και στο πρόβλημα αυτό, φαίνεται ότι, η λαϊκή σοφία ρίχτηκε στη χωματερή!!!

πηγή

Κάντε απεργία, αλλά μη μας στερείτε το ..φως!!!

''Σε επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες προχωρά από τα μεσάνυχτα η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ μετά και το αδιέξοδο που προέκυψε στη συνάντηση της ΠΑΣΚΕ-ΓΕΝΟΠ με τον υπουργό Περιβάλλοντος κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου.
Η ΓΕΝΟΠ διεκδικεί την απόσυρση της διάταξης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος που προβλέπει την περαιτέρω αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ.
Χωρίς αποτέλεσμα είχε λήξει χθες αντίστοιχη συνάντηση της της ΠΑΣΚΕ-ΓΕΝΟΠ με τον υπουργό Οικονομικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο.
Τις συναντήσεις με τους νέους υπουργούς ζήτησε η ΓΕΝΟΠ την Παρασκευή, σε μια προσπάθεια, όπως ανέφερε, να αποφευχθεί η σύγκρουση με την κυβέρνηση.
Ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ κ. Νίκος Φωτόπουλος επανέλαβε ότι στόχος των κινητοποιήσεων δεν είναι να υπάρξει μπλακ-άουτ, παραδέχτηκε όμως ότι θα υπάρξουν επιπτώσεις στην ηλεκτροδότηση λόγω της κινητοποίησης''.[ΝΕΑ]

Αυτό διαβάσαμε στις εφημερίδες, και φυσικά αναφαίρετο δικαίωμα του εργαζόμενου η απεργία.

Αναφαίρετο δικαίωμα όμως και το δικό μου στο ηλεκτρικό. Υπάρχουν άνθρωποι συνδεδεμένοι με μηχανήματα, άνθρωποι με φάρμακα, άνθρωποι που χρειάζονται το ηλεκτρικό ρεύμα για να διατηρήσουν τα εμπορεύματα τους, άνθρωποι που ζεσταίνονται και χρειάζονται τα συστήματα κλιματισμού να λειτουργούν, ή τους ανελκυστήρες για να πηγαίνουν στο προορισμό τους. Εξάλλου το ακριβοπληρώνω το ρεύμα, και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει τα αιτήματα των εργαζομένων να έχουν πάλι επιπτώσεις στον πολίτη. 

Αρκετά δεν έχουμε τραβήξει, και τραβάμε ακόμα;;

Πολλοί θα μου αντιπαραβάλουν ότι οι αγώνες θέλουν θυσίες. Κι ότι όλοι πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι, και ενωμένοι.

Συμφωνώ. Και σε όλες τις απεργίες τραβάνε ζόρια όλοι οι πολίτες. Και το τονίζω κυρίως οι πολίτες, και μόνο οι πολίτες.

Αλλά κατέβασμα του διακόπτη;; Όχι δε συμφωνώ. Ας μη δουλέψουν, ας απεργήσουν όπως κάνουν όλοι.

Το κλείσιμο της παροχής ρεύματος όμως, έχει μεγαλύτερες επιπτώσεις, από τα σταματημένα τρένα, ή λεωφορεία.

Στο κάτω-κάτω η ΔΕΗ δεν ανήκει στους συνδικαλιστές της. 

Ανήκει στο λαό. Ελπίζω να μην αρχίσουν πάλι σαν τις άλλες φορές, που πετάχτηκαν εμπορεύματα στο δρόμο, και που έψαχνα τρόπους να διατηρήσουμε τα πανάκριβα φάρμακα του παιδιού μας σε χαμηλή θερμοκρασία.
Ελπίζω να δείξουν φιλότιμο αυτή τη φορά. 

Και οι τοίχοι ....γκρεμίζονται......

Εδώ και αρκετό καιρό, αισθάνομαι κουρασμένη. Κουρασμένη από τη πολλή πίεση στη δουλειά, κουρασμένη από άσχημα περιστατικά υγείας που έτυχαν σε γνωστούς μου, και τα οποία ήταν απανωτά.
Βέβαια όλα αυτά είναι συναισθήματα και περιστατικά που είναι κοινά σε μια μεγάλη μερίδα ατόμων.
Πάντα όμως είναι διαφορετικό, όταν  το βιώνεις εσύ.
Και όσον αφορά τη πίεση και το άγχος στον εργασιακό τομέα,  ήταν αναμενόμενα, αφού έγινε μείωση προσωπικού και οι υπόλοιποι προσπαθούμε να καλύψουμε τα κενά. Τα άτιμα κενά όμως..., αντιστέκονται δυναμικά..., μια και  δεν καλύπτονται μέσα σε ανθρώπινα πλαίσια, εκτός κι αν πάρουμε και τις πιτζάμες μας μαζί, και ξεχάσουμε εντελώς κι αυτό ακόμα το κρεβάτι μας. Ωστόσο,  κάποιοι μου αντιτάσσουν το επιχείρημα: ''να χαίρεσαι που έχεις δουλειά''!
Κι όμως το ότι, το μόνο που έχει μείνει για να χαίρομαι, είναι αυτό..., από μόνο του μου προκαλεί μεγαλύτερη κατάθλιψη...
Πώς φτάσαμε, Θεέ μου, σε τέτοιο σημείο;;
Να μην έχουμε τίποτα άλλο..., τίποτα προσωπικό...,  για να χαρούμε;;;
Είδα συνάδελφο μου, στο τμήμα μου, να βάζει τα κλάματα σήμερα, από το άγχος και τη κούραση, που έχουμε ''τραβήξει'', εδώ και μήνες. Και να μου λέει: ''δεν αντέχω άλλο, θα πέσω κάτω. Είναι δυνατόν, να πηγαίνω σπίτι μου, και να μη μπορώ να φροντίσω το παιδί μου και τον άντρα μου;; Και δε μιλάω για τις δουλειές του σπιτιού, γιατί αυτές περιμένουν καιρό τώρα να βρω τη δύναμη, να τις κάνω. Πού θα πάει αυτό;; Φοβάμαι να πω, ότι θέλω να λείψω, για να κάνω εξετάσεις. Δε θα μου πουν όχι, αλλά αν η δουλειά μείνει πίσω, πιθανόν  να σκεφτούν ότι καθυστέρησα γιατί έλειψα!''
Μιλάμε για τέτοια φαινόμενα άγχους, και ψυχολογικής πίεσης, που μας ασκούν οι ίδιες οι συνθήκες της λεγόμενης ''κρίσης'' που όλοι βιώνουμε, και που τοποθετούν τον ενισχυμένο φόβο μας από τις φήμες για ανακατατάξεις και επί πλέον απολύσεις, σε φωτεινή επιγραφή.
Και με όσα έχω δει και ακούω,  σκέφτομαι..., πρέπει να ανησυχούμε όντως μήπως κριθούμε αναλώσιμοι, γιατί έχουμε κάποια κιλά πάνω από το κανονικό, ή καπνίζουμε, ή αρρωστήσουμε από κάτι που πιθανόν να είναι κληρονομικό από τους γονείς μας;;
Και μου λέει άλλος, όταν έρχεται η Παρασκευή, ''προσπαθώ να μη κοιμάμαι πολύ. Γιατί θέλω να νιώσω, το Σαββατοκύριακο να επιμηκύνεται εικονικά''. Και όταν ρώτησα τι σημαίνει αυτό, μου είπε:

'' αν κοιμηθώ πολύ, αισθάνομαι ότι περνάει γρήγορα. Αφού δεν έχω χρήματα να διασκεδάσω όπως κάποτε, σαν άνθρωπος, τουλάχιστον να απολαύσω την αίσθηση ότι είμαι στο σπίτι μου και ξεκουράζομαι''.
Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που είναι ''στο κόσμο τους''. Προχθές, άκουσα περιστατικό, για άτομο που  από απλός υπάλληλος, πήρε προαγωγή, και απέκτησε εξουσία. Μόλις που του είχαν ανακοινώσει την επερχόμενη αλλαγή στα καθήκοντα του, και άρχισε να δίνει εντολές στους πρώην συναδέλφους του, να σβήσουν το τσιγάρο, πόσο να κάθονται, και μάλιστα με ύφος ''δέκα καρδιναλίων''.
Καλά, κανείς δεν του έχει πει, πως ''ότι ανεβαίνει εύκολα, επίσης κατεβαίνει εύκολα'';;
Και ενώ αυτός, χάριζε έκφραση στο κομπλεξισμό του, ο άνδρας φίλης, ετών πενήντα, έμεινε άνεργος, έπειτα από χρόνια που είχε αφιερώσει στη δουλειά του. Η εταιρεία που εργαζόταν, είχε κινήσει κρυφά διαδικασίες πτώχευσης. Ψάχνει τώρα ο άνθρωπος, μήπως και βρει άλλη δουλειά, αλλά οι πιθανότητες να προσληφθεί από κάποιον σε αυτή την ηλικία, αγγίζουν ''το μηδέν''.
Έχετε δει ποτέ σε ταινίες, να βρίσκεται κάποιος ακίνητος στο κέντρο δωματίου, και οι τοίχοι να γκρεμίζονται γύρω του, να εμφανίζονται καινούργιοι, που κι αυτοί γκρεμίζονται με τη σειρά τους;;;
Είναι κάτι   σκηνές ταινιών, που ο πρωταγωνιστής, βρίσκεται σε τέτοιο συναισθηματικό αδιέξοδο, που νοιώθει ότι δεν μπορεί να ''κρατηθεί από πουθενά'', και παραπαίει μεταξύ του ''κάτι'' και του ''τίποτα''. Ε!!! λοιπόν έτσι νοιώθω κι εγώ αυτό το καιρό, ότι οι τοίχοι γκρεμίστηκαν, προσπαθούμε να τους χτίσουμε, και ξαναγκρεμίζονται!!!
Αν αυτό είναι το τελευταίο μας χόμπι καλώς! Αλλά αν ''είμαστε χαμένοι στο διάστημα'', και ενεργούμε σπασμωδικά, τότε σωστά αισθάνομαι έτσι....
Δεν μπορώ όμως να μην αναρωτιέμαι, τι είδους πολιτικός θέλει κάποιος να είναι, αν χρησιμοποιεί μια συνταγή, που υποστηρίζει ότι πρέπει να ακολουθήσει. Και όταν ψηφιστεί,  ξεκινάει να δημιουργεί, και τα υλικά που προσθέτει είναι τέτοια που γνωρίζει εκ των προτέρων ότι,  το δημιούργημα του θα είναι σίγουρη αποτυχία. Δεν γνωρίζει ότι αυτό είναι και η καταδίκη του;; Δεν γνωρίζει ότι έτσι θα χάσει την επόμενη φορά και δε θα ξαναδεί εξουσία;; Αν θέλει να είναι αποτυχημένος, και να γραφτεί στην ιστορία σαν ο πλέον καταστροφικός, γιατί αγωνίζεται για το έρμο αυτό αξίωμα;;;
Για τρία με τέσσερα χρόνια;;; Ή όλοι τους ελπίζουν, ότι είμαστε σε τέτοιο ψυχολογικό αδιέξοδο, που θα στρεφόμαστε πάντα σε σίγουρα ''καμμένα χαρτιά''. Ή είναι τόσο χοντρόπετσοι και πωρωμένοι όλοι;;
Και οι υπόλοιποι, που το ''παίζουν'' υπεράνω, ζουν με την ελπίδα ότι θα έρθει η δική τους σειρά, για να εφαρμόσουν τα δικά τους χάλια;;
Μα μέλι έχει αυτή η παλιοκαρέκλα;;; Τόσο ''φτηνιάρηδες'' είναι όλοι;;;
Δεν ξέρω.....
Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ένα.....''ότι οι τοίχοι γκρεμίζονται....''. Ελέγξτε επιτέλους τα υλικά που χρησιμοποιείτε!!!!!!

Ο Σωκράτης ξαναδικάζεται!!

Ο Σωκράτης γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν γιος του γλύπτη Σωφρονίσκου και της μαίας Φαιναρέτης. Και ο ίδιος ο Σωκράτης, εξάσκησε το έργο του αγαλματοποιού, ίσως ως τα σαράντα του χρόνια, οπότε το εγκατέλειψε και άρχισε να φιλοσοφεί. Γρήγορα συγκέντρωσε γύρω του τους νέους της εποχής του και αφιέρωσε όλη του τη ζωή διαλεγόμενος μαζί τους.
Αφιέρωσε το έργο αλλά και τη ζωή του στην ηθική φιλοσοφία και στην αναζήτηση του ηθικού αγαθού, της αρετής και της δικαιοσύνης. Η βασικότερη μέθοδος που χρησιμοποιούσε ήταν η διαλεκτική (αναζητούσε την αλήθεια με ερωταποκρίσεις) με την οποία προσπαθούσε να διδάξει στους ανθρώπους την άγνοιά τους και να τους βοηθήσει να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Η συμβολή του στη φιλοσοφία υπήρξε σημαντικότατη, πόσο μάλλον όταν με το Σωκράτη, αξία αποκτούν όχι τα ουράνια σώματα, η γη, οι νεφέλες, αλλά το σύμπαν της ανθρώπινης ψυχής.
Ο Σωκράτης αν και δεν ήταν πολιτικός, ήταν, ωστόσο, μια προσωπικότητα πασίγνωστη μέσα στην πόλη της Αθήνας. Η φυσιογνωμία του ήταν μοναδική, αινιγματική και παράδοξη.

Πολλοί τον έβλεπαν με συμπάθεια, ενώ άλλοι, ίσως οι περισσότεροι, τον αντιπαθούσαν, κυρίως γιατί τον έβλεπαν ως Σοφιστή. Όπως αναφέρει και ο Αλκιβιάδης στο «Συμπόσιο», εξωτερικά, ως μορφή, ο Σωκράτης ήταν άσχημος και έμοιαζε με Σειληνό, ενώ εσωτερικά ήταν όμορφος, και πλούσιος σε αρετή και σοφία.

Έτσι, το 399 π.Χ. τρεις Αθηναίοι πολίτες, ο Μέλητος, ο Άνυτος και ο Λύκων, τον έσυραν στο δικαστήριο με την κατηγορία: «Ο Σωκράτης είναι ένοχος και γιατί διαφθείρει τους νέους και γιατί δεν πιστεύει τους θεούς που πιστεύει ο τόπος, αλλά και γιατί μας φέρνει άλλες, καινούργιες θεότητες».

Η δίκη έγινε το 399 π.Χ. Οι μαθητές του Σωκράτη είχαν φροντίσει να του ετοιμάσει μια απολογία, ένας καλός ρήτορας, όπως συνηθιζόταν τότε. Την απολογία ετοίμασε, με όλους τους κανόνες της ρητορικής, ο ονομαστός ρήτορας Λυσίας. Ο Σωκράτης, τουλάχιστον απ’ό,τι σώζεται από τις αναφορές στα βιβλία του Πλάτωνα, αρνήθηκε να τη χρησιμοποιήσει. Την απολογία του, είπε, την ετοίμαζε ο ίδιος, μια ζωή, με τις πράξεις του, δηλ. πράττοντας πάντοτε το αγαθό. Έτσι ο Σωκράτης, με ήρεμη τη συνείδησή του, απολογήθηκε όπως ήθελε ο ίδιος. Από την αυτοσχέδια και δίχως ρητορισμούς απολογία του, δεν έλειψε, βέβαια, η συνηθισμένη ειρωνεία του. Είπε στους δικαστές πως, κατά τη γνώμη του, καμιά ποινή δεν έπρεπε να του επιβληθεί. Αντίθετα, χρέος της πολιτείας ήταν, είπε, η σίτιση του στο πρυτανείο, αφού όλη του τη ζωή την είχε αφιερώσει στη βελτίωση των πολιτών.

Το δικαστήριο κήρυξε ένοχο τον Σωκράτη και τον καταδίκασε σε θάνατο. Την κατηγορία εναντίον του Σωκράτη και την καταδίκη του σε θάνατο, θα τις καταλάβουμε μόνο αν τις δούμε μέσα στο κλίμα της εποχής εκείνης. [greece.kiev]

Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης αθώωσε τον Σωκράτη μετά από 2,410 χρόνια. Σε μια ιστορική δίκη, με αρχαιοελληνικά στοιχεία αλλά και σύγχρονες αντιλήψεις, δοσμένες με νομικές εκφάνσεις και χιούμορ, εκατοντάδες θεατές είχαν την ευκαιρία να βιώσουν μια εκπληκτική «παράσταση» της αλήθειας, του νόμου και της ελληνικής κληρονομιάς.
Τη μεταφορά της δίκης του Σωκράτη, σε μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές δικαστικές αίθουσες της Αμερικανικής Δικαιοσύνης, ανέλαβε το Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης, καταφέρνοντας να πετύχει τη συμμετοχή κορυφαίων δικαστών και διαπρεπών δικηγόρων της νεοϋορκέζικης νομικής ελίτ.
Το δικαστικό σώμα διχάστηκε μπροστά σε χείμαρρο επιχειρημάτων και ρητορικών λόγων από τις δυο πλευρές, αναδεικνύοντας παράλληλα το διαχρονικό σκεπτικισμό για την πολύκροτη δίκη του Σωκράτη.

Στη δίκη του Μανχάταν, η οποία ουσιαστικά δεν αποτελούσε αναπαράσταση, αλλά μια νέα εκδοχή, εξετάστηκαν όλες οι κατηγορίες που βάρυναν το Σωκράτη το 399 π. χ., με σκοπό να αποφανθούν οι Αθηναίοι αν είναι «ένοχος» ή «αθώος», κατηγορούμενος για «ασέβεια προς τους Θεούς» και για «διαφθορά των νέων».
Κατά τη δίκη, ο Σωκράτης επέδειξε θάρρος, είχε χιούμορ και σε μερικές περιπτώσεις προκαλούσε το δικαστήριο. Η κατηγορούσα αρχή υποστήριξε ότι οι ιδέες του διαφθείρουν τους νέους και αποσταθεροποιούν τους θεσμούς της Πολιτείας, ενώ οι συνήγοροι υπεράσπισης στήριξαν τα επιχειρήματά τους σε κλασσικά ντοκουμέντα και με σύγχρονες διατυπώσεις.
Οι τρεις δικαστές ήταν ο Ντένις Τζέικομπς (πρόεδρος του δεύτερου ομοσπονδιακού εφετείου των ΗΠΑ), ο οποίος προήδρευσε, η Λορέτα Πρέσκα (πρόεδρος ομοσπονδιακού δικαστηρίου της νότιας περιφέρειας Νέας Υόρκης) και η Κάρολ Μπέγκλεϊ Έιμον (πρόεδρος ομοσπονδιακού δικαστηρίου της ανατολικής περιφέρειας Νέας Υόρκης).
Οι δυο πρώτοι ψήφισαν υπέρ της αθώωσης του Σωκράτη και η τρίτη τον καταδίκασε.

Δημόσιοι κατήγοροι, εκπροσωπώντας την Πόλη των Αθηνών, ήταν ο δικηγόρος, οικονομολόγος και πρόεδρος του Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάση, Αντώνης Παπαδημητρίου και ο έφεδρος συνταγματάρχης και νυν αναπληρωτής εισαγγελέας στη Νέα Υόρκη, Μάθιου Μπογδάνος.
Συνήγορος υπεράσπισης ήταν ο Έντι Χέις και την Απολογία του Σωκράτη έκανε ο Μπενζαμίν Μπράφμαν. Και οι δυο είναι διακεκριμένοι ποινικολόγοι.
Πριν το άκουσμα της ετυμηγορίας του δικαστηρίου, ο γνωστός συγγραφέας και καθηγητής του πανεπιστημίου Πρίνστον Αλέξανδρος Νεχαμάς έδωσε μια εικόνα της ακαδημαϊκής πλευράς για τη δίκη του Σωκράτη.
Με την απόφαση του δικαστηρίου συμφώνησαν 185 θεατές-ένορκοι, διαφώνησαν 29 και πολλοί άλλοι δεν συμμετείχαν στην ψηφοφορία. 

Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάσης, Αντώνης Παπαδημητρίου, ανέφερε ότι «δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η δίκη του Σωκράτη ήταν απολύτως νόμιμη και ότι ο ίδιος ο Σωκράτης ήταν αυτός που προκάλεσε το θάνατό του. Όπως υποστήριξα στη δίκη, για λόγους δικανικούς, έπρεπε να καταδικαστεί. Αυτό όμως ήταν στην Αθήνα της εποχής εκείνης. Δηλαδή, πιστεύω ότι η Αθήνα έδωσε στο Σωκράτη μια δίκαιη δίκη και του επέτρεψε να αμυνθεί και να υπερασπιστεί τον εαυτό του».
Ο ακαδημαϊκός Αλέξανδρος Νεχαμάς δήλωσε ότι «Με τη μεγάλη συμμετοχή του κόσμου διαπιστώνουμε ότι η δίκη του Σωκράτη ενδιαφέρει πάντα το ευρύ κοινό, γιατί είναι πάντα επίκαιρη. Δεν ήταν αναπαράσταση. Ήταν μια πρόσθεση στον τεράστιο αριθμό απόψεων που έχουν ήδη εκφραστεί και αναμένεται να συνεχιστούν».
 «Ανεπτύχθησαν σημαντικές απόψεις, με στοιχεία έξυπνου λόγου και έξυπνων αναφορών. Συμμετείχαν επιφανείς ποινικολόγοι και δικαστές, δίνοντας μια εικόνα πολύ ενδιαφέρουσα. Και είναι πολύ σημαντικό που το ίδρυμα Ωνάση θα κυκλοφορήσει σε DVD αυτή τη δίκη και θα τη δημοσιοποιήσει στο διαδίκτυο», τόνισε ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος.
Επίσης, ο εκτελεστικός διευθυντής του Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάσης στη Νέα Υόρκη, πρέσβης Λουκάς Τσίλας, δήλωσε ευτυχής με το αποτέλεσμα και σημείωσε: «Αθώωση μεν, αλλά και μια μειοψηφία που υποστήριξε ότι υπήρχαν και λόγοι που η Αθήνα έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει». Βεβαίως, γεννιούνται παγκόσμια και αιώνια ερωτήματα απ' αυτή τη δίκη που θα συνεχίσουν να προβληματίζουν τον κόσμο».[ΤΑ ΝΕΑ]