ΦΡΑΣΗ: Δεν φοβάσαι να πηγαίνεις μόνη στο μονοπάτι του δάσους;
Όταν ρωτήθηκα...
Δεν φοβάσαι να πηγαίνεις μόνη στο μονοπάτι του δάσους;
Τα δέντρα για θα φοβηθώ; Ζούνε όπως τους τάξαν.
Γεννήθηκαν, μεγάλωσαν
όπως ορίζει η Φύση
Στον ρόλο δεν παρέκκλιναν ούτε και στον σκοπό τους.
Κι όσο κι αν ανεβαίνουνε τον ήλιο να ανταμώσουν, κάθε μικρό
χαμόκλαδο,
κάθε απλό κρινάκι, μονάχα το σεβάστηκαν,
αφήνοντας του χώρο.
Στα ζώα δίνουν κατάλυμα, και πάνω στα κλαδιά τους, στήνονται
ένα σωρό φωλιές
Γης κι ουρανού πλασμάτων.
Και οι κουφάλες τους συχνά έχουνε για κατοίκους σκίουρους, ή
νυκτόβια, ανόμοιους μεταξύ τους.
Κάποια, τα άλλα κυνηγούν για να επιβιώσουν. Κι
εξασφαλίζουν μοναχά, όσα έχουν ανάγκη. Κι όταν χορτάσουν κάθονται απλά και ξαποσταίνουν.
Το χώμα για θα φοβηθώ; Μέσα του κρύβει σπόρους, και ένα σωρό
είδη ζωής, συνέχεια να υπάρχει.
Όλα απλά πανέμορφα, που πρέπει να εκτιμήσω!
Κι ήρθα εγώ, τα πάτησα, με αλαζονείας ύφος, κι έβαλα άπονα
φωτιά! Μόνο να καταστρέψω.
Σαν ένας μαύρος πειρατής, ήρθα να λεηλατήσω και να μαζέψω
λάφυρα χωρίς σκοπό και σκέψη. Για να τα κάνω ένα σωρό, μετά να καμαρώσω, πως
είμαι ο καλύτερος, ο αρχηγός των πάντων.
Κι απ’ τα απλά που είν’ γύρω μου, τίποτα δεν μαθαίνω. Χωρίς
ψυχή, συνείδηση, ή σεβασμό κι αγάπη, τον άνθρωπο τον φθόνησα, του παίρνω τη ζωή
του. Κι ύστερα σαν ένα κιοτής το παίζω λυπημένος. Δεν ήξερα, δεν τόθελα,
συγχώρεση ζητάω.
Κι όταν αυτήν μου δίνουνε και μου γυρίσουν πλάτη, τα ίδια
κάνω απαρχής, χειρότερα ακόμα.
Κι έρχεσαι εσύ κουτή φωνή, κι απόκριση γυρεύεις.
Αν νοιώθω φόβο μοναχή διανύοντας το δάσος!
