Οι νότες της αγάπης!

13ο Παίζοντας με τις λέξεις  

Από την πρώτη στιγμή που ήρθε στο χωριό τους η καινούργια δασκάλα τη λάτρεψε.

Νοίκιασε ένα σπίτι  δίπατο γι’ αυτήν και τον πατέρα της, που έλειπε συχνά σαν πλασιέ σε όλη τη χώρα.

Κι έκανε το δίπατο έναν παράδεισο.

Τον γέμισε γλάστρες , που τα αρώματα τους

υπογράμμιζαν την υπέροχη ομορφιά των ματιών της,

των  μαλλιών της, όπως και αν τα έφτιαχνε , και το παράστημα της.....

Αχ!...  αυτό το παράστημα της, σε έκανε  ποιητή.

Από τότε άρχισε να γράφει στίχους και να τους κάνει τραγούδι με την συνοδεία της κιθάρας του.

Ήταν λεβεντονιός μα η καρδιά του τώρα χτύπησε.   Ολόκληρο εμπορικό είχε δικό του στο χωριό. Και είχε και χωράφια βέβαια,  που  τα δούλευαν εργάτες.

 Δεν ήξερε αν εκείνη είχε καταλάβει κάτι από τις ματιές που της έριχνε, όταν της πήγαινε πρόθυμα τα ψώνια.

Μα  μια μέρα που τόλμησε να ρωτήσει τον πατέρα της για την υγεία της κόρης του, του είπε απερίφραστα  πως η υγεία της κόρης του είναι καλή,  αλλά να κοιτάζει το μαγαζί του και τα θέματα υγείας να τα αφήσει στους γιατρούς. Αν αυτό δεν ήταν μήνυμα τότε τι ήταν;

Εκείνη την ημέρα σκάρωσε και το παρακάτω τραγούδι.

 Θα κάτσω κάτω απ’ το μπαλκόνι

Και το ζουμπούλι θα μυρώνει

 τις άριες για τον έρωτα μου

που κρύβω μέσα στη καρδιά μου

Επιστολές θ αφήσω χίλιες

στου παραθύρου της τις γρίλιες

γιατί το ξέρω είναι γραφτό μου

να γίνει ταίρι αυτή δικό μου.

Και ο γονιός της σα δε θέλει

τον γάμο θα δεχθεί εντέλει

 Ο Θεός Έρως σα μιλήσει

ο γυρολόγος θα σιωπήσει.

 Και μια μέρα, η μοίρα έβαλε την υπογραφή της. Άρχισε να τρέμει η γη!

Και να κάνει έντονη την παρουσία της. Τα πάντα σείστηκαν τίποτα δεν έμεινε όρθιο. Τοίχοι ράγισαν, και κάποια κτίσματα έπεσαν. Κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους φοβισμένος και όταν ηρέμησαν τα πράγματα όλοι έτρεξαν να δουν τις ζημιές και τυχόν απώλειες.

Έτρεξε κι εκείνος με αγωνία στο σχολείο να δει αν ήταν όλοι καλά. Η μια πλευρά του παλιού κτίσματος είχε καταρρεύσει. Και κάποια παιδιά είχαν καταπλακωθεί.  Πρώτος και καλύτερος χωρίς να σκεφτεί τίποτα άρχισε να συντονίζει τις κινήσεις και να χώνεται στα χαλάσματα. Με υπεράνθρωπες προσπάθειες έβγαλαν τέσσερα παιδιά ευτυχώς ελαφρά χτυπημένα. Τα μετέφεραν να τους δώσουν τις πρώτες βοήθειες. Κι εκείνος,  έτρεχε με χαμόγελο και τραγούδι να τα φροντίσει και να τα εμψυχώσει να ξεχάσουν τον τρόμο τους.

Η δασκάλα είχε μια γρατζουνιά στο χέρι. Της την περιποιήθηκε ο ίδιος υπομονετικά. Όταν σήκωσε τα μάτια και την κοίταξε, είδε μια καινούργια λάμψη στα δικά της μάτια. Ένοιωσε την καρδιά του να πεταρίζει. Εκείνη του χαμογέλασε και προσφωνώντας τον με το όνομα του τον ευχαρίστησε. Τα μάγουλά της κοκκίνισαν. 

Το ένοιωσε! Το όνειρο του γινόταν πραγματικότης!

Αυτή ήταν η δεύτερη συμμετοχή μου στο ''Παίζοντας με τις λέξεις΄΄ της Μαρίας του 

 mytripssonblog  . Ευχαριστώ για τη συμμετοχή και ευχαριστώ και τη Μαρία για τη φιλοξενία!

                                             @@@@@@@@@@@@@

Και μη ξεχνάτε πως σήμερα το βράδυ τελειώνουν οι δηλώσεις συμμετοχής και από αύριο ξεκινάμε το δημιουργικό μας παιχνίδι!