Κι ύστερα σου λένε…

πηγή

Η ζωή μου μοναχική και ανούσια. Η μόνη δική μου στιγμή όταν σχολάω από την χαμαλοδουλειά μου, και στήνομαι μπροστά στην οθόνη ενός λάπτοπ που μου κρατάει συντροφιά και μου ομορφαίνει τις άχαρες ώρες μου. Εκεί διαβάζω και όλα τα νέα που γίνονται στον κόσμο. Την τηλεορασίτσα μου την βαριέμαι. Άντε να δω καμιά ταινία. Αλλά το λάπτοπ ποτέ. Έτσι έμαθα πως μας ψεκάζουν και μου κάθισε στη ψυχή βαριά. Διάβασα για όλες τις συνομωσίες που γίνονται από όλες τις χώρες. Στενοχωρήθηκα για την τύχη του κόσμου. Πω πω! Ο ένας βγάζει το μάτι του άλλου. Στην τηλεόραση είδα μια σχετική ταινία το ‘’θεωρίες Συνομωσίας’’, και είπα πως ευτυχώς που αυτά γίνονται στην Αμερική κι όχι εδώ. Τι ήθελα και το σκέφτηκα ο δόλιος;

Στο λάπτοπ λοιπόν έχω φτιάξει ένα μπλογκ, έτσι για να λέω ότι κάτι κάνω στον ελεύθερο χρόνο μου. Για να ξεδίνω βρε αδελφέ! Σιγά-σιγά γνωρίστηκα με μπλογκοφίλους. Ωραία είναι, γιατί είναι μια παρέα που δεν μου απαιτεί τίποτα, δεν τους απαιτώ τίποτα, δεν με ρωτά τίποτα, δεν τους ρωτώ τίποτα, δεν μου κοστίζει τίποτα και δεν τους κοστίζω επίσης τίποτα. Ωραίοι απλοί άνθρωποι που μαζί τους παίζω και παιχνίδια.

Στύβουμε το μυαλό μας και κατεβάζουμε ιδέες που τις λέμε ο ένας στον άλλον. Αλλά τώρα περνάω άσχημη φάση παιδιά με το διαδίκτυο. Ξύπνησαν οι φόβοι μου περί συνομωσίας και έχω εφιάλτες. Και ο λόγος;

Αυτό τον καιρό μία πολύ καλή φίλη, μας πρότεινε να παίξουμε ένα παιχνίδι κι εγώ πάντα πρόθυμος άνθρωπος συμφώνησα.

Να γράψουμε λέει ένα κείμενο, ό,τι μας έρθει στο μυαλό χρησιμοποιώντας μέσα και πέντε λέξεις συγκεκριμένες.

Και ακούστε. Υποχρεωτικά οι λέξεις που θα αναφέρουμε είναι η λέξη άβυσσος, μάρτυρας, φωνή, φωταγωγός και μάχη. Είσαστε προληπτικοί; Πιστεύετε στους οιωνούς; Εγώ μέχρι τώρα δεν πίστευα. Μα εδώ αλλάζει το πράγμα.

Ένοιωσα να με λούζει κρύος ιδρώτας και άρχισα να κοιτάζω τον μικρό μου χώρο τριγύρω με πανικό. Έχασα τον ύπνο μου από εκείνη την στιγμή. Οι λέξεις μου είναι οικείες…. Μα μέσα σε τόσες λέξεις γιατί αυτές τις συγκεκριμένες;

Μεγαλύτερος πανικός!

Το σπίτι μου είναι ένα υπόγειο, που έχει δύο παράθυρα. Το ένα είναι ψηλά με καγκελάκια και το άλλο βλέπει σε ένα φωταγωγό.

Βρίσκεται στην οδό Αβύσσου. Και κάθε βράδυ κυριολεκτικά όταν μπαίνω σπίτι δίνω πρώτα μάχη με τις κατσαρίδες που κοντεύουν να μου κάνουν κατάληψη.

Κι όταν βαρεθώ την μοναξιά μου, μιλάω μόνος ίσα για να ακουστεί η φωνή μου μέσα στο δύο επί δύο καμαράκι μου.

Κι αν δεν με πιστεύετε έχω μάρτυρα την κυρά Χαρίκλεια που μου φωνάζει: ‘’Με ποιον μιλάς αφού κανείς δεν ήρθε;’’

Τώρα όμως; Ποιος; Πού; Πώς τα ξέρουν; Μήπως με κάποιο τρόπο με παρακολουθούν; Και αυτοί οι τέσσερις που διάλεξαν λέει τις λέξεις μήπως είναι συμμορία και έχουν απώτερους σκοπούς; Μου έχουν βάλει καμιά μυστήρια διαδικτυακή κάμερα;

Συνεννοήθηκαν μεταξύ τους για να μου στείλουν κάποιο μήνυμα; Γιατί παιδιά αλήθεια λέω, και οι πέντε λέξεις μιλάνε για την ζωή μου! Σύμπτωση; Ή κάτι άλλο;

Σας σηκώθηκε η τρίχα;

Τελικά επικίνδυνο το διαδίκτυο παιδιά…. Σκιάζομαι!

  

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Μαρίας ''Παίζοντας με τις λέξεις'' του blog mytripssonblog