Εχθρός μας.... ο εαυτός μας!!!...

Είναι παραμονές εορτών, και προσπαθώ να γεμίσω το μυαλό μου, με σκέψεις γιορτινές, γεμάτες δώρα, καμπανάκια, χερουβείμ, φάτνες, χιονονιφάδες αγιοβασίληδες και γενικά χαρμόσυνα πράγματα αυτής της περιόδου.

Αλλά σε αυτή τη ζήση, κανείς δεν σε αφήνει ήσυχο. Κανείς δεν σε αφήνει να χαθείς σε έναν ωκεανό, από γέλια, δέντρα, μουσική και φώτα.

Ίσως να σκεφτόμουν καλύτερα είπα, αν έκλεινα τα αυτιά μου. Και το έκανα! Έκλεισα τον ήχο μου, και συνέχισα τις χαρούμενες γιορτινές μου προσπάθειες.

Αλλά δυστυχώς για μένα, ήταν ανοιχτά τα μάτια μου. Και έβλεπα διάφορα.

Κι ένα από αυτά που είδα τυχαία, σαν επίλογο, σε μια παλιά ελληνική ταινία, ήταν η εξής φράση: ''Μοναδικοί και παντοτινοί εχθροί του ανθρώπου είναι η αρρώστια, και ο πόλεμος... η φτώχεια και ο φόβος''.

Ε!!! φταίω εγώ μετά; Πάνε τα καμπανάκια και τα φώτα, και άρχισα να σκέφτομαι τη φράση.

Την αρρώστια, την καταλαβαίνω σαν ένα αποτέλεσμα της ανθρώπινης φθοράς. Σαν έναν συνδυασμό λανθασμένων στοιχείων με άσχημο αποτέλεσμα. Σαν μια συνέχεια στην αλυσίδα της ζωής, ένας κακός και ανεπιθύμητος κρίκος. Ένας κρίκος που ο άνθρωπος ανά τους αιώνες έδωσε μάχες για να τον αφανίσει, σε όλες τις μορφές του. Άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε με μέτρια αποτελέσματα κι άλλοτε χάνοντας τη μάχη.

Τον πόλεμο τον βλέπω σαν ένα προιόν, απληστίας, μια μανιώδους επιθυμίας για εξουσία και δύναμη, σαν την επιθυμία του να αποκτήσεις αυτό που έχει ο γείτονας σου, πράγμα που αν θυμάμαι καλά είναι ...αμαρτία!!

Η δε φτώχεια, είναι μια εσκεμμένη ανισότητα, στον καταμερισμό των αγαθών αυτού του σύμπαντος, γιατί η γενική φιλοσοφία είναι, κάποιοι να έχουν την δύναμη, και κάποιοι να είναι οι υπηρέτες τους.

Και ο φόβος; Ω!!!... ο φόβος, είναι ένας μεγάλος εχθρός για όλους!

Οι πλούσιοι φοβούνται μη χάσουν τα κεκτημένα, οι δυνατοί μη γίνουν αδύναμοι, οι φτωχοί φοβούνται τους πλούσιους, οι αδύναμοι τους δυνατούς, οι κακοί τους καλούς και το ανάποδο.

Και όλοι μαζί φοβούνται την αρρώστια και τον θάνατο.

Αυτά είναι σε γενικές γραμμές είπα!...

Αλλά για δες την εξέλιξη μας! Πράγματι είναι θαυμάσιο ον ο άνθρωπος!

Βρήκε τρόπο, να κερδίσει από όλα! Αφού έκανε αγώνες και αγώνες για χρόνια ολόκληρα για να νικήσει την αρρώστια και να δώσει το δώρο της ίασης, σαν ένας άλλος Προμηθέας που έδωσε το δώρο της φωτιάς, στους ανθρώπους, σκέφτηκε να κερδίσει, από αυτό.

Και άρχισε να εμπορεύεται αυτήν την ίαση, να εμπορεύεται χωρίς όριο και χωρίς έλεος.

Βάζοντας στο ράφι της πώλησης, τον ίδιο τον άνθρωπο, και παράγοντας κι άλλους ιούς κι άλλους τρόπους ίασης, όλα στο βωμό του κέρδους!

Τι ''εμπορικό δαιμόνιο''..... που είναι αυτό το ον, με την υψηλότερη νόηση, και το χάρισμα της κρίσης!...

Και τον πόλεμο, τον μετέτρεψε σε εμπορική μάχη στην μεγαλύτερη αγορά του κόσμου.

Και πάλι δίχως έλεος, και πάλι δίχως όριο.

Και για μεγαλύτερο κέρδος, και περισσότερη δύναμη,....χρειάζεται πιο φτωχούς ακόμα!

Πιο ικέτες!... Γόητρο είναι αυτό!!.. Μέθη!!...Παραλήρημα!!...

Και κάτσε εσύ φτωχέ, άμοιρε, φοβισμένε, και αναρωτήσου....

Ποιο είναι το μεγαλύτερο κακό στην πλάση όλη;

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου, και με τι ή με ποιον πρέπει να πολεμήσεις;...

Λοιπόν ..... Εγώ θα σου πω......ότι,..... ο μεγαλύτερος και παντοτινός εχθρός του ανθρώπου...

είναι ...ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.!!!....

Αυτό το ον, που θα μπορούσε να είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης,....που θα μπορούσε να είναι ευλογία.... είναι εχθρός....γιατί έτσι ΕΠΕΛΕΞΕ!!....