Μια ιστορία από στιχάκια: Το τέλος!

πηγή

Η αλήθεια έχει ένα πρόσωπο!...

Ο Δημήτρης βυθίστηκε ξανά στον κόσμο της ανυπαρξίας και η νοσοκόμα βγήκε από το δωμάτιο,

ενόσω το τηλέφωνο της χτύπησε ξανά.

‘’Έλα, όλα εντάξει;’’

‘’Ερατώ τι γίνεται; Δεν μπορώ να τον κρατάω έτσι για πολύ ακόμα.’’

‘’Χρόνο θέλω να κερδίσω. Λίγο χρόνο ακόμα για να φτάσω στον επιθυμητό στόχο. Θα σε πάρω αμέσως μόλις τελειώσω. Πιστεύω πως σήμερα, το πολύ αύριο θα τελειώσουν όλα.’’

Η Ερατώ στο λευκό σπίτι των παιδικών της χρόνων, που τα τελευταία χρόνια είχε γίνει σπίτι του Γιάννη και της Θάλειας - Ερατώς, άνοιγε το κρυφό χρηματοκιβώτιο που έπειτα από πολλές βραδιές παρακολούθησης του Γιάννη, είχε κατορθώσει να μάθει τον συνδυασμό επιτέλους.

Η βαριά πορτούλα άνοιξε. Ψάχνοντας πήρε όλα όσα χρειαζόταν και το έκλεισε ξανά.

Ευτυχώς που είχε αφήσει την Κλειώ να την προσέχουν έμπιστα άτομα και μπορούσε να κινηθεί ελεύθερα. Μπήκε στο αμάξι της και ξεκίνησε. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει.

Το τηλέφωνο χτύπησε και η Κάτια που καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα απάντησε γρήγορα.

Βρισκόταν σε ένα δωμάτιο με ένα σωρό άντρες. Γύρισε και τους είπε κάποια δευτερόλεπτα μετά..

‘’Φεύγω’’

Όλοι αποχώρησαν βιαστικά αμέσως μόλις η Κάτια βγήκε από το δωμάτιο.

Στο παγκάκι ο Γιάννης με τον Άλκη κάθονται και συζητούν ακόμη προβληματισμένοι για το τι θα κάνουν. ‘’Εσύ ήξερες’’, ρώτησε ο Γιάννης τον Άλκη, ‘’πως δεν ήταν η Θάλεια;’’

‘’Όχι. Το έμαθα συγχρόνως με σένα.’’

‘’Δεν καταλαβαίνω γιατί όλα αυτά; Ποιος ο λόγος για όλο αυτό το παιχνίδι;’’

Ένα αμάξι σταμάτησε, και η Κάτια κατέβηκε και τους πλησίασε.

‘’Συγγνώμη που άργησα, αλλά έπρεπε να βρω την ευκαιρία να φύγω χωρίς να το καταλάβει ο Αυγερινός. Σε ποιο σημείο βρισκόμαστε; Τον Δημήτρη τον εντοπίσαμε;’’

‘’Όχι δεν ξέρουμε πού βρίσκεται. Λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε. Ή λες και αποφεύγει τους πάντες.’’

‘’Δεν είναι και λίγα όσα έχουν συμβεί. Δολοφονείται η Θάλεια από το τσιράκι του Αυγερινού και ο Δημήτρης νομίζει πως είναι η γυναίκα του. Τόσο καιρό κι εμείς το πιστεύαμε αυτό.’’ λέει ο Άλκης

‘’Τελικά Γιάννη πιστεύω πως η Ερατώ συνεργάζεται με τον Αυγερινό, και είχαμε όλοι μεσάνυχτα.

Προφανώς ήταν η σπιούνα του, ειδικά από τότε που έκανες νερά και ήθελες να απομακρυνθείς από τις παρανομίες του και τις εκδουλεύσεις που του παρείχες ξεπλένοντας το βρώμικο χρήμα του.’’

‘’Δεν έπρεπε να μπλέξω ούτε εγώ, ούτε ο Δημήτρης στις βρωμιές του Αυγερινού. Ο Δημήτρης τον είχε πελάτη και τον στήριζε σε ό,τι νομικό χρειαζόταν, κι εγώ νομιμοποιούσα τα παράνομα έσοδά του. Αλλά το ξέρουμε και οι τρεις, πως άμα μπλέξεις δεν μπορείς να ξεμπλέξεις παρά μόνο με το θάνατό σου. Τώρα τι κάνουμε και οι τρεις. Μου λέτε;’’

Ένα αυτοκίνητο και από την αντίθετη κατεύθυνση άλλο ένα, σταμάτησαν με ταχύτητα και άνδρες με όπλα στα χέρια κατέβηκαν και τους πλησίασαν τρέχοντας, πριν προλάβουν να αντιδράσουν.

Η σκέψη του Γιάννη ήταν πως ο Αυγερινός τους ανακάλυψε.

Ενόσω τα όπλα τους σημάδευαν, και οι εκπνοές τους κόβονταν με το μαχαίρι, από το πάγωμα της

ανάσας τους, ένας από τους άντρες δείχνοντας ένα σήμα, τους είπε:

‘’Γιάννη Αργυρίου, Αλκιβιάδη Δενδρινέ, και Κατερίνα Ιγκλέση, συλλαμβάνεστε εν ονόματι του νόμου για παράνομες δραστηριότητες, συνέργεια σε φόνο, και άλλα συναφή και παρακαλώ να μας ακολουθήσετε χωρίς αντίσταση.’’

Λες και θα μπορούσαν να αντισταθούν και να ήθελαν. Είχαν τόσο μαρμαρώσει και οι τρεις, οι δύο με έκδηλη την αγωνία στο πρόσωπο και ο Γιάννης…. Αχ αυτός!... φαινόταν τόσο χαμένος, ολοφάνερα σε κατάσταση σοκ.

Ακολούθησαν και οι τρεις και τα βήματα τους άνετα θα μπορούσαν να έχουν μουσική υπόκρουση τους στίχους: τώρα, τώρα που σήμανε η ώρα, κάνε κουράγιο και προχώρα κι έχε γεια…(1).. Από το πουθενά έκαναν την εμφάνιση τους περιπολικά, και ο καθένας επιβιβάστηκε, φορώντας χειροπέδες, σε διαφορετικό αυτοκίνητο.

Εν τω μεταξύ η κοπέλα που παρακολουθούσε τον κοιμισμένο Δημήτρη, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα, που αμέσως την οδήγησε στο δωμάτιο του, και στην προσπάθεια της να τον συνεφέρει.

Έπειτα από ώρα το κουδούνι χτύπησε και η Ερατώ μπήκε στο δωμάτιο του Δημήτρη, βρίσκοντας τον ντυμένο, λίγο ζαλισμένο, αλλά έτοιμο να τον παραλάβει.

Ο Δημήτρης βλέποντας την, έκανε έναν μορφασμό σε μια προσπάθεια να κατανοήσει, και να γεμίσει τα κενά του μυαλού του. Ωστόσο όταν του άπλωσε το χέρι, το έπιασε πειθήνια και με βοήθεια την ακολούθησε στο αυτοκίνητο της.

Η Ερατώ τον οδήγησε στη ΓΑΔΑ που τον παρέλαβαν και τον έθεσαν υπό την προστασία μιας αστυνομικού σε κάποια αίθουσα.

Η Ερατώ οδηγήθηκε στον αρμόδιο ανακριτή να δώσει κατάθεση.

Στο γραφείο του διοικητή οδηγήθηκε η Κάτια και ο Άλκης.

‘’Κύριε Δενδρινέ, χωρίς την συνεργασία σας και τη βοήθεια σας δεν θα είχαμε προχωρήσει τόσο πολύ στην υπόθεση. Σας ευχαριστούμε. Κι εσάς κυρία Ιγκλέση, που χάρις στο μικρόφωνο που φορούσατε μπορέσαμε να καταγράψουμε τη συνομιλία σας και να προβούμε στη σύλληψη.΄΄

Η Κάτια απάντησε: ‘’Χαιρόμαστε κύριε Διοικητά που μπορέσαμε να βοηθήσουμε. Έπρεπε να γίνει για να πάει επιτέλους κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.’’

Το τηλέφωνο χτύπησε και ο Διοικητής μετά από ολιγόλεπτη συνομιλία, τους ανακοίνωσε πως χάριν των στοιχείων που τους προσκόμισε η κυρία Οικονόμου, μπόρεσαν να συλλάβουν και τα τσιράκια, αλλά και τον εγκέφαλο της οργάνωσης.

‘’Συλλάβατε τον Αυγερινό; Δόξα το Θεό!’’

Ο Διοικητής γύρισε και τον κοίταξε. Αυτό πρέπει να το δείτε κύριε Δενδρινέ. Οδήγησε τον Άλκη και την Κάτια στην διπλανή αίθουσα από αυτήν που κρατούσαν τον αρχηγό.

Ανοίγοντας την πόρτα ο διοικητής, ταυτόχρονα τους εξηγούσε.

‘’Έπειτα από αδιάσειστα στοιχεία, μάθαμε πως ο Αυγερινός δεν ήταν παρά το δεξί χέρι του εγκέφαλου του κυκλώματος. Έτσι είμαστε σε θέση να σας δείξουμε μέσω του καθρέφτη τον άνθρωπο που κρυβόταν πίσω από όλα αυτά και κινούσε τα νήματα.

Η Κάτια που γύρισε πρώτη το βλέμμα στον καθρέφτη έβγαλε ένα επιφώνημα. Αλλά ο Άλκης ένοιωσε την γη που πατούσε να υποχωρεί όταν αντίκρισε στη διπλανή αίθουσα, κανέναν άλλον παρά μόνο τη μητέρα του Ερασμία.

Ψέλλισε ένα ‘’Δεν μπορεί….’’ και για πρώτη φορά στη ζωή του έπεσε λιπόθυμος.

Η Ερατώ ξεκίνησε την κατάθεση της και μια αστυνομικός κατέγραφε.

Ο ανακριτής καθόταν βουβός ακούγοντας την ιστορία από την αρχή.

‘’Ζούσαμε εγώ και η αδελφή μου με τους γονείς μας στο παραθαλάσσιο λευκό σπίτι. Ο πατέρας μου ιδιοκτήτης μιας μικρής επιχείρησης, είχε δικηγόρο και σύμβουλο οικονομικό τον Δημήτρη Οικονόμου. Έρχονταν συχνά για φαγητό στο σπίτι μας με τον αδελφικό του φίλο Γιάννη Αργυρίου που γνώριζε τον πατέρα μου από την τράπεζα. Ο Δημήτρης από την αρχή έδειξε μια ιδιαίτερη συμπάθεια για μένα που ο πατέρας μου είδε με καλό μάτι, μια και ήταν έντιμος με παλιές αρχές, τη πιθανότητα να γίνω σύζυγος δικηγόρου, πλούσιου, και έντιμου.

Εγώ ήμουν η ήρεμη της οικογένειας, η καλλιτέχνης που ήθελα να γίνω πιανίστρια, ενώ αντίθετα η Θάλεια, πικραμύγδαλο ατίθασο, ανεξάρτητο και δυναμικό, που ακολουθούσε την καριέρα της δημοσιογράφου.

Ο γάμος μας έγινε γρήγορα. Και μετά τον μήνα του μέλιτος πήγα να ζήσω σαν κυρία Οικονόμου πια, στο πατρικό σπίτι του Δημήτρη που μετά τον θάνατο της μητέρας του πριν μερικά χρόνια, έμενε με μια οικονόμο την Ερασμία και τον γιο της τον Άλκη. Ο Άλκης από την αρχή με καλοδέχτηκε, η Ερασμία ήταν σεβαστική και ευγενική απέναντι μου. Ο Δημήτρης έδειξε καθαρά πως θεωρούσε περιττό πια να ασχοληθώ με το πιάνο κι έτσι το όνειρο μου γρήγορα ναυάγησε. Αν στη θέση μου ήταν η Θάλεια, θα είχε κάνει επανάσταση, και φυσικά δεν θα είχε δεχτεί ένα γάμο που τον ήθελαν οι άλλοι αλλά δεν ήταν ο έρωτας καρδιάς.

Ο άντρας μου δούλευε πολύ κι εγώ για να περάσω την ώρα μου περιδιάβαινα στα κατατόπια του τεράστιου σπιτιού. Μου τράβηξε το ενδιαφέρον, το απείραχτο δωμάτιο της μητέρας του, που ήταν όπως ακριβώς το είχε εκείνη όσο ζούσε. Το εξερεύνησα με ενδιαφέρον. Τα ρούχα της, τα συρτάρια της. Στο μικρό της γραφείο μια μέρα, μου φάνηκε πως ένα από τα σκαλίσματα ήταν ξεκολλημένο. Μα όταν πήγα να το γυρίσω για να το βάλω στη θέση του, ένα κλικ μου φανέρωσε την ύπαρξη ενός μυστικού συρταριού, που έκρυβε μέσα ένα παχύ τετράδιο. Το άνοιξα και άρχισα να το διαβάζω. Σε αυτό έμαθα για τα παιδικά χρόνια του άντρα μου. Για τον σκληρό πατέρα που τους εγκατέλειψε. Για το ενδιαφέρον του πατέρα του για την νεαρή ορφανή και έγκυο κοπέλα που διώχθηκε από το σπίτι της και βρήκε θαλπωρή στη δική τους στέγη. Για τις υποψίες της πως η Ερασμία ήταν ίσως φιλενάδα του άντρα της. Και η μεγαλύτερη βόμβα, για τον τρόπο που απέκτησε την περιουσία του η οικογένεια του Δημήτρη. Η πεθαμένη πεθερά μου τα ήξερε όλα. Ο άντρας της ο πατέρας του Δημήτρη έκανε εμπόριο λευκής σαρκός. Εκεί πρωτόμαθα το όνομα του Αυγερινού που ήταν και το δεξί του χέρι. Έπαθα σοκ. Το ημερολόγιο έλεγε κι άλλα ακόμα, όπως πως η μητέρα του Δημήτρη θεωρούσε πως ο άντρας της για να εξαφανιστεί, ίσως και να μην ήταν ζωντανός. Ωστόσο χωρίς πτώμα, λέγεται απλή υπόνοια χωρίς αποδείξεις, και τελικά παίρνει τον τίτλο εγκατάλειψη. Κι ακόμα πως ο Δημήτρης ανέλαβε την νομική κάλυψη της πατρικής επιχείρησης.

Έπειτα από αυτά που διάβασα, πήρα το ημερολόγιο και πήγα στο πατρικό μου σπίτι για να μιλήσω με την αδελφή μου. Έπρεπε με κάποιον να τα μοιραστώ. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα παρά μόνο το πόσο σωστό ήταν το … είμαστε σε διάσταση εσύ με την αλήθεια, τέλειωσε η παράσταση τέρμα πια τα παραμύθια…(2).

Όμως την ώρα που τα εξιστορούσα όλα για την οικογένεια του Δημήτρη, για το εμπόριο γυναικών, πως ο Δημήτρης είχε αλλάξει μετά τον πρώτο μήνα, πως ήμουν περιορισμένη και δυστυχισμένη, ακούσαμε το χτύπο του σώματος που πέφτει. Βρήκαμε τον πατέρα μας πεσμένο πίσω από την πόρτα να κρατάει το στήθος του. Δεν άντεξε η έντιμη καρδιά του την αλήθεια, και ξεψύχησε ζητώντας μου συγγνώμη με κόπο και σβησμένη φωνή. Τα κλάματα μας και τις φωνές άκουσε η μητέρα μου την οποία χάσαμε έπειτα από οκτώ μήνες ακριβώς, από μαράζι μας είπε ο γιατρός.

Ο Δημήτρης και ο Γιάννης μας συνέτρεξαν μα ούτε εγώ, ούτε η Θάλεια δείξαμε το μίσος στις καρδιές μας. Τον θάνατο των γονιών μας τον χρεώθηκε η οικογενειακή τους βρωμιά.

Πήγα και νοίκιασα μια θυρίδα στο ταχυδρομείο και έκρυψα εκεί το ημερολόγιο της πεθεράς μου.

Και η Θάλεια που εργαζόταν σε εφημερίδα πια με την ομάδα της, ζήτησε την άδεια από τον συντάκτη της να ερευνήσει μια υπόθεση που μπορεί να έβγαινε λαβράκι. Του τόνισε όμως πως χρειάζεται χρόνο. Με τη βοήθεια ιδιωτικών ερευνητών, βρήκαμε τα στέκια, παρακολουθήσαμε για μέρες τον Αυγερινό, μάθαμε τα τσιράκια, τραβήχτηκαν βίντεο και φωτογραφίες με συναντήσεις του Δημήτρη με τον Αυγερινό, του Γιάννη με τον Αυγερινό. Φάκελοι που άλλαζαν χέρια. Όμως κάποια στιγμή το λάθος έγινε και πιάστηκε ο Αυγερινός επ’ αυτοφόρω από την αστυνομία, την ώρα που παραλάμβανε ένα φορτίο με γυναίκες που μπήκαν με το κονβόι του στη χώρα λαθραία με σκοπό την πορνεία.

Ο άντρας μου ήταν ο συνήγορος του, και κατόρθωσε να πετύχει την ποινή των έξι χρόνων. Από τότε όλοι ήταν πιο προσεκτικοί, και φύλαγαν τα νώτα τους. Η Θάλεια έγινε αντιληπτή, και ο Αυγερινός στη φυλακή το έμαθε. Την θεώρησαν υπαίτια για το ανακάτεμα της αστυνομίας. Από τότε ο Δημήτρης με κράτησε μακριά από την αδελφή μου. Το μόνο άτομο που με βοηθούσε να την βλέπω ήταν η Ερασμία και στη συνέχεια ο Άλκης.

Και μια μέρα που ο Δημήτρης έλειπε και πήγα στο πατρικό μου, ήρθε ξαφνικά ο Γιάννης με πέρασε για την αδελφή μου και τα ρομαντικά λόγια που μου ψιθύρισε και μου έλειπαν στην έρημη ζωή μου, με έκαναν να κοιμηθώ μαζί του χωρίς να του αποκαλύψω πως ήμουν η Ερατώ. Εκείνη τη βραδιά όμως έμαθα και κάτι άλλο που το είχα ξεχάσει. Πως μετά τον θάνατο των γονιών μου, ο άντρας μου έκρυβε διάφορα χαρτιά και δικογραφίες στο χρηματοκιβώτιο. Αυτό μου το θύμισε ο Γιάννης που είχε έρθει για να πάρει χαρτιά από εκεί μέσα. Γιατί δεν τα φύλαγε ο Δημήτρης στο σπίτι του; Γιατί ήξερε τον συνδυασμό και ο Γιάννης; Έπρεπε να μάθω. Τα είπα όλα στη Θάλεια, εκτός από το σημείο της συνεύρεσης μου με τον Γιάννη. Αυτό της το αποκάλυψα καιρό μετά, στην αποθήκη του σπιτιού του Δημήτρη την μαύρη εκείνη μέρα που η Ερασμία μας έκανε πλάτες για να βρεθούμε. Της αποκάλυψα αυτό μόνο και όχι και το άλλο μου μυστικό, γιατί ντρεπόμουν πολύ.

Επίσης της είχα αποκαλύψει πως ήμουν έγκυος. Αλλάξαμε ρούχα. Ο σκοπός ήταν να το σκάσω μακριά από τον Δημήτρη, χωρίς να το πάρει είδηση. Ο Δημήτρης γύρισε ξαφνικά και η Θάλεια του φώναξε προσποιούμενη εμένα πως τον χωρίζει. Πήρε το αυτοκίνητο του και έφυγε προσδοκώντας να τον τραβήξει πίσω της, ώστε να μπορέσω να φύγω εγώ. Στη συνέχεια η αδελφή μου βρέθηκε νεκρή και όλοι νόμιζαν πως εγώ είχα πεθάνει. Κι εγώ συνέχισα τον ρόλο, για να μπορέσω να αποκτήσω όσες αμαρτίες κρύβονταν σε αυτό το χρηματοκιβώτιο. Γι’ αυτό τον λόγο στην τελευταία μου συνάντηση με τον Δημήτρη του έκανα ξαφνικά μια ένεση υπνωτική. Και κάποια δική μου νοσοκόμα τον κράτησε κοιμισμένο κάπου, ώστε να μη μπερδευτεί στα πόδια μου και μου χαλάσει τα σχέδια.’’

Τα κομμάτια του παζλ ενώνονταν ένα – ένα. Η κατάθεση του Άλκη συμπλήρωσε το παζλ.

Είπε πως ο Αυγερινός έστειλε κάποιον να τον πάρει με το μέρος του, χρησιμοποιώντας σαν ατού, τον κρυφό του έρωτα για την Ερατώ. Ο Άλκης δεν μπορούσε να πονέσει τον Δημήτρη, παρότι ομολόγησε πως στην ίδια αποθήκη, είχαν κάνει έρωτα πολλές φορές η Ερατώ κι εκείνος. Είπε πως όταν ο Αυγερινός του ζήτησε να πειράξει τα φρένα τη βραδιά του δυστυχήματος, εκείνος προσποιήθηκε πως συμφώνησε. Αλλά η μοίρα της Θάλειας ήταν γραμμένη από χέρι. Παρότι εκείνος δεν ενέδωσε, ωστόσο ήταν γραφτό να είναι μπροστά την καταραμένη εκείνη βραδιά που πήγαν να συγκρουστούν. Όταν έμαθε από τον Γιάννη τη σχέση του με τη Θάλεια, εφόσον πίστευε πως η Ερατώ ήταν νεκρή, δεν παραξενεύτηκε ούτε ενοχλήθηκε. Όταν όμως έμαθε πως η Θάλεια ήταν νεκρή και ζωντανή η Ερατώ αυτό ήταν και το πρώτο σοκ. Έτσι αποδέχθηκε την πρόταση της Κάτιας να συνεργαστούν με το Γιάννη, που είχε πάψει ο Αυγερινός να του έχει εμπιστοσύνη. Διπλός ο ρόλος της Κάτιας και του Άλκη. Παιχνίδι επικίνδυνο και δύσκολο. Για τον Αυγερινό ο ρόλος τους ήταν να παρακολουθούν τον Γιάννη. Για τον Γιάννη, ο ρόλος τους ήταν το αντίθετο. Να παγιδεύσουν τον Αυγερινό για να γλυτώσουν.

Η Κάτια από τη μεριά της, είχε πείσει τον Γιάννη πως ήθελε να γλυτώσει από αυτήν την ζωή, ειδικά τώρα που έπαψε να είναι γραμματέας του Δημήτρη, και που είχε πάψει να έχει σχέση μαζί του. Εξάλλου με αυτό το πρόσχημα μπόρεσε και έπιασε δουλειά στο μπαρ του Αυγερινού. Αλήθεια ήταν πως ο Δημήτρης την είχε πετάξει σαν την τρίχα απ’ το ζυμάρι. Γι’ αυτό αρχικά ομολόγησε τα πάντα στην Ερατώ, όπως και ότι ο Δημήτρης δοκίμαζε το καλύτερο από το εμπόρευμα αρκετά συχνά. Η Ερατώ ήταν αυτή που τους έκανε συνεργάτες της αστυνομίας.

Η ανάκριση του Αστεριάδη, έριξε φως στη βροχερή βραδιά του θανάτου της Θάλειας. Ο Αστεριάδης από πίσω από τη Θάλεια με σβηστά φώτα, πάνω στη κλειστή στροφή έδωσε μια ώθηση στο αμάξι της, που προσπαθώντας να γλυτώσει το σπρώξιμο έκανε ελιγμό. Τότε βρέθηκε μια μηχανή από απέναντι και όλα έγιναν σε κλάσματα δευτερολέπτου με την κατάληξη που ξέρουμε. Μέχρι να συνέλθει ο οδηγός της μηχανής ο Αστεριάδης χάθηκε στη σκοτεινιά και στην ανωνυμία. Ομολόγησε πως ακολουθούσε τις εντολές του Αυγερινού στην προσπάθεια του να δείξει πως ήταν ένα πιόνι.

Όταν ανακρίθηκε ο Αυγερινός οι κατηγορίες ήταν αδιάσειστες τόσο από τις μαρτυρίες, όσο και από τα στοιχεία που μάζεψε η Ερατώ, και που μέσα στο χρηματοκιβώτιο είχε βρει και το στικάκι με τους παράνομους λογαριασμούς που χειριζόταν ο Γιάννης μέσω της Τράπεζας. Ένα σωρό λογαριασμοί με δικαιούχους μαϊμού, που εναλλάσσονταν σε χρήση και βοηθούσαν να ξεπλυθεί το κέρδος από το εμπόριο σάρκας.

Εκείνος κατάλαβε πως το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να καταδώσει τον πραγματικό αρχηγό, λέγοντας πως με δική του εντολή δολοφονήθηκε και ο πατέρας του Δημήτρη. Έτσι έδωσε την Ερασμία.

Η ανάκριση της Ερασμίας τράβηξε από το κρυφό συρτάρι, όλα τα μυστικά, κάθε μανδύα που έκρυβε την αλήθεια.

‘’Ήρθα στην Αθήνα να φτιάξω την τύχη μου. Δεν ήξερα πολλά γράμματα, και μπόρεσα να πιάσω δουλειά σαν σερβιτόρα σε μπαρ. Έτσι γνώρισα τον Αυγερινό. Γρήγορα με γοήτευσε και έγινα φιλενάδα του. Όταν έμεινα έγκυος, του ζήτησα να αναλάβει τις ευθύνες του. Το απέφυγε. Ωστόσο με έθεσε υπό την προστασία του αφεντικού του, που ήταν πρόθυμος για τον έμπιστο του, να με φροντίσει, αφού οι γονείς μου δεν με δέχτηκαν. Έμεινα σπίτι του. Μέσα σε τόσα πλούτη, εγώ ήμουν μια υπηρέτρια με ένα εξώγαμο. Έβλεπα συχνά τον Αυγερινό, όταν ερχόταν στο σπίτι. Είχε αλλάξει. Είχε γίνει φιλόδοξος και άπληστος. Του ζήτησα να αναγνωρίσει το γιο του και μου έθεσε όρο να τον βοηθήσω να αποκτήσει την αρχηγία στη σπείρα του. Έτσι καταστρώθηκε η δολοφονία του πατέρα του Δημήτρη. Τον θάψαμε σε ένα απόμερο σημείο του χτήματος που δεν πάταγε κανείς.

Οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν να δεχθούν τη διαδοχή από φόβο. Κι αν υπέθεσαν πολλά, κανείς δεν μίλησε. Ωστόσο κράτησα ντοκουμέντα από το σχεδιασμό του φόνου. Είχα ξυπνήσει πλέον.

Το ότι δεν με αγαπούσε ο Αυγερινός φαινόταν ολοκάθαρα. Οπότε, άρχισα να σκέφτομαι πως όσα στοιχεία μάζευα, τόσο το καλύτερο για μένα. Ο Δημήτρης δεν έμαθε ποτέ για την επιχείρηση του πατέρα του. Την ήξερε μόνο ως πελάτη του δικηγορικού του γραφείου που κληρονόμησε. Ούτε ήξερε τον ιδρυτή, ούτε έμαθε ποτέ πως η εγκατάλειψη ήταν πλαστή αιτιολογία.

Ο Αυγερινός με εμπιστευόταν όλο και περισσότερο, γιατί παρότι αγράμματη, είχα κοφτερό μυαλό.

Δική μου ιδέα ήταν, να γίνω φίλη με τις δύο αδελφές. Κρυφακούγοντας, έμαθα και για την αλλαγή τους, και για τη βραδιά με τον Γιάννη. Έτσι έμαθα και για την εγκυμοσύνη και πως η Θάλεια ήταν στο αυτοκίνητο. Εγώ ειδοποίησα τη κλίκα του Αυγερινού.

Ήταν εύκολο στη συνέχεια, να γίνω απαραίτητη στον Αυγερινό και να αναλάβω σοβαρά κομμάτια, ελπίζοντας πως θα εξασφαλίσω πλούτη στον γιο μου και σε μένα.

Όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν. Εγώ κρυφάκουσα μια συζήτηση του Γιάννη με τον Δημήτρη, τότε που ο Γιάννης ήθελε να αποκοπεί. Έτσι έχασε την εμπιστοσύνη μας. Όταν σκαρφίστηκα πως το dvd στο σπίτι το έκλεψε κάποιος μασκοφόρος, νόμιζα πως είχα καταστρέψει το μοναδικό στοιχείο ενοχοποίησης μας. Δεν ήξερα πως η Θάλεια το έδωσε στην Ερατώ να το κρύψει εκεί, για ξεκάρφωμα. Ώστε να μην αναζητήσουμε τα υπόλοιπα στοιχεία. Τώρα θα ήθελα μόνο, να δω τον γιο μου. Να του μιλήσω. Κουράστηκα πια!

Μετά τη φυλάκιση του Αυγερινού πήρα τα ηνία. Μόνο ο Δημήτρης δεν το ήξερε και ο Γιάννης. Φυσικά ο γιος μου είχε παντελή άγνοια για το ρόλο μου. Και όλοι οι μπράβοι πίστευαν πως εκτελούσα τα σχέδια του Αυγερινού. Όλα θα ήταν καλά αν δεν ήταν αυτή και η αδελφή της.΄΄

Όλοι οι ενδιαφερόμενοι έμαθαν τα γεγονότα, καθώς και οι εφημερίδες, και ολόκληρος ο κόσμος. Ο Δημήτρης δεν τόλμησε να συναντήσει την Ερατώ αλλά κλείστηκε στη βίλα αποφεύγοντας τους δημοσιογράφους. Η τελευταία υπόθεση που χειρίστηκε κι όχι ο ίδιος, ήταν το διαζύγιο του από την Ερατώ. Και ούτε τότε την είδε μια και βγήκε κοινή συναινέσει. Η δικαιοσύνη δεν πίστεψε πως ο Δημήτρης είχε παντελή άγνοια. Όμως ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων για συμμετοχή ενεργό, του έβαλαν δύο χρόνια με αναστολή. Ο δικηγορικός σύλλογος τον διέγραψε. Αποσύρθηκε μόνος στη βίλα του χωρίς βέβαια οικονομικό πρόβλημα. Λεφτά υπήρχαν πολλά. Το πτώμα του πατέρα του βρέθηκε επιτέλους και του έκαναν κανονική ταφή στο οικογενειακό κοιμητήριο. Αυτός τιμωρήθηκε με άλλον τρόπο για τη δράση του.

Το διάστημα της δίκης, όλοι ήταν στο κέντρο της δημοσιότητας μα κανείς δεν έκανε δηλώσεις. Οι αποφάσεις ήταν καταπέλτης. Ο Αυγερινός και η Ερασμία δεν θα ζούσαν ελεύθεροι, ποτέ ξανά. Ο Άλκης δεν είδε καθόλου την μάνα του ούτε και τον πατέρα του. Είχαν πεθάνει τόσοι άνθρωποι. Πέθαναν κι αυτοί για εκείνον. Η Κάτια έφυγε για άγνωστη κατεύθυνση προσπαθώντας να κάνει καινούργια αρχή.

Κι η Ερατώ; Εκείνη είχε μια τελευταία δουλειά να κάνει ακόμα. Ζήτησε να ελεγχθεί η πατρότητα της κόρης της. Ο Γιάννης που είχε καταδικαστεί σε δώδεκα χρόνια για το ξέπλυμα χρήματος, δέχθηκε να δώσει δείγμα, μέσα από τη φυλακή. Το ίδιο δέχθηκε και ο Άλκης. Παρόλα όσα έγιναν την ημέρα των αποτελεσμάτων, τρεις άνθρωποι καίγονταν από αγωνία. Ο Άλκης αποδείχθηκε πως ήταν τελικά ο πατέρας της μικρής. Για τον Γιάννη το αποτέλεσμα του άφησε πικρή γεύση, και από την άλλη ανακουφίστηκε. Είχε αρχίσει να νοιώθει ντροπή για τις πράξεις του. Ο Άλκης πήρε τα αποτελέσματα με μια επιστολή που έλεγε: ‘’Συγγνώμη, αλλά έπρεπε να καθαρίσει η βρωμιά και να αναπαυθούν οι ψυχές! Σε αγαπώ πάντα! Μόνο εσένα! Δεν σου ζητώ τίποτα, μα να ξέρεις πως σιγά-σιγά, και χωρίς να τραυματιστεί η ψυχούλα της τετράχρονης κόρης μας, θα μάθει πως δεν ήταν ο Γιάννης ο πατέρας της, αλλά εσύ! Ό,τι αποφασίσεις θα το σεβαστώ! Προσπάθησε να με καταλάβεις! Οι στιγμές μας είχαν μόνο αλήθεια!’’

Η Ερατώ στο αεροδρόμιο με την κόρη της, μετά την πώληση του πατρικού της περίμενε την πτήση τους. Θα ξεκινούσε μια νέα ζωή στην Ελβετία. Ήθελε να είναι μακριά από όλα αυτά. Την ώρα που επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο, η τρίτη θέση δίπλα τους καλύφθηκε από το φως της καρδιάς της.

Ο Άλκης, φίλησε την μικρή, της έδωσε και έναν κούκλο που της είχε αγοράσει, και έπιασε το χέρι της Ερατώς. Την κοίταξε με κατανόηση και αγάπη και εκείνη του χάρισε το πρώτο της ευτυχισμένο χαμόγελο. Το αεροπλάνο απογειώθηκε ενώ εκείνοι πιασμένοι από το χέρι με το παιδί τους ανάμεσα, σιγομουρμούριζαν τους στίχους …..κάνω μια νέα αρχή. Στων ματιών σου το τέλος η καρδιά ψάχνει βέλος της ζωής το φιλί…(3).

Τ Ε Λ Ο Σ

1)Τίτλος: Τώρα που σήμανε η ώρα

Γιάννης Πάριος

στίχοι: Πυθαγόρας

2) Τίτλος: Τελείωσε η παράσταση

Σπύρος Κλείσσας

στίχοι: Χάρης Προκοπίου

3) Τίτλος: Στων ματιών σου το γκρίζο

Γιώργος Σαμπάνης

στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη

Αυτή είναι η συμμετοχή μου για το τέλος του συλλογικού μας ''Μια ιστορία από στιχάκια''

Πέρασα θαυμάσια γράφοντας το τέλος, ωστόσο νοιώθω και μια μελαγχολία που τελείωσε, το 

υπέροχο αυτό δρώμενο.

Ευχαριστίες πολλές οφείλουμε όλοι και πιο πολύ εγώ, στην Κατερίνα που μου εμπιστεύτηκε το τέλος, του έργου μας. Αυτήν την ακούραστη φίλη blogger που ενώ δουλεύει τόσες ώρες αδιάκοπα, έχει ιδέες δημιουργικές που μας παρασύρει ξέφρενα.

Η ίδια χαρακτήρισε το δρώμενο της ριψοκίνδυνο. Αλλά ίσως γι' αυτό να έχει τόσο ενδιαφέρον.

Κατερίνα μου σ' ευχαριστούμε γι' αυτό το ταξίδι, κι ελπίζουμε να μην εφησυχάσεις και να μας ΄΄ταλαιπωρήσεις πάλι ριψοκίνδυνα΄΄.